100 ára fullveldisganga
um alla tinda Akrafjalls
í frískandi hvassviðri en gullnu útsýni

Níu Toppfarar héldu áætlun og tóku mjög skemmtilega hringleið um allt Akrafjall á þrjá hæstu tinda þess
laugardaginn 1. desember í hífandi hvassviðri en þurru, frekar hlýju og hálfskýjuðu veðri
og sumarfæri hálfpartinn með snjófölina yfir öllu... og sólina í lagflugi í suðri svo unun var á að líta...

Ferðasagan í heild hér:

Á þessum dimmasta tíma ársins leggjum við alltaf af stað í myrkri með höfuðljós í dagsferðunum
en þrátt fyrir að sólarupprás sé ekki fyrr en rétt fyrir klukkan ellefu í byrjun desember
 þá er orðið mun bjartara í óbyggðunum en í borginni þar sem borgarljósin í raun viðhalda myrkrinu mun lengur en ella...

Því er það svo að þegar snjór ef yfir öllu er nánast ekki þörf á því að vera með höfuðljósin... nema rétt fyrst
eins og upp fyrstu brekkuna á Akrafjallið... Selbrekkuna... sem verður okkur reyndar ekki söm eftir að Heiðrún hans Inga
missteig sig hér efst og þríbraut á sér ökklann í október og tók þar með af þeim Afríkuferðina ævintýralegu
sem Ágúst bauð Toppförum upp á í nóvember á þessu ári...

Uppi á brúninni ofan Selbrekku var nánast hægt að sleppa höfuðljósinu í snjónum
sem þarna lá dreifður yfir Akrafjallinu en við létum þau loga enn um sinn...

Bálhvasst var þennan dag en ekki sérlega kaldur lofthiti...
en með vindkælingunni í þessum mikla vindi var virkilega kalt og hendur strax stirðar og óstarfhæfar ef þær fóru úr vettlingunum...
tvöfaldir ullarvettlingar dugðu ekki gegn þessum mikla vindi...
það var nauðsynlegt að vera í skel utan yfir ullarvettlingana ef vel átti að vera...

Við gengum hefðbundna leið upp með Guðfinnuþúfu áleiðis á Geirmundartind
þar sem við vildum rekja okkur eftir suðurbrúnunum í sólargeislunum sem við vonuðumst til að yrðu að einhverju leyti...
en veðurspáin lofaði því svo sannarlega ekki... spáð alskýjuðu vel fram á daginn...

Hópmynd við klettinn sem varðar "Guðjónsleið" svokallaðan... til móts við Ingatanga sunnan megin
en Guðjón Pétursson fyrrum Toppfari bauð okkur upp á öðruvísi leið utanvert í þessum kletti hér neðar
á þriðjudagsæfingu árið 2010 við stormandi lukku allra... sjá myndina hér:

Leiðin utan í klettinum...

Komið upp hér...

Hópmynd ofan við Guðjónsleið...
sjá ferðasöguna með því að ýta á myndirnar úr þessari þriðjudagsæfingu árið 2010...

En... það var árið 2018... allt frosið og hált... og við á leið upp í kulda og vindstrekkingi... mót vindinum...
en nutum engu að síður hvers augnabliks...

Brúnirnar beggja vegna Akrafjalls eru veisla göngumannsins...
með útsýnið niður og til fjalla, sveitar eða sjávar eftir því hvert er litið...
Akrafjall er stórkostlegt útsýnisfjall á alla kanta...

Birgir Everest-grunnbúðarfari og Ingi og Bjarni Kilimanjarofarar höfðu um nóg að tala og bera saman bækur...
...hvað er betra en spjalla um krefjandi ferðir sem eru að baki
og ræða reynsluna... mótbyrinn... lexíurnar... upplifunina... ævintýrið ?

Besti félagsskapur í heimi... að vera með fjallgöngufélögum sínum og ræða reynslusögur
og lærdóminn sem við öll erum stöðugt að draga af ævintýrum í óbyggðunum...

Guðfinnuþúfa að baki og stutt eftir á hæsta tind Akrafjalls
en á leiðinni eru nokkrir svona klettanibbur sem skaga út úr norðurbrúnunum...

Björn höfðingi með í för og gaf í raun lítið eftir miðað við okkur hin þrátt fyrir að vera tæplega 79 ára
enda Jakobsstígurinn allur að baki í október og nóvember...
það voru ekkert nema ofurmenni í þessari göngu greinilega...
og engin þeirra sem fóru í þessar þrjár ferðir virðast ætla að skrópa að ráði í göngu
eftir svona krefjandi ævintýri en það er allt of algengt almennt að menn taki einhvers konar saðningartímabil eða tómleikatímabil
eftir svona stórar ferðir...

Efstu norðurbrúnir Akrafjalls eru glæsilegar beggja vegna Geirmundartinds
og vert að njóta þeirra þegar skyggni er til staðar...

Hafnarfjallið í fjarska... í skýjunum efstu tindar... sem og öll Skarðsheiðin... og Esjan...
við vorum heppin að vera stödd á Akrafjalli þennan dag því í raun gaf þetta veður ekki vel fyrir fjallgöngur almennt...

Háihnúkur hér í baksýn hinum megin Berjadals... þarnra áttum við eftir að standa síðar um daginn...

Rokið var svo mikið að það var erfitt að taka myndir... halda sér kjurrum...
og halda nægum hita á fingrunum til að ýta á snertiskjá símans...
hendurnar kól hratt í þessum vindi og fyrir ljósmyndara var erfitt að halda höndunum heitum allan þennan dag
þar sem myndatökur voru nokkuð reglulega og þá kólnaði alltaf höndunum aftur...

Geirmundartindur... í viðleitni til að ná einhverju skjóli gegn norðaustanáttinni...
í 661 m hæð skv. gps sem sýndu mismunandi tölur þennan dag eins og alltaf...
en er opinberlega 643 m... voðalegur æsingur var í þessu gps... :-)

Það var ekki sjens að borða nesti á þessum tindi... allt fjúkandi hvasst og kalt...

Við ákváðum að ganga lengra inn fjallið og freista þess að finna betri nestisstað...

Brúnirnar hér ofan við Pyttana eru magnaðar....

Hérna komum við upp þegar við göngum á Akrafjall frá Pyttum svokölluðum...

Skarðið... saklaust að sumri til...

... en heldur meira mál að vori og vetri eins og Ingi og félagar fengu að finna fyrir
þegar Ingi bauð upp á þessa leið 11. apríl 2017... ansi vel gert eins og oft hjá honum :-)

En spáið í mætinguna á eina þriðjudagsæfingu árið 2010... vá fjöldinn... algert brjálæði...
en um leið og maður skoðar hvaða fólk þetta er þá eru þarna hvert yndismennið á fætur öðru og þá ylja bara minningarnar...
þó ekki myndum við vilja almennt vera með svona stóran hóp af fólki í göngunum okkar...

Pyttaleiðin er mögnuð og sú næstskemmtilegasta... Kjalardalurinn er hins vegar uppáhald þjálfara...

... hér á leið upp hann í norðurhlíðum Akrafjalls 2. september 2014...
æj, við verðum að hafa þessar leiðir fljótlega aftur á dagskrá !

Við leituðum að skjólsælum stað til að borða nesti en fundum engan og snerum við og borðuðum við klettana ofar...
en þar var heldur ekkert skjól... þó kvenþjálfaranum hafi fundista það stutt áður..
þetta varð því svalur matartími... eins og oft áður :-)

Nú er ég hætt að rifja upp... komin aftur til ársins 2018...

Full orku héldum við áfram leiðinni... nú frá norðurbrúnunum yfir á meginland Akrafjalls að næsthæsta punkti fjallsins
austan við Berjadalinn sem klýfur fjallið í tvennt... áleiðis að suðurbrúnunum þar sem Háihnúkur beið...

Langur vegur um léttan mosa og grýti... en það gat fljótt breyst og orðið stórgrýtt og mjög úfið
eins og við fengum smá forsmekk af á kafla...
þess vegna var gott að fá ráð hjá Skagamönnunum Bjarna og Inga
sem farið hafa þennan hring ansi oft sem krefjandi fjallgönguæfingu... á +/- þremur klukkustundum...

Við máttum ekki lækka okkur né snúa oft fljótt til hægri... nema þá fara alveg niður hér í Berjadalinn og upp aftur...
við hlýddum og nutum góðs af þekkingu þeirra á þessari miklu heiði sem þarna er...

Á næst hæsta tindi Akrafjalls... í 601 m hæð... 50 metrum hærri en Háihnúkur... ótrúlegt...

Háihnúkur vinstra megin í fjarska og Geirmundartindur hægra megin í ekki eins miklum fjarska...

Nú örkuðum við áfram til suðurs... og smám saman fór sólin að láta sjá sig...

Allt varð bjartara og hlýrra ásýndum með hálfgildins sólargeislunum frá vetrarsólinni...

Við vorum eldheit eftir fjörugar umræður um Klaustursmál alþingismanna sem voru hleraðir
án þeirra vitundar þriðjudagskvöldið fyrir þessa helgi... og olli innilegu og tilfinningaslegnu fjaðrafoki án fordæmis á Íslandi
og sitt sýndist hverjum um gjörðina sjálfa en sammála voru allir um þá skelfingu sem orðin voru sem þar féllu og gleymast aldrei...

https://www.mbl.is/frettir/innlent/2018/12/05/segir_ummaelin_ofyrirgefanleg/

Allt helfrosið í kuldanum þarna uppi...

Hundurinn leitaði að vatni til að drekka og kvenþjálfarinn tók þátt í leitinni...

Loksins vatn hér... með frosnu þaki yfir læknum...

Hvílík náttúrusmíð... eitt af töfrum vetrargangnanna... frostið sem breytir öllu í ævintýri...

Nú vorum við komin yfir á syðri bungu fjallsins og gengum til vesturs...

Þetta sóttist mjög vel og þrátt fyrir eldheitar umræður og gefandi með eindæmum
var haldið vel áfram...

Venus á lofti ofan göngumanna... þetta var ekki máninn... skv. stjörnufræðingnum í fréttunum um kvöldið...
en Gylfi er eiginlega stjörnufræðingur Toppfara og það munar um að hafa hann ekki með í för síðustu ár
til að halda okkur upplýstum um gang himintunglanna... sakni sakn til þeirra beggja... Gylfa og Lilju...

https://www.visindavefur.is/svar.php?id=7036

Ofan af hæstu heiðinni á Akrafjalli lá leiðin niður í mót í átt að Háahnúk...

Sólin lék smám saman listir sínar í suðri þar sem borgin geislaði í þessum stutta birtutíma sem nú gefst...

Við tókum aðra hópmynd í þessari fegurð:

Björn Matt., Jakobsstígsfari, Ingi og Bjarni Kilimanjaro-farar, Birgir Grunnbúðir Everest-fari,
Örn, Davíð, Guðrún Helga og Arnar...

Ægifagurt og einstakt að ganga í þessari birtu sem þarna blasti við og litaði allt umhverfið
þó erfitt sé að ná því á mynd...

Greið leið og við geystumst áfram... vorum svolítið að flýta okkur því Ingi átti stefnumót við útvarp Skagamanna
þar sem hann átti að mæta í viðtal um fjallgöngur...

Sólin náði stundum að senda geisla sína alla leið til okkar...

Sjónarspilið var áhrifamikið og við störðum stjörf á ofan af suðurbrúnunum...

Frambjóðandinn klettastrítan hér...

Kyngimagnað...

Esjan norðvestan megin... Blikdalurinn... Miðdalurinn... Eyrarfjallið... Hnefi... Smáþúfur...
allt leiðir sem við erum búin að margganga um síðustu ár...

Með norðurbrúnirnar og Geirmundartind í baksýn hér...
sjá vegalengdina frá Geirmundi yfir á austurhlutann til að sniðganga dalina...
ansi langt...

Suðurbrúnirnar eru ekki síðri þeim nyrðri...

Við drukkum í okkur vetrarsólarfegurðina í hverju skrefi... þetta var ekki sjálfsagt...
samkvæmt veðurspánni átti að vera alskýjað...
við vorum stálheppin með þessa dýrð...

Litið til baka á Jókubungu... sjá brekkuna sem farið er niður um þaðan og yfir að Háahnúk...

Gróðurinn að þrauka í vetrarhörkunni... sjá stráin tvö þarna við skóinn til að sjá smæðina...

Það er ekki annað hægt en fyllast aðdáunar á náttúrunni...

Háihnúkur framundan og blámi himinsins var heilandi inn að beini...

Sjórinn í vestri... þetta var stærra en allar myndavélar gætu fangað...

Brúnirnar voru veisla á vinstri hönd í gula og gráa litnum... og sá blái og hvíti réð ríkjum á hægri hönd...

Við fundum ekki fyrir þreytu né kulda... enda með vindinn núna í bakið og stutt eftir að manni fannst...

Sjórinn þarna niðri... ekki sjálfgefið að fá svona fjallgöngu á þessum árstíma...

Himininn að vetrarlagi tekur að mörgu leyti við fegurðinni sem jörðin býður upp á að sumri...

Þetta var lygilega fagurt á að líta til sjávar í suðvestri...

Komin á Háahnúk þar sem við höfum farið upp í byrjun aðventu síðustu níu ár...

Borgin í sólinni...

Esjan og Bláfjallasvæðið að hluta...

Bjarni sá um skráninguna í gestabókina í skjóli af stöplinum á tindinum...

Batman virtist ekki skilja hættuna sem stafaði af vindinum fram af brúnunum og við þurftum að margkalla hann til baka...
hann hefði ekki verið lengi að fjúka fram af í einni hviðunni... nema hann hafi verið með þetta allt á hreinu...
klórandi sig niður í mosann í góðu haldi og bara að njóta...

Ingi mældi vindkælinguna mínus 15,4 gráður og eitthvað hærra þó myndavélin næði því ekki...

Hérna var ekki gott að vera nema í smá stund...

Engin leið að tala eða setjast og borða...

Við drifum okkur niður og afréðum að fara í skjól við Þingmanninn neðar...

Sjá afstöðuna af leiðinni.. Geirmundartindur efstur vinstra megin... Berjadalur...
og heiðin lengst til hægri þar sem við tókum stóra beygju...

Við fórum aldrei í keðjubroddana í þessari göngu... það þurfti ekki...

Akranes hér neðar úti á skaganum...

Litið til baka... það var ekkert hægt að gera nema feta sig hér niður... lítið hægt að tala í brjáluðum vindinum...

Þingmaðurinn vinstra megin... svo hvasst að það var ekki ráðlegt að þræða sig niður hér til að ná í skjól...
við hefðum hreinlega getað fokið fram af...

Þingmaðurinn var þögull og hugsandi yfir skugganum sem lá yfir fullveldisafmælinu
og olli dapurleika í hjörtum allra landsmanna...

Héðan var straujað og hópurinn ekki þéttur meir... þetta var þannig veður að það vildu allir koma sér niður...

Háihnúkur... flottur er hann...

Sjá vindinn berja á sjónum... þetta var virkilega hvasst...

En fallegt engu að síður... við prísuðum okkur sæl margoft þennan dag fyrir að hafa skellt okkur í göngu...

Lexía dagsins klárlega sú að við eigum að fara nánast alveg óháð veðri...
það rætist yfirleitt úr því og alltaf hægt að breyta, stytta eða snúa við ef aðstæður voru þannig...
en sú hugsun kom aldrei upp í hugann í þessari göngu nema rétt í byrjun við bílana í myrkrinu
að við spáðum í það hvort við myndum eingöngu ná Geirmundi þennan dag...
sem betur fer fór svo ekki... heldur fengum við skínandi góða dagsgöngu
sem gaf orkuhleðslu út desembermánuðinn...

Þetta var langtum framar vonum og ekki slæmt veður í raun nema helst við Háahnúkinn eingöngu...

Fremstu menn voru fljótir niður... öftustu aðeins lengur...

Við ætluðum að ganga með jólasveinahúfur og íslenska fánann í tilefni af 100 ára fullveldisafmæli Íslands og aðventunnar...
en misstum alla slíka lyst þegar rokið tók á móti okkur við fjallsræturnar...
en Birgir var sá eini sem ekki skildi leikmuni dagsins eftir í bílnum
og sótti jólasveinahúfuna ofan í bakpokann á miðri heiðinni
þegar vindurinn var hættur að blása beint í fangið á okkur...

Ekki einu sinni hér var þörf á keðjubroddunum... fínasti stigur og leið niður...

Guðfinnuþúfa hér í baksýn... óskaplega fagurmótaður tindur...

Við lögðum af stað frá nýja bílastæðinu neðan við veginn og því var gengið niður veginn og yfir ána
sem var skemmtilegur endir á göngunni...

Áin farin að frjósa...

Guðfinnuþúfa og brúnirnar að Geirmundi ofar... flott bílastæði :-)

Haf þökk Akrafjall fyrir virkilega fallega og frískandi vetrargöngu á aðventunni...

Alls 14,1 km á 5:13 - 5:30 klst. upp í 661 m á Geirmundartindi skv. gps og 601 á næsthæsta og loks 578 á Háahnúk
með alls 920 m hækkun miðað við 53 m upphafshæð.

Leiðin á korti... mjög skemmtileg leið...

Þetta var langtum meira en við gátum beðið um í þessu veðri... magnaður dagur !

Til hamingju Ísland með 100 ára fullveldi... þrátt fyrir alla hnignun velmegunarinnar...
það er nokkuð ljóst að harðindi og erfiðleikar... mótbyr og þjáning... er það eina sem gerir okkur að alvöru fólki...
gnægtir og áhyggjuleysi gera það greinilega ekki...

Sjá leiðina á Wikiloc:
https://www.wikiloc.com/wikiloc/spatialArtifacts.do?event=setCurrentSpatialArtifact&id=31162804