Alpakennd, krefjandi og kyngimögnuð ferð á hæstu Botnssúluna og svo á þá bröttustu
í gullfallegu veðri og stórkostlegu útsýni þar sem vel reyndi á lofthræðslu
og var frammistaða hópsins sem samanstóð af þrautreyndum klúbbmeðlimum
og átta gestum var aðdáunarverð...

Margir Toppfarar safna nú öllum fjöllum og fellum á Þingvöllum sem eru óðum að nálgast 40 talsins
en erfiðustu tvö fjöllin í þessari Þingvallaáskorun eru án efa Botnssúlurnar tvær sem sjást frá Þingvöllum...
Syðsta súla og Miðsúla... sú fyrrnefnda mikið gengin enda hæst...
en sú síðarnefnda sjaldan gengin enda flókin uppgöngu í miklum bratta...

Hér vorum við síðasta laugardag í apríl...
fyrir sléttum fjórum vikum á Leggjabrjót og þá var mun meiri snjór í súlunum...
og mun meiri bleyta í jarðveginum... allt þurrt og greiðfært núna...
en þjálfarar (þ.e.a.s. Bára :-) ... höfðu áhyggjur af skaflinum utan í Miðsúlunni...
hann yrði að vera mjúkur svo uppganga á hana væri möguleg...

Óvenju mikið af gestum í þessari göngu... sem samanstóð af þaulvönum Toppförum, nýliðum og svo gestum sem voru að hluta gamlir Toppfarar... þær Ágústa og Valdís sem var mjög gaman að hitta aftur... og svo gestirnir Brynhildur Thors vinkona þeirra stallna, Sóley Birna Hvanneyringur ættuð úr Lundareykjadal sem kom ein og þekkti engan í hópnum og er ekki að ganga með öðrum hópum, vinkonurnar Aðalbjörg Guðmundsdóttir og Sunna Diðriksdóttir og loks börnin þeirra Gunnars og Maríu Elíasar; Elísabet og Jökull...

Allt frábærir gestir sem var sérlega gaman að kynnast og öll stóðu þau sig prýðilega og fóru öll upp á Miðsúlu nema Ágústa Á.
sem telst aðdáunarvert í ljósi þess að þeim tindi slepptu fimm manns í leiðangrinum enda ekki árennilegur að sjá...

Leggjabrjótur verður okkur ekki samur eftir göngu um hann fram og til baka fyrr á þessu ári 25. apríl 2020...
heldur ekki Búrfellið í Þingvallasveit sem var fyrst gengið samhliða göngu um Leggjabrjót
í fyrstu göngu klúbbsins um hann árið 10. október 2009...

Frábært færi... engin drulla eins og á Leggjabrjót...
enginn á fjallinu nema við og ein fjallaskíðakona sem lagði af stað á sama tíma
og við fylgdumst með lengi vel upp brekkurnar hér...

Gunnar Viðar með afleggjurunum sínum... Elísabetu og Jökli...
sómafólk með meiru og sérlega gaman að kynnast þessu unga fólki sem var ólofthrætt eins og pabbi sinn...
og létt á fæti eins og mamma sín...

Meira en að segja það að taka börnin sín með í göngu sem er krefjandi, brött með eindæmum og varasöm á köflum...
enda sló pabbahjartað hans Gunnars stundum hratt þennan dag... en dýrmætt að gera einmitt þetta...
taka börnin sín með í alvöru fjallaferð... en Gunnar var búinn að vera lengi á leiðinni með þau upp í Botnssúlur
enda eiga þau bústað á þingvöllum svo þetta var þeirra heimasvæði í raun...

Ofar tóku snjóskaflarnir við og þjálfarar byrjuðu strax að meta harðneskju þeirra, þykkt og klakamyndun út frá hitastigi...
þ.e.a.s. Báran frekar en Örninn... hann var ekkert áhyggjufullur...
sannfærður um að þetta tækist og að brekkan væri ekki svo brött...
Bára svaf varla dagana fyrir þessa ferð fyrir áhyggjum af bröttum ísuðum brekkum...

Aðalbjörg og Sunna plástruðu sig á miðri uppleið... frekar nýlegir gönguskór og ekki mikið gengnir til...
Sunna vön að skottast upp á fjöll í utanvegaskóm eins og margir í okkar hópi...
en það má ekki gleymast að ganga gönguskóna til fyrir erfiðari ferðirnar eins og þessa...
en þetta slapp sem betur fer með plástrun...

Sunna gekk á Strút deginum á undan með kærastanum í blíðskaparveðri...
tjaldaði þá í Húsafelli og keyrði svo til Þingvalla og tjaldað þar nóttina fyrir Botnssúlurnar í hávaðaroki og kulda...
... flottir þessir gestir :-)

Stífur norðvestan vindur lagðist gegn okkur á uppleið í byrjun dagsins (þessum sama og lamdi á Sunnu og kærastanum um nóttina :-))
og alla leið upp á tind Syðstu súlu...
en svo var eins og við manninn mælt... einmitt þegar við þurftum á því að halda...
þá skall á blankalogn á Miðsúlu sem var eitt af mörgu smáu sem gerði okkur kleift að klífa hana þennan dag...

Þjálfarar spáðu í að fara hrygginn upp á Syðstu súlu
þó þeir hefðu hallast að því að fara dalinn og brúnirnar upp fyrir ferðina...
og voru orðnir ansi volgir fyrir hryggnum við hvatningu leiðangursmanna sem á annað borð höfðu skoðun á leiðarvalinu
en þegar að var komið var vindurinn slíkur að það var ekki spennandi að berjast þar upp í mögulegum klaka og hörðum snjósköflum á tæpum hrygg á köflum... og sáu þeir ekki eftir þeirri ákvörðun síðar um daginn, þegar við mátum hrygginn frá tindinum... ekki örugg leið í þessu færi...

Litið til baka... óhrein linsan á myndavélinni í símanum hjá Erni :-)

Þingvellir hér í baksýn göngumanna að komast upp skarðið neðan við Syðstu súlu þar sem farið er niður í dalinn...

Þegar komið er fram á brúnirnar niður í dalinn við Botnssúlurnar að austan
 rísa Miðsúlutindarnir smám saman eggjandi fagrir upp til himins fyrir framan mann...

Það er áhrifamikil sýn... og gleymist aldrei þeim sem upplifir þetta í fyrsta sinn... hvílíkir tindar...

Heilmikil snjóhengja þarna ofan við dalinn... við sneiddum framhjá henni neðst...

Elísabet, Jökull, Aðalbjörg og Sunna... fjórir af átta flottum gestum dagsins...

Þjálfari var búinn að fullyrða að það yrði skjól niður í dalnum... og það reyndist rétt að hluta...
en það blés samt ofar í honum og að hluta til upp brúnirnar á Syðstu súlu og heilmikið á tindi hennar...

Frábært færi... ekki of mjúkt ennþá...
en þetta var orðið að snjósósu í bakaleiðinni síðar um daginn í hitastækjunni...

Karen Rut og Jóhanna Fríða þaulvanir Toppfarar...
með Skjaldbreið, Hlöðufell, Skriðu og fjallshryggina alla í baksýn...

Syðsta súla ansi saklaus að sjá héðan... þjálfarar búnir að komast að því að hún er fær allt árið um kring...
en gengið á hana í júní, júlí, ágúst, október, desember og núna í maí...

Þó nokkuð margir að ganga á Botnssúlurnar í fyrsta sinn...
en við sem fórum í fimm tinda gönguna á þær allar forsetakosningadaginn 30. júní árið 2012 gleymum því aldrei
og rifjuðum þá ferð mörgum sinnum upp þennan dag...

http://www.fjallgongur.is/tindur80_botnssulur_allar5_300612.htm

Himininn að myndast við að róast...

Sýnin á Miðsúlu... kvenþjálfarinn mændi á hana endalaust með áhyggjusvip... og gat ekki séð að þetta væri fært upp...
sem betur fer var Örn ekki með sömu úrtölugleraugun á nefinu... annars hefðum við aldrei farið þarna upp...

Reynt að halda 2ja metra reglunni við lýði þó búið sé að afnema hana per se...
en bilið er farið að þrengjast almennt milli manna í samfélaginu öllu þessa dagana
enda varla smit að greinst lengur á C-19...

Hér sést leiðin okkar síðar um daginn vel... upp vinstra megin við hrygginn ofarlega...
og upp snjórennuna neðan við tindinn og klöngrast svo upp á tindinn í bröttum klettum...
en frá þessu sjónarhóli var eins og hann væri ókleifur án hjálpartækja...

Syðsta súla er hins vegar greiðfær upp brúnirnar...
og það án broddanna þennan maídag þar sem snjórinn var mjúkur alla leið upp
en við áttum alveg eins von á að þurfa að brodda okkur fyrst...

Litið til baka... Miðsúla stelur senunni ansi mikið þegar gengið er á Syðstu súlu...

Frábær færi... það var ekki hægt að kvarta... hlýjindi síðustu daga og þennan dag... það munaði öllu...

Reynsla... gleði... minningar... þakklæti... vinátta... samstaða... saga... ævintýri... afrek... verðmæti...

Guðmundur Jón, Jóhanna Fríða og Sigga Sig...
englar á ferð sem hafa upplifað ansi margt saman á fjöllum í gegnum árin...

Mögnuð leið upp þessar brúnir...

Vestursúla er næst hæst af Botnssúlunum fimm...
hún liggur sem fjallshryggur til vesturs og tengist Háusúlu og Miðsúlu í austri...

Móbergið gott yfirferðar innan um snjóinn
þar sem það var blautt og ekki komið á "skraufþurra grjótrúllandi færið" ennþá...

Fyrir suma í hópnum (ekki á mynd) var þessi leið krefjandi, brött og varasöm... en alls ekki fyrir þá sem eru vanir...
ef menn eru stöðugt að klöngrast eins og við erum að gera alla þriðjudaga nánast...
þá verða svona leiðir mönnum tamar og þeir fara þetta blindandi...
hlæjandi og spjallandi í algleymi fjallgöngumannsins...

Litið til baka frá fremstu mönnum... Örn því miður með móðu á linsu myndavélarinnar...

Fremstu menn komnir langleiðina upp...

Ofar var snjórinn áfram mjúkur og saklaus... hann vildi allt fyrir okkur gera... og bauð okkur velkomin í Botnssúlurnar...

Miðsúla... flottur tindur...

Því miður var vindur hér upp en það var ekki mjög kalt...

Stórkostlegt sjónarhorn til baka frá Erni... grátlegt að óhreinindi skyldi vera á linsunni...

Fyrstu menn komnir upp á hæsta tind Botnssúlnanna...

Háasúla hér í baksýn... Okið... Fanntófell, Eiríksjökull, Þórisjökull o.fl...

Ekki pláss fyrir alla á tindinum...

Lofthræðsla gerði vart við sig hjá sumum hér...
sem var ekki skrítið í ljósi þess að ofan af þessum tindi er bratt til allra átta 360 gráður...
og ef menn eru ekki vanir svona háum bröttum tindum þá var þetta áhrifamikill staður að vera á...

Síðustu skrefin upp... hvílíkt útsýni !

Erfitt að athafna sig á tindinum... ekki pláss fyrir alla... hífandi rok þarna uppi...
varasöm fallhætta til allra átta nema hér niður dalinn...

Sýnin út Hvalfjörðinn... Vestursúla hér...

Sýnin til suðvesturs til borgarinnar, Esjunnar og nær eru Búrfell vinstra megin og Myrkavatn
sem eru upptök Ölfusárinnar á Þingvöllum...

Sjá hvernig Syðsta súla er hryggur til beggja enda frá tindinum...
langur hryggur eins og Miðsúla og Vestursúla...

Sýnin til suðurs til Þingvalla...
hér fauk vettlingurinn hennar Elísabetar sem var snögg til og skokkaði aðeins niður og náði í hann...
Gunnari stóð ekki á sama né þjálfurum en þetta var saklaust þegar að var gáð...

Sýnin yfir austurhrygg Syðstu súlu,
Ármannsfellið, Lágafellið, Skjaldbreiður, Hlöðufell, Skriða, Skriðutindar, Tindaskagi, Skefilsfjöll, Klukkutindar, Hrútafjöll og Kálfstindar ...

Sóley Birna reyndi að ná teygju á tindinum... og Agnar tók mynd...

Sjá rokið á tindinum... feldurinn á Batman fokinn og Ágústa að reyna að koma sér niður af tindinum...
Ágústa var með okkur árum saman hér áður fyrr og fór með okkur í margar af sögulegustu ferðunum...
hún skráði sig aftur í klúbbinn eftir þessa göngu...
frábært að fá hana aftur í hópinn !

Frábær hópur þennan dag...

Ágústa Áróra Þórðardóttir, Vilhjálmur, Ásmundur, Bjarni, Sóley Birna gestur, Valdís Beck gestur, Örn, Sunna Diðriksdóttir gestur, Ólafur Vignir, Agnar, Bjarnþóra, Inga Guðrún, Guðmundur Jón, Jökull Gunnarsson gestur, Gunnar Viðar, Elísabet Gunnarsdóttir gestur, Karen Rut, Jóhanna Fríða, Sigga Sig., Aðalbjörg Guðmundsdóttir gestur, Brynhildur Thors gestur en Bára tók mynd og Batman var eini hundurinn.

Sunna fékk aðstoð frá Erni og Vilhjálmi til að komast niður og Agnar rétti Ingu Guðrúnu hjálparhönd hér niður
en nokkrir þennan dag voru að kljást við lofthræðslu og því var þessi ganga dýrmæt æfing
í að yfirstíga hana smám saman í krafti hópsins...

Hvílík fjallasýn...

Hvalfjörðurinn...

Litið til baka á tindinn og Jóhönnu Fríðu...

Niðurgönguleiðin gekk betur en menn áttu von á... sem er oftast það sem gerist...

Hér var sími kvenþjálfarans rafmagnslaus... Samsung Galaxy S10 sem hefur alltaf enst óendanlega mikið...
en rafhlaðan virðist hafa eyðilagst við rakningarapp Almannavarna... og lagast ekki þó búið sé að taka forritið úr símanum...
og því er sími Arnarins notaður í síðari hluta gangnanna almennt þessa dagana...

... en því miður gleymdist að þrífa linsuna... svo næstu myndir eru þokukenndar...

Örninn var einbeittur og sannfærður um að uppgönguleiðin á Miðsúlu væri fær
og ákvað að fara könnunarleiðangur áleiðis meðan hópurinn borðaði nesti neðan við Syðstu súlu...

Við spáðum í varaleið í suðurhlíðum og eins hvort við ættum að láta Súlnaberg nægja...

En sem betur fer var Örn harðákveðinn í að ná þessum tindi...

... og Agnar kom með honum í könnunarleiðangurinn...
og auðvitað Batman sem er alltaf klár með brodda á fjórum og ótrúlega öruggur í bröttum brekkum...
en sýndi þó að hann hefur sín mörk síðar um daginn í bakaleiðinni mitt í brekkunni hér í Miðsúlu
þar sem hann vældi skyndilega staddur ofan við hópinn í hliðarhallanum svo Örn þurfti að kalla á hann...

Við nærðumst og fylgdumst með þeim félögum á Miðsúlu og spáðum í leiðina úr fjarska...

Allir farnir að hlusta á hikið í kvenþjálfaranum svo þegar Örn hringdi til að gefa skýrslu og sagði færið fínt
en það yrðu allir að fara í jöklabrodda og vera með ísexi til að komast upp og þetta væri krefjandi fyrir lofthrædda en vel fært...
þá var Sóley Birna sú eina sem sagðist alveg ákveðin í að fara þarna upp...
hinir voru hikandi og alveg eins til í að sleppa þessum tindi að sinni...

Við ákváðum að fara áleiðis og sjá hvað við kæmumst langt upp...
á þessum tímapunkti voru þó nokkrir búnir að sætta sig við að fara ekki á Miðsúluna...

Hins vegar... þegar nær var komið...

... þá varð brekkan saklausari og greiðfærari að sjá en úr fjarska... eins og svo oft er reyndin...
og við máttum vita það...

Jú... við förum þetta... þetta er ekkert mál... þessi snjórenna er fín upp...
skyndilega hvarf allur efi og áhyggjur...

Nokkrir þó enn ákveðnir í að sleppa tindinum en komu samt með áleiðis og ákváðu að bíða svo eftir hinum...

Við gengum upp eftir að klettunum þar sem Örn og Agnar biðu...

Allir að spá og meta... bæði leiðina og hvort þeir ættu að fara eður ei...

Mynd frá Karen Rut af fb - takk Karen !

Við enduðum á að fara 17 manns af 22 upp...
Bára þjálfari fór yfir notkun jöklabrodda og ísexi sem gott er að læra á á námskeiði...
en fyrst og fremst með því að nota búnaðinn í göngum eins og þessum
og því mælum við með því að þeir sem ganga mikið á fjöll noti þennan búnað að lágmarki á hverjum vetri/vori
til að viðhalda færninni og tilfinningunni fyrir þessum græjum...
og fari á námskeið í vetrarfjallamennsku þegar færi gefst eða lesi sér vel til... eða skoði myndbönd á youtube...

En þess skal getið að ísaxarbremsu er ekki hægt að læra nema með því að æfa hana í brekkum...
eins og við höfum nokkrum sinnum gert í klúbbnum á þriðjudögum eða sérstökum námskeiðum...

Við lögðum í hann allir nema Ágústa Á., Jóhanna Fríða, Sigga Sig. og Sunna sem hafði fundið fyrir mikilli lofthræðslu á Syðstu súlu
en Agnar sést hér á mynd í klettunum og þurfti hann að snúa við þar sem hann gleymdi jöklabúnaði fyrir gönguna
og afþakkaði hann þennan búnað frá þeim sem biðu niðri sem var mikil synd
því hann hefði annars komist upp með okkur hinum...

Örn bjó til spor og við fylgdum á eftir... mjúkur snjór og mjög gott hald allan tímann...

Örn valdi viljandi leið efst við klettana frekar en að þvera brekkurnar í miðjunni til að forðast snjóflóðahættusvæði
þó það væri óverulegt þar sem hallinn var það mikill...

... sem þýddi smá klöngur á tveimur köflum svo snjóbrekkukaflinn þrískiptist í raun...
en það var ekki alltaf þægilegt að bíða á stað eins og þessum...
brattinn og samhengið á þessari leið næst ekki á mynd en hér er bratt til allra átta...

Síðasti kaflinn í brekkunni... frá haftinu... mjög bratt en gott hald í snjónum...

Reynt að ná afstöðunni hér... bratt beggja vegna... en við mátum aðstæður vel og spáðum í viðbrögð ef menn myndu renna af stað og neðan við snjóbrekkuna var engin hætta önnur en sú að rekast utan í stór grjót sem stóðu upp úr snjónum.. ekkert fall fram af brún né niður í gljúfur sem oft er neðan við svona brekkur...  heldur aflíðandi halli sem sléttist svo úr þannig að í svellfæri myndu menn á endanum stoppa niður í Súlnadalnum...

En bratt var það... og ísexin kom sér mjög vel... allir notuðu hana samviskusamlega eins og farið var yfir áður en lagt var af stað...
hún gaf mjög gott akkeri í skaflinn í hverju skrefi og sumir höfðu orð á því að þeir hefðu ekki getað farið þetta nema með ísexina
ekkert síður eða jafnvel frekar en broddana...

Brattinn á mynd frá Ásmundi á fb en hann var næstur á eftir Erni alla leið upp og þjáist ekki af lofthræðslu...

Mynd frá Karen Rut... sem sýnir brattann vel... þessi kafli er brattastur af allir leiðinni...
sjá leiðina alla neðar við klettana eftir hryggnum...

Allir mjög fegnir að komast hér upp... skarðið efst í tindinum... nú var bara sjálfur kletturinn eftir á tindinn...

Við spáðum í að láta þetta nægja... allir sveittir í eftirskjálftum eftir uppgönguleiðina...

En Örn þrjóskaðist við og kannaði leiðina á fleiri en einum stað... sjá sporin hans hér neðar...

Mynd frá Brynhildi Thors en hún er skökk og ýkir hallann - sjá landslagið hægra megin - en þetta var samt mjög bratt...
... sjá sporin eftir Örn og Batman eftir öllum snjónum í leit að bestu leiðinni upp...

Örn sneri við og fór eftir hryggnum upp... og náði alla leið... og sagði okkur hinum að koma...

Ásmundur fór fyrstur... ekki auðvelt að klöngrast í klettunum í broddunum... en ekkert annað í stöðunni...
þetta lærðum við í Chamonix í göngu neðan í Mont Blanc...
smá skafl eða smá klaki á leiðinni í grjótinu er nóg til að maður rennur og því er best að vera á broddunum allan tímann...

Einnig... þegar menn eru búnir að vera á broddum í nokkurn tíma
þá er ákveðin hætta á að gleyma því þegar maður er nýkominn úr þeim og stíga eins og maður sé á broddum í klaka eða snjó og renna af stað... en slíkur kafli var einmitt á miðri leiðinni nokkur skref í hallandi tæpistigu þar sem við hefðum aldrei viljað fara um nema á broddum...

Einnig er það sjónarmið að ef við hefðum tekið af okkur broddana
þá hefði verið mikið vesen að klæða sig svo aftur í þá og ákveðin hætta á að missa þá í því brölti úr og í... 
þetta var einfaldlega ekki staðurinn til að vera að fara í og úr broddum fyrir þennan stutta klett...

Þetta gekk lygilega vel... Aðalheiður og Bjarni fóru langleiðina upp en létu svo þar við sitja...
en hinir fóru alla leið upp... skjálfandi sumir en varlega...

Þessi kafli var ágætis dæmi um að það var gott að vera áfram á broddunum...
en það var skrítið að brölta í grjóti á broddunum... það þarf að kynnast því og læra á það
og þá finnst manni það gott því þeir gefa nefnilega gott hald líka í berginu...

Elísabet þurfti að festa aftur á sig broddana á öðrum fætinum í tæpistigum í hallanum...
en hún gerði það óhikað og alsendis óhrædd og kippti sannarlega í kyn pabba síns...

Örn að bíða eftir okkur...

Ólafur Vignir og Guðmundur Jón aðstoðuðu lofthrædda hluta hópsins á uppleið og niðurleið
og kunnum við þeim miklar þakkir fyrir en það er ekki síst fyrir þessar hjálparhendur
og þennan styrk og stuðning frá hinum strákunum að allir komust þarna upp... snillingar þessir menn :-)

Við vorum himinlifandi með tindinn... hvílíkur sigur !

Örn spáði í annarri niðurgönguleið... þeirri sömu og við fórum niður um árið 2012... en það leit ekki vel út...

ATH að hugsanlega er þessi hryggur hér nægilega mikið í snjó til að hægt sé að fara upp hann á þessum árstíma ?
það er á það reynandi ef menn vilja...
en hér hafa Toppfarar farið upp og niður í tveimur fyrri ferðum klúbbsins á Miðsúlu:

Hér er sú fyrsta þar sem Valla var eina konan sem fór með hluta af strákunum upp hrygginn:
http://www.fjallgongur.is/tindur65_mid_haasula_240911.htm

Og hér þar sem við fórum 2020-leiðina upp en nokkrir fóru hrygginn niður sem er enn erfiðara en að fara hann upp:
http://www.fjallgongur.is/tindur80_botnssulur_allar5_300612.htm

Dísæt sigurtilfinning á tindi Miðsúlu... við vorum hífuð af gleði...

Ásmundur, Gunnar Viðar, Guðmundur Jón, Bjarnþóra, Inga Guðrún, Vilhjálmur, Jökull Gunnarsson gestur, Sóley Birna gestur, Elísabet Gunnarsdóttir gestur, Örn, Ólafur Vignir, Karen Rut, Brynhildur Thors gestur og Valdís Beck gestur og fyrrum Toppfari.

Niðurgönguleiðin var áhyggjuefni... yfirleitt er varasamara og erfiðara að fara niður...
en reynslan er líka búin að kenna okkur að kvíðinn fyrir niðurgönguleiðina er oftast ástæðulaus
og skemmir bara fyrir gleðinni á leið upp og gleðinni á tindinum...
það reyndist rétt í þessu tilfelli...

Þetta var jú bratt og seinfarið... en ef menn fóru varlega, hægt og yfirvegað niður
þá gekk þetta vel og hnökralaust fyrir sig...

Mögnuð frammistaða allra... og alúð og hjálpsemi Guðmundar Jóns og Ólafs Vignis og hinna skipti sköpum...

Brattinn og erfiðleikastigið næst einfaldlega ekki á ljósmynd... vonandi fangaðist þetta betur í myndbandinu...

Guðmundur Jón lóðsaði Ingu Guðrúnu niður af stakri snilld...

Stundum þurftum við að setjast og mjaka okkur niður hrygginn...

... eða bakka til að hafa meira hald með höndunum...

Þetta gekk ótrúlega vel... en þessi kafli var allur varasamur ofan af tindinum og mun víðsjárverðari en snjóbrekkurnar...
en sumum leið ekkert illa hér en illa í snjóbrekkunni... og öfugt...

Komin niður af tindinum sem er bak við ljósmyndarann... og eingöngu snjóbrekkurnar eftir niður...

Fyrirmæli þjálfara voru skýr...
 um að fara varlega... yfirvegað... vanda hvert skref... nota ísexina... fara í sporin... styðja hvert annað...

... og allir stóðu sig prýðilega... magnaður þessi hópur... algert logn.. gott skyggni... mjúkur snjór...
lofthræðslulaus og öruggur fararstjóri... hjálpsamir og öruggir göngufélagar...
allt þetta skipti máli og var uppskriftin af því að okkur tókst þetta öllum sautján manns... 

Afstaðan með Syðstu súlu... sjá saklausa snjóbreiðuna neðar ef einhver hefði runnið af stað...
en þjálfari benti mönnum á hvernig þung grjót sem runnu af stað stöðvuðust mjög fljótt í mjúkum snjónum...
sam gaf smá innsýn inn í hvernig það yrði fyrir okkur að renna af stað... 
en það var stutt í klakann undir snjónum...
og þess vegna var þetta krefjandi og allir báru óttablandna virðingu fyrir leiðinni...

Mynd frá Karen Rut ? ... hópurinn að koma niður...

Brattinn sést vel hér... þetta hefði ekki verið mögulegt í hörðum snjó...
til þess var brekkan of löng til að höggva bara tábroddana í og halda sér með þeim og ísexinni...
við vorum ljónheppin með veður og færi...

Komin niður fyrsta kaflann af þremur í snjóbrekkunni...

Gott að pústa aðeins hér...

Snillingar þetta lið !

Skemmtilegur kafli hér... við vildum ekki þvera snjóbrekkurnar miðjar
 ef ske kynni að eitthvað færi af stað þó það væri ólíklegt...

Kafli tvö af þrjú niður snjóinn... þetta var hvergi búið... mjög langt niður... og bratt...

Afstaðan niður... ekki mikið af grjóti á leiðinni...
en eitt slíkt á hraðferð rennandi niður er nóg til að valda miklum skaða samt sbr Sigga Sig á Skessuhorni árið 2009...
það var ráð að fara varlega...

Litið til baka á slóðina eftir okkur...

Þetta gekk mjög vel... allir héldu vel áfram og Örn passaði að við gengum alla leiðina sem hópur
en ekki í minni hópum eins og oft er til að koma í veg fyrir að einhverjir læstust á leið niður...

Sjá hér að sneiða niður og neðan við klettana...

Sjá færið hér... og allir að fara varlega og stinga exinni í snjóinn til að hafa gott hald...

Komin úr mesta brattanum...
öftustu menn langt komnir með kafla tvö og fremstu menn byrjaðir á kafla þrjú...

Klaki myndast oft við grjót þar sem snjóinn sleppir...
víglína vetrar og sumars er þar og snjórinn þrjóskast við með því að mynda klaka þar sem hann blotnar og verður svo að vatni...
með því að harðna yfir nóttina eða ef það kólnar í veðri...
og því eru allir snjóskaflar nálægt grjóti hættulegir ef þeir eru enn til staðar frá nóttinni eða síðasta kuldakasti
og geta breyst í slysagildru eins og hendi sé veifað...

Við urðum ekki mikið vör við þetta samt...
það var orðið of hlýtt og allur klaki við grjót meira og minna bráðnaður sem betur fer...

En... best að fara varlega og stíga hvert skref rólega...

Síðasti kaflinn... sumum fannst hann verstur... en hér voru nokkrir farnir að slá slöku við...

Brattinn þegar litið var til baka...

Léttir... feginleikur... sigur... gleði... víma...

Þau fimm sem biðu niðri þurftu að hanga í sólbaði og spjalla í líklega um klukkutíma...
það var meira en að segja það...

Við drifum okkur því niður þeirra vegna
þó það hefði verið svolítið gott að setjast aðeins niður og melta og jafna sig á þessari geggjuðu för upp á Miðsúlu...

Snjóbráðin heilmikil eftir daginn... þetta var eins og í jöklaferð...
enda átti þessi ferð eftir að vera dýrmæt sárabót þegar við aflýstum göngu á Vestari Hnapp í Öræfajökli helgina á eftir
en hann er síðasti tindur Toppfara í sjö tinda öskubarmi Öræfajökuls... og bíður okkar bara árið 2021...

Sjá sporin eftir Gunnar og börnin hans niður snjóhengjuna ofar...
þau drifu sig til baka á rjúkandi hraða þar sem þau voru tímabundin...

Við svifum til baka... víman eftir svona tind er engu öðru lík...

Snjóhengjan frá því um morguninn...
nú fórum við öll í sporin á þeim sem nenntu ekki að krækja sér neðan við hana...

Skyndilega var bratti sem var erfiður fyrr um daginn orðinn mun viðráðanlegri eftir allt bröltið á Miðsúlu...

Miðsúla kvödd með virktum...

Á niðurleiðinni spjölluðum við og nutum lífsins í botn...

Héldum hópinn og allir í góðum málum...

Það funhitnaði með hverjum metra niður í mót...

... og var orðið hlírabolaveður á endanum... í raun strax í dalnum...
en menn gáfust smám saman upp fyrir hitanum og fækkuðu fötum...

Svo fallegt að lenda aftur í gróðrinum neðar þegar gengið er á Botnssúlurnar...

Löng leið upp og niður á þær... tekur alltaf í... en hollt og gott...

Rösk niðurgönguleið... rjúkandi flottur hópur... þrátt fyrir átta gesti sem þjálfarar vissu lítil deili á... það var magnað...

Við eyddum heilmiklum tíma hér að viðra ferðina...

... spjalla, borða og keyra yfir ánna með alla... eða bara göslast yfir hana og  þvo skóna í leiðinni...

... og viðra tærnar í Öxará eftir magnaðan göngudag...

Dásamlegur endir á svona degi að dýfa tánum í ískalda bergvatnsá...

Þeir sem gera þetta... geta helst ekki sleppt því í lok göngu...

Æji já... það er þess virði að taka aukaskó og sokka til að geta gert þetta fyrir aksturinn heim...

Bestu göngufélagar í heimi... það er bara svoleiðis...
þjálfari fær kökk í hálsinn og er þakklátur fyrir að eiga svona dásamlega félaga og vini að
á fjöllum og alla leið til baka í lífinu :-)

Alls 14,4 km á 8:44 klst. upp í 1.116 m á Syðstu súlu og 1.066 m á Miðsúlu
með alls 1.343 m hækkun úr 181 m upphafshæð.

Leiðin á korti hér...

Fullkominn dagur...
enn einn á þessu erfiða ári... 
við getum allavega ekki kvartað... sem höfum stundað fjallgöngur á Covid-19 árinu mikla...

Myndbandið á youtube:
https://www.youtube.com/watch?v=SBLi_MByvNI&t=9s

Gps-slóðin á wikiloc:
https://www.wikiloc.com/mountaineering-trails/midsula-og-sydsta-sula-botnssulum-230520-50084108