Elliðatindar
í ævintýralegri óvissuför um fagra fjallshryggi
... á afmælishátíð... í ljúfri stemmningu... veðurblíðu... og einstöku útsýni...


Hólsfjall næst, Ánahyrna fjær og Snæfellsjökull fjærst með Stapafell úti við sjó.

Hann var framar vonum laugardagurinn 12. nóvember þegar 24 Toppfarar gengu á Elliðatinda í sannkallaðri sumarblíðu með blankalogni, hlýjindum og háskýjuðu veðri sem gaf óskert útsýni yfir allt Snæfellsnesið... með rigningardropum í byrjun dags en svo ekki meir... og þokuslæðingi á kafla eftir hádegið en svo ekki meir... þar sem ljúfur andi afmælisbarns dagsins, ungfrúr Snæfellsness- og Hnappadalssýslu sveif yfir vötnum og lét ekki óhapp á niðurleið slá sig alveg út af laginu þó nokkuð skyggði það á annars ævintýralegan dag.

Það var allt með okkur; lygnt og hlýtt veður, sumarfæri og engin hálka, afslöppuð og glöð stemmning og síðast en ekki síst sterkur og reynslumikill hópur sem mættur var til göngu... svo þjálfarar fóru á flug og freistuðu þess að gjörnýta allt það besta sem Elliðatindar búa yfir... svipmikinn tindakrans sem liggur eins og tignarleg kóróna yfir Löngufjörum og hefur freistað okkar gegnum árin ofan af nágrannafjöllunum...

Allt var þetta hrein óvissuferð en þaulskipulögð þó þar sem þjálfarar voru ekki búnir að fara þarna um áður
þó vel væru þeir búnir að kynna sér landslagið í hnotskurn...

Hluti af Elliðahamri neðst og hluti af Löngufjörum með Borgarfjarðarfjöllin lengst í fjarska.

------------------------------------------------------------------------

Ferðasaga hefst

Ferðalagið hófst kl. átta frá Reykjavík með hefðbundnu wc-stoppi í Olís Borgarnesi þar sem sprungið var hjá Jóni og Valgerði en herforingjar hópsins voru ekki lengi að bjarga þeim málum... ekki í fyrsta, annað né þriðja sinn sem það springur dekk í tindferð...

Rigning lamdi á rúðurnar nóttina og morguninn þegar menn höfðu sig til... og á bílrúðunum þegar ekið var inn Snæfellsnesið... við bara kyngdum og vissum að beljandi rigningin magnast almennt á rúðum og mændum með vonarhug upp í himininn á leiðinni þar sem okkur fannst skýin sífellt þynnast og verða bjartari með sólarupprásinni...

Skyggnið var nefnilega lygilega gott alla leiðina, háskýjað þrátt fyrir úrkomu og aðkoman að Elliðatindum lofaði góðu... víðsýnt var og verkefni dagsins útbreitt fyrir framan okkur þegar ekið var inn afleggjarann við Lágafellsbæina og inn í áttina að eyðibýlinu Elliða þar sem við lögðum bílunum á miðri leið til að ekkert yrði raskið á graslendinu við veginn.

Lagt var af stað gangandi kl. 10:28 og var andrúmsloftið einstaklega afslappað frá fyrsta skrefi... engar væntingar um veður þar sem spáin hafði heldur versnað á föstudeginum áður en hún batnaði aftur á laugardagsmorgninum og því var blankalognið og þessir fáu rigningardropar í upphafi göngunnar fremur léttir en hitt...

Folhamrarnir voru þéttir en greiðfærir upp með brúnunum sem liggja að Elliðatindum...

Landslagið tignarlegt og við vorum fegin að hafa lagt í hann þennan dag fremur en fresta göngunni fram á sunnudag
enda kom í ljós að líklega hefði ekki nema helmingur hópsins mætt degi seinna...

Sigga Sig og Ásta Bjarney með Elliðahamar í fjarska og syðstu hluta Hólsfjalls og Þorgeirsfells enn fjær.

Sigga var í nýjum vatnsheldum lúffum frá (Glóey?)... sem gætu bjargað okkur ef þær virka því við lýsum enn eftir vatnsheldum belgvettlingum... helst eins og leikskólabörnin eru með... ekkert annað virkar sama hversu dýrt eða flottheitamerkjað það er... sama hvað allir sölumenn og skrautlegir merkimiðar segja á öllum þeim lúffum sem Toppfarar hafa keypt dýrum dómum gegnum árin...

Við höfðum augastað á litlum fossi fram af Folhömrum og var hann fyrsti áningarstaðurinn eftir að komið var upp á hamrana...

Það var ekkert annað en sumar í lofti
og margsinnis þennan dag fannst manni maður fremur vera að ganga að vori til í leysingum en um miðjan nóvember...

Smám saman kom fjallasýnin austur eftir Snæfellsnesi í ljós
og Ljósufjöll, Hestur, Hafursfell og Kolbeinsstaðafjall og risu okkur á hægri hönd ásamt félögum sínum...

Stefnan var tekin meðfram brúnunum alla leið að Elliðahamri til að njóta útsýnisins sem mest að sjávarsíðunni...

Þetta var afmælisdagur Steinunnar...
Jóhanna Fríða hitaði upp með því að gefa henni kanilsnúð með kerti og við sungum afmælissönginn í tilfefni dagsins...

Eftir brúnirnar var farið um grjóthjalla inn að Hamarsdal...

Sífellt létti meira til með óskertu útsýni til fjalla og sjávar og aðeins sást til sólar á köflum gegnum skýjabreiðuna í suðri...

Brátt risu Elliðatindar í kransi sínum í mynni Hamarsdals og við sáum sæng okkar útbreidda fyrir daginn...

Hæsti tindur vinstra megin við miðja mynd og norðurhryggurinn hægra megn hálf ókleifur að sjá... en átti eftir að vera sigraður með djörfung síðar um daginn bókstaflega alla leið fyrir utan einn klett sem sneitt var neðan við og ekki sést hér á mynd...

Elliðahamar vinstra megin og suðurhryggurinn sem reyndist að mestu ókleifur fyrir miðri mynd með efsta tind hægra megin
en suðurtindurinn opnaði sig þó allra vestast og bjó yfir stórfenglegu stuðlabergi alla leið upp á efstu tinda...

Við byrjuðum á Elliðahamri... einni af þessum stórbrotnu náttúrusmíðum sem eru mun áhrifameiri þegar nær er komið...

Við dóluðum okkur fram á yztu brúnir...

... og nutum þess að standa á náttúrulegum útsýnispalli á miðri suðurströnd Snæfellsness
þar sem ekki þótti stætt á öðru en taka hópmynd...

Glæsilegur gönguhópur dagins
sem hafði bæði skap til þess að njóta hans og áræðni til þess að nýta hann til hins ítrasta...

Guðmundur Jón, Sylvía, Steinunn, Örn, Kjartan, Ingi, Jón, Sigga Sig., Kári og Ágúst.
Ásta Þ., Ásta Bjarney, Valgerður, Stefán, Jóhanna Fríða, Björn, Óskar, Lilja Sesselja, Áslaug og Día, Helga Bj., Katrín Kj., Þórey og Sæmundur en Bára tók mynd.

... með austari hluta Snæfellsness í baksýn ofan af Elliðahamri... m. a. Ljósufjöll, Hest, Hafursfell og Hrútaborg og Tröllakirkju í Kolbeinsstaðafjalli enn lengra... en Hafursfell og Hrútaborg eru á dagskrá árið 2012... og Tröllakirkjan hugsanlega með Hrútaborg ef sami ævintýraandinn kemur yfir þjálfara og göngumenn og veður og færð er sama sinnis... ;-)

Lítið er skrifað um göngur á Elliðatinda sem líklegast eru fremur sjaldgengnir þó leiðin að hæsta tindi sé létt og viðráðanleg öllum sem á annað borð ganga í óbyggðum. Þjálfarar voru ekki búnir að ganga um þá sjálfa þó þeir væru búnir að þvælast um svæðið kringum þá og reikna út mögulegar leiðir um tindahryggina til að skreyta þessa tindferð með, þar sem beinasta leið að hæsta tindi er allt of einhæf til að bera á borð þessa klúbbs allavega...

Þeir vissu til þess að menn höfðu farið upp suðurhrygginn sunnan megin og ákváðu að sjá hvort finnanleg væri leið þar um úr því veðrið og færið var þetta gott, þar sem sú aðkoma hefði gefið okkur aðra sýn á kórónuna en inn með dalnum... nefnilega upp með hömrunum sem risu okkur í fjarska þegar við gengum á Hóls- og Tröllatinda tveimur árum áður og við strengdum þess heit að sigra þessa tinda árið 2011...

Farið var því upp með suðausturhorni suðurhryggjarins...

... þar sem stórbrotið stuðlabergið lokkaði okkur til sín efst...

...og við þéttum hópinn hugfangin undir þeim meðan Örn kannaði aðstæður vestar undir hömrunum... síðustu menn ekki einu sinni komnir upp þegar hann skilaði sér til baka stokkbólginn á hægri þumli eftir bröltið og vildi ekki fara með hópinn þarna um, of seinfarið og óvíst með tryggan uppgöngustað svo við afráðum að fara fyrir hornið og inn með hlíðum hryggjarins dalsmegin...

Útsýnið stórfenglegt til vesturs að Snæfellsjökli... með Hólsfjall í fjarska næst okkur... og Þorgeirsfell enn fjær
Þarna stóðum við á Hólsfjalli forðum daga 7.  nóvember 2009 og mændum yfir á Elliðatinda...

Við tók áhrifamikil útsýnisleið og greiðfær í sandi og grjóti hringinn kringum austurhornið...

... og inn með dalnum í hliðarhalli undir suðurhryggnum þar sem stuðlabergið fangaði athygli okkar innan um hlátrasköll og húmorskot um smurt nesti og aðra greiða meðal klúbbmeðlima... hæsti Elliðatindur framundan hægra megin en hann er greiðfærastur allra tindanna þó þéttur sé hann uppgöngu...

Var þetta tákn Elliðatinda... sólarguð þeirra... skjaldamerki...?

Stuðlabergströppurnar sem hefðu þurft að vera lítið eitt meira aflíðandi
til að vera fyrirtaks uppgönguleið á efstu tinda suðurhryggjarinars... kannski við prófum síðar að fara þarna um að sumri til...

Dýrðin hélt áfram eftir öllum hryggnum og við máttum vart mæla fyrir aðdáun... eða hlátri... eða öðrum gleðilátum...

Fínasta leið og minnti stundum á gönguna á Miðsúlu og Háusúlu fyrr um haustið á þessu ári...

Brátt vorum við komin í skarðið þar sem þjálfarar vissu að væri vel fært alla leið á hæsta tind... skarðið sem við hefðum hugsanlega komið upp um ef við hefðum fundið góða leið sunnan með... eins og við vissum að menn höfðu farið um sbr. einu góðu heimildirnar sem við fundum á vefnum af göngu á Elliðatinda af frábærri myndasíðu Ragnars nokkurs Antoniussonar: http://www.internet.is/rka/ellidatindar-2009.html

En eigum við ekki aðeins að fara upp á suðurhrygginn úr því við erum komin hingað...?

Auðvitað...
Örn var ekki lengi að skella sér þarna upp með slasaðan þumalinn og á eftir komu klöngurglaðir Toppfarar...

Þetta gat ekki verið þægilegri leið..
Teppalögð dúnmjúkum og blautum mosanum sem stóðst áhlaupið vel undir varfærnum fótum...

Hvílík sýn á suðurtindana í nærmynd.. slegnir stuðlabergi alla leið á hæsta tind... við mundum hreinlega ekki eftir því að hafa séð þetta áður svona hreint unnið... hvassbrýnda tinda alla úr stuðlabergi alla leið á hæsta punkt...

Töfrandi staður
...og við gleymdum okkur við myndatökur og útsýnisflug...

Svo lengi að fyrstu menn voru löngu lagðir af stað upp á hæsta tind Elliða meðan síðustu voru enn hátt uppi...

Best að koma sér niður aftur...
Hjónin Valgerður og Jón og Katrín Kjartans og Guðmundur Jón...
bæði með ötulustu og áræðnustu göngumönnum klúbbsins...

Ljúf uppganga og við nutum mýktarinnar í votum mosanum...

Vorlega hráslagalegt landslagið með snjóskaflana óðum að þiðna eftir rigningarsuddann síðustu vikuna...

Hóls- og Tröllatindar í fjarska hinum megin Furudals...

Síðasta brekkan þétt... svona til að tæma allar orkubirgðir áður en við fylltum á tankinn aftur
með aðalréttinum sem var áætlaður þarna efst með gjöfult útsýni yfir allt Snæfellsnesið...

Litið til baka yfir gönguleiðina sem var að baki... Elliðahamar lengst fyrir miðri mynd sléttur og sést báðum megin hryggjarins... og suðurhryggurinn sem við grannskoðuðum bæði að suðaustan og svo eftir honum öllum norðan megin með klöngrinu vestast (næst)...

Á efsta tindi opnaðist stórfenglegt útsýnið til Breiðafjarðar
yfir Baulárvallavatn, Hraunsfjarðarvatn, Selvallavatn og Hraunsfjörð...

Fjallasýnin til austnorðausturs...

Sýnin til jökulsins í vestri yfir Hóls- og Tröllatinda sem skyndilega fóru að fela sig í þokunni
sem skreið þunn og kæruleysislega yfir svæðið stuttu eftir að við komum á hæsta tind...

Við snæddum aðalmáltíð dagsins á Elliðatindinum sjálfum með þunnan þokuslæðing að skríða yfir svæðið og ákváðum að kvarta ekki... við höfðum verið með óskert útsýni allan daginn og búin að sjá vel til allra átta... en þessi þokuslæðingur meinti ekkert með þessu og læddist með hálfum huga um okkur í tæpan klukkutíma... og var horfinn aftur alfarið aftur á miðri leið á norðurhryggnum...

Hópmynd tekin af Óskari Wild á þrífót - takk Óskar fyrir lánið á myndinni ;-)

Hérna var aftur sunginn afmælissöngurinn og nú festur á filmu af Jóhönnu Fríðu:

http://www.facebook.com/photo.php?v=10150411408223249&mid=528

Og þjálfari gaf afmælisbarninu ljóð að gjöf sem var samin á göngu þegar hugurinn er ferskur og frjór:

Steinunn stúlkan unga sú
á Snæfellsnesi gengur
Að ári kannski orðin frú
Hún er jú mikill fengur

Úr þokunni var haldið áfram eftir tindakransinum...

Örn, Jón, Ágúst, Katrín Kj., Valgerður o.fl.

Sylvía, Sæmundur, Helga Bj., Guðmundur Jón, Björn, Ingi, Jóhanna Fríða o.fl.

Kári, Þórey, Áslaug, Óskar, Helga Bj., Ásta Þ., Björn, Sigga Sig, Ingi og Jóhanna Fríða.

Norðurhryggurinn framundan... glæsilegastur af þeim öllum...

Óskar og Sigga Sig með Hraunsfjarðarvatn og Baulárvallavatn í fjarska með þokuslæðinginn að skríða inn.

Þetta var sannarlega óvissuferð...

Þjálfurum fannst hópurinn eiga þetta skilið... eftir elju á fjöllum við allar aðstæður gegnum árin... göngumenn sem hingað til hafa aldrei hvikað og reynt sig við allt sem á vegi þeirra verður... áttu það hreinlega inni að reyna sig á óþekktum fjallshryggjum... fremur en að fara einföldustu leiðina um dalinn upp á hæsta tind og til baka með hugsanlega smá brölti beggja vegna tindarins... sem var plan þjálfara ef aðstæður buðu ekki upp á annað... sem vel hefði getað orðið um miðjan nóvember í fljúgandi hálku, lélegu skyggni eða erfiðu veðri...

En því var ekki að skipta þennan ljúfa laugardag sem slakur hópurinn naut til hins ítrasta...

 Örn skaust upp á næstu tinda meðan hópurinn var þéttur og þreifaði sig áfram með leið fyrir allan hópinn...
til að senda menn áfram eða vísa þeim fyrir neðan illfæra tinda og aðrar sjálfheldur...
en við vorum ekki lengi að finna aftur stað til að fara upp á hrygginn...

Tvö stykki snjóskaflar á leiðinni var það eina sem minnti á veturinn þennan dag...

.. og þeir voru mjúkir og skítugir í leysingunum...

Síbreytilegt landslag og vel færir hryggjartindar sem fönguðu okkur sífellt lengra út eftir...

Þetta var ævintýri klöngrarans í hnotskurn...

Og þokan bætti enn á dulúðina í landslagi sem við vissum aldrei hvað byði okkur upp á næst...

Stundum urðu þetta hreinir hryggir en aldrei tæpir og menn þræddu sig um þá öruggir og öllu vanir...

Kattarhryggir hvað...
Sumum fannst hryggir dagsins meira í ætt við orðsporið sem af þeim fer....

Hraunaugu stór og smá kíktu á skoðuðu okkur grannt á leiðinni gegnum kletta og veggi...

Mynd tók Ágúst Rúnarsson.

Hér náði Ágúst góðri mynd gegnum eitt af Áslaugu, Inga, Báru og Siggu Sig... takk Ágúst fyrir lánið á myndinni ;-)

Þarna fór þokuslæðan aftur að þynnast og hvarf smám saman...

Sigga Sig að taka mynd af Áslaugu gegnum eitt lítið hraungat...

Þarna stöldruðum við við og fimm sneru niður saddir á klöngrinu á meðan hinir nítján héldu áfram...
með því að þreifa sig neðan við eina ókleifa hluta hryggjarins
sem er kletturinn hér vinstra megin á myndinni og kallast "Svartihnúkur" í þessari frásögn...

"Rauðihnúkur" og "Grænihnúkur" þarna fjær voru of fallegir til að þjálfarar gætu sniðgengið þá eftir það sem á undan var gengið...
... þeir höfðu sýnst færir úr fjarlægð neðan frá og úr dalnum fyrr um morguninn...

Gleðin var tvímælalaust aðalorkugjafi þessa dags...

Nítjánmenningarnir stefndu á eina færa staðinn sem við höfðum komið auga á... um leið og þeir fylgdust með fimm-menningunum fara niður í dalinn og niður með honum þar sem menn fengu sér alls kyns ljúfa orkudrykki í slakri göngugleði... ;-)

Seinni snjóskaflinn sem var enn mýkri en sá fyrri...

Uppgöngukaflinn var heldur brattur og við skiptum okkur niður í hópa til að forðast grjóthrun...
fimm í einu og þetta gekk eins og í sögu...

Rauðihnúkur... landslagið minnti svolítið á Ljósufjöll þar sem þrír hnúkar þar eru hver öðrum ólíkari að lit...
Þennan dag klöngruðumst við fyrst um grágrýtið, svo rauðgrýti og loks grænslegið mosagrýti...

Litið til baka... Jóhanna Fríða og Ágúst að fóta sig milli tinda...
ein af fleiri nýliðum sumarsins og haustsins sem mætt hafa í tindferðir frá upphafi
og eru þegar orðin kjarni klúbbsins sem ekkert gefur eftir...

Af Rauðahnúk tók Grænhnúkur við... skyldi vera fært á milli þeirra...
Þjálfarar óttuðust að þurfa að þvæla hópnum niður áður en hryggurinn væri á enda
en héldu í vonina um að geta komist þarna á milli og klára niður með Grænahnúk...

Sem varð raunin... greiðfær leið á milli og við vorum loksins komin á síðasta kafla norðurhryggjarins...

Aðeins farið að skyggja og því héldum við vel áfram þar sem þjálfarar vildu vera komnir niður úr öllum óvissuslóðum
áður en það yrði alveg orðið myrkur...

Litið til baka á norðurhrygginn sem var að baki og við höfðum klöngrast allan um fyrir utan Svartahnúk sem hér er í hvarfi við Rauðahnúk...
Strítan hinum megin er litli kletturinn sem hraungatið var í og við sneiddum framhjá...

Þarna fóru myndavélarnar að vilja nota flass...
Skyggni enn gott en rökkrið að skríða yfir svæðið enda sólin að fljótlega að setjast...

Gönguleiðin að baki... áfjáðir ljósmyndar voru þeir einu sem drógust aftur úr þennan dag...

Nítjánmenningarnir:

Ágúst, Guðmundur J'on, Valgerður, Sæmundur, Stefán, Lilja Sesselja, Jón, Sylvía, Áslaug, Óskar, Ingi, Sigga Sig, Katrín Kj., Kjartan, Steinunn, Kári og Jóhanna Fríða en Bára tók mynd og Örn var að kanna aðstæður fyrir niðurgöngu meðan mynd var tekin.

Niðurgönguleiðin var hreinræktuð rúsína í pylsuenda...

Teppalagðir stallar alla leið niður... synd að vera ekki þarna á björtum sumardegi við betri myndaskilyrði...
en ekki hægt að kvarta því veður og færð var með besta móti...

Við vorum himinlifandi með afrek dagsins... að klára óþekktan tindahrygg og vera komin niður á þekktar slóðir fyrir myrkur...
en þá varð slys þar sem Steinunn er að príla niður einn brattan kafla og stórgrýti sem hún hafði stuðst við losnar og rúllar ofan á höfuð hennar svo hún fær hnykk á hálsinn og mar á öxlina áður en bjargið rúllar niður brekkuna... Ekki leit þetta vel út í fyrstu en fljótt ljóst að betur fór en á áhorfðist og með einstakri hjálpsemi og alúð allra var haldið áfram sem einn maður alla leið í bílana eftir að hún var búin að jafna sig.

Herforingjarnir báru bakpokann og Steinunn fékk klapp á bakið, knús og hvatningu öllum stundum frá félögum sínum þar sem áfram var gantast og spallað gegnum tár og áhyggjur af meiðslunum sem reyndust sem betur fer ekki alvarleg þegar hún var búin að láta skoða sig á slysadeildinni síðar um kvöldið, tognun á hálsi sem vonandi myndi jafna sig fljótt...

 - tunglmynd -

Vel gekk að ganga síðustu þrjá kílómetrana að bílunum... í rökkri og svo myrkri sem hvergi skaut skelk í bringu hóps sem vikulega gengur á fjöll í myrkri með höfuðljós... í félagsskap hnígandi sólar og rísandi mána...

Að lokinni göngu voru hátíðarhöld á áætlun sem urðu aðeins öðruvísi en ætlað var
en afmæliskökur Steinunnar fengu engu síður notið sín og menn fengu sér hressandi drykki eftir afrekið...

Já, afrek... það er ekki annað hægt en taka ofan fyrir samstilltum og glaðværum
hópi sem tekur svona dag í nefið með áræðni og bros á vör gegnum þykkt og þunnt án þess að blikna ;-)

Einstök ferð

... með alls 12,2 km að baki á 7:50 - 7:55 klst. upp í 867 m hæð með 1.572 m hækkun miðað við 66 m upphafshæð...

Þversnið af gönguleið dagsins
 
Mjög stutt vegalengd miðað við tímalengd en þar léku hlutverk m. a. afslöppuð stemmning í mildu veðri,
reglulegir könnunarleiðangrar þjálfara samhliða þéttingu hópsins, klöngur hálfa leiðina, afmælisstemmning og óhapp í lokin.

Til hamingju með daginn elsku Steinunn okkar
haf þökk fyrir ljúfmennsku og vináttu sem er engu lík
og gætt hefur lífi Toppfara gleði og ævintýrastundum sem fáum hlotnast
jafnt þennan dag sem ókomna daga á fjöllum ;-)

Allar myndir þjálfara hér: https://picasaweb.google.com/Toppfarar/T67Ellidatindar121111

Og allar myndir Óskars á myndasíðu Wilkdboys: http://wildboys.123.is/album/default.aspx?aid=217001

... og frábærar myndir félaganna á fésbókinni...
 

Við erum á toppnum... hvar ert þú?
www.toppfarar.is

Toppfarar ehf - Viðarrima 52 - 112 Reykjavík - Kt: 581007-2210 - Sími: +354-867-4000 / -899-8185 / -588-5277 - Netfang: bara(hjá)toppfarar.is
Copyright: Höfundarréttur: Bára Agnes Ketilsdóttir