Staki hnúkur og Stóri Meitill
í roki og éljagangi, bratta og brölti
en úfinni og ferskri ægifegurð

Þrítugasta og níunda vika ársins 2018 var illviðrasöm og úfin
og spáð var slæmu veðri á Hellisheiðinni þriðjudaginn 25. september
þegar ætlunin var að ganga á Stóra Meitil og Staka hnúk í Þrengslunum...

Þjálfarar veltu vel fyrir sér hvort breyta ætti fjallavali vikunnar vegna þessa
en sýndist ágætis veðurgluggi vera þetta kvöld og létu slag standa...

Veðrið var hvergi með ágætum... gekk á með éljum, roki og kulda...
en þess á milli skein sólin lítið eitt og það rofaði til upp í bláan himininn svo þetta slapp nokkuð vel...

Fáir mættir sökum veðursins líklegast...
en þeir átta sem komu fengu hörku útiveru og mjög fallega göngu út úr kvöldinu...

... um nýja leið á hnúk sem við höfðum ekki gengið á áður...
Staka hnúk sem varðar akstursleiðina inn Þrengslin og svo bratta uppgönguleið á Stóra Meitil sem er okkur gamalkunnur í klúbbnum eftir nokkrar ferðir á hann... en aldrei frá vesturhliðinni eins og þetta kvöld...

Haustið komið  í allri sinni litadýrð.... og veturinn bankar ákveðinn á dyrnar...

Staki hnúkur var snarbrattur en vel fær og hressileg byrjun á kvöldinu...

Uppi blasti mjög fallegt útsýnið við til allra átta... frá sjó upp á land...

Stóri Meitill þarna í fjarska ofar og innar á heiðinni... snjófölur efst...

Gráu hnúkar hinir vestari... við eigum þá enn eftir... komnir á dagskrá árið 2019 á þriðjudegi...
og Stóra Reykjafell og Hengillinn fjær föl af snjónum sem kom að norðan fyrr í vikunni...

Hvasst... svalt... en þó ekki svo kalt... og þurrt að mestu... ægilega fagurt í þessu úfna veðri...

Spjölluðum svo mikið að við tókum varla eftir veðrinu...
og datt ekki í hug að stytta gönguna þó vel blési...
héldum ótrauð áfram á þennan gíg sem þarna blasti við í austri...

Litli Meitill í fjarska fyrir miðri mynd... og Geitafell hægra megin...

Gráu hnúkar austri fjær vinstra megin og Litla Sandfell sem er kominn tími til að fá í safnið
og komið á dagskrá árið 2019 á þriðjudegi...

Falleg er hún vetrarbyrjunin...
hvílík heilun á sál og líkama að fara í svona göngu upp í óbyggðirnar þrátt fyrir rysjótt veður...

Þarna í skarðinu merkti Örn niðurleiðina sem fara skyldi í bakaleiðinni....
fínasta leið sýndist okkur í söndnum skriðum niður í mosavaxið hraunið...

Við strunsuðum yfir heiðina á Stóra Meitil...
á spennandi blaðri um Landvættina og alls kyns önnur spennandi verkefni...

Bratt upp vestan megin en við þóttumst sjá færa leið í klöngri um klettana...

Ekkert mál til að byrja með... en flóknara þegar ofar var komið og fara þurfti varlega einn í einu...

Uppi á gígbarminum undir tindinum var hópurinn þéttur og við réðum ráðum okkar...

Skyndilega mætti sólin og skein svo gul og fallegt að allt varð lygilegt á litinn...

Þá var nú ráð að grípa hópmynd í gyllingunni...

Steinunn Sn., Guðmundur Jón, Jóhanna Ísfeld, Örn, Guðlaug Ósk, Karen Rut og Gerður Jens
með Batman, Bónó og Mola og Bára tók mynd
en Guðlaug Ósk var að koma eftir nokkurra mánaða hlé
og þakkaði innilega fyrir kertin sem við kveiktum á við Kleifarvatn til minningar um son hennar sem lést sviplega í vor...

Uppi á tindinum var ágætis veður þrátt fyrir allt...
enginn éljagangur yfir okkur rétt þá stundina og meðan Örn leitaði að skárri leið niður þar sem uppgangan var nokkuð brött
ákváðum við hin kokhraust að rekja okkur eftir gígbarminum allan hringinn úr því við vorum nú komin...

Sjá Litla Meitil niður frá og Geitafell hægra megin...

Veturinn og sumarið... norðurhlíðin og suðurhlíðin...

Í hinum endanum klöngruðumst við niður í skarðið og spáðum í hvort við ættum að fara upp aftur og niður
öruggari leið eða láta okkur hafa það að klöngrast aftur sömu bröttu klöngurleiðina niður og við komum upp...

Æj, við nenntum ekki að fara aftur þarna upp... og ákváðum að fara bara sömu leið...

Og hún reyndist léttari en okkur minnti....
eins og nánast alltaf er reyndin þegar við hikum við að fara sömu leið niður og komið er upp erfiða leið...
sbr. Lómagnúpur í sumar og fjölmörg önnur dæmi...

Niður fórum við svo um skarðið sem við höfðum skoðað fyrr um kvöldið
og merkt inn á gps-tækið...
gott að vera í skjóli og friði frá veðrinu þarna niður og svo beið okkar dúnmjúkur mosinn yfir hraunið í bílana...

Blaut en hæstánægð með hörkugöngu þessa vikuna skiluðum við okkur í bæinn í rökkrinu...

Það er kominn höfuðljósatími... munum öll að pakka þeim niður hér með...
og förum yfir rafhlöðurnar áður en við leggjum í hann !

Alls 5,8 km á 2:15 klst. upp í 432 m hæð á Staka hnúk og 541 m á Stóra Meitli
með alls hækkun upp á x m miðað við 291 m upphafshæð.

Sjá tölfræðina yfir allar göngur á Stóra Meitil frá upphafi...
með Litla Meitli... eða Gráu hnúkum... eða einn frá giljunum sunnar í Þrengslunum...
og nú bættist við fjórða aðkoman á þennann fallega gíg... vestan megin með Staka hnúk...
 

Kóngurinn í Kjósinni
Sandfell hið formfagra

Í annað sinn í sögu klúbbsins gengum við á formfagra fjallið Sandfell
sem trónir yfir Kjósinni og gefur dásamlegt útsýni yfir hana alla og nágrannadali og fjöll
þó ekki sé það nema 400 m hátt og má sín lítils innan um yfir 700 - 900 m háa fjallatinda
sem líta má í allar áttir í kringum það...

Dásamlegt veður enn og aftur á þriðjudegi þetta síðsumarið og haustið
en áberandi fallegir rigningarskúrir gengu yfir Þingvallasvæðið þegar við ókum í Kjósina
og við horfðum á þessar leiðingar koma í áttina til okkar og bjuggumst við hinu versta
en þær beygðu af leið... létu Esjuna gleypa sig... og áfram gengum við í þurru, lygnu veðri allt kvöldið...

Örlög hærri fjalla einmitt þetta...
að fá á sig skýin, úrkomuna og vindinn meðan lægri fjöllin og láglendið sleppa gjarnan og njóta skjólsins á meðan...

Við römbuðum inn á göngustíg sem liggur frá bílveginum upp að Vindáshlíð
og mundum ekkert eftir honum frá því við vorum hérna árið 2013
og hefðum beygt fyrr upp eftir ef Guðmundur Jón hefði ekki rámað í
að landið lægi nokkurn veginn eins og það svo reyndist og mælti með að bíða þar til við færum á stíg...

Þegar stígnum sleppti við litla girðingu ofarlega í fjallinu tóku móbergsklappirnar og skriðurnar við
og hvert skref var hægfara og lausgrýtt rúllandi ofan á klöppunum sem var fínasta verkefni úr því fjallið var ekki hærra...

Það var sérlega gaman að horfa til Írafells og Skálafellshálss
sem við gengum á fyrir nokkrum vikum síðan og rifja upp villurnar þar
og spá í hvar Sigga Sig og Heimir væru búin að kaupa sér land við Meðalfellsvatn...
en það er reyndar í hina áttina frá þessari mynd...

Skúraleiðingarnar farnar yfir og himininn bjartur og blár...

Uppi var nestistíminn heilandi og eins fullkominn og hann getur verið á fjalli...
með landið og miðin fyrir framan okkur og fegurðina ljómandi af landinu...

Steinunn Sn., Jóhann Ísfeld, Örn, Gerður Jens., Katrín Blöndal, Karen Rut, Guðmundur jón, Lilja Sesselja og Halldóra Þórarins en Bára tók mynd og hundarnir voru fjórir... Batman, Bónó og Moli og svo Jasmín sem var að koma í sína aðra göngu með hópnum og smellpassar inn í þesa ljúfu ferfætlinga sem gefa göngunum sérlega vinalegt yfirbragð
í þakklætisgleðinni sem alltaf stafar af þessum besta vini mannsins...

Við höfðum einhverjar slæmar minningar af leiðinlegum flækingi gegnum kjarr og lúpínubreiður árið 2013
og vildum ekki lenda í því aftur og fórum niður klettabeltið vestar en síðast
...og sáum fína leið framhjá gróðrinum við sumarhúsin...

Sem fyrr vel þegið að fá smá klettabrölt á þessu ljúfa fjalli...

Farið að rökkva snemma á kvöldin... sólin sest upp úr sjö og þá dimmir fljótt...
höfuðljósin voru óþörf í þessari göngu en þegar við keyrðum inn í höfuðborgina eftir gönguna var orðið myrkur...
svo það er nokkuð ljóst að höfuðljósin eru komin til að vera hér með...

Alls 4,8 km á 2:10 klst. upp í 404 m hæð með alls hækkun upp á 367 m.

Sjá gula slóðin þetta kvöld 2018 en sú græna árið 2013...
við fórum greinilega upp á sama stað en ekki lengra út eftir
en svo fórum við greinilega niður í norðurendanum sem við hurfum frá þetta kvöld
og tókum stærri sveig til baka og loks aðra leið niður klettabeltið
en að lokum sömu leið í bílana.

Prestahnúkur loksins á dagskrá helgina eftir þessa göngu...
ef ekki er snjósöfnun svo að ekki sé fært á bílum né gangandi á fjallið
eftir norðanhríð í tvo daga...
 

Valahnúkar
meðan Belgía vann Ísland 0:3
eftir 0:6 tap gegn Sviss þremur dögum áður...

Seinni tapleikur íslenska karlalandsliðsins í fótbolta í Þjóðadeildinni haustið 2018
fór fram þriðjudaginn 11. september meðan tíu Toppfarar kusu frekar að fara á fjall...

Konur aldrei þessu vant í meirihluta... eingöngu tveir karlmenn... og tveir nýir hundar í göngu...
hann Skuggi þeirra Örnu og Njáls og Jasmín hennar Katrínar Blöndal
og virtust þau bæði aðlagast vel hópnum og njóta sín...

Veðrið var með besta móti... skýjað og þurrt...
en það rigndi í bænum og á akstursleiðinni svo þetta var vel sloppið...

Bratta klöngurbrekkan við hæsta tind var í annað sinn sniðgengin að sinni
og farið í raun skemmtilegri leið norðan megin við hann...

... nóg var klöngrið samt og leiðin eftir öllum Valahnúkum alltaf jafn skemmtileg...

Sex hundar voru í þessari göngu...
Batman, Bónó, Moli, Tinni, Moli sem allir eru duglegir að mæta
og svo nýi hundurinn hann Skuggi þeirra Örnu og Njáls...

Það styttist í rökkrið á þriðjudögum og vert að allir fari yfr höfuðljósin sín
endurnýji rafhlöður og hafi alltaf vararafhlöður í bakpokanum...

Vonandi fáum við samt fleiri sólsetursgöngur áður en myrkrið tekur endanlega yfir um miðjan nóvember...
þangað til munum við njóta dagsbirtunnar að einhverju leyti í þriðjudagsgöngunum

Katrín Blöndal, Steinunn, Jói, Arna, Svala, Súsanna, Karen, Heiða og Lilja Sesselja
og svo fyrrnefndu hundarnir sex...

Alls 5,1 km á 1:45 klst. upp í 209 m hæð með alls 200 m hækkun miðað við 88 m upphafshæð...

Sandfell í Kjós er fjall næstu viku... svipuð vegalengd og tímalengd á létt en svipmikið og mjög fallegt fjall
sem trónir yfir Kjósinni og fangar alltaf augað þegar keyrt er um hana...
 

Heitir tindar
milli Gufudals og Grænsdals

Margtindótt fjall rís milli Gufudals og Grænsdals ofan Hveragerðis
og við sóttum það heim þriðjudaginn 4. september á sérlega fallegu kvöldi...

Lagt var af stað frá golfvellinum þar sem bílum var lagt...
og til að byrja með vorum við með hundana í bandi þar sem golfarar áttu staðinn...

... en við stefndum fljótt út úr alfaraleið og upp í hlíðarnar fyrir ofan...

Þetta var frá sama stað og þegar við gengum hringleið um Gufudal á laugardegi í febrúar 2014 í erfiðu veðri...
og þegar við fórum á þriðjudagskveldi á fjallið Álút í sólsetri upp og niður frekar krefjandi leið...

Í stað þess að fara inn dalinn og upp á Tindana að ofanverðu...
klöngruðumst við að þessu sinni upp allan hrygginn...
enda sumarfæri og gott veður...

Þetta var fínasta leið og gott að brölta svolítið í klettunum...

Vorum ekkert viss hvort þetta væri fært... en eins og svo oft áður... var þetta greið leið þannig séð...

Það var algert logn... og því lék himininn listir sínar í blíðunni...

Töfrarnir voru allt um kring... í landinu og ofan okkar... einstakt að fá svona kvöld...

Klöngrið upp Tindana var skemmtilegt og algerlega nauðsynlegt
ef við ætlum að geta eitthvað þegar verkefnin verða meira krefjandi í lengri ferðum...

Hundarnir voru sex þetta kvöld... og skoppuðu af gleði allan tímann...

Hveragerði hér í baksýn... og Hellisheiðin hægra megin...

Ofar var heiðin og við stefndum á hæsta staðinn á þessari fjallsbungu ef svo má kalla...

Kolsvart berg... berggangar... stuðlar... innan um mosann... ef að var gáð...

Þetta leit svolítið öðruvísi út en um árið í febrúar 2014...
en sú ferð fór ekki í sérflokkinn enda frekar endasleppt og hráslagaleg  þó fögur væri á köflum
því  alltaf skila þær sínu þessar laugardagsgöngur sama hvernig veðrið er...

Þegar efst var komist var snúið sér á hina tindana sem rísa á þessum ás sem aðskilur dalina...

... og farið upp og niður eins og landið leyfði...

Og þá var komið fram á brúnirnar yfir Grænsdalnum... þetta -s í orðinu truflar málvitund manns...
en dalurinn heitir þetta segja menn... Grænsdalur... hann höfum við gengið nokkrum sinnum í klúbbnum...
er við hliðina á Reykjadalnum þar sem strollan af erlendum ferðamönnum er orðin slík að ömurlegt er á að horfa...
en enn er friður í þessum dal... og mjög falleg leið inn hann allan...
við skulum setja hann á dagskrána 2019...

Landslagið þarna uppi er hæðótt... dalótt... þýft... þúfótt ?... segi svona :-)

... og rjúkandi hverir um allt...

Við sóttum einn heim... fallegt var nú þarna... og varasamt um leið... hægt að stíga hvar sem er niður í sjóðhitann...

Strákarnir stóðust ekki mátið... á meðan sumum fannst að þarna ætti ekki að stíga fæti... frá bæði umhverfisverndarsjónarmiðum séð... og öryggissjónarmiðum... :-)

Bullandi heitur leirhver... sem engu eirir ef hann lokkað gæti þarna niður...

Sunnar komum við fram á dalsmynni Grænsdals...

... þar sem sást vel til ferðamannanna sem lögðu leið sína inn í Reykjadal...
bílaraðirnar upp eftir öllu... skelfing að sjá...
svona er þetta alla daga... sama hvað klukkan er... sama hvaða árstími er... sama hvernig veðrið er... það er bókstaflega ALDREI bíllaust á þessum stæði lengur... þó það sé miðnætti, vindur, snjókoma, kalt... hávetur... og jafnvel spáð óveðri... lokað á Hellisheiði... alltaf einhverjir bílar... já.. það er satt...

Við gengum eftir brúnunum og ákváðum að kíkja niður á nösina þarna fyrir neðan...

Dásamlegt að hittast og spjalla saman... bera saman bækurnar eftir ævintýri sumarsins... og ræða ferðirnar sem eru framundan hjá klúbbmeðlimum... meðal annars Kilimanjaro sem Ágúst sér um fyrir Toppfara í ár og óskandi hefði verið að fleiri hefðu nýtt sér... en þangað fara 12 manns og munu án efa upplifa einstakt ævintýri í Afríku... heimsálfu sem á engan sinn líka... og við verðum að fara öll til og upplifa á eigin skinni...

Þjálfarar reyndu að teygja vel úr þessu fjalli eins og hægt var...
þetta átti jú að vera orkuganga en ekki heilunarganga... en endaði svo sannarlega sem heilunarganga...
svo dásamlega notaleg var hún og létt yfirferðar í reynd....

Rjúkandi hverir um allt... einstakt svæði sem er þess virði að skoða vel...

Þarna var fallegur útsýnisstaður og við stefndum þangað áður en snúið skyldi til baka...

Sjá kraðakið niðri við Reykjadalinn...

Gerður Jens gengur á Kilimanjaro með Ágústi í október... og bætist í hóp "höfðingja Toppfara" í lok nóvember... hún verður fyrsta konan til að gera það... sú fyrsta sem nær 70 ára aldri í klúbbnum... það er heiður að hafa hana meðal vor... létt á tá og alltaf á fjöllum... hjólandi... gangandi... njótandi... alltaf glöð og jákvæð... geislandi jákvætt hugarfar hennar er án efa hennar yngingarmeðal sem veldur að hún er eins og ung stúlka að sjá og upplifa við nánari kynni, en ekki kona að verða sjötug...

Grænsdalur í baksýn...

Halldóra Þ., Batman, Gerður Jens., Gunnar Már, Guðmundur Jón, Jóhann Ísfeld, Maggi, Svavar, Örn, Arna, Svala, Guðrún Helga, Katrín Blöndal, Steinunn Sn., Sigríður Arna, Arnar, Sigga Sig., Slaufa, Heiða með Tinna, Ágúst... og framar er Bónó og svo var annar Moli og hinn Moli einhvers staðar þarna líka :-) ... en Bára tók mynd :-)

Bakaleiðin var valin neðan við klettana sem skerast niður af fjallinu til suðurs...

Það var vel valið því þar niðri var enn einn hverinn...

... og lækurinn rennandi neðan við...

Maggi fór upp og tók skemmtilegt myndband af hópnum ganga þarna niður...

Við fórum handan við ásana í suðri með sveitina í Hveragerði fyrir neðan okkur...

Litið til baka... hverinn hans Magga þarna í baksýn...

Sólin farin að setjast... það var stutt í rökkrið...

... óhugnanlega stutt þar til myrkrið tekur öll völd á kvöldin...

Eins gott að njóta meðan birtu varir og svona kvöld gefast...
þau gerast ekki meira heilandi né orkugefandi...

Í akstrinum á leið heim blasti gullfallegt sólsetrið við okkur af þjóðvegi eitt
og lofaði fögrum haustgöngum þar til myrkrið yfirtekur alveg um miðjan nóvember...
en það var erfitt að ná mynd á 90 km hraða gegnum skítuga bílrúðuna...

Alls 4,2 km á 2:12 klst... jahá... við vorum greinilega að njóta...
þetta varð óvart heilunarganga og allir hæstánægðir með það sýndist okkur :-)
... upp í 275 m hæð með alls hækkun upp á 287 m miðað við 88 m upphafshæð...

Rökkrið fer að skríða inn hér með...
tökum fram höfuðljósin og yfirförum rafhlöðurnar sem oft eru máttlausar eftir sumarfríið...

Valahnúkar í næstu viku...
því miður var heldur ekki veður fyrir Prestahnúk í lok þessarar viku..
vonum það besta með 22. september...
 

Leirvogsá og Tröllafoss
paradís við borgina...

Leirvogsá sem rennur úr Leirvogsvatni á Mosfellsheiði og gegnum Mosfellssveitina og Esjurætur alla leið niður í Leiruvog
sem umlykur Víðines að sunnan leynir verulega á sér og verður skoðuð betur á næsta ári... þar sem þemað verður "Líttu þér nær"...

... en þriðjudaginn 28. ágúst gengum við upp með þekktasta hluta hennar
frá bænum Hrafnhólum og upp suðurbakkana alla leið að Tröllafossi...

Leiðin er nokkuð vel mótuð af fyrrum kindagötum og nú göngustíg
þar sem komist er upp með að ganga meðfram ánni lengi vel en svo þarf að fara upp úr gljúfrinu...

... nema mönnum hugnist að blotna í fætur við brölt upp með þrengingunum sem verða á ánni ofar
en það er ekki galin hugmynd... að ganga einfaldlega blautur alla þessa leið og vaða þegar þarf...
já, hey, gerum það einn daginn ! :-)

En við héldum okkur þurrum að þessu sinni...
 og fylgdumst reyndar með Inga Skagamanni fara upp með gljúfrinu og fóta sig öruggur millli klettanna
en koma sér svo upp fljótlega aftur hér... sjá hann kominn ofarlega í brekkuna löngu ofarlega á mynd...

Gljúfur Leirvogsár er glæsilegt og vel þess virði að koma hér með fjölskylduna eða erlendi gesti og njóta
því hér rekst maður nánast aldrei á nokkurn mann...
með kraðak göngumanna í Esjunni stuttu frá...

Við fórum frekar óhefðbundna Toppfaraleið að Tröllafossi þetta kvöldið...

Erum vanari því að fara norðan megin og þar svo upp í fjöllin til baka...

... en þetta var heilunarganga þar sem við ætluðum að njóta hvers skrefs...
og fara niður í gljúfrið alveg að fossinum...

Mjög skemmtileg leið og umhverfið allt í sínu fegursta formi...

Fossinn er mjög breytilegur í vatnsmagni og höfum við upplifað hann mjög vatnsmikinn og mjög vatnslítinn...
þetta kvöld var hann mitt á milli... en hér er gengið þar sem stundum fossar vatn þegar mest lætur...

Klettarnir sorfnir af vatnsflaumnum og þarna voru ólgandi katlar sem hefðu getað gleypt heilu hundana...

Súsanna, Helga Björk, Birgir, Aðalheiður, Björn Matt., Karen Rut, Ingi, Örn, Jóhanna Ísfeld með Mola, Ásta H.,
Bjarni, Steinunn með Bónó, Sigga Sig., Heiða með Tinna, Kolbrún Ýr, Arnar, Guðrún Helga og Batman og Slaufa fremst á mynd en vantar Gunnar Má og Mola og Bára tók mynd...

Við gáfum okkur góðan tíma hér áður en haldið var áfram ofan við fossinn...

Hjarta sem Helga Björk fann... og við sendum Katrínu Kjartans til heilunar...

Ævintýraheimur út af fyrir sig... gljúfrið í Leirvogsá upp að Tröllafossi...

Ofan við fossinn er áin lygn... en samt skemmtileg uppgöngu... eða til óbyggðahlaups...
eins og þjálfari prófað alla leið upp í Stardal í vor... og naut hvers skrefs...
já... við skulum feta okkur eftir Leirvogsá á næsta ári frá upphafi til enda...

Við þveruðum ánna til að geta gengið meðfram henni til baka norðan megin...
og höfðu menn hver sinn háttinn á... hlupu... ösluðu... eða vöðuðu á táslunum...

Súsanna sjósundskona mætti í sjóskónum sínum... góður botn og léttir...

Nestisstund... og þjálfarar voru næstum því búnir að lengja upp í Stardalshnúkana hér ofar
með Skálafellið trónandi yfir öllu svæðinu...
en stóðust freistinguna og héldu áætlun sem var jú notaleg heilunarganga
en ekki fjallabrölt upp í margar kílómetra...

Hinum megin við fossinn var gaman að horfa niður á svæðið þar sem hópmyndin var tekin...
þarna fórum við upp að honum stuttu áður...

Dásamlegt veður... ágúst er algerlega búinn að bjarga sumrinu fyrir suðvesturhorn landsins...

Þetta er litríkasti tími ársins til að ganga úti í óbyggðunum...
snjórinn farinn eins og hann mest getur... gróðurinn fullvaxta og haustlitir mættir á svæðið smám saman...
og sólin farin að lækka á lofti með tilheyrandi sólseturstilbrigðum...

Við gengum "okkar leið" niður með ánni til baka og rifjuðum upp þegar við fórum hér í febrúar
með allt í ís og svelli og vorum í vandræðum með að komast meðfram ánni...
og enduðum sum á að ganga á ótraustri, ísilagðri ánni að hluta...

Hvílík heilun á sál og líkama svona kvöld...
kærkomið eftir dýrðarinnar göngu á Háskerðing í Friðlandinu að Fjallabaki þremur dögum áður...
og einnig kærkomið fyrir þá sem ekki eru alveg komnir í fjallagírinn af ýmsum ástæðum...
svona göngur eru komnar til að vera reglulega svo allir geti mætt óháð formi... og allir ná á njóta...
ef þeir bara hafa vit á því að taka eftir hverju einasta skrefi sem þeir taka...

Alls 4,4 km á 1:50 klst. upp í 166 m hæð með alls 324 m hækkun miðað við 107 m upphafshæð...

Tindótta fjallið sem kallast "Tindar" og rís milli Gufudals og Grænsdals ofan við Hveragerði næsta þriðjudag...
það verður veisla af allt öðrum toga... með rjúkandi jarðhita og litrík fjöll allt í kring...
 

Villuráfandi
á Skálafellshálsi og Írafelli

Þriðjudaginn 21. ágúst fórum við í annað sinn á Írafell og Skálafellsháls
sem seint teljast með fjöllum frægustum
en eru engu að síður gullfalleg og leyna vel á sér hvað varðar landslag og útsýni...

Gengið var gegnum bæjarstæðið á bænum Írafeflli en þar voru fyrir ábúendur sem leist ekkert á þessa hjörð göngumanna með fimm lausa hunda með í för... en eftir leyfi frá þeim fengum við að halda áfram með hundana í bandi sem var auðvitað sjálfsagt þar sem gengið var í gegnum lendur þeirra þar sem fé og hestar voru á beit...

Leiðin um gljúfrið sem liggur milli þessara tveggja fjalla er ein af mörgum perlum sem fyrirfinnast um allt
og eiga sér varla nöfn né nokkra skráða heimild...

Mjög fallegt þegar lengra var komið...
og ofar var enn stórfenglegra í gljúfrinu en þar var þoka og því ekki eins skemmtilegt að skoða...
og engin mynd tekin því miður...

En við fengum ekki þokuna strax og þetta var dásamleg útivera...
sjá Írafellið hér í baksýn...

Sandfell í Kjós hér vinstra megin í þokunni...

Skýin komu og fóru og við vonuðum að við slyppum við þokuna ofar í Skálafellshálsi...
... og gripum skyggnið til að taka hópmynd...

Helga Björk, Birgir, Jóhann Ísfeld, Steinunn, Gerður Jens., Ingi, Örn, Guðmundur Jón, Bjarni,
Maggi, Davíð, Arna, Gunnar M'ar, Heiða og Bára tók mynd
en fimm hundar nutu kvöldsins með okkur... Batman, Bónó og Moli og Tinni og Moli...

Því miður kom þokan á leið upp á efsta hluta Skálafellsháls
en viðræður milli manna urðu þá bara enn fjörlegri fyrir vikið...

Uppi á tindinum borðuðum við nesti og snerum svo við hálf kólnuð
í ekki mjög háu hitastigi þarna uppi í 600 m hæð...

En í stað þess að fara beinustu leiðn niður að Írafelli leiddu þjálfarar hópinn allt of langt til hægri...
og fóru villu vegar á niðurleið... eins og sjá má hér á kortinu...
í viðleitni til að passa sig að fara ekki of mikið til vinstri til að tapa ekki hæð milli fjalla...
en fyrr mátti nú fyrr vera hægri beygjan... :-)

Engin gild afsökun hjá þjálfurum á þessu önnur en sú að vera ekki nægilega vel undirbúnir...
gps-tækin þeirra voru hvorugt með punkta af þessum fjöllum sem er mjög óvanalegt því allt er yfirleitt vel punktað hjá okkur í tækjunum... og hvorugt með gps-slóðina frá því síðast (sem við erum reyndar yfirleitt ekki með, punktarnir eru það sem við styðjumst almennt við í göngunum) - svo það var ekkert við að styðjast til rötunar í þokunni nema punktur af bílastæðinu og Írafelli á kortinu svo einhvern veginn fór þessi hægri beygja svona ansi langt út úr öllu korti... :-)

Við lofum að passa að þetta komi ekki fyrir aftur... 
megum aldrei mæta í eina einustu göngu nema vel undirbúin...
... því þoka, myrkur, illviðri getur alltaf skollið á og flækt för
sem verður fljótt hættuleg ef þjálfarar eru ekki með punktana sína og slóðirnar sínar á hreinu...

En við nutum þess að vera þarna uppi þrátt fyrir smá útúrdúr og neðar var skyggni og útsýni dásamlegt...
enda veðrið kyrrlátt og friðsælt...

Dásamleg samvera og fjörlegar umræður í besta félagsskap sem gefst...

Hundarnir voru ekki lengi að þefa uppi að Heiða væri með smá gott í gogginn...

Írafellið var ósköp saklaus viðbót við göngu kvöldsins... ekkert í samanburði við háa heiðina á Skálafellshálsi
og allir tóku bæði fjöllin þetta kvöld þó nokkrir hefðu mætt í göngu alls grunlausir um það sem beið þeirra...
þar sem þjálfari var búinn að lofa 250 m hækkun en ekki þessari 630 m sem raunin varð...
hmmmm... já, ég lofa að passa þetta líka... :-)

Katrín Kjartans... öflugasta kona Toppfara frá upphafi... sú sem mætt hefur oftast af öllum konum klúbbsins...
fékk þetta hjarta sent til sín eftir gönguna... en hún fór í liðskipti á hnénu daginn eftir þessa göngu
og mætir vonandi aftur til leiks í fjöllin þegar það hefur jafnað sig...

Alls 8,2 km á 3:23 - 3:29 klst. upp í 598 m hæð á Skálafellshálsi og 261 m á Írafelli
með alls hækkun upp á 630 m miðað við 128 m upphafshæð.
 

Mávahlíðar
dularfulli hryggurinn í hrauninu

Í annað sinn í sögu klúbbsins gengum við á dularfulla hrygginn sem rís í norðri þegar litið er yfir Reykjanesið ofan af Keili, Dyngjunum og Sveifluhálsinum... hrygg sem við héldum lengi vel að væri úr seilingarfjarlægð þar til við prófuðum að ganga á hann árið 25. ágúst 2015...

Þá... fyrir sum sé þremur árum... mætti Lilja Sesselja komin sjö mánuði á leið og gekk alla leiðina...
með Þorstein Inga hennar og Gylfa... og hefur engin kona leikið þetta eftir í klúbbnum enda einstakt að gera þetta og segir margt um þessa ofurkonu sem við söknum mikið og vonum að fari að mæta af krafti með okkur aftur...

Síðast fórum við einhverja leið yfir hraunið og niður um Hrútagjána en fundum stíg á leiðinni til baka..

Svo Örn gætti þess að finna stíg yfir gjána í þetta sinn svo leiðin væri greiðari og minna rask á svæðinu...

Margir mættir í þessa göngu... sem Bára kvenþjálfari svekkti sig svolítið á þar sem hún var ekki mætt sökum vinnu...
og reyndar því fyrsta barnabarnið fæddist þennan dag... en dásamlegt að sjá alla þessa félaga sem ekki hafa sést vikum saman... en svona er sumarið... þá fara allir út um allt... og þannig á það að vera !
Uppskera... hvað annað :-)

Leiðin að Mávahlíðum er mjög falleg og magn hraunsins á leiðinni yfirþyrmandi... þarna er tökustaður game of Thrones og fleiri kvikmynda... því þarna eru margir heimar huldir niðri í gjótum og gjám...

Mávahlíðar rísa svo sem hryggur til suðurs þarna hinum megin hraunbreiðurnnar...

Sveifluhálsinn og Móhálsatindar hér í baksýn...
hvassi Miðdegishnúkurinn sem við gengum að í júlí sést vel hér...

Þegar að Mávahlíðum var komið var farið upp góða brekku og fyrst kíkt á suðurtaglið...

Magnað landslag sem leynir á sér þar til nær er komið...

Útsýnið til Helgafells í Hafnarfirði, Vatnshlíðarhorn, og Sandfellið við Fjallið eina...

Útsýnið til Fíflavallafjalls vinstra megin, Grænudyngju, Trölladyngju, Hörðuvallaklofs, Lambafells og Keilis...

Hópurinn þéttur en það er flóknarar að passa 20 manna hóp þegar annar þjálfarinn er ekki mættur...

Farið var eftir öllum hryggnum til norðurs
sem var skemmtileg tilbreyting frá því síðast þegar gengið var í hina áttina eftir honum...

Sjá hér slóðann sem liggur yfir í Hörðuvallaklof en enginn greinanlegur slóði liggur líklega að Mávahlíðunum sjálfum...

Júbb... upp á hæsta tind... þó það sé smá brölt...
Lilja Sesselja fór þetta minnir okkur á sínum tíma þarna árið 2015 með bumbubúann sinn...

Arna, Gerður Jens., Katrín Blöndal, Ágúst, Herdís, Davíð, Ríta Rún hennar Helgu Bjarkar, Biggi, Perla, Maggi, Þóranna,
Karen Rut, Ásta H., Guðmundur Jón, Ólafur Vignir, helga Björk, Georg, Jóhanna Fríða, Agnar og Örn tók mynd.

Ferfætlingar dagsins... Batman, Gutti og ? hennar Þórönnu  nutu í botn...

Hryggur Mávahlíða er ægifagur og þess virði að arka yfir hraunbreiðurnar til að kynnast honum...

Hann er vel fær alla leið og alltaf hægt að klöngrast til hliðar ef mönnum sýnist svo...

Gleðin var við völd... margir sjaldséðir hrafnar og "gömlu kynnin gleymast ey fílíngur" í hópnum...

Ofan af norðurtagli Mávahlíða var snúið til baka um greiðfærar slétturnar til að byrja með...

Litirnir og skerpan í landslaginu er aldrei meiri en á haustin á Íslandi...
þetta er fegursti tíminn í óbyggðunum hvað varðar litadýrðina...
gróðurinn fullvaxta og þroskaður... snjórinn farinn eins og hann frekast getur...
jörðin þurrari... lofthitinn hærri...
þar til kuldinn læsir klónum í allt saman og ísar smám saman aftur fyrir veturinn...

Töfrandi fögur leið frá upphafi til enda... spennandi hlaupaleið fyrir þá sem spá í það...
og þá er hægt að fylgja slóðanum sem liggur inn að Hörðuvallaklofi að Lambafellsgjá... allt Reykjanesið er útstrikað í kindagötum... gönguslóðum... hjólförum eftir vélhjól og önnur hjól... og akstursslóða eftir jeppa...
allir að njóta... hver á sínum forsendum... allar jafn virðingarverðar að okkar mati þó landið látin óhjákvæmilega á sjá..

Leiðin til baka var greiðfærari í sléttara landslagi þó ekki væri á stíg...

En svo tók stígurinn við þegar nær dró Hrútagjánni...
hún þarf að komast á dagskrá sem sér gönguverkefni einn þriðjudaginn...

Sjá leiðirnar útbreiddar hér og Mávahlíðar í fjarska...

Hjólförin leyna sér ekki... einhvers staðar þurfa hjólamenn að vera til að njóta eins og við...

Alls 38,3 km á 3:01 klst. upp í 254 m hæð með alls hækkun upp á 279 m miðað við 216 m upphafshæð...

Sjá tölfræðina frá því 2015 og svo 2018...
ef eitthvað er þá er að hægjast á okkur almennt eins og við höfum áður nefnt þegar rýnt er í tölfræðina frá upphafi
en reyndar er gengið 500 m lengur þetta kvöld en árið 2015 svo gönguhraðinn er svipaður í raun...

Dásamlegar göngur að baki í sumar þrátt fyrir allt og ævintýrið heldur áfram síðsumarið 2018 sem ætlar að vera veðursælla en fyrri hluti þess... vonandi fáum við fleiri svona dýrindisgöngur og eru að baki í ágúst hingað til... Írafell og Skálafellsháls í næstu viku sem fáir ganga á... fremur krefjandi orkuganga... og svo er það aldeilis notaleg heilunarganga af bestu gerð að Tröllafossi meðfram Leirvogsá beggja vegna helst með viðkomu í stuðlunum í Stardalshnúkum í leiðinni ef veður leyfir þar næsta þriðjudag...
 

Töfrarnir
við Kattartjarnir og Kyllisfell

Þjálfarar mættu aftur til leiks þriðjudaginn 7. ágúst eftir 2ja vikna sumarhlé...
það síðara þetta sumarið og blés ansi hvasst þennan dag
en sem betur fer létum við það ekki letja okkar för því fegurðin var með ólíkindum
í björtu og þurru veðrinu þó vindasömu væri...

Sökum vindsins ákváðu þjálfarar að snúa leiðinni við og fara fyrst á Kattartjarnir og svo upp á Kyllisfell í bakaleiðinni
því þannig var vindurinn í fangið niðri á láglendi meðfram tjörnunum... og vonandi eitthvað í skjóli... og vindurinn í bakið á bröltinu upp á fjallið og niður það aftur í berskjöldun hálendisins...

Þetta reyndist skínandi góð ráðstöfun því um leið og við vorum komin niður að syðri tjörninni var komið logn og blíða...

Orkan við að ganga kringum vötn og tjarnir... læki og ár... gljúfur og sjávarstrendur er engu öðru lík...
vatnið felur í  sér einhvern mátt sem við sjáum ekki en skynjum vel ef við gefum honum á annað borð gaum...
og er ástæðan fyrir því að næstu árin ætlum við að þræða hvert einasta vatn, tjörn, ár og gljúfur sem gefast í kringum höfuðborgina... markvisst og tæmandi...

Austurströnd syðri Kattartjarnar er brött og ekki fær niðri við vatnið...

... en þar er kominn stígur upp með hlíðinni sem er vel fær öllum...

Himininn var úfinn í þessum vindi þetta kvöld... og var síbreytilegt og heilt listaverk út af fyrir sig allt kvöldið...

Dásamlegt veður þrátt fyrir vindinn... já við vorum mun lánsamari með veðrið en áhorfðist á leiðinni og við bílana...

Uppi á Kattartjarnarhryggjum fundum við skjólgóða hlíð þar sem við fengum okkur nesti
áður en haldið var áfram með nyrðri Kattartjörninni...

Norðurstrendur hennar eru einstakur staður til að vera á...
og verður okkur alltaf ógleymanlegur sakir tíkarinnar Hrímu hennar Helgu Edwald
sem skellti sér á sund þarna út í tjörnina á sínum tíma...

Hvílíkur staður... Kyllisfell vinstra megin... Reykjadalur er svo mun sunnar en ekki langt frá...
þangað liggur mjög fallegur stígur niður í dalinn... við ættum að fara þessa leið næsta sumar á þriðjudegi...
mjög skemmtileg og nánast alveg úr alfaraleið nema rétt niðri í Reykjadalnum sjálfum...

Við röktum okkur kringum tjarnirnar báðar og stefnum á góðan útsýnisstað þar sem taka skyldi hópmyndina...

Næst skulum við skoða þessa strönd hér fyrir neðan betur... og skútann þarna...
hversu langt er hægt að komast þarna inn eftir ?

Já... himininn... bauð upp á sitt eigið landslag sem breyttist stöðugt...

Skútinn er hér vinstra megin fyrir neðan... kannski er þétt brekka þar upp á brúnirnar...

Kattartjarnir eru einstök náttúrusmíð sem vann hjarta þjálfara frá fyrstu kynnum...
en þau fóru könnunarleiðangur um þau að vetrarlagi og þá rumdi ógnvænlega í vatninu þegar ísinn hreyfðist... hljóð sem líkist engu öðru sem við höfum uplifað og fór í möppuna yfir "einstök hljóð"...
... en þar inni er einnig brakið í ísbreiðunum á Trönu sem dæmi...  og íshrönglið í Reyðarvatni frá því í vor...

Jú... var þetta ekki hópmyndastaðurinn... okkur minnti það...

Falleg mynd... en stærð landslagsins þarna er slík að hún fangast hvergi almlennilega á mynd...

Guðmundur Jón., Örn, Ólafur Vignir, Davíð, Birgir, Kolbrún Ýr, Helga Björk, Björn Matt.
og Systa eða Sigurbjört sem var gestur Helgu og smellpassaði in í hópinn...
vonandi bætist hún í hóp Toppfara... hún á pottþétt heima með okkur á fjöllum :-)

Frá brúnunum héldum við upp ávalar brekkur Kyllisfells með vindinn í bakið...

"Brúni hryggur" í Kyllisfelli... eins og sá Græni í Sveinsgili.. þeir leynast víða þessir fallegu hryggir...

Vindurinn var slíkur uppi á Kyllisfelli... og niður hann aftur í bílana... og umræðurnar milli dásamlegra göngufélaganna svo gefafndi og líflegar... að öll myndataka gleymdist...

... en svo það sé skráð þá gengum við niður af Kyllisfelli nokkuð austan megin vði að forðast hvassar vindhviðurnar...
og horfðum yfir að Reykjadal og yfir Grænsdalinn sem er eiginlega fegurri en Reykjadalur...
og þar er ekki kraðak af ferðamönnum alla daga...

Alls 5,9 km á 2:12 klst. upp í 407 m hæð með alls hækkun upp á 271 m miðað við 380 m upphafshæð.

Yndiskvöld eins og þau gerast best... þrátt fyrir þennan hvassa vind...
sem segir allt um landslagið og félagsskapinn þetta kvöld :-)
 

Hrútaborg með Inga

Loksins sól !
á Stapatindi, Folaldatindi og Hofmannatindi
Sveifluhálsi

Loksins fengum við sól á æfingu þriðjudaginn 17. júlí... og var það einn af þremur kærkomnum sólardögum í þeirri viku
en þá var í fyrsta sinn sól í tvo daga í röð í Reykjavík síðan í apríl...

Við áttum stefnunmót við Stapatind og félaga á Sveifluhálsi og nú fórum við frá Syðri stapa...
 sem var reyndar krökkur af ferðamönnum og rútum svo við lögðum niðri við strönd Kleifarvatns...
 sem breytti aðeins leiðarvali en það kom ekki að sök...

Dásamlegt að vera úti þetta kvöld og við drukkum í okkur blíðviðrið...

Farið var upp á hrygginn og stefnan tekin á Stapatind sem þjálfarar voru með merktan inn norðar
en sjónrænt minnið sagði til um... en við létum punktinn á gps ráða endanlega för...

Móbergið með skoppandi lausagrjótið ofan á sér er versta færi sem gefst...
og það er í boði í ómældu magni á Sveifluhálsinum...
 sem veldur að hann er í raun hentugri til göngu að vetri til en sumri...

Það var því stundum gott að fá smá hjálparhönd yfir verstu kaflana
en Sveifluhálsinn er tilvalið æfingasvæði fyrir klöngur, brölt og leiðarval út frá landslagi....

Uppi beið okkar síbreytilegur heimur þessara fjalla með ótæmandi fegurð
sem við fáum einhverra hluta vegna aldrei nóg af að upplifa...

Við tókum krók til norðurs á Stapatind sem mældist 409 m hár í þetta sinn...
en hann var líka merktur Folaldatindur í gps-tækjum þjálfara frá því þeir voru að nefna alla tindana á svæðinu árið 2010
og reyna að átta sig á hver þeirra væri Stapatindur...
því enginn tindanna á formlega nafn nema hann
og svo Miðdegishnúkur sem rís brattur sunnar og ætlunin var að ganga líka á...
en hann reyndist of langt frá þegar á reyndi miðað við yfirferð þetta kvöld...

Frá Stapatindi snerum við svo til suðurs að ná hinum tveimur tindum kvöldsins...

Mávahlíðar hér í fjarska til vesturs... en þær eru á dagskrá einn þriðjudaginn í ágúst...

Klöngur allan tímann og heilmikið brölt einkennir þessi fjöll og veldur að yfirferð er ekki hröð
en upplifunin þeim mun innihaldsmeiri...

Tólf manns mættirsem telst gott á þessum hásumarstíma...
Agnar, Sigga Sig. og Slaufa, Guðmundur Jón, Björn Matt., Svala, Aðalheiður, Svavar, Örn,
Steingrímur, Birgir og Pálín Ósk og Bára tók mynd með Batman þarna einhvers staðar...

Folaldatindur hér framundan... ef marka má kort og gps-merkingar þjálfara...
nafnið er okkar því hver tindur þarf að heita eitthvað...
valið út frá Folaldadölum sem eru þarna fyrir neðan
(sum sé ekki þá Arnarvatn og Ketilsstígur sem er sunnar sbr. umræður í göngunni)...

Fallega strítan fjær stingandi sér upp nefndum við Hofmannatind á sínum tíma...
nafn valið út frá Hofmannaflöt sem er fyrir vestan hálsinn...

Við nefnum alltaf alla nafntinda sem við göngum á... til aðgreiningar síðar...
og nýtum þá alltaf örnefnin næst tindinum sbr. ofangreind dæmi...
og tökum því fagnandi ef heimamenn eða fróðir örnefnamenn leiðrétta okkur
eins og gerst hefur því þá fá þessir flottu tindar allir sín réttu nöfn :-)

Litið til baka með Stapatind að baki og Kleifarvatnið norðan megin...

Stórmerkilegt að sjá Lambhagatjörnina þarna niðri norðan við Kleifarvatnið kúffulla af vatni...
eingöngu smá eyri á milli hennar og Kleifarvatns...
Lambhagatjörn hefur oft verið alveg þurr þegar við höfum verið að ganga á þessu svæði...
já, rigningarnar síðustu mánuði hafa ýmsar afleiðingar...

Milli tindanna eru svo skemmtilegir hryggir sem við klöngruðumst upp og niður um...

... hægt að fara á ýmsa vegu upp og um og niður um Sveifluhálsinn og engin ein rétt leið...

Við lékum okkur í þessu landslagi og sumir klöngurðust aukalega ef klettarnir kölluðu...

Tjörnin neðan við Stapatind er nafnlaus... en hún er í Folaldadölum...
tjörnin mun sunnar (langt út af mynd) heitir svo Arnarvatn og Ketilsstígur er þar vestan við...
við þurfum að ganga meira á þessum vestari hluta við Sveifluhálsinn á þriðjudagskvöldum næstu nárin...
skoða vel þetta magnaða landsdlag sem þarna er kílómetrunum saman...

Komnir á Hofmannatind og hérna áðum við með nesti og útsýni til vesturs...

Hofmannatindur mældis 401 m hár en þeir félagar Folaldatindur og Stapatindur mældust 409 m báðir
en þetta er alltaf breytilegt milli tækja...
Stapatindur er hæstur tindanna á Sveifluhálsi en þeir eru ansi nálægt honum greinilega félagarnir...

Niðurleiðin var svo farin einhvern veginn niður af Hofmannatindi...
þjálfarar aldrei farið þarna niður heldur alltaf gengið yfir á Miðdegishnúk
þaðan sem er fín leið gegnum björg og stórgrýti austsuðaustan megin
en við höfum áður farið upp og niður á þennan Sveifluháls
og fundið leið með nefinu svo þetta var bara gaman að gera þó vel reyndi á...

Saklaust að sjá eins og svo oft séð ofan frá þegar leitað er að niðurgönguleið en smá klettahaft getur tafið för...
sem það og gerði hér... nokkrir komnir niður en hinir að fikra sig að grjótinu sem þurfti að fara niður um...

Þetta hefur stundum verið verra... verst líklega þegar við fórum niður af Vestursúlu í fimm súlna göngunni
á Botnssúlur þar sem nánast ekkert pláss var fyrir fótatak niður...

Sjá brattann hér... s+est eki í grjótvegginn neðar sem fara þurfti niður um
en það var ágætis tak í berginu og mosanum
og fara þurfti varlega við að fóta sig hér niður...
á afturendanum ef svo sýndist sem oft er mjög góð aðferð...

Litið til baka... jæja... fórum við niður um þessa kletta já...
við hefðum getað gengið lengra að Miðdegishnúki og farið þar niður meira aflíðandi leið...
munum það næst ef við viljum...
nema okkur langi aftur til að fikra okkur bara "einhverja leið niður"... það er hollt og gott...
og besta æfingin í að fara nýjar slóðir og þurfa að finna leið... æfa öryggi í óvissunni um hvar skal fara...
aldrei skulum við hætta því...
það er einmitt eitt af því dýrmætasta sem þessi klúbbur gerir...

Alls 7,3 km á 3:31 - 3:41 klst. upp í 409 m hæð með alls hækkun upp á 479 m miðað við 147 m upphafshæð.

Fimm daga gönguferð á Strandir endaði á að verða aflýst í bili næstu helgi
eftir hrókasamræður innan hópsins þetta kvöld...
og ákveðið að freista þess að ná Kristínartindum og Lómagnúp í Skaftafelli í staðinn...
þar sem veðurspáin var skást þar þessa enn eina helgina sem ekki viðrar á vestanverðu landinu...
vonandi gefur veður okkur færi á þessum tindum... ef ekki....
þá erum við mjög vön að kyngja og vona að allt verði betra síðar í sumar...
eða næsta sumar... allavega... :-)
 

Sköflungur
töfrandi flottur tindur í bakgarðinum

Eftir 3ja vikna sumarhlé þjálfara var haldið á Sköflung í Dyrafjöllum þriðjudaginn 10. júlí
í sömu rigningarsúldinni og hrjáð hefur suðvesturhluta landsins í allt vor og sumar...

Ágætis veður í bænum, þurrt og háskýjað...
en vindur og rigning þarna upp frá og við klæddum okkur vonsvikin í allan gallann...
en svo stytti strax upp og var þurrt og fínt veður allan tímann þar til við komum í bílana þar sem var rigning...

Ótrúlega oft einmitt svona í gegnum tíðina... rigning í byrjun göngu... svo þurrt og fínt alla gönguna...
þar til komið er í bílana að veðrið er verra aftur... stórmerkilegt !

Gengin var hefðbundin leið frá því við fórum hér fyrst árið 2011 eftir honum endilöngum...
alls um 5 km langur og teygir sig til norðurs og suðurs upp og niður
hryggjarlið eftir hryggjarlið...

Kominn góður slóði þar sem sífellt fleiri fara hér um...
ein af afleiðingum veraldarvefjarins og samskiptamiðla þar sem allar upplýsingar berast hratt til mjög margra
 og er það almennt vel... þó það geti einnig haft sína ókosti sbr. Reykjadalurinn við Hveragerði...

Hásumar og litir náttúrunnar í hámarki...
formfegurð Sköflungs er einstök og það eru hreinir töfrar að ganga eftir honum öllum...

Litið til baka... hann lækkar og hækkar svo aftur sunnar...

Brátt sást í aðalhryggjarliðinn... þann hvassasta af þeim öllum...
sem fangar alltaf augað ef maður sér til Sköflungs á annað borð...

Tíu manns mættir... þar af einn gestur... bróðir Arnar þjálfara, Valur Gunnarsson hjólreiðamaður
sem býr í Noregi og langaði að finna á eigin skinni hvað yngri bróðir hans er að gera alla þriðjudaga síðustu ellefu ár...
hæstánægður með kvöldið og sagðist skilja betur hvað lægi að baki öllum þessum fjallgöngumyndum...

Þessi tindur togaði okkur til sín dáleiðandi...

Þjálfarar fóru fyrst könnunarleiðangur hér um sumarið 2011
og reyndu að klífa alla leið upp á tind en urðu frá að hverfa...

Hann er lausgrýttur og brattur... en skildi vera hægt að fara alla leið... ?

Við reyndum... og komumst hingað... þetta var alveg nóg...
hann er ekki fær í venjulegu klöngri yfir hinum megin og er einnig þar ókleifur að okkar mati
en samt... kannski ef menn gefa sér mjög góðan tíma og þora að prófa...
en, nei, slysahættan er of mikil að okkar mati...

Við þveruðum því neðan við efsta tindinn og áðum sunnan megin eins og áður
á enn einum magnaða nestisstaðnum í þessum fjallgönguklúbbi...

Hátindur og Jórutindur hér í fjarrska vinstra megin... hluti af Dyrafjöllum líka
og einnig mjög tignarlegir og glæsilegir tindar sem virðast illkleifir en eru vel færir á réttum stöðum...

Hey ! Það er smá sól hérna ! Og blár himinn !

Það gefst ekki meira en þetta þessar vikurnar á okkar landshluta og því þarf ekki mikið til að gleðja okkur...

Sólin skein svolítið eftir þetta og við nutum þess að ganga í þessari hlýju birtu sem af sólinni stafar...

Litið til baka... tindurinn sunnan megin... lausgrýttur en mosagróinn og gæti verið í lagi ef grjótið losnar ekki undan...

Við höfum vanalega gengið út taglið allt
þar sem þar leynast fagrir staðir sem ekki sjást fyrr en nær kemur...

Þyrla hér á ferð fyrir ofan hópinn... virtist vera Landhelgisgæslan...

Aftur smá sólarglæta... þetta var óskaplega fallegt...

Fallegt landslagið í suðurtaglinu og engin spurning að klára út það allt...

Það hljóta að flokkast sem forréttindi að geta farið í svona fallega göngu 20 mínútum frá höfuðborg landsins...

Við gengum meðfram grófu grjótinu og sneru við á flötu taglinu til baka...

Nú með hrygginn á hægri hönd og var sýnin stórfengleg alla leiðina til baka...

Þýft landslag í kindagötum og svo mannaslóðum... þurr jarðvegur og ágætur yfirferðar...

Alls 9,4 km á 3:01 til 3:08 klst. upp í 434 m hæð með alls hækkun upp á 371 m miðað við 391 m upphafshæð
en við lækkum okkur talsvert frá henni á miðri leið.

Fullkomin kvöldganga...

... maður biður einfaldlega ekki um svona nokkuð á þessum tímum !
 

Við erum á toppnum... hvar ert þú?
www.toppfarar.is

Toppfarar ehf - Viðarrima 52 - 112 Reykjavík - Kt: 581007-2210 - Sími: +354-867-4000 / -899-8185 / -588-5277 - Netfang: bara(hjá)toppfarar.is
Copyright: Höfundarréttur: Bára Agnes Ketilsdóttir