Snókur
Skarðsheiðartindur nr 5 af 22
í logni og heiðskíru veðri

Algert yndiskvöld var þriðjudaginn 30. mars þar sem við fórum í þriðju Skarðsheiðargönguna af 11 á árinu 2021°og hælttum við að fara í gosgöngu nr. 2 þar sem spáð var mjög góðu veðri og búast mátti því við miklum fjölda bíla á svæðinu og hugsanlegri lokun vegna gasmengunar og við hreinlega nenntum ekki inn í þessa streitu og óvissu sem því fylgdi... treystum því bara að Stóri hrútur og Geldingadalahnúkur biðu okkar þolinmóðir með enn breyttari gosstöðvum næst þegar við kæmum...

Með góðfúslega leyfi bóndans í Neðra skarði fengum við að leggja á malarstæðinu hans og leggja á þetta sérstaka fjall sem líist helst Baulu sakir stuðlabergsslegins tinds sem er illfær efst ef farið er norðan megin upp eins og við gerðum.

Dásamlegt veður... algert logn og heiðskírt... og það var funheitt til að byrja með.. stuttermabolsveður... en flestir voru ekki klæddir fyrir þennan hita og létu sig bara hafa það að fækka fötum að hluta... enda vissum við að það myndi kólna með lækkandi sól enda lofthitinn ekki hár í svölu loftinu...

Mjög þétt hækkun er upp á Snók og hvergi lát á þessum bratta... hér er því farið hægt upp en jafnt skref fyrir skref...

Sjá stuðlabergið hér sunnan megin...

Magnað veður og svo kærkomið eftir alls kyns veður þessa dagana...

Við fórum alla leið upp og tókum svo tindinn norðan megin en þar er mjög gróft grjót og erfitt að fóta sig...

Komin upp á brúnirnar og þá blöstu Heiðarhorn og Skarðshyrna við í allri sinni vetrarfegurð...

Heiðarhorn þessi hvíti hvassi tindur. og Skarðshyrna þessi klettótta þríhyrningslaga sem minnir á Skessuhornið...

Stuðlabergið á tindinum er magnað... en það er ekki gott að fara upp norðan megin nema vera þolinmóður að fóta sig milli stuðlanna í rólegheitunum...

Hópur 1 með Örn í fararbroddi og Botnssúlurnar í baksýn:

Sævar, Rakel, Þórkatla, Margrét B., Gerður Jens., Kolbeinn, Björgólfur, Örn, Anna Sigga og Guðný Ester.

Millihópurinn "fallegastur" að sögn Þorleifs :-)
... með Heiðarhorn og Skarðshyrnu í baksýn:

Ragnehiður, Siggi, Oddný, Þorleifur
Silla, Inga Guðrún, Ása, Linda og Haukur
Helgi Máni hefði verið 10. maðurinn í  þennan hóp af því Ingi hringdi og komst ekki frá úr vinnu...

Hópur 3 með Báru aftast og Hafnarfjallið í baksýn:

Egill, Vilhjálmur, Arna, Arnór, Kristín, Svandís, Sigurjón, Fanney og Jóhann Ísfeld

Æj... þetta var svo óvænt fallegasta hópmyndin... hópur 3 með hæsta tind Skarðsheiðarinnar í baksýn...

Vilhjálmur, Arnór, Arna, Kristín, Fanney, Svandís, Sigurjón, Jóhann Ísfeld og Egill...

Niður fórum við mun betri leið en upp... mosavaxið grjótið og ekki svona mikið brölt milli stuðlanna eins og norðan megin... við mundum ekkert eftir þessu við þjálfarar... en það var eiginlega bara gott... því það var gaman að klöngrst í gegnum grjótið uppi og rifja upp svakalegu Bauluferðirnar sem reyna alltaf mikið á ef hún er gengin að sumri til...

Neðan við tindinn með Akrafjall í baksýn...

Sólin settist meðan við gengum niður... það var ekki hægt að biðja um meira á þriðjudagskveldi...

Blákollur í sunnanverðu Hafnarfjalli hægra megin fjærst...

Við vorum ekki lengi niður þessar þéttu brekkur... renndum okkur.. skíðuðum... skoppuðum... skokkuðum...

Takk fyrir okkur Snókur í Snóksfjalli...

Þessar snjóbrekkur voru heilandi... og minntu á spennandi jöklaferðirnar framundan á Ými og Ýmu og Vestari Hnapp í Öræfajökli...

Inga Guðrún, Oddný og Ása með Botnssúlurnar í baksýn svo glæsilegar... allar sko !

Frelsið... og heilunin við svona göngu er milljón dollara virði svo maður steli orðalaginu af Toppfarabjörgunarteyminu á Botnaskyrtunnu fyrr í mars...

Alls 5,2 km á 2:40 klst. upp í 577 m hæð með alls 499 m hækkun úr 69 m upphafshæð...

Mjög gefandi og fallegt kvöld á sjaldfarinn tind í dásamlegu veðri... takk elskurnar fyrir yndissamveruna !
 

Hjartagóð ganga
á Hafnarfjallsöxl syðri
í rigningarsudda og þoku uppi en mildu og lygnu veðri niðri

Linda mætti aftur í fjöllin þriðjudaginn 16. mars eftir slysið á Botnaskyrtunnu þar sem hún rann niður neðstu brekkuna og þurfti aðstoð björgunarsveita til að komast til byggða... öll lemstruð, marin og bólgin á líkama en annar ökklinn þó verstur svo hún var ekki göngufær eftir fallið... og var hreint út sagt magnað að sjá hana mætta aftur til leiks og geta tekið svona erfiða kvöldgöngu... 

Rignigarveður ríkir nú dögum saman og ekki spennandi að líta út um gluggannn... en mun betra veður þegar út er farið... og því  létu 18 manns þessa dropa ekki á sig fá og mættu galvösk á æfingu og uppskáru hörkugóða göngu á þéttri hækkun með ægifagurri göngu með gljúfri Hafnardals...

Brekkurnar upp á Hafnarfjallsöxlina sunnan megin eru mjög þéttar allan tímann og reyna verulega á... enginn stígur enda sjaldfarið og því var þetta vel þegin æfing og útivera fyrir sterkari hluta hópsins... en Sjöfn sneri hér við enda lítið náð að ganga á fjöll síðustu vikur og beið hún niðri í bílnum eftir Kristjáni sem hélt ótrauður áfram með hópnum alla leið upp á efsta tind...

Uppi á Hafnarfjallsöxlinni er fallegt landslag með nokkrum hnúkum og við gáfum ekkert eftir þó hér færi að blása ágætlega með rigningunni.. svo allir urðu blautir í gegnum rándýra og flotta útivistarfatnaðinn sem engu heldur í íslenskum slagviðrum...

Hópurinn er í dúndurformi þetta missereið og þjálfarar hafa virkilega gaman af því að ganga með þessu duglega fólki.... flestir fara sjálfir á fjall einu sinni í viku #vinafjalliðmittx52 ... eða halda sér að öðru leyti vel við og njóta því vel þegar svona göngur reka á fjörur okkar...

Hjarta sent til Siggu Lár sem nú liggur í gifsi heima og kemst hvergi eftir fallið á Botnaskyrtunnu... konan sú er mikill íþróttamaður og í hörku líkamlegu formi svo við vitum að við þurfum ekki að bíða lengi eftir henni.... en mikið var gott að ganga með bæði Lindu aftur... og svo Örnu sem datt á svelli á heiðinni að Botnaskyrtunnu og bólgnaði upp á hendinni svo þjálfari var farinn að gruna hana um handarbrot sem var sem betur fer ekki...

Mættir þetta kvöld:

Arna, Örn, Egill, Kristján, Kolbeinn, Silla, Þorleifur, Linda, Magga Páls, Ragnheiður, Jórunn Ósk, Siggi, Sigurjón, Svandís og Guðmundur Jón en Bára tók mynd og Kristján og Sjöfn voru farin fyrr niður... og Batman og Nói voru hundar kvöldsins...

Nestispása á tindinum öll blaut og fljót að verða köld... standandi í þessari bleytu og rigningargjólu... í 591 m hæð...
en kristján skaust strax til baka hér og var ekki lengi að komast til Sjafnar sem beið niðri... Sjöfn kemur vonandi sem oftast í þriðjudagsgöngu eða á fjall á eigin vegum svo hún geti notið þess að fara alla leið á tindinn með okkur í næstu ferð...

Niðurleiðin var mjög rösk og glaðleg í blaðskellandi spjalli og hlátri þar sem myrkrið lagðist yfir svo við vorum ö-ll komin með höfuðljósin siðasta hlutann um gljúfrið gullfallega... allar svona brýr minna mann alltaf á Nepal... gangandi þar upp heilu og hálfu risavöxnu árgljúfrin og endalaust yfir brýr...

Alls 5,6 km á 242 klst. upp í 591 m hæð með alls 563 m hækkun úr 59 m upphafshæð.

Hjartahlý ganga þar sem við hugsuðum hlýtt til Siggu, þökkuðum fyrir batann hjá Lindu og Örnu og nutum þess í botn að vera í góðu fjallgönguformi og láta reyna vel á líkamann á þessari mögnuðu leið í sérkennilegum sumarhitanum.
 

Viðrun og heilun
á Helgafelli í Mosó
eftir slysið á Botnaskyrtunnu helgina á undan

Þriðjudaginn eftir örlagaríka ferð á Botnaskyrtunnu á Snæfellsnesi þar sem Linda og Sigga Lár runnu niður bröttustu brekkuna neðst á Botnaskyrtunnu og slösuðu sig á ökkla svo þær þurftu aðstoð björgunarsveita og þyrlu... hittumst við hin á æfingu þann 9. mars og viðruðum atburði helgarinnar markvisst saman...

Upphaflega áætlunin áður en til þessa óhapps kom var sú að taka brodda- og ísaxaræfingu á ávölu fjallsbungunum bak við Bláfjöllin en þar sem veðrið var slæmt þetta kvöld og í raun enginn sérstaklega tilbúinn í slíka æfingu svona stuttu eftir upplifunina á Snæfellsnesinu... ákváðum við að taka bara heilunargöngu á Helgafelli Mosfellinga sem hentar alltaf vel þegar illa viðrar...

Það var gott að hitta hópinn og ræða slysið  laugardaginn saman og spá í allan lærdóminn sem alltaf má draga af svona lífsreynslu, bæði hvað má betur fara og ekki síður það sem vel var gert sem var svo margt... en upp úr stendur samheldnin og hjálpsemin í hópnum þennan örlagaríka laugardag og hversu vel búnir menn voru alls kyns neyðarbúnaði sem skipti sköpum... álteppi, verkjalyf, prímus, teygjubindi, hleðslubatteríi fyrir símann, aukaföt, aukanesti og síðast en ekki síst húmorinn sem hjálpaði án efa mikið til að komast í gegnum þessa lífsreynslu... jú og líkamlegt og andlegt formið á öllum hópnum í heild sem stóð sterkur í gegnum þetta og skilaði sér óhikað til baka eftir mjög erfiðan dag þar sem endað var í rökkri og svo myrkri með 1,5 klst. akstur í bæinn...

Þjálfari er að safna saman öllum lærdóminum sem draga má af laugardeginum og þakkaði öllum sem lögðu sitt af mörkum til að hlúa að stelpunum þar til björgunarsveitirnar komu en ferðin reyndi vel á alla þar sem slysið varð við fjallsrætur Botnaskyrtunnu eftir 10,5 km göngu þar sem nánast annað eins í vegalengd var framundan til baka í dvínandi skyggni og vaxandi þoku... en síðustu menn, fimmenningarnir sem héldu kyrru fyrir og hlúðu að stelpunum gengu þessa vegalengd í myrkri og rigningu síðasta hlutann en skiluðu sér samt brosandi og heilir til byggða...

Veðrið var ekki sérlega gott þennan þriðjudag... það er skyndilega skollinn á vetur eftir furðulega hlýtt og sumarlegt veður það sem af er vetrartímabilinu... og hvítnaði í lág fjöllin kringum höfuðborgarsvæðið sem voru auð þegar við lögðum af stað þetta kvöld...

Guðmundur Jón, Katrín, Jóhanna D., Siggi, Þórkatla, Bjarni, Ragneiður, Elísa, Anna Sigga, Örn, Margrét B., Gerður Jens., Kolbeinn, Helga Rún, Arnór, Kristín H., Oddný, Ása, Silla, Haukur, Jóhann Ísfeld, Jórunn Ósk og Steinunn Snorra en hundar kvöldsins gáfu auka upplifun þessar elskur... Batman, Bónó, Moli, Snót og Tinni.  Bára tók mynd.

Við tókum hefðbundna hringleið um suðurhlíðarnar og svo norðurhlíðarnar til baka og það er í raun hægt að fara aðeins stærri hring með því að lækka sig á hnúkana ofan við Skammadal... en við slepptum því að sinni og tókum svo hæsta tind á leið til baka...

Mikið gott að hittast og spá í hlutina og taka saman alls kyns atriði og knúast og þakka fyrir og hlæja líka og senda fjallorku til stelpnanna sem nú sitja heima og gróa sára sinna næstu vikurnar....

Alls 4,4, km á 1:29 klst. upp í 231 m hæð með 315 m hækkun úr 99 m upphafshæð.

Ferðasaga með öllum lexíunum úr ferðinni á Botnaskyrtunnu er í vinnslu...

Við erum að spá í að hafa Bláfjallagönguna á dagskrá eftir 2 vikur í stað Geitafells
og æfa þá brodda og ísexina... ef veður og snjóalög leyfa...

Heilunar- og batakveðjur til Lindu og Siggu Lár... hugur okkar er hjá þeim og við vonum innilega að þær nái sér fljótt og vel og komist á fjöll með okkur sem fyrst... sem og Ásta Jóns sem ökklabrotnaði í lok október í fyrra og hefur staðið í ströngu við að láta beinin gróa vel fyrir áframhaldandi ævintýri á fjöllum... já, þið getið þetta stelpur... þið eruð langflottastar !

Búrfellsgjá og Húsfell
í umsjá Kolbeins
þar sem þjálfarar töfðust í sveitinni

Þriðjudaginn 23. febrúar komust þjálfarar ekki á réttum tíma í bæinn úr vetrarfríi í sveitinni og létu hópinn vita
en sem betur fer mættu þó nokkrir á æfingu og það endaði með því að Kolbeinn stýrði göngunni þar sem hann var sá eini sem rataði þessa nýjun leið sem þjálfarar ætluðu að fara eftir að hafa gert tilraun til að fara beint upp Húsfellið frá Búrfellsgjá í löngu "sjö tinda göngunni til Hafnarfjarðar" sem var farin í fyrra til að æfa langa vegalengd í erfiðu veðri...

http://www.fjallgongur.is/tindur195_sjo_tindar_til_hafnarfjardar_180420.htm

Sjá hér texta frá Kolbeini af fb:

Búrfellsgjá og Húsfell. Fórum 9 saman af stað í röska göngu inn Búrfellsgjá og upp bröttu brekkuna á Húsfelli og þegar við vorum að komast niður kom einn Toppfari hlaupandi á eftir okkur þannig að við enduðum 10.

Mættir voru: Kolbeinn, Tinna, Sigrún Bjarna, Elísa, Svavar, Þórkatla, Jórunn Ósk, Gulla, Ragneiður og Ólafur Vignir.

Jóhann Ísfeld og Steinunn Snorra
fóru þessa sömu leið líklega aðeins á undan hópnum - hér er þeirra texti:

Búrfellsgjá og Húsfell. Fórum saman, ég og Steinunn, Moli og Bónó. Gengum 10,5 km á tæpum 3 klst. Það var stinningskaldi með slyddu þangað til við komum niður Húsfellið, þá stytti upp og vindurinn gekk aðeins niður. Hittum 9 manna hópinn og þennan 10nda aðeins seinna. Fínasta ganga og sluppum við við að setja upp ljósin upp en allt fór í þvottinn eftir göngu vegna aurbleytu.

Frábær frammistaða !

Takk kærlega Kolbeinn fyrir vasklega leiðsögn á þessari flottu leið sem er hér með komin í Toppfarasafnið !
 

Blóðrautt sólarlaug
á Lambafellshnúk og Lambafelli
í Þrengslum

Sprengidags-þriðjudaginn 16. febrúar mættu 35 manns á æfingu í blíðskaparveðri
með vor í lofti... lygnu og hlýju veðri... á svipmikil fjöll sem varða Þrengslin að sunnan...

Þetta var fjórða æfing klúbbsins á þessi fjöll og nú var farin þriðja útgáfan af leið á þau...

... fyrst upp á Lambafellshnúkinn og aftur niður í skarðið... og svo upp á Lambafellið sjálft um bröttu brekkuna sem alltaf hefur tekið vel í á niðurleið... og loks með Lambafellshrauninu til baka milli hrauns og hlíðar...

Sólin að setjast með svo miklum glæsibrag bak við Bláfjöllin að engin orð fá því lýst...

Litirnir dásamlegir allt í kring... þetta kvöld var gætt töfrum...
hjartalaga tjörnin þarna niðri með öfugu hjarta innan í því... hjartalaga krapkenndri íshellu...

Komið hér upp á Lambafellshnúkinn með Lambafellið sjálft í baksýn... en sex manns náðu í skottið á okkur á uppleið
þar sem þau biðu á öðrum afleggjara innar en við hin gengum frá... en það var vel gert af ykkur að ná okkur kæru Gunnar Már, Oddný, Jóhanna og Vilhjálmur og Arnór og Kristín !

Mættir voru:

Arna Harðar, Arna Jóns, Arnór, Ása, Bára, Bjarni, Björgólfur, Elísa, Gerður Jens., Guðmundur Jón, Gunnar Már, Gylfi, Haukur, Jóhann Ísfeld, Jóhanna Diðriks., Jón St., Katrín Kj., Kolbeinn, Kristín H., Lilja Sesselja, Linda, Margrét B., Magga Páls., Njáll, Oddný, Ólafur Vignir, Ragnheiður, Rakel, Silla, Steinunn Sn., Svavar, Valla, Vilhjálmur, Þorleifur og Örn.

Hundar kvöldsins voru; Batman, Bónó, Moli, Myrra, Nói, Skuggi og Snót.

Sjá tölfræðina í fyrri göngum á Lambafellið.. árgerðin 2009 var fjölmenn og sterk og litaðist mætingin næstu árin af því eins og sést þarna árið 2010... svo smám saman minnkaði mætingin frá árinu 2012... og árið 2020 jókst hún aftur og er að ná fyrri hæstu hæðum nú árið 2021 eins og sést með einu færri mættum á Lambafellið þetta kvöld... gaman að sjá þetta :-)

Þegar upp á Lambafellshnúkinn var komið blöstu við kvöldsólarroðaslegin fjöllin allt í kring sem náðust því miður ekki nægilega vel hér á mynd... en þeirra áhrifaríkust var sýn til Botnssúlna þar sem Syðsta súla var öll bleik að sjá...

Logn og friður... hlýtt og milt... þetta var dásamlegt með meiru...

Stóra Reykjafellið hér ofan við Hellisheiðina... sú ganga frestaðist vegna veðurs... eins og svo margar göngur á þessu ári fram að þessu.. og er nú febrúar bara hálfnaður...

Himininn varð bleikur og blár... rauður og gulur... og skipti stöðugt litum meðan sólin lækkaði sig...

Hjartalaga tjörnin við bílana... sjá öfuga hjartalaga íshelluna í miðju hjartanu vinstra megin...

Litirnir voru svo sterkir að myndavélarnar áttu fullt í fangi með að melta þessa dýrð...

Niður svipaða leið af Lambafellshnúk og svo fram á nösina þarna á góðri klöngurleið... niður í skarðið... og upp dökku brekkuna hér framan við okkur...

Já... þetta var blóðrautt sólarlag...

Hjartað sneri rétt hér...

Klöngrið var svolítið seinfarið... og kvenþjálfari taldi betra að menn færu á keðjubroddum upp þessa brekku hér framundan þó færið væri mjúkt þar sem von mætti vera á frosnum jarðvegi undir þegar ofar kæmi...

... og þó færið var mjúkt alla leið og jú smá frost ofar var vel hægt að komast upp án brodda... en þeir ollu því samt án efa að hópurinn var mun fljótar þarna upp en ella... því allir gátu stigið öruggir niður án þess að spá í hvað var undir og haldið þannig áfram öruggir og í rólegheitunum... þessir broddar koma sér nefnilega oft líka vel í hörðum, bröttum jarðvegi...

... og uppgangan gekk því mun betur en við áttum von á...
því þarna niður eigum við minningar af erfiðleikum við að fóta sig niður í bratta og lausagrjóti á fyrri æfingum...
en slóðin sem er komin í hlíðina var án efa líka að hjálpa til og auðvelda uppgöngu sem var undarlega létt og kom okkur öllum sem höfum farið hér áður á óvart...

Yndi kvöldsins hélt áfram þó rökkrið skriði yfir...

Litið til baka með Lambafellshnúkinn að baki... sjá hvernig Lambafellshraunið hefur lekið meðfram hlíðunum...

Hæsti tindur Lambafells er í 559 m hæð og því er útsýnið mikið og frekar sjaldséð frá þessum stað... meðal annars "niður á" bílana keyrandi yfir Hellisheiðina og um Þrengslin þarna lengst niðri í fjarska... og svo um Suðurlandsveg til norðurs...
sérkennilegt og skemmtilegt að upplifa...

Frá hæsta tindi gengum við suður eftir Lambafellinu á smá lækkandi leið...

... en á miðri leið er einn aukatindur sem var gaman að sporast um í blautgóðum skafli...

Tunglið var eitt af mörgu ægifögru skrautinu sem náttúran bauð okkur upp á þetta kvöld...

Ennþá roði á himni... ennþá skyggni... þessi birta var sannarlega kærkomin...

Niður af Lambafelli fórum við eina langa snjóbrekku niður að hraunbreiðunni niðri...

... mjög fallega leið sem við þurfum að fara næst í dagsbirtu...

Þokan skreið yfir allt síðasta kaflann í myrkrinu... svo þykk að það var erfitt að sjá til með höfuðljósinu fyrir fremsta mann... en Örn er öllu vanur og var með gps-slóðina úr fyrri göngu í tækinu sínu... Bára myndi ekki leika þessa rötun hans eftir í öllum veðrum, engu skyggni og alls kyns landslagi... margra ára reynsla af göngum við allar aðstæður í myrkri gerir okkur þetta kleift... verum þakklát... segir ritari þessarar ferðasögu...

Komin að hjartatjörninni okkar... eftir 5,9 km göngu á 2:44 klst. upp í 455 m á Lambafellshnúk og 559 m á Lambafelli með alls 462 m hækkun úr 290 m upphafshæð...

Botna-skyrtunna og Ljósufjöll á dagskrá næstu helgi ef veður leyfir... en veðurspá mjög rysjótt og óstöðug og erfitt að sjá hvort af verður... þegar þetta er skrifað á miðvikuegi þá er vindur og úyrkoma í kortunum og engin smuga að vera með göngu... enn eina helgina frá áramótum... en okkur hefur eingöngu tekist að vera með tvær göngur það sem af er ári... allar hinar helgarnar hafa verið slæmar hvað veður varðar...

... og því hefur öllum tindferðum á árinu 2021 verið frestað um 1 viku (Hádegishyrna og Þvert yfir ísland) eða um óákveðinn tíma (Heiðarhorn og Skarðshyrna) eða aflýst vegna engrar smugu (Litli Keilir of félagar) og meira að segja þegar Örn ætlaði að vera með aukagöngu meðan bára var á bakvakt síðustu helgi þegar ekkert var s vo sem á dagskránni þá var ekki veður til að bjóða upp á göngu...

... svo árið 2021 stimplar sig inn sem illviðrasamt það sem af er ári... en það styttir vonandi upp um síðir... og okkar bíða án efa margar flottar helgar næstu vikurnar... galdurinn felst í því að grípa veðrið þegar það gefst...

Frábær frammistaða í kvöld... þetta kvöld gaf okkur langtum meira en hægt er að biðja um á febrúarlvöldi... hópurinn er sterkur og þéttur og stendur sig með eindæmum vel í öllum göngum... takk fyrir okkur og #TakkÍsland fyrir dásamlega náttúru og öll veður og alls kyns birtu... við myndum ekki vilja hafa þetta öðruvísi en svona... okkar er bara að grípa og njóta þegar veðurgluggarnir koma og vera þakklát nr. eitt :-)
 

Hafrahlíð og Reykjaborg
í enn einu rokinu... en frískandi útiveru... og mjög gefandi samveru

Þriðja þriðjudaginn í röð... þann 26. jánúar...  gengum við enn og aftur í hávaðaroki á fjall
en náðum þó að halda áætlun og fara allan hringinn um Hafrahlíð, Lala og Reykjaborg í þurru og frosnu færi...

Tiltölulega lygnt í bænum... eins og svo sem alla þessa rokkenndu daga í janúar... en um leið og maður er kominn út úr borginni og smávegis upp í fjöllin... tekur vindurinn við... og hann er ekki lengi að auka við sig um leið og ofar er komið í fjöllin eða fellin...

Við gengum á Hafrahlíðina og svo um Lala í áttina að Reykjaborg sem sést hér í rökkrinu... tunglið með í för... og fallegt skyggni til að byrja með... en svo tók myrkrið við... ótrúlega gefandi samvera og mikið spjallað þó erfitt væri í rokinu... og vá hvað það var gaman að sjá framan í alla í byrjun göngunnar...

Mögnuð mæting eða alls 36 manns... sem er ansi aðdáunarvert í ljósi þess að rokið var á fyrirsjáanlegt þetta kvöld...

Mættir voru 36 manns:
Arna Harðar, Arnór, Bára, Beta, Björgólfur, Elísa, Gerður Jens., Gunnar Már, Inga Guðrún, Jóhann Ísfeld, Jórunn Ósk, Kolbeinn, Kristín H., Laufey, Linda, Margrét Birgis., Magga Páls., Oddný, Ólafur Vignir, Ragnheiður, Rakel, Sandra, Sigga Lár., Siggi, Sigríður Lísabet, Silja, Silla, Stefán Bragi, Steinunn Sn., Valla, Þorleifur, Þórey, Þórkatla og Örn.

Þar af voru Arnór og Krisín að mæta í sína fyrstu göngu með hópnum en Arnór er bróðir Steinunnar Snorra Toppfara til marga ára...

Hundar kvöldsins voru margir: Batman, Nói, Snót og Skuggi
og voru Nói og Snót að mæta í sína fyrstu göngu með hópnum og virtust falla vel í kramið hjá hinum hundunum :-)

Guðmundur Jón og Katrín Kjartans heilsuðu upp á hópinn í byrjun göngunnar en þá voru þau að enda sína göngu í dagsbirtu og gátu gefið okkur smá skýrslu... það voru svellbunkar á uppleiðinni á stígnum í gegnum skóginn og hávaðarok uppi sem reyndist aldeilis vera rétt... flott hjá þeim að taka sína æfingu eins og hópurinn og ná að hitta okkur :-)

Alls 4,9 km á 1:28 klst. upp í 316 m hæð með alls 359 m hækkun úr 81 m upphafshæð.

Fyrsta hluti Íslandsgöngunnar okkar þvert yfir landið á laugardaginn ef veður leyfir...
frá Reykjanesvita í Leirdal um 31 - 33 km langa leið... það verður eitthvað !
 

Ennþá ríkti mikið rok á landinu þriðjudaginn 19. janúar... og það runnu á okkur tvær grímur þegar við keyrðum í gegnum Kjalarnesið á leið inn að mynni Blikdals... en þar var mun skárra veður og við börðum í okkur kjark til að fara í hressilega göngu upp vestari fjallsásinn sem varðar Blikdal hinn djúpa í vestanverðri Esjunni...

Aðdáunarvert margir mættir þrátt fyrir erfitt veður... það er magnaður kraftur í hópnum núna !
... alls 31 manns... en allavega tvö sneru við frá fjallsrótum og tóku skjólsælli göngu nær borginni...

Mættir voru 30 manns:
Bára, Beta, Bjarni, Elísa, Gerður Jens., Gylfi, Jóhanna Diðriks., Jórunn Ósk, Kolbeinn, Kristján, Linda, Margrét Birgis., Marta, Oddný, Ólafur Vignir, Ragnheiður, Rakel, Sandra, Sigga Lár., Siggi, Sigríður Lísabet, Sigurjón, Silja, Silla, Sjöfn, Stefán Bragi, Svandís, Sævar, Vilhjálmur, Þórey og Örn

Þetta byrjaði vel... og var nokkuð skaplegt til að byrja með... en svo versnaði vindurinn þegar á leið og var komið hávaðarok þegar komið var upp á ásinn sjálfan... við lömdumst áfram rúman kílómetra en þá tóku menn að snúa við einn eða tveir í einu og endaði með að sjö voru búnir að snúa við þegar hópurinn bar saman bækur sínar undir Arnarhamri og ákvað að láta þar við sitja og snúa við... rokið þá lemjandi svoleiðis á hópnum að allt fauk sem missti taks... einhverjir í vandræðum með búnaðinn sinn... búnir að missa húfuna eða vettlinginn út í buskann... og sumir sátu af sér vindinn til að halda jafnvægi...

Vel gekk að snúa til baka og fórum við rösklega niður...
en það kom á óvart hversu langt við samt náðum... eða rúmlega hálfa leið upp...

Alls 4,4 km á 1:12 klst. upp í 413 m hæð með alls 449 m hækkun úr 49 m upphafshæð.

... og áfram hélt rokið þriðja þriðjudaginn í röð í vikunni á eftir...
 

Valahnúkar
í síðustu hópaskipingunni í bili
... í mun betra veðri en áhorfðist...

Loksins var hertum samkomutakmörkunum létt af okkur miðvikudaginn 13. janúar...
en kvöldið áður gengum við á Valahnúka og hópaskiptum okkur í síðasta sinn í bili...
þrír x 10 manna hópar og bókstaflega allir mættu sem höfðu meldað sig þetta kvöld...

Hávaðarok var þennan dag... og þeir sem fóru fyrr um daginn til að ná dagsbirtunni
lentu í verra veðri en hópurinn eftir að myrkrið skall... en við náðum samt að ganga alla leiðina til enda á Valahnúkunum
með smá sniðgöngu framhjá versta klöngurkaflanum sem er ansi tafsamur og ekki æskilegur í myrkri og vetrarfæri með stóran hóp...

Vinkonurnar og Toppfararnir til margra árar... Súsanna og Svala fóru á eigin vegum fyrr um daginn og mættu hópnum
en þær hafa verið mjög duglegar að ganga í vetur og Svala koma aftur inn í klúbbinn um daginn
en þær hafa farið í ótal margar göngur með okkur og alls kyns svaðilfarir í gegnum tíðina :-)

Mættir voru 30 manns:

Arna H., Beta, Björgólfur, Elísabet Stefáns., Fanney, Gerður Jens., Haukur, Jóhann Ísfeld, Jóhanna Diðriks., Jón Steingríms., Jórunn Ósk, Kristján, Laufey, Margrét Birgis., Marta, Njáll, Oddný, Ólafur Vignir, Ragnheiður, Rakel, Sandra, Sigurjón, Silla, Sjöfn, Starri, Steinunn Sn., Svandís, Tinna, Valla, Vilhjálmur og Örn en Bára var lasin heima og hundar kvöldsins voru Batman, Bónó, Moli og Skuggi. 

Súsanna og Svala og svo Guðmundur Jón og Katrín fóru á undan svipaða leið sem er frábært að gera
ef menn vilja dagsbirtuna eða vilja halda sig til hlés á kóftímum :-)

Alls 6,7 km á 2:14 klst. upp í 215 m hæð með alls 329 m hækkun úr 90 m upphafshæð.

Engin hópaskipting í næstu viku... vá hvað það verður vel þegið !