Vetrarsól á Eyrarfjalli

Fyrsta brekka Eyrarfjalls með Skarðsheiðina í baksýn...
þ. á. m. Grjótárdalinn sem er lengst til hægri og við gengum hringleið um í ólýsanlega fallegri ferð í byrjun ársins...
Þegar horft er á dalinn í þessari fjarlægð er engin leið að vita hvílíkir dýrgripir þarna leynast fjallamanninum... nema leggja í hann...

Enn eitt fjallið bættist í fjallasafn Toppfara þegar 28 manns gengu á Eyrarfjall í Hvalfirði þriðjudaginn 8. mars.

Gangan hófst í seinna lagi eða kl. 17:45 þar sem menn voru örlítið lengur upp í Hvalfjörðinn enn áætlað var vegna hálku og var mætingin dræmari en oft áður í vetur þrátt fyrir gott veður, en það skrifast á sjálfan sprengidaginn sem alltaf hefur verið fremur fámennur í mætingu.

Kjartan með ískristalla í gljúfrinu sem skartaði sínu fegursta í vetrarsólinni.

Gengið var upp Stardalinn meðfram Fossá sem var í klakaböndum.

Veðrið lék við okkur, froststilla og sól og kuldinn

Mættir voru:

Rikki, María E., Halldóra Þ., Sigga Rósa, Gylfi Þór, Hildur Vaks., Anton, Irma, Jóna, Gerður B., Heiðrún, Elsa Inga, Lilja B., Ósk, Anna Sigga, Óskar Bjarki, Guðjón Pétur, Einar Rafn, Lilja Sesselja, Kjartan, Hjölli, Ingi, Hanna, Jón Atli og Björgvin.

Þá af voru níu Perúfarar mættir þetta kvöld sem voru að taka sína síðustu þriðjudagsgöngu fyrir brottför til Suður-Ameríku í rúmar þrjár vikur... og þrjú af leiðsögumönnum Toppfara meðan Perúhópurinn er í burtu,
þau Hildur Vals., Hanna og Hjölli sem halda uppi metnaðarfullri dagskrá í klúbbnum að þjálfurum fjarstöddum ásamt Birni og Ástu Henriks og kunnum við þeim ómetanlega miklar þakkir fyrir;-)

Eilífsdalur sem er á á dagskrá á laugardaginn...
Uppleið um Þórnýjartind og niðurleið um Skálatind og Nónbungu með viðkomu á nokkrum mögnuðum útsýnisstöðum og tindum...

Fjallsýnin var glæsileg í kvöldvetrarsólinni og ótrúlega víðsýnt af ekki hærra fjalli.  Botnssúlurnar, Hvalfellið, Akrafjallið, Skarðsheiðin, Blákollur, Hafnarfjall,  Eilífsdalurinn, Þórnýjartindur, Tindstaðafjall, Dýjadalshnjúkur o. fl.
skörtuðu sínu fegursta í kvöldsólinni.

Eftir  stutt stopp á toppnum var stefna tekin á Svartaklett og gengið eftir brúnum hans.

Á leiðinni niður voru lúmskir hálkublettir undir snjónum og margir komnir í hálkukeðjur en Sigga Rósa varð fyrir því óhappi að hrasa og úlnliðsbrotna og sendum við henni hlýja strauma og batakveðjur... ekki veitir af... að fara með gips á framhandlegg til Perú er meira en flestir kjósa sér.  Fararstjóri frétti ekki af þessu óhappi fyrr en í lok göngu, en félagar hennar hlúðu vel að henni eins og þessum klúbbi er von og vísa ;-) 

Gengnir voru 7,4 km á 2:55 til 3:05 klst. upp í 490 m mælda hæð með 452 m hækkun miðað við 38 m upphafshæð..

Skemmtilegur hringur á fjalli sem er ekki nema 478 m hátt,
en með ótrúlega mikilli fjallasýn á alla kanta.
 

Snjóspuni á Esjunni

Vallý, Kári Rúnar, Einar Rafn, Jóna og félagar...

Alls mættu 44 Toppfarar á Esjuspunaæfingu þriðjudaginn 1. mars þar sem við gengum óhefðbundna leið upp að steini.  Örn mætti einn að þessu sinni þar sem Bára var sárlasin heima með hálsbólgu og slappleika og ákvað að freista þessa að rífa úr sér pestina fyrir næstu tindferð sem fyrirhuguð er á laugardag ef veður leyfir. 

Skógarleiðin í Esjunni...

Gangan hófst á bílastæðinu við Mógilsá.  Við gengum svo yfir að kaffihúsinu og framhjá tveimur gróðurhúsum í skógræktinni.  Þar þræddum við okkur í gegnum skóginn eftir skemmtilegum skógarstíg og þræddum okkur upp talsvert hægra megin við hefðbundna leið. 

Hin ástæðan fyrir því að við mætum alltaf á æfingu... hláturinn og gleðin sem aldrei bregst... fyrir utan hreyfinguna og útiveruna...
Auður, Jóhannes og Lilja K. með restina af hópnum fyrir aftan.

Við þéttum hópinn reglulega og reyndum eftir besta megni að halda hópinn þar sem engin var Báran til að smala saman hópnum og passa upp á öftustu menn.  Steini Pé tók óumbeðið að sér að reka lestina og kunnum við honum bestu þakkir fyrir það. 

Við komum svo niður talsvert fyrir ofan áfanga fjögur við lækinn og losnuðum því við grjótbrekkuna og fórum bara nokkuð þægilega leið upp að hlíðinni.   Við tókum stefnuna á steininn enda eini punturinn sem fararstjóri var með á GPS úrinu fyrir utan bílastæðið sem er alltaf merkt inn í hverri göngu svo að við finnum nú örugglega bílana í bakaleiðinni ;-) 

Lilja K., Jóhannes, Ágústa, Roar, Gylfi þór., Auður, Brynjar og Gerður B.

Færið var frekar þungt, talsvert mikill snjór sem við tróðum megnið af leiðinni.  Það snjóaði á okkur megnið af göngunni en aldrei þessu vant var blankalogn á Esjunni, meira segja uppi við steininn og er þá mikið sagt.  Skal þess getið að klukkan 18:00 þetta kvöld voru 10 m/sek í Bláfjallaskála, 9 m/sek á Hellisheiði og 13 m/sek á Eyrarbakka svo við vorum réttum megin í fjallatilverunni ;-)

Eftir smá næringu við steininn héldum við niður hrygginn til að losna við mýrina.  Við fórum aðeins of mikið til hægri en réttum okkur fljótt af og fundum girðinguna góðu og héldum niður með henni og lentum skömmu síðar inn á hefðbundinni leið talsvert fyrir ofan brúnna þar sem leiðir aðskiljast á leiðunum tveimur upp á Þverfellshorn.  Við áfanga þrjú við brúnna var síðasta stopp og örkuðum við svo niður stíginn, eða u.þ.b. 1,3 km á hefðbundinni leið í þessari göngu af þeim 7,3 km sem við lögðum að baki á 3 klst og 14 mín fyrstu menn og c.a. 3:20 síðustu menn. 

Kári Rúnar og Ágústa eru tvö af sannkölluðum englum Toppfara...

Þetta var mesti snjór sem hópurinn hefur fengið á þriðjudagsæfingu í vetur og brugðu menn á leik og léku sér í snjónum.   Báru var sárt saknað á þessari æfingu og Örninn hálf vængbrotinn þegar að betri helminginn vantar.  Frammistaða Toppfara var framúrskarandi í kvöld eins og vænta mátti og stóðu nýðliðarnir sig mjög vel í þungu færi.

Mættir voru:

Alexander, Alma Möller, Anton, Auður, Ágústa, Ásta Bjarney, Björgvin, Björn, Bryndís Ásta, Brynjar, Einar Rafn, Elsa Inga, Gerður B., Guðmundur Jón, Guðjón Pétur, Gylfi Þór, Hanna, Helga Bj., Hjölli, Irma, Jóhann Pétur, Jóhanna Karlotta, Jóhannes, Jóna, Katrín Kj., Katrín R., Kári, Kjartan, Leifur, Lilja B., Lilja K., María S., Ósk, Roar, Rósa, Súsanna F., Svala, Svanur, Torfi, Vallý, Þorsteinn Pé, Þóra og  Örn.

Þar af var Katrín Reynisdóttir að mæta á sína fyrstu æfingu og var hvergi aftast ;-)

Brekkubrölt á Gráu hnúkum

Lagt af stað með Dalakot framundan við hálsinn.

Alls mættu 63 félagar þriðjudaginn 22. febrúar og tóku fína æfingu í upp- og niðurgöngum á sjö hnúka norðaustan við Stóra meitil... eða kollóttu hnúkana sem rísa á hægri hönd þegar lagt er á Hellisheiðina frá Reykjavík til móts við skíðaskálann.

Veðrið var vorlegt í Reykjavík eins og síðustu daga þegar lagt var í hann úr bænum eða 6°C, sólskýjað og milt... annað var uppi á teningnum þegar komið var á Hellisheiðina þar sem var orðið blautt í veðri, gola og þungskýjað með sæmilegu gönguskyggni en litlu útsýnisskyggni.

Björn og Sirrý fjær ásamt Óla, Halldóru Gyðu og Ástu Þ. sem náðu í skottið á hópnum i byrjun.

Mættir voru:

Alexander, Alma M., Anna Sigga, Anton, Ágúst, Ágústa, Ásta S., Ásta Þ., Bára, Björgvin, Björn, Bryndís, Brynja, Dóra, Einar Rafn, Elsa Þ., Elsa Inga, Gerður Bj., Gerður J., Grétar Jón, Guðmundur G., Guðmundur Jón, Guðmundur K., Guðrún Helga, Gunnar Viðar, Halldóra Á., Halldóra Gyða, Halldóra Þ., Heimir, Hermann,  Irma, Jóhann, Jóhanna Karlotta, Jóhannes, Jón Atli, Nonni, Jóna, Katrín, Kjartan, Leifur, Lilja B., Lilja Sesselja, María E., Óli, Ósk, Reynir, Rikki, Roar, Rósa, Sigga Rósa, Sigga Sig., Roirrý, Sjoi, Snædís, Stefán A., Steini, Súsanna F., Sæmundur, Torfi, Vallý, Þóra og Örn.

Þar af voru Jóhann, Halldóra Gyða og Óli að mæta í sína fyrstu göngu með hópnum og bættist tíkin Von við hundahópinn en þau Kátur, Kolur, Skuggi og Tína sendu henni skýr skilaboð um hennar stað í hópnum ;-)

Margir mættir frá laugardagsgöngunni í Reykjadal sem er aldeilis flott frammistaða því þannig eru menn fljótir að komast í gott gönguform.

Fyrsti hnúkurinn

Lagt var af stað frá gamlan bragganum við eyðibýlið Dalakot og þrætt uppp með hálsinum í austri og upp á alla sjö hnúkana sem rísa þarna í hnapp.  

Gengið ofan af öðrum og hæsta hnúknum með fimm síðustu hnúkana framundan

Hríms og mjalla hvíta lín
hylur kalinn svörðinn.
Hún er að búa um sárin sín
svona, blessuð jörðin.
Kristján Ólafson, skrifstofumaður á Húsavík - úr Þingeysk ljóð - tekið saman af Halldóri Blöndal fyrir Morgunblaðið í janúar 2011.

Hér á þriðja hnúknum náði Halldóra Þórarins, Perúfari hópnum eftir að hafa komið korteri of seint á æfingu
sem var ansi vel af sér vikið.

Ofan af fjórða hnúkinum var skyggni orðið enn þyngra í stað þess að lagast eins og vonir þjálfara stóðu til ("þetta er bara smá skúr, það er að verða bjart aftur") og lítið að sjá til suðurs að t. d.  Lakahnúkum og Stóra Sandfelli (til móts við Litla Sandfell hjá Geitafelli) sem við eigum enn eftir að ganga á.

Stóri meitill hægra megin í fjarska og ansi nálægt okkur þegar best lét svo freistandi hefði verið að skella sér þangað upp á löngu, björtu sumarkveldi... við eigum enn eftir að upplifa Stóra meitil í góðu veðri, hann hefur alltaf reynst okkur erfiður veðurfarslega séð eins og t. d. Vífilsfellið og reyndar mörg af fjöllunum við Hellisheiðina...

... svo það var ekkert skrítið að tíu stykki Skagamenn tóku sína æfingu á Akrafjalli þetta kvöld ("það er alltaf skítaveður á þessari Hellisheiði") og melduðu sig auðvitað inn til þjálfara í miðri göngu... - Vesturlandsdeildin klikkar ekki ;-)

Mynd frá Hönnu ;-) Þau fengu ekki úrkomu eins og við.

Á síðasta hnúknum var skyggni orðið ansi dimmt í ljósaskiptunum en við náðum flest að þrjóskast við að kveikja á höfuðljósunum og gátum nýtt sporin, snjóinn og ljósin af Hellisheiðinni (jú, ok, líka ljósin frá þeim fáu sem kveiktu þau) til að vísa okkur veginn til baka í bílana þar sem gengið var vestan megin við hæsta Gráhnúkinn.

Sjö hnúkar alls!

Fínasta æfing í brölti upp og niður brekkur á þægilegri leið sem er ansi svipmikil og falleg í mýkt sinni að sumarlagi (förum þarna um næst að hausti til!) og var andsrúmloftið notalegt og afslappað þetta kvöld - kannski einmitt í samræmi við dumbunginn... þar sem teknir voru í rólegheitunum einum saman alls 5,3 km á 2:00 - 2:08 klst. upp í hæst 416 m skv gps með alls 397 m hækkun miðað við 312 m upphafshæð.

Dýrindisganga
að Tröllafossi um Þríhnúka og Haukafjöll

Með sólgleraugu í tilefni dagsins...og Haukafjöll í baksýn...

Alls mættu hvorki meira né minna en 62 manns á æfingu þriðjudaginn 15. febrúar og er það næstfjölmennasta ganga Toppfara frá upphafi og fjölmennasta vetraræfingin til þessa.

Til að flækja talninguna enn meira og bæta prikum á töfluna eða alls 67 manns þá gekk Vesturlandsdeildin á Skaganum alls 14 km frá bænum að Pyttunum neðan við Geirmundartind á Akrafjalli en þar voru á ferð þau Ingi og Heiðrún, Guðjón Pétur og María og Gurra, Perúfarar ;-)

Leirvogsá.

Loksins fengum við skínandi gott og fallegt veður...!

... en þó runnu á okkur tvær grímur þegar við ókum austur eftir og skyggnið fallega sem prýtt hafði daginn í heiðskíru sólarveðri hvarf í snjóbyl þarna uppi í fjöllunum... og Ágústa festi bílinn í skafrenningi á leiðinni upp eftir... og við tókum okkur til við bílana í hvössum vindhviðum og snjóhríð... áttum við virkilega ekki að fá loksins eina góða göngu í friði og sátt við veðrið?...

Skálafell og Stardalshnúkar í fjarska baksýn með gljúfur Leirvogsár nær.

En skyndilega varð allt fallegt aftur...

Sólarlagið skreytti himininn í vestri og sló bleikum lit á  gönguleiðina og gullnum lit á fjöllin allt um kring
í töfrandi góðu skyggni það sem eftir leið kvöldsins...

Stardalshnúkar gylltir í baksýn.

Kannski varð allt gott aftur af því við settum upp öll þessi sólgleraugu til að taka sól-gler-augna-hóp-myndina í tilefni af fyrstu sólargeislunum aftur á æfingatíma... eða vegna þess að við gáfum ekki eftir og lögðum af stað með sextíuogtvö bros í nesti sem bræddi svo Leirvogsá og félaga að þeim þótti ekki tækt annað en brosa fallega á móti ;-)

Gengið var meðfram lækjarbakka Leirvogsár sem spriklaði sunnan við okkur og farið um gljúfrið þar sem minni lækur sameinast ánni. Þarna fórum við svo upp á brúnirnar þar sem gljúfrið þótti ekki fýsilegt í vetrarfæri þar sem eflaust þarf að bleyta skó eitthvað þegar klöngrast er á tæpustu klöppunum með köðlum til stuðnings (spennandi verkefni að sumri til þegar það er í lagi að bleyta sig aðeins við að vaða).

Alger mini-upphitun fyrir göngu um Jökulsárgljúfur í júní í sumar sem eru ægilega fögur og rúmast hvergi á ljósmyndum heldur eingöngu í minni þeirra sem leggja í hann... eins og göngu kvöldsins...

Tunglið kom brátt í ljós undan þessum litlu skýjaslæðum sem höfðu "óvart misst úr sér smá snjóhríð" ofan á okkur fyrr um kvöldið og litir ljósaskiptanna sveipuðu töfrablæ á umhverfið...

Maður stóðst ekki mátið að mynda þau svona óranskt í stíl við himininn ;-)

Farið yfir litlu lækjarsprænuna sem sameinast Leirvogsá í gljúfrinu...

... með tunglið sem var búið að kveikja ljósið til að taka á móti gestunum í dalnum ;-)

Brekkur kvöldsins voru stuttar en ansi brattar á köflum... með tilheyrandi snjóbarningi en fölskvalaustri gleði
sem breytir okkur alltaf í ærslafull börn að leik úti í snjónum eins og í gamla daga ;-)

Næturskin
Hjá hvílu minni um miðja nótt
sér mánageislar leika.
Mér fannst í svip ég hafa horft
á hrím um akra bleika.
Ég lyfti höfði hægt og sé
á himni mánann skína.
Ég halla mér og hugur ber
mig heim í ættbyggð mína.
(Kínverskt ljóð úr ljóðabókinni Ljóð úr austri, Kínversk og japöngsk ljóð frá liðnum öldum í þýðingu Helga hálfdánarsonar
Mál og menning í Reykjavík 1992 - bls. 52)..

Þegar Tröllafoss nálgaðist var birtan orðin of lítil fyrir góðar myndatökur sem var synd í þessu fallega landslagi sveipað ljósaskiptunum svo fegurðin verður að varðveitast í minningunum einum saman eins og svo oft í fjallgöngunum...

Tröllafoss hálfur í klakaböndum og tignarlegur í vetrarríki sínu...

Við gengum upp að honum og ofan við hann áður en við snerum í átt að Haukafjöllum en á leiðinni þangað stóðumst við ekki mátið og skelltum okkur upp á vestasta hnúkinn af hinum þremur klettóttu Þríhnúkum sem rísa eins og hnúar í landslaginu þarna og voru okkur ansi skemmtilegir yfirferðar síðasta sumar; http://www.fjallgongur.is/aefingar/12_aefingar_april_juli_2010.htm

Þaðan var stefnan aftur tekin á Haukafjöllin og útsýnisstaðinn væna sem rís við fjallsrætur Móskarðahnúka en þarna náðu  töfrar kvöldsins hámarki... í myrkrinu sem þó var ekki myrkt þar sem tunglið skein eins og yfirnáttúrulegt himnaljós yfir okkur og snjórinn endurvarpaði svo birtunni allt um kring í snilldarsköpunarverki sínu svo þeir fáu sem kveikt höfðu á höfuðljósunum slökktu á þeim og gengu eins og hinir bókstaflega ljóslausir flestir alla leið í bílana í nægilegri birtu tungls og snjós...

Ærslabelgirnir á leiðinni yfir á Haukafjöll ;-)

Alls 6,1 km ganga á 2:34 - 2:40 klst. upp í 188 m (Tröllafoss) - 267 m (vestasti Þríhnúkur) og 276 m (Haukafjöll)
með alls hækkun upp á 384 m miðað við 92 m upphafshæð.

Vetrardýrð
eins og hún gerist best... þrátt fyrir vindinn sem fylgdi okkur á köflum... og stöku snjóhríð... því gleðin sem geislaði af göngumönnum og þakklætið yfir góðu veðri, góðu færi, góðu skyggni og fallegu landslagi var of sterkt til að láta slíka smámuni á sig fá eftir brjáluð veður síðustu vikurnar ;-)

Það er ansi gott að skorta stundum til að kunna að meta góða hluti...
 

Í Roklandi við Helgafell
Glæsileg frammistaða í þriðju göngunni á árinu sem bætist við roksafnið...

Í miklum vindi á leiðinni í skjól með Helgafellið fyrir framan göngumenn - það var ótrúlega gott skyggni í þessum vindi!

Álfhamar
Undir hástokkum hrimbrýndra kletta
hrannir á strandborðum æða og detta,
þar bergnökkvinn mikli í brimhafs röst
beitir í norðrið grjótvörðu stefni.
Um fjallanna lyfting fallbylja köst
feykja snjólöðri, biturt og hast.
En heiðin við fannsvæfla hvílir sín efni
hjarnþiljum undir, í draumlausum svefni,
og dregur stormandann djúpt og fast.
Einar Benediktsson - Kvæðasafn 1964 - bls. 289.

Þrátt fyrir slæma veðurspá, úrtölubréf þjálfara ;-) og hvassan vind þegar á hólminn var komið mættu alls 19 manns á æfingu þriðjudaginn 8. febrúar og kreistu út ágætis æfingu í slæmskuveðri við fjallsrætur Helgafells í Hafnarfirði.

Við hraunbyrgið með Helgafellið í baksýn.

Hinir óttalausu:

Anton, Bára, Björgvin, Einar Rafn, Elsa Þ., Guðmundur Jón, Jóhannes, Jón Atli, Jóna, Katrín, Kjartan, Leifur, Súsanna F., Svala, Svanur, Sæmundur, Vallý og Örn... eða 7 konur og 12 karlmenn ;-)

Sæmundur og Anton í hraunbyrginu sem var eina alvöru skjólið á leiðinni.

Stefnan var að ganga um fjallsræturnar og vera í skjóli norðvestan við Helgafellið frá suðaustanáttinni sem var spáð þar sem hægt yrði að taka ágætis göngu fram og til baka meðfram hlíðunum en vindar blésu það grimmt að ekkert skúmaskot komst undan og þegar loks var komið að "skjólinu" við hlíðarnar bak við stóran stein var vindurinn síst rólegri heldur straukst með ofsa framhjá fellinu svo afráðið var að snúa við eftir 1,5 km göngu enda varla stætt né viðræðuhæft til að ráða ráðum sínum með áframhaldið ;-)

Katrín og Guðmundur Jón að moka sig gegnum snjóinn og vindinn.

Það var freistandi að ganga vestur yfir á Gvendarselshæðirnar þar sem ágætis skógur rís hinum megin í norðvesturhlíðum eins og Jóhannes, Kjartan og Anton stungu upp á og fínt að fara þar um í bakaleiðinni í skjóli, en þjálfarar treystu ekki leiðinni þar sem við fórum um mikið gjótusvæði þarna á milli í fyrra (hættulegt að fara um gjót-ótt svæði þegar snjór liggur yfir og felur gjóturnar sbr. slysið í fyrra þegar kona féll nokkra metra niður á göngu við Húsfell) og veðrið var það slæmt með bæði myrkur og úrkomu yfirvofandi að ekkert mætti út af bera svo þeir töldu best að halda sig á þekktri og léttari leið til baka.

Gvendarselshæðar-hópurinn:
Efri: Súsanna F., Björgvin, Reynir, Svanur, Elsa Þ., Kjartan og Jóhannes.
Svala, Sæmundur, Vallý, Örn og Jón Atli - vantar Anton á mynd.

Þegar aftur var komið að hraunbyrginu fékkst smá pása frá mesta vindinum og þá óx náttúrulega hugrekkið í samræmi við það svo þeim allra hörðustu var boðið upp á að reyna sig við hæðirnar sem rísa norðvestan megin við Helgafellið og nefnast allar Gvendarselshæð (ekki skrítið að maður muni þetta aldrei!) en við höfum alltaf farið yfir þessa hnúka á leiðinni að Helgafelli. 

Þrettán skelltu sér í slaginn með Erni á meðan við vorum sex sem héldum áfram niður að bílunum.

Gvendarselshæðarfarar fuku hálfpartinn upp hnúkana þar til komið var upp á brún en þar var svo hvasst að menn þurftu að leggjast á jörðina og fengu sumir þá tilfinningu að þeir gætu tekist á loft í uppstreyminu (uppstreymi sem hrafnarnir léku sér í þegar við vorum við hraunbyrgið) svo snúið var við hið snarasta (nema Jóhannes!) og komið sér niður í betra veður þar sem síðasti hlutinn til baka var farinn um gönguleiðina á sléttlendinu í vindrokum sem feyktu mönnum áfram til og frá alla leið að bílunum.

Við sem fórum styttra til baka fukum líka þó á láglendi væri og áttum erfitt með að fóta okkur í vindrokunum sem tuskuðu mann til alla leið að bílunum og felldu mann stundum niður í snjóskaflana eins og keilu... Það var sérkennileg tilfinning að finna að ofsinn var svo mikill á verstu köflunum að það var bókstaflega örlagarík ákvörðun að velja hvort maður tæki tvö skref upp á við yfir ca 20 - 30 cm háa klöpp eða sneiddi framhjá henni um snjóskafla sem héldu manni hreinlega stöðugri gegn vindinum... jahérnahér á saklausu láglendi og sléttlendi...

Maður fann að veðrið var að versna enn frekar eins og spáð var fyrir um... Hvernig var ástandið eiginlega hjá þeim sem fóru upp á hæðina...? Manni var ekki rótt þeirra vegna og það var ekki góð tilfinning þegar við komum að bílunum og maður leit til baka að hnúkunum og ekkert bólaði á hópnum.  Skyndilega sáum við einn mann á ferð niður hlíðarnar norðvestan megin, hann fór hratt og greitt yfir. Þetta gat ekki verið einn af okkar hópi, þau hefðu aldrei skipt liði í þessu veðri... var hann kannski að hlaupa eftir hjálp...hafði eitthvað komið fyrir... hvað voru þau að pæla að fara þarna upp...? Nei, þau hljóta að hafa snúið við... en afhverju sjáum við þau hvergi...?

Mínúturnar liðu og við urðum áhyggjufyllri með hverri þeirra en léttum okkur lundina með því að skemmta okkur við samsæriskenningar um að þetta væri Örn sem þarna færi um... hópurinn hefði rekið hann... hann farið í fýlu og hlaupið niður hæðirnar... ;-) Jafn skyndilega og við höfðum komið auga á manninn hlaupa niður hæðirnar nokkrum mínútum fyrr... í einni hláturrokunni... birtist Jóhannes okkur við bílana, þetta var sem sé hann sem var þarna á ferð... einn sá óttalausasti maður sem um getur í þessum fjallgönguklúbbi... þetta var honum líkt og NB honum gerlegt ;-)

Hin höfðu greinilega snúið við... en hvar voru þau?... skyndilega sáum við ljóstýrur í rökkrinu meðfram grindverkinu... minnti mann á kærkomnu sýnina í myrkrinu við nýrri gíginn við gosstöðarnar á Fimmvörðuhálsi 1. apríl 2010 þegar maður þekkti sína týndu menn á ljósaröðinni... kærkomin sjón sem greypist í minni manns um eilífð... Þarna við Helgafellið voru þau greinilega óhult miðað við nonverbal skilaboð af göngulagi og fasi... og skiluðu sér með sælubrosum að bílunum og áhrifamiklum lýsingum á mesta vindi sem þau hefðu nokkurn tíma lent í...

Jóna í einum "óvissuskaflinum" en þeir voru ansi misdjúpir og "gjótóttir".

Það er ekki af nýliðum þessa klúbbs skafið... í þetta sinn þeim Einari Rafni og Jónu, Guðmundi Jóni og Katrínu, Jóni Atla, Kjartani og Svani... þau mæta ótrauð í verstu veðrum þessa dagana og njóta þess greinilega að styrkjast og læra á sjálfan sig í vindum og bleytu, kulda og erfiðu færi...

Þetta kvöld uppskárum við versta veður sem við höfum fengið á þriðjudagsæfingu til þessa ef horft er á hve samfellt hið slæma veður var frá fyrsta skrefi þessarar æfingar til síðasta skrefs að meðtöldum vindinum efst á Gvendarselshæð því veðrið var afar slæmt allan tímann og hvergi skjól nema rétt í hraunbyrginu, varla við steininn og svo við bílana.

Við höfum fengið verri vind á verstu köflunum í þessum klúbbi þar sem menn hafa þurft að sitja af sér verstu hviðurnar, ganga tveir til fjórir kræktir saman og jafnvel skríða... en aldrei svona samfelldan slæman vind allan tímann.

Sjá sömu upprifjun og af Akrafjalli í byrjun þessa árs... nú bætist Akrafjall, tilraunin við Ok og tilraunin við Helgafell í Hafnarfirði við roksafnið...
... á eingöngu sex fyrstu vikunum það sem af er árinu 2011... sem segir ýmislegt um það ár þó ekki sé langt liðið af því...:

Syðstu Súlu 6. okt 2007 - Settumst ítrekað og lágum í verstu hviðunum...
Hvannadalshnúk um Virkisjökul 16. maí 2009 - gengum klukkustundum saman í hvössum vindi...
Háusúla 24. janúar 2009 - lágum og biðum af okkur vindhviðurnar...
Búrfelli og Leggjarbrjót 9. september 2009 - skriðum á tindinum og leiddumst niður...
 Bláfjallahrygg 5. desember 2009 - blotnuðum fljótt og kólnuðum í hvössum og blautum hliðarvindi...
Og Oki 29. janúar 2011 - gáfumst fljótlega upp og snerum við - orðin blaut og köld í restina af blautri úrkomu...

NB BÓKSTAFLEGA ENGUM TINDFERÐUM ÁRIÐ 2010!
...sem segir margt um það ár...
... og heldur ekki árið 2008 en þar voru nokkrar tindferðir erfiðar vegna veðurs þó ekki væri það ofsavindur...

...og eftirfarandi æfingum;
Sýlingarfell og Þorbjörn 14. júlí 2009,
Háahnúk 1. desember 2009,
Stóra Reykjafelli 23. mars 2010
 Þríhnúkum 6. apríl 2010.
og Akrafjalli 4. janúar 2011
hugsanlega fleiri?

Áhættugreining í fjallgöngum:
Styrkleikar - veikleikar - ógnanir - tækifæri
SVÓT

Athugið vel að þegar lagt er í hann krappann eins og þennan þarf maður að skilgreina áhættuþættina sem mega ekki vera of margir til að tryggja að maður/hópurinn hafi vald á aðstæðum almennt og ef óhöpp verða (veikleikar / ógnanir). Áhættuþættirnir geta t. d. verið vindur, úrkoma, bleyta, kuldi, myrkur, hálka, bratti, fjarlægð frá byggð, hæð yfir sjávarmáli, göngufæri, landslag, bílfæri (fyrir björgun eða að komast til baka kaldur, slasaður, svangur...), gsm-samband, óþekkt leið, undankomuleiðir, búnaður, líkamsform, reynsla, dagsform, samheldni/hjálpsemi hópsins, andlegt atfervi o. fl.

Alltaf þarf að gera ráð fyrir að  það geti orðið óhapp og þá hvernig sé hægt að bregðast við því á þessum stað eða við þessar aðstæður (getum við farið með slasaðan mann út úr þessum aðstæðum (klettar, bratti, hálka), hverjir hafa kunnáttu (hjálparsveitarreynsla, heilbrigðismenntun, reynsla), líkamlegt atgervi (form, ástand, styrkur, næringarástand, líkamshiti o.fl.) eða andlegt atvervi (yfirvegun, hjálpsemi, ósérhlífni, sjálflægni, vinátta, fjölskyldutengsl, umhyggjusemi o.fl.) til að geta aðstoðað ef slys ber að höndum (sumir hafa meira en nóg með sig þegar á bjátar og sumir fúnkera ekki á slysstað) eða getum við haldist við í einhvern tíma þarna að bíða eftir hjálp (er skjól, snjór til að grafa sig í fönn, vatn til að drekka, búnaður til að hlúa að öllum, eitthvað að borða, menn nægilega vel búnir til að hafast við klukkustundum saman á sama stað? o.s.frv.). Þegar slys verður er nóg að það reyni á einn allra ofangreindra áhættuþátta til að illa fari og því þarf alltaf að vega og meta hvort lagt skal í hann eður ei.

Áhættuþættir þessarar æfingar voru m. a. ofsavindur (það var NB t. d. hægt að fjúka illa til og skellast niður á klappirnar og slasast þó við værum bara á sléttlendi og að mestu að ganga í snjó), berangur (lítið skjól), snjósöfnun (hætta á skafrenningin eða slæmu skyggni (snjóflóðahætta ef brekkur)), yfirvofandi myrkur (rúmri 1 klst. eftir upphaf göngu þar sem sólsetur var rúmlega 17:30 (myrkvar fyrr ef þungbúið NB)), yfirvofandi úrkoma (spáð meiri úrkomu er liði á kvöldið en aldrei að vita) og hátt hlutfall nýrra félaga í hópnum (þó nokkuð margir nýliðar á þessari æfingu og við verðum að gera ráð fyrir að menn séu ekki vanir öllu þó sumir nýliðar séu það).

Það sem var okkur í hag (styrkleikar/tækifæri) eru mikil reynsla hjá hluta af hópnum (þetta metum við t. d. alltaf fyrir allar tindferðir og hefur áhrif á hvað við ákveðum að gera í þeirri ferð), góður búnaður (allir á keðjum og vel búnir eftir lærdómsríkar fyrri göngur í erfiðum veðrum (maður býr vel að því að mæta í öllum veðrum !)), gott líkamsform (þeir sem mæta/æfa vel!), lítil hæð yfir sjávarmáli (vindurinn jókst strax þó maður færi bara upp á þúfubarð), vel þekkt leið (búin að fara margsinnis þarna um), dagsbirtan lungann úr göngunni (ekki var kveikt á ljósunum nema síðasta kaflann hjá Gvendarselshæðarhópnum), nálæð við byggð (hefðum aldrei farið mikið fjær byggð í svona veðri eins og t. d. í Bláfjöll), hitastig yfir frostmarki (+2°C) og engin úrkoma (sem betur fer, það var ekki öruggt og hefði breytt öllu mjög fljótt) o. fl.

Ef t. d. myrkur eða úrkoma hefðu bæst við vindinn eða skollið á þar sem við hefðum verið lengst upp frá eða jafnvel uppi á fjalli hefði voðinn verið vís og þess vegna vorum við t. d. búin að ákveða að fara ekki upp eftir Helgafellinu nema veðrið væri skaplegt og vildum halda okkur á þekktri leið. Að sama skapi skal bent á að við hefðum aldrei getað einu sinni tekið þessa æfingu ef myrkur eða úrkoma hefði bæst ofan á þennan vind í byrjun hennar, við hefðum þurft að hverfa frá, svo þetta slapp ansi vel með eingöngu þennan mikla vind og dagsbirtuna og við megum vera ánægð með að hafa tekist þetta miðað við aðstæður ;-).

Alls 3,3 km á 1:15 klst. upp í 150 m hæð með um 62 m hækkun miðað við 92 m upphafshæð.

Bjart aftur á Smáþúfum
með norðursljósum og stjörnuljósum í bakaleiðinni

Gengið upp eftir dalsmynni Blikdals með Hnefa í Lokufjalli hvítan fjær vinstra megin.

Loksins mættum við á æfingu í dagsbirtu... þriðjudaginn 1. febrúar í annarri tilraun á Smáþúfur í ár eftir að hafa þurft frá að hverfa á vigtarplaninu tveimur vikum áður í stormi... með réttu hefðum við fengið þessa kærkomnu birtu í fyrsta sinn á árinu í síðustu viku á Mosfelli en þá var ansi dimmt yfir í þungbúinni þokurigningunni...

Sirrý, Ásta Bjarney, Ásta H., Gylfi Þór og Lilja Sesselja... að ná hópnum í byjun en þau komu öll á Ok og létu sig ekki vanta á æfingu svona stuttu eftir tinderð sem er mikilvæg leið til að halda sér í góðu gönguformi.

Eftir góða stund við bílana þar sem menn voru að sumir hverjir að sjást í fyrsta sinn í birtu almennilega eftir myrkrið síðustu mánuði hófst þétt gangan upp dalsmynni Blikdals og með hvössum brúnunum að Arnarhamri og var færið hið besta með nægt frost í jörðu svo enginn sökk í leðjukenndan jarðveginn eftir rigningarnar síðustu daga.

Steini J., Gylfi Þór, Kjartan og Óskar Bjarki með tvö af markmiðum kvöldsins í baksýn; Smáþúfur vinstra megin á mynd og Arnarhamar hægra megin... og langa snjóskaflinn á milli í stóra gilinu sem nokkrir Toppfarar renndu sér niður um forðum daga þegar þau tóku sig nokkur til í lok maí og fengu brakandi blíðu - sjá myndasíðu Gylfa Þórs: http://gylfigylfason.123.is/album/default.aspx?aid=143982&lang=en

Örm "búmmar" á hópinn í beygjunni upp á brúnirnar með Melahnúk, Dýjadalshnúk og Tindstaðafjall í baksýn en tvö fyrrnefndu eru á dagskrá síðar í ár... með sólina hátt á lofti á Dýjadalshnúk 25. maí... og í myrkri á Melahnúk 25. október...
http://www.fjallgongur.is/dagskrain.htm

Blikdalur er ótrúlega langur eða alls 7 km djúpur og skartar óteljandi lækjarsprænum beggja vegna og fögrum fossi í dalsbotni en við hringuðum hann á fjöllunum í mars á síðasta ári í fallegu veðri og frábærri stemmningu... og einn daginn væri gaman að ganga hann endilangan í sól og sumaryl:
http://www.fjallgongur.is/tindur34_blikdalsfjallahringur_200310.htm

Hópurinn að tygja sig með Hnefa í Lokufjali í baksýn.

Menn máttu varla vera að því að ganga... það var um svo margt að tala eftir hráslagann á Oki þar sem við lærðum heilmikið en það kemur þjálfurum ánægjulega á óvart hve glaðir menn eru með þá göngu þrátt fyrir stutta leið upp eftir og ljóst að klúbbmeðlimir hafa vit á að vera þakklátir með slíka búnaðaræfingu þar sem allt öðruvísi reynir á menn en í blíðskaparveðrum.

Brynjar og Ágúst að horfa til Reykjavíkur með Kjalarnes nær.

Á Arnarhamri í 498 m hæð var myrkrið skollið á og við tóku borgarljós á jörðu niðri og stjörnuljós á himni þarna sem við stóðum á þessum fagra útsýnispalli af náttúrunnar hendi. Við tók smá lækkun áður en við hækkuðum okkur svo upp á Smáþúfurnar sem voru hvítar af snjó og við vorum heppin að fá þar logn til að geta skoðað stjörnuhvolfið ofan okkar.

Ljóð

Undir kringlóttum himni,
með gulhvítri stjörnu,
geng ég einsamall
í gegnum nóttina.

Og jörðin er full af myrkri,
sem snýst í hringi
eins og mylluhjól.

Og jörðin stendur kyrr
inn í hringstreymi sínu,
og himininn sökkvir
stjörnu sinni
eins og bjúgmyndaðri perlu
í vatn myrkrursins.

Og stjarnan og ég
göngum þögul og undrandi
hvort fram hjá öðru
í gegnum nóttina.
Steinn Steinarr  - Kvæðasafn og greinar - Helgafell 1964 bls. 211.

Í bakaleiðinni léku norðurljósin sér vítt og breitt og glatt á himni yfir Hvalfirðinum í takt við hraðskreiða göngumennina sem skiluðu sér fyrstu menn niður eftir 6,8 km göngu á 2:30 klst. upp í 594 m mælda hæð með 534 m hækkun miðað við 60 m upphafhæð. Örn stóð ljósavörð eins og viti þar sem beygt var til vinstri ofan af  brúnunum niður úr dalnum að bílunum og síðustu menn skiluðu sér niður á 3:05 klst. í fylgd beggja þjálfara ;-)

Anton mætti með keðjubroddana frá Kahtoola og afhenti þeim sem voru búnir að panta áður en þeir fóru heim og takið eftir að Ellingsen er nú komin með í sölu þessa sömu brodda svo allir geta verið í góðum málum í hálkunni það sem eftir er vetrar!

Mættir voru 45 manns:

Alma M., Anna Sigga, Anton, Auður, Ágúst, Ágústa, Ásta Bjarney, Ásta H., Bára, Björgvin, Brynjar, Dúna, Gerður J., Guðmundur Jón, Gunnar Viðar, Gunnar L., Gylfi Þór, Hanna, Hermann, Hildur Vals., Hjölli, Irma, Jón Atli, Katrín, Nonni, Kjartan, Leifur, Lilja K., Lilja Sesselja, Lísa, María E., Ósk, Óskar Bjarki, Rikki, Sigga Rósa, Sirrý, Sjoi, Snædís,  Stefán A.,. Steini J., Svanur, Sylvía og Örn.

Það er annað hljóð í febrúar en var í janúarmánuði sem hefur verið okkur ansi þungbær hvað veðurfar varðar... ekki það að meðlimir hafa almennt fagnað göngunum í krefjandi veðrum þar sem þær eru langtum lærdómsríkari en þær sem farnar eru í logni og góðu skyggni, en allt er gott í hófi og innan um barninginn sem við höfum staðið í það sem af er ári er gott að fá svona fallegar og friðsælar göngur eins og þessa á Smáþúfum ;-)

Takið eftir að á næstu æfingu á Helgafelli í Hafnarfirði er sólin ekki sest í byrjun æfingar í fyrsta sinn síðan í haust þegar við kvöddum hana á Úlfarsfelli og þeim sögulega viðburði fögnum við árlega með því að mæta með sólgleraugu á æfingu og tökum sólgleraugna-hópmynd í byrjun æfingarinnar... vonandi í einhverjum sólargeislum... en allavega birtu... ;-)
 

Í aurskriðum á Mosfelli

Birtuganga ársins var á Mosfelli þriðjudaginn 25. janúar í rigningu og þoku en hlýju og lygnu veðri. Alls voru hvorki meira né minna 58 manns mættir + hjónin Lilja B. og Jóhannes sem gengu fyrr af stað og svo átta manns á Skaganum á Akrafjalli svo ef allt er talið þá mættu alls 68 Toppfarar til göngu þetta kvöld á hinum ýmsu tímum og fjöllum:

Alexander, Alma M., Anna Sigga, Anton, Arnar, Auður, Ágústa, Ásdís Ósk, Ásta H., Bára, Björgvin, Björn, Bryndís Ásta, Brynja, Brynjar, Dóra, Dúna, Einar Rafn, Elísabet, 11 ára, Elsa Þ., Gerður B., Gerður J., Guðmundur Jón, Guðmundur K.,  G. Katrín, Guðrún Helga, Gunnar Viðar,  Heimir, Hildur V., Hólmfríður, Hrafnkell, Hulda, Irma, Hanna, Jóhanna Karlotta, Jóhannes,  Jóna, Kjartan, Lilja B., María E., Nonni, Ósk, Óskar Bjarki, Rikki, Rósa, Sigga Rósa, Sigga Sig., Sirrý, Sjoi, Snædís, Steinunn, Súsanna F., Svala, Sylvía, Sæmundur, Torfi, Vallý, Þóra og Örn.

... og Dimma, Kátur, Sebra, Þula og...

Þar af voru Ásdís, Guðmundur Jón, Katrín og Ósk að mæta á sína fyrstu æfingu.

Gleðilegt var og að sjá Ölmu M. aftur á göngu eftir slysið á Akrafjalli í byrjun ársins og nú "útskrifast menn óðum af sjúkradeildinni" þó enn séu þar félagar sem er sárt saknað. 

Lítið fór fyrir birtunni sem skyldi fagnað með litríkum fatnaði og sól í sinni... en þó ýmislegt hefði mátt vera betra hvað birtuskilyrði varðaði - (við hefðum t.d. getað verið að ganga nánast alla æfinguna í einhveri birtu ef það hefði verið heiðskírt og snjór yfir öllu!) - þá vantaði ekki birtugjafann sem af félögunum stafaði, menn í geislandi stuði fyrir komandi vetrarferð um helgina í Húsafell að ganga á Ok þrátt fyrir ansi neikvæða veðurspá og sífellt þrengri húsakost á kvöldvöku þar sem stefnan er að borða og dansa fram á nótt í saklausu Gamla húsinu sem mun ekkert vita hvaðan á sig stendur veðrið og endar sjálfsagt í sveittu gufubaði fimmtíu háttstemmdra fjallgöngumanna...  bestu partýin þegar það er ekkert pláss...

Lagt var af stað í rökkri og rigningarúða og fljótlega tók...já, tók bókstaflega drullan við í öllu sínu versta veldi upp um alla skó og jafnvel ökkla og enn lengra í verstu tilfellunum...

Heilu aurskriðurnar tóku svo á móti síðustu mönnum upp heiðina og í bakaleiðinni aftur en engin hætta stafaði af þeim í litlum halla heldur voru þær fremur eins og mini-sýnikennsla um þann skelfilega raunveruleika sem blasir reglulega við erlendis í miklum rigningum eins og í t. d í Brasilíu þennan mánuðinn og í Perú í fyrra þegar hluti af Inkaslóðinni til Machu Picchu skemmdist.

Þetta var í annað sinn sem þessi klúbbur upplifir aurskiðu á göngu en hitt skiptið var á þessu sama fjalli, Mosfelli í vorleysingum í fyrra og sömu leðjudrullunni alla heiðina:
http://www.fjallgongur.is/aefingar/11_aefingar_jan_mars_2010.htm

Hulda og María voru fyrirsæturnar í leðjuslagnum... en þykkur rigningarúðinn gerði myndatöku nánast vonlausa ;-)
Takið eftir skónum hjá Maríu!

Þessi mynd náðist í einni tilrauninni - skór og stafur á kafi í drullu með aursletturnar upp að hnjám!

Leðjuslagur dagins mældist 3,6 km á 1:24 klst. upp í 294 m hæð með 216 m hækkun miðað við 78 m upphafshæð... vetrarferð í Húsafell framundan næstsu helgi með langri göngu á Ok... hún verður söguleg eins og aðrar tindferðir...

Hvað sem öllu líður þá eru það forréttindi að hafa heilsu, form, svigrúm og þor til að ganga á fjöll...

Minnums þess að vera þakklát fyrir það að geta gengið á fjöll þrátt fyrir erfið veður eða erfiða færð og það í slíkum björtum félagsskap sem þessum með því að lesa ljóð eftir skáldið Jóhann Gunnar Sigurðsson sem lést 24ra ára úr berklum en náði að yrkja kvæði sem votta um harmsárs trega æskumannsins sem kveðja varð lífið ungur að árum en kvæðið birtan sem við ætluðum nú ólm að fagna þetta kvöld er allra fyrsti vorvísirinn þó langt sé í land af vetri enn:

Vorkveðja

Ég veit þú ert komin, vorsól.
Vertu ekki að fela þig.
Gægstu nú inn um gluggann.
Í guðs bænum kysstu mig.

Þeir eru svo fáir aðrir,
sem una sér hjá mér.
Já, vertu nú hlý og viðkvæm.
Þú veist ekki, hvernig fer.

Því það er annað að óska
að eiga sér líf og von
en hitta ð geta gengið
glaður og heill sín spor.
(Jóhann Gunnar Sigurðsson (1882-1906) - Skólaljóð 1978).
 

Æfing féll niður vegna veður
þriðjudaginn 18. janúar

Kolvitlaust veður var á vigtarlaninu við Blikdalinn þegar þjálfarar mættu á svæðið kl. 17:15 og varla stætt fyrir gangandi mann á bílastæðinu né bílana sjálfa sem rugguðu hreinlega til þegar menn mættu hver á fætur öðrum á æfingu...

Veðurspá var slæm þetta kvöld og ætlunin var að fara þá eingöngu upp á Arnarhamarinn og sleppa Smáþúfum en þegar veður versnaði á leiðinni út eftir með 18-20 m/sek á mælum og 26 m/sek í hviðum ákváðum við að ganga allavega inn dalinn og sjá til þar með að fara upp á brúnirnar... en þegar komið var á staðinn var ljóst að það yrði ekki einu sinni hægt með einhverju móti að ganga 100 m inn dalinn...

Sá sögulegi viðburður varð því í sögu Toppfara að aflýsa þurfti í fyrsta sinn æfingu eftir 169 æfingar sleitulaust frá því í maí 2007 þar sem oft hefur verið lagt af stað í krefjandi veðri og ræst vel úr með tilheyrandi útrás og búnaðarprófun... en í þetta sinn játuðum við okkur sigruð...

Það var beinlínis sársaukafullt að vísa öllu þeim 28 manns sem mættu... keyra til baka í bæinn þar sem veðrið var mun skaplegra - snjókoma og saklaus vindur í bænum versus hvassviðri og slydda við fjallsrætur - og fara út úr bílnum í fallegri snjókomu og "smá vindi" inn í hús til þess eingöngu að klæða sig aftur úr öllum fjallgöngufötunum og ganga frá búnaðinum hreinum og þurrum... eina sárabótin var handboltaleikurinn um kvöldið...

Árið 2011 byrjar sannarlega með hávaða og látum... það verður spennandi að sjá hvað gerist næsta þriðjudag þar sem þeir hafa bókstaflega allir verið erfiðir hvað veður varðar frá því árið byrjaði.. hvað ber árið 2011 eiginlæega í skauti sér???

... en þess skal getið að mættir voru þrátt fyrir allt þau:
Anna Sigga, Arnar, Auður, Áslaug, Bára, Björgvin, Bryndís, Einar Rafn, Elsa Þ., Guðmundur K., Guðrún Helga, Gunnar Viðar, Gylfi Þór, Hanna, Hermann, Hildur Vals., Irma, Jóna, Leifur, Lilja K., Lilja Sesselja, María E., Óskar Bjarki, Rikki, Sigga Rósa, Sirrý, Sylvía, Sæmundur, Þóra og Örn... 

Góð !

Ef það er erfitt að lesa þessar línur þá er það samt lúxus í samanburði við skyggnið sem við hefðum fengið á göngu í þessu veðri í myrkri...  sem sé ekki inni fyrir framan tölvuna heldur í hávaðaroki, kulda, bleytu og myrkri ;-)

... og þeir sem þraukuðu að lesa alveg ofangreindar línur fengu allavega eitthvað að reyna á sig  ;-)

Vísa vikunnar:

Ekki þekki ég þennan hól,
-þetta er hríðin meiri!
Þarna fauk í þetta skjól.
Þau eru töpuð fleiri.
Grímur Sigurðsson, bóndi á Jökulsá
Samantekt Halldórs Blöndal á Morgunblaðinu þann 19. janúar 2011 á ljóðum frá þingeyskum skáldum - bls. 36.)

ATH! Einhverjir voru að tala um að fara á Esjuna í staðinn miðvikudaginn 19. janúar - þjálfarar komast ekki en við við hvetjum menn til að mæta ef veðrið er skaplegt (nú er það virkilega orðið athugunarvert) - og ræða málið á fésbókinni!