Hörkuvetur á Heiðarhorni

Við lentum í sannkölluðum vetrarham á Heiðarhorni þriðjudagskveldið 28. júní
þegar 27 Toppfarar tóku langa og krefjandi kvöldæfingu sem endaði í 6°C frosti á hrímuðum hæsta tindi Skarðsheiðarinnar...

Veðurspá með ágætum hvað skýjafar og hitastig varðaði en norðaustanátt í kortunum sem átti lítið að lægja er liði á kveldið... kaldur vindur í sólinni í bænum þennan þriðjudag en lygnara seinnipartinn þegar við hittumst í Ártúni... 18°C hiti í Mosfellsbæ á leiðinni og sumarblíða... en orðið hvasst undir Esjunni og Skarðsheiðinni á leiðinni... og hífandi rok þegar við lögðum bílnum við rætur Skarðshyrnu sunnan megin Skarðsheiðarinnar... með úfin skýin í slagsmálum við tinda Skarðsheiðarinnar sem við ætluðum að sigra þetta kvöld í mesta sakleysi á bjartri sumargöngu...

Við göntuðumst með að taka bara Laugavegsgöngu í bænum í sólinni með svaladrykk við höndina frekar en slást við vindinn á einu bjartasta kveldi sumarsins... það var einhvern veginn enginn tilbúinn í stóran slag við veðuröflin... enn södd eftir harðan veturinn... en við ákváðum að sjá hvernig gengi... þetta leit ekki vel út miðað við ástandið við fjallsrætur og við áttum alveg eins von á að þurfa að snúa við... en þegar Toppfaraandinn fer í gang er hann óstöðvandi... og lét ekki staðar numið fyrr en á tindinum sjálfum í lygilega vetrarlegum aðstæðum, glerhálir klettar, klakahrönglandi grjót, hrímaðir göngumenn, frosnar myndavélar...

Heldur dró úr vindinum til að byrja með enda eitthvurt skjól frá fjöllunum gegn norðaustanvindinum til að byrja með og við vorum einhvern veginn komin í góðan gír þessa fyrstu kílómetra...

Svo góðan að þrátt fyrir grýtta leið, brattar brekkur, vaxandi kulda og krefjandi vind beint í fangið allan tímann upp... létum við ekki bugast og þrjóskuðumst við að klára annan tindinn af tveimur þetta kvöld...

Á endanum sneru sex við á uppleiðinni af ýmsum orsökum... það var ekkert skrítið... hífandi mótvindur og kuldi er ekki það sem maður óskar eftir í fjallamennsku í lok júní... ekki þegar maður berst við óblíð veðuröflin allan veturinn og þarf að hlaða batteríin að sumri til þennan stutta tíma sem það ræður ríkjum... þegar það nær þá völdum... ef einhvern tíma á þessu ári... nei, við verðum að hætta að barma okkur yfir þessu veðri... og gleymdum okkur stöku stund við plön um gönguferðir á Ítalíu í brakandi sumarsól og rauðvínssmökkun í lok dagsins... þar til vindurinn feykti manni á næsta stein og maður hélt áfram að básúnast yfir þessu vetrarveðri á Íslandi um hásumarstíma...

Gróðurinn lætur samt ekki bugast... sumar á ólíklegustu stöðum í felum fyrir vindi og kulda...þó ekki sjáist til þess ofar hlíða...

Snjóskaflarnir tóku við síðasta hálftímann á tindinn... vel færir og blautir að mestu... og smátt og smátt kristallaðist grjótið í klaka og hrímugir klettar í hálu grjóti tóku á móti okkur alla leið á tindinn...

Við vorum stödd í ísaköldum og grafalvarlegum vetri og máttum hafa okkur öll við að koma öllum búnaði í notkun, lamhúshettu, belgvettlingum, ullarfötum, hlífðarfatnað, skíðagleraugum... og hefðum sjálfsagt snúið við á þessum tímapunkti ef ekki hefðu "bara verið rúmir 400 metrar á tindinn"... það var synd að klára ekki alla leið úr þessu...

Ís-lenskur tindur:

Efri: Jóhanna Karlotta, Þórdís, Stefán A., Einar Sig., Guðmundur Jón, Valdís, Katrín Kj., Auður, Kjartan, Örn, Hildur Vals., Lilja K., ?, Hugrún.
Neðri: Sæmundur, Brynja, Bryndís, Elsa Þóris., Ágústa, Lilja Sesselja og Bára tók mynd.

Á mynd vantar Önnu Elínu, Önnu Siggu, Ágúst, Gunnar, Maríu E.,  og Jóhann Pétur sem sneru fyrr við.

Beint niður úr kuldanum... gegnum hrímuga kletta og ískaldan vindinn í bakið...

Svo kaldan og napran... hvassan og hvínandi að við fukum niður úr skýjunum jafnsnöggt og vindrokan... þar sem sólin skein í heiði í sumarlegu landslagi Hvalfjarðar og Faxaflóa sem trúðu okkur ekki þegar við reyndum að segja frá því í hverju við lentum þarna uppi...

Þetta hjarta varðaði för okkar og þá vissum við að við vorum örugg... með Ástu Henriks í hjartanum og vangaveltur um hvernig ljósmyndasýning af snilld hennar gæti orðið að veruleika... kannski er heimurinn of harður fyrir hreina og tæra snilld..

Við tókum niðurleiðina í nánast einum rykk... með einni pásu í grænni lautu reyndar... á eingöngu 1:43 klst. miðað við 3 klst. uppgöngutíma... við sannarlega fukum / hlupum niður undan kuldabola sjálfum sem svei mér þá á ekki bara heima á Heiðarhorni því það má spyrja sig í alvöru talað hvort nokkur tindur á suðvesturhorni landsins eigi viðlíka sögu um af ísilögðum hrakförum og veðurbarningi gegnum tíðina eins og Heiðarhorn...

Alls 11,4 km ganga á 4:43 - 4:49 klst. upp í 1.070 m hæð með 1.124 m hækkun skv. gps miðað við 92 m upphafshæð...

Ansi vel af sér vikið miðað við aðstæður...

Lygilega vetrarleg kvöldganga á hásumarstíma sem vart verður endurtekin...
... nokkurn tíma... vonandi...

Nýjar slóðir á
á Stardalshnúkum og Skálafelli
... með einstöku útsýni ...
 

Móskarðahnúkar vinstra megin, hæsti Stardalshnúkur hægra megin nær og Skálafellsöxl fjær hægra megin.

Á 182. æfingu þriðjudaginn 17. maí mættu 38 manns við bæinn Stardal og gengu nýja leið upp á hæsta Stardalshnúkinn áleiðis upp suðvesturöxl Skálafells og hlutu einstaklega flott útsýni að launum um allan fjallahringinn kringum höfuðborgina og yfir fjallasali Esjunnar, Hvalfjarðar, Langjökuls, Þingvalla, Nesjavalla, Bláfjalla og Reykjaness...

Áræðni og þrautsegja voru orð dagsins þar sem bratti og löng vegalengd var framundan og ekkert pláss fyrir hik eða leti... og því er engin leið að vita hvað Kjartan, einn af sterkustu göngumönnum klúbbsins,  er að gera á þessari mynd innan um félaga sína, Hildi vals., Lilju K., Jóhannes, Hermann, Örn, Guðmund Jón, Katrínu og Inga ;-)

Ofan af Stardalshnúkum blasti gönguleiðin upp á Skálafell við og virtis auð og fær eftir fremur harðneskjulegan vetur og kalt vor síðustu daga þar sem þjálfurum datt í hug að notast þyrfti við keðjubrodda efst..
sem svo reyndist ekki vera raunin sem betur fer...

Fjallasýnin varð strax áhrifamikil ofan af Stardalshnúkum í saklausri 438 m hæð...
Hér til Móskarðahnúka sem nú skipta óðum yfir í hlýja sumarlitina sína og eru alltaf jafn lokkandi...

Sjá Bláhnúk lítinn en fagurmótaðan beint ofan hópsins neðst á Móskarðahnúkum.

Hæsti Móskarðahnúkur í baksýn

Mættir voru:

Anton, Arnar, Auður, Áslaug, Ásta Þ., Bára, Björgvin, Bryndís, Dóra, Dúna, Elsa Þóris., Elsa Inga, Guðmundur Jón, Guðjón Pétur, Guðrún Arndís, Guðrún Helga, Gunnar, Halldóra Á., Hanna, Hermann, Hildur Vals., Ingi, Jóhann, Jóhannes, Jón Tryggvi, Jón Júlíus, Katrín, Kjartan, Lilja B., Lilja K., Lilja Sesselja, María E., Ósk, Roar, Stefán A., Thomas, Þóra og Örn... með Díu, Drífu, Kát og Kol og Tímon jafn skoppandi glöð...

Stardalshnúkar í baksýn og enn lengra er Grímmannsfellið útbreidd í fjarska.

Eftir fremur létta göngu upp á Stardalshnúka gegnum Miðhamra var arkað yfir dalverpið yfir á Skálafellsöxl sem bókstaflega kallar á að vera klifin... þeim sem á annað borð mæna sífellt upp á fjöllin úr bílnum á leiðinni til Þingvalla... og það var enginn bilbugur á mönnum eftir nestispásuna...

Halldóra Ásgeirs og Roar sneru þarna niður dalinn að bílunum og nýttu vel þann kost að geta tekið hálfa æfinguna fremur en að sleppa henni alveg sökum þess hve löng hún var og er það engin spurning að menn geri þetta í sumar; ef þeir komast ekki alla leið, að ná sér engu að síður í góða fjallgöngu með hópnum fyrri hluta kvöldsins óháð svigrúmi með tíma eða form...

Kistufell Esjunnar í baksýn, Þverárkotsháls og Hátindur.

Bröltið upp á Skálafellsöxl var krefjandi upp þétt hornið en greiðfært og gott færi... og var mönnum vel verðlaunað erfiðið með frábæru útsýni sem skyndilega gafst yfir allt svæðið þegar upp á öxlina var komið og enn meira frá vörðunni... meðal annars á Hátind sem Stefán Alfreðs fór með félagana á þegar þjálfarar voru í fríi síðasta sumar í óborganlegu ævintýri...

Ok, Botnssúlur, Búrfell, Hlöðufell, tindaraðirnar og út af mynd voru Hrafnabjörg og Tröllatindar næstkomandi laugardagsins, Kálfstindar, Hekla o.fl.

Auðvitað gengum við alla leið á hæsta tind þó hann væri í meira en kílómeters-fjarlægð frá vesturvörðunni... þar sem við vildum sjá útsýnið betur austan megin... og það var þess virði... fjöllin í Hvalfirði, sunnan Langjökuls og á Þingvöllum blöstu við í austri undan svölum vindinum enda ríkti enn vetur þarna uppi á þessu vetrarfjalli þó veðrið væri mun betra en við áttum von á þetta kvöld.

Jósepsdalafjöllin, Bláfjöll, Þríhnúkar, Grindaskörð, Reykjanesfjöllin og nær er Grímmannsfell alveg útbreitt með Leirvogsvatn Lómatjörn og Geldingatjörn nær.

Aldrei virðist vera logn á Skálafelli... við höfum aldrei getað staldrað þar uppi í fjórum göngum Toppfara þarna upp... en það var ekki hægt að kvarta því þetta var besta skyggni og útsýni sem við höfum fengið ofan af þessu fjalli og við lögðum endurnærð á sálinni af stað til baka eftir þessa víðfeðmu fjallasýn þó ansi langur gangur væri framundan eftir allt bröltið upp... jú, jú, þetta var krefjandi æfing eins og lagt hafði verið upp með...

Leirvogsvatn, Lómatjörn og Geldingatjörn.

Niðurleiðin gekk vel meðfram fallegu gili sem óðum er að "sumrast" og menn tóku rásina hver á sínum forsendum alla leið í bílana enda skildi ansi mikið milli fyrstu manna og síðustu eða 3:38 - 4:12 klst. á 9,2 km langri leið upp á 438 m háan Stardalshnúkinn og 791 m hátt Skálafellið með alls 815 m hækkun með öllu miðað við 174 m upphafshæð.

Alvöru kvöldganga á einstaklega gott útsýnisfjall
...með nýrri sýn á Skálafell sem hækkaði um mörg stig á fjallavísitölunni ;-)
 

Litadýrð á friðsælli þriggja vatna leið
Upp á Grænavatnseggjar, Djúpavatnseggjar og Grænudyngju
Meðfram Spákonuvatni, Grænavatni og Djúpavatni...


Hópurinn að fara framhjá Spákonuvatni með tindana á Fagradalsfjallssvæðinu í baksýn
en Anton fór með félagana þar um í apríl til að æfa fyrir 24 tinda.

Tveimur dögum eftir stórfenglega göngu á Hrútsfjallstinda mættum við alls 32 manns á æfingu þriðjudaginn 10. maí og fengum sannkallaða litaveislu á Reykjanesi í blíðskaparveðri þó einn skúr hafi aðeins flækst þarna fyrir á kafla...

Gengið var meðfram þremur vötnum sem liggja kringum Sogin
og var Spákonuvatn fyrsti spegill kvöldsins með Keili í fjarska úti í hrauninu...

Gengið var upp með hryggjunum sem liggja milli vatnanna
og vöktu Trölladyngja og Grænadyngja yfir okkur allan tímann...

Sogin skörtuðu sínu fegursta og fjöllin allt um kring nutu sín vel í veðurblíðunni... meðal annars Fíflavallafjall hér efst á mynd sem er á dagskrá vorið 2012 og Sveifluháls í fjarska hægra megin sem við þræddum okkur um í blíðskaparveðri í desember 2010...

Grænavatnseggjar voru skínandi klettaklöngur í svipmiklu landslagi...

Niður þær þurfti að klöngrast aðeins niður að Grænavatni sem var eiginlega minna grænt en hin vötnin
en maður verður að trúa kortunum...

Þegar gengið var frá suðurströndinni meðfram Grænavatni og upp á eggjarnar utan með Djúpavatni skreið síðdegisskúr yfir okkur með hálfgerðu útlensku yfirbragði í þessum lofthita, vatnsmagni og hverfulleika...

Hryggurinn vestan við Djúpavatn sem rís hæstur kringum vatnið er nafnlaus eins og litla fellið austan við vatnið svo þjálfarar leyfðu sér að skíra hrygginn Djúpavatnseggjar í samræmið við Grænavatnseggjar sem hér rísa svipmiklar ofan við Grænavatn með Keili í þokunni vinstra megin á mynd.

Trölladyngja, Grænadyngja í fjarska vinstra megin.

Á Djúpavatnseggjum hætti ekki að rigna eins og þjálfara vonuðust til því þar uppi átti að borða nesti með 360° útsýni á fallegum tindi... en í staðinn skelltum við í okkur smá næringu í skjóli við klettinn og héldum svo áfram blaut og svekkt yfir þessum skúr sem kom eiginlega eins og þruma úr heiðskíru lofti þetta friðsæla kvöld.

Grænadyngja í baksýn

Niður úr rigningunni gengum við í betra veðri gegnum lækjarfarveginn um Sogin en þar var allt náttúrulega rennandi blautt eftir að nýlega hafði verið hellt úr fötum himinsins svo gönguleiðin meðfram læknum varð enn blautari en ætlunin var...

Litirnir á háhitasvæðunum í Sogunum voru alveg alvöru...

Leirinn loddi við skóna eins og lím.. jebb, þetta var náttúrulegur skóáburður sem þjálfari fer ekki ofan af að
er bara hollur fyrir skóleðrið ;-)

Sirrý var alveg í stíl við fallegt umhverfið og gleymdi sér við myndatökur í allri dýrðinni
eins og fleiri Toppfarar eiga til að gera í svona töfraheimi  ;-)

Þegar ekki var lengra komist í drullumallinu var farið upp meðfram fossinum og haldið á eitt stykki fjall til viðbótar...

Stundum renna Toppfarar saman við umhverfið og verða eitt...

Þannig fullkomnast útiveran í einhverjum sameiginlegum takti og veldur því að væntumþykja manns og vinátta gagnvart landinu kallar mann sífellt aftur út að ganga... sama hvað veður, annríki, úrtölur í umhverfinu eða aðrar hindranir reyna...

Ofan úr suðurhlíðum Grænudyngju blasti göngusvæði dagsins við,
 jarðhitasvæðið og hryggirnir á Grænavatnseggjum og Djúpavatnseggjum.

Keilir er eitt af þessum fjöllum sem halda glæsileika sínum öllum stundum þrátt fyrir lága hæðartölu enda fær það að standa eitt og sér upp úr landslaginu en það er merkilegt nokk lægra (378 m) en það hæsta sem við gengum á þetta kvöld...

Betra útsýni yfir gönguleið kvöldsins...
Djúpavatn vinstra megin, Djúpavatnseggjar, Sogin og Grænavatnseggjar hægra megin.

Auðvitað gátum við engu eirt fyrr en tindi Grænudyngju var náð og það var þess virði... ofan af henni gafst útsýni til borgarinnar og norðurfjalla höfuðborgarinnar og hraunin öll á Reykjanesi með fjöllum sínum og fellum.... meira að segja til Ásfjalls í Hafnarfirði sem er í algerum sérflokki ;-)

Gárungar hópsins voru í essinu sínu... eins og vanalega
og voru ekkert að skafa utan af því... frekar en vanalega ;-)

Mættir voru:

Leifur, Thomar, Rósa, Rikki, Anton, Kalli, Kári, Sjoi, Alexander, Katrín, Gerður, Örn, Jóna, Sigga Rósa, Kjartan, Anna Elín, Kristín Gunda, Bryndís, Jóhann, Guðmundur Jón, Þora, Guðrún Arndís, Dósa, Nonni, Hermann, Hildur, Guðrún Helga, Halldora Gyða, Guðrún Helga, Arnar, Óli og Sirrý en Bára tók mynd og Drífa, Kolur og Von voru þarna einhvers staðar...

Niður af Grænudyngju var loks snúið til baka ofan af þessu fallega og mjúka fjalli
og vorum við í fyrsta sinn að sjá landslagið á því hreint og þokulaust.

Glittir í Spákonuvatn vinstra megin á mynd.

Þeir sem vildu fengu síðasta tindabröltið á klettunum sem rísa utan í suðvesturhlíðum Grænudyngju
og sjást hér hægra megin á mynd.

Þjálfari skoraði auðvitað á menn að taka alltaf allt sem gefst á göngu og tæpur helmingur hópsins lét sig hafa það ;-)
frekar en að strauja beint í bílana um ljúft gilið meðfram klettunum...

Sólarlagið þetta kvöld var fallegt og Keilir lét okkur ekki í friði... hey, sjáiði mig...
Sólin settist logandi roðagullin þegar við vorum komin í bæinn til að fullkomna kvöldið...

>

Leifur og Alexander létu þennan ekki framhjá sér fara áður en þeir fóru heim...

Afskaplega falleg ganga

...á alls 7 km leið á 3:01 - 3:05 klst. upp í 394 m, 367 m og 381 m hæð
með alls hækkun upp á 621 m miðað við 242 m upphafshæð.

Sumarið kom á Sköflungi

Loksins gengum við í góðu veðri... með skyggni... fuglasöng... grasgrænku (það var smá!)... sól á lofti...
og nutum þess niður í tær að taka hörku kvöldgöngu í vestasta hryggnum sem rís í eða við Dyrafjöllin á Nesjavallasvæðinu
þriðjudaginn 3. maí...

Nokkrir Perúfarar voru mættir til leiks úthvíldir og stálhressir...
 Hrútsfjallstindafarar spenntir en áhyggjufullir yfir veðurspánni næstu helgi...
 Ok-tindafararnir hvergi smeykir og til í allt eftir afrekið síðastu helgi...
  þrír nýir meðlimir, þau Árni, Kristín Erla og Svavar...
 og síðast en ekki síst hann Óskar Wild Fjallhress frá Egilsstöðum sem ætlar með okkur á Hrútsfjallstinda
ásamt Skúla Wild Fjallhress þann 7. maí... ef veður leyfir...

Vörðuskeggi Hengli,
Ásta Henriks, listrænn ljósmyndari Toppfara sem er að hugsa um að fara aftur 24 tinda í ár,
Bryndís sem ætlar á Hvannadalshnúk næstu helgi,
Halldóra Gyða sem er að æfa fyrir maraþon í Kaupmannahöfn eftir tvær vikur og Laugaveginn í júlí
og Óli en þau hjónin gengu á Eyjafjallajökul fyrir rúmum tveimur vikum en lentu í leiðinlegu veðri og engu skyggni...

Útsýnið og landslagið yndislegt þetta kvöld...

Hengillinn í skýjunum... og enn í vetrinum...

Kári, Lilja og Auður á sínum röska gönguhraða svo nánast var gengið út úr myndinni... 
( ljósmyndaranum þóttu það forréttindi að ná þeim á mynd ;-) )
...ásamt félögum sínum og syðsta hluta Sköflungs í baksýn...

Smám saman reis hryggurinn þar sem hann er skornastur í suðri...

... og klöngrið jókst...

Eggjarnar á Sköflungi sunnan við stærsta skarðið í honum eru illkleifar... hægt að klöngrast upp á þær á ýmsum stöðum við illan leik í lausagrjóti en lítið hægt að fara um þær að ráði, svo við fórum austan megin við þær og vildum ekki láta þar við sitja þar sem landslagið átti bara eftir að verða ævintýralegra sunnar á hryggnum....

Tignarlegt og greiðfært... og snjóskaflarnir sem þjálfarar óðu yfir í könnunarleiðangri fyrir viku síðan nánast horfnir...
...það er greinilega komið sumar...

Nestispásan sem þjálfarar voru búnir að lofa var tekin á fallegum stað sunnan við sorfnar eggjarnar
með lækkandi hrygginn þar með.

Þar þurfti þjálfari endilega að verða voða alvarlegur og fara að nöldra smá um úrgang og umgang og svoleiðis mál
en þess skal þó minnst að best er að taka allan sinn nestisúrgang með sér þegar gengið er í óbyggðum (þ.e. setja þá líka hýði og allt af nestinu í poka) því að það er hreinlegast fyrir þá sem á eftir koma - en þar sem rök þeirra sem vilja meina að lífrænn úrgangur megi verða eftir standast ágætlega (það má t.d. spyrja sig hvort sé umhverfisvænna fyrir jörðina á endanum í heild að lífrænn úrgangur úr matnum pakkist í plastpoka og fari með öðru rusli eða eyðist upp í náttúrunni) - vill þjálfari höfða til mats hvers og eins með þá afstöðu og mælist til þess að ef menn vilja að lífrænn úrgangur fari sína hringrás úti í náttúrunni þá gangi menn vel frá honum undir steini eða með öðrum greftri svo hvergi sjái á umhverfinu fyrir næstu sem ganga um svæðið ;-)

Varðandi um-yfir-gang þá líkti þjálfari hópnum við fílshjörð sem engu eirir þegar hún fer um (gleymist engum sem séð hefur í ferðalögum í Afríku þar sem hjörðin gengur þvert yfir tjaldstæði!)... og var þar ansi dramatískur eins og hún á oft kyn til... ;-) ...en pössum mosann og gróðurinn, þetta eru vinir okkar í raun þegar gengið er um hrjóstruga íslenska náttúru sem mýkist þakksamlega við hverja mosaþúfu, stingandi strá eða þrjóskt blóm... þessir snillingar af náttúrunnar hendi eiga skilið að fá að standa fyrir að standast íslenska veðráttu ;-)

Ha?... fórum við í alvörunni þarna upp og niður í fyrra...?

Útsýnið í pásunni ekki af verri endanum, m. a.  niður að Þingvallavatni og fjallakransi þess þar sem nær okkur, hinum megin Folaldadala risu Jórutindur og Hátindur sem við klifum í ágúst í fyrra í blíðskaparveðri miklu svo seint gleymist... þremur vikum eftir ævintýralega ferð á Dyrfjöll og Snæfell á norðausturhluta landsins.

Skuggar Sköflungs nær í stíl við tindana fjær enda í raun hluti af sama fjallgarði sem kallast Dyrafjöll og liggur eins og nokkrir misbreiðir hryggir frá suðri til norðurs með misdjúpa og breiða dali á milli... það hefur mikið gengið á hér í eina tíð...

Brjálað stuð

...hjá Auði, Hildi Vals., Hermanni, Vallý, Kára, Antoni, Ágústu, Lilju K., og Hjölla... ;-)

Mest var hlegið þegar bakpokinn hennar Lilju rúllaði af stað niður brekkurnar...
og næst mest þegar enginn af strákunum fór á eftir honum...
það var bara Liljan sjálf sem allt kann sem hljóp á eftir sínu hafurtaski
og þurfti ekki hjálp í þessu né öðru...

Auðvitað kláruðum við hrygginn til enda... ekki annað hægt á björtu sumarkveldi þegar tíminn stendur í stað og allt gleymist nema núið... þar til þreytan sagði til sín í bakaleiðinni og áhyggjur yfir klukkunni, vinnudeginum á morgun
og fleira leiðinlegt rauf kyrrð kvöldsins...

Nýir svipir á hryggnum og töfrandi fallegt umhverfi sem var þess virði að keyra sig út fyrir...

Minni eggjar sem einnig voru teknar með austurhlíðarbrölti...

Björn, höfðingi Toppfara sem farið hefur í margar af erfiðustu göngur hans frá upphafi...
Óskar Wild, heiðursfélagi Toppfara og annar af tveimur leiðsögumönnum fjallgönguklúbbsins Fjallhress sem hann stofnaði með Skúla Wild í fyrrahaust en þeir ganga með félaga sína á fjöll einu sinni í mánuði og ætla með yfir 20 manna hóp á Hnúkinn
þann 21. maí;  http://wildboys.123.is/home/ ...
Kjartan, einn af sterkustu og ötulustu göngumönnum klúbbsins frá fyrsta degi...
og Áslaug sem allt getur enda hluti af kjarnagöngumönnum Toppfara
sem gæða fjallgönguklúbbinn einstökum jákvæðum anda er skiptir sköpum á ögurstund...

Öll á leiðinni á Hrútsfjallstinda næstu helgi... eða hvað segir veðurspáin núna...?

Fríður flokkur á ferð :

Alma M., Anna Sigga, Anton, Arnar, Auður, Ágústa, Áslaug, Ásta H., Ásta Þ., Bára, Björgvin, Björn, Bryndís, Einar Rafn, Einar S., Elsa Þ., Elsa Inga, Gerður J., Guðmundur Jón, Guðrún Helga, Halldóra Gyða, Hermann, Hildur Vals., Hjölli, Jóhann Pétur, Jóna, Hanna, Katrín, Kári Rúnar, Ketill, Kjartan, Kristín Erla, Kristín Gunda, Leifur, Lilja B., Lilja K., Óli, Óskar, Rikki, Roar, Rósa, Sirrý, Snædís, Svavar, Thomas, Torfi, Valdís, Vallý, Þóra og Örn... ásamt Dimmu, Díu, Kát, Kol, Von og Töru... fleiri ferfætlingar ?

Þegar lítið sem ekkert var eftir af hryggnum... þarna sem hann rann út og hvarf í hraunið... snerum við til baka og straujuðum hver á sínum hraða alla leið í bílana og skildu rúmlega 20 mínútur milli æstustu og rólegustu manna ;-)

"Hey, Óskar... þarna eru svona dyr í fjöllunum okkar... jú, jú, það er satt, þetta er svolítið flatt og lágstemmt
hérna fyrir sunnan"

EKKERT í líkingu við Dyrfjöllin þeirra Skúla og Óskars...
sem þeir sýndu Toppförum í fyrrasumar við ógleymanlegan orðstír...

Þeir sem eiga þau fjöll eftir er bent á dagskrá http://wildboys.123.is/home/ í sumar ;-)

Ásta Henriks, Sirrý, Björn, Lilja B., og Ketill að geysast um Folaldadali til baka
með góða sýn á hrjúfan hrygginn á Sköflungi vinstra megin á mynd.

Dásamlegt sumarævintýri

...sem endaði með heilum 9,0 km á 2:56 - 3:17 klst. upp í 432 m hæð hæst
með 570 m hækkun alls miðað við 388 m upphafshæð.

Pant fá svona fallegt og friðsælt kvöld aftur... sem fyrst... í næstu viku takk... alltaf... eða næstum því alltaf... eða svona annað hvert skipti væri gott.. því það er gaman í góðu veðri og slæmu ef það er skipt nokkuð jafnt á milli ;-)
 

Hlýjir en hvassir vorvindar
á Arnarfelli

Fyrsta æfing sumarsins var á vinalega litla fellið í austurenda Þingvallavatns þriðjudaginn 26. apríl og mættu 26 manns.

Guðmundur Jón, Rósa ofar, Katrín, Hermann, Snædís, Guðrún Helga, Dóra, Nonni, Gísli, Kjartan og hanna... en margir hverjir á þessari æfingu hafa mætt mjög vel síðstu vikur þrátt fyrir erfið beður og gefa aldrei eftir.

Gengið var upp norðaustan megin og fellið þrætt til suðurs með vindinn úr suðaustri svo hvassan á köflum
að menn héldu varla velli á efstu tindum...

Landslagið og útsýnið hins vegar svo fallegt... og engin úrkoma úr lofti... og vindurinn svo hlýr... og oft ansi skjólgott...
að við nutum hvers augnabliks...

Í grænni lautu... bráðum ;-) ! ... voru mættir:

Efri: Gísli, Leifur, Björgvin, Guðmundur Jón, Katrín, Guðrún Helga, Örn, Thomas og Hanna.
Neðri: Ósk, Snædís, Súsannam, Svala, Hermann, Helga Bj., Kristín Gunda, Nonni, Día, Kjartan,Lilja Sesselja, Dóra, Drífa, Anton, Sæmundur, Anna Sigga, Rósa, Irma og Bára sem tók mynd.

Landslagið á Arnarfelli sveik ekki og við fundum alls kyns skjólgóða staði til að borða nesti
og safna kröftum gegn frekari vindi... jebb, það er aftur kominn "nestistími" á þriðjudögum... nú lengjast göngurnar og við tekur hver fjallaperlan á fætur annarri í sumar !

Niður af fellinu klöngruðumst við í suðvesturendanum og fórum gegnum eyðibýlið að Þingvallavatni.

Voru þetta íslenskar Inka-rústir eða hvað... ? ;-) - nánar síðar.

Slóðinn meðfram vatninu er svipmikill og við nutum þess að fara um lendur og strendur en ekki tinda og toppa...

Stundum aðeins tæpt en engan bilbug að finna á fólki sem fer upp um allt og út um allt öllum stundum ;-)

Fjallasýnin skýjuð að ofan en auðþekkjanleg eins og Ármannsfellið hér í norðri.

Kjartan, Örn og Hanna ætla á Hrútsfjallstinda eins og aðrir 20 Toppfarar...

Hrútsfjallstindafarar höfðu í nógu að snúast að pæla í alls kyns búnaði
...og saka þá sem gengu aftast og möluðu um heima og geima að vera komna með malaríu...

Gengið með norðurendanum við Arnarsetur.

Frábær æfing í sumarbyrjun sem kveikti vor-von í brjósti með því að gefa okkur sjö kílómetra notalegheit á 2:26 - 2:33 klst. upp í 251 m hæð (síðari tindurinn mældist hærri!) með 414 m hækkun alls.

Sumarið er komið... ...

...í hjartanu og vonandi á fjöllum næstu daga :-)