Hellismannaleið II
frá Áfangagili í Landmannahelli
í rjómablíðu

Annar leggur af þremur á Hellismannaleið...
 var farinn uppstigningardag, fimmtudaginn 30. maí undir heiðskírum himni...
lygnu og ótrúlega hlýju veðri í töfrandi fallegu landslagi hálendisins...
milli þekktra og óþekktra fjalla... dala... skarða...
 með tæra fjallasýn í allar áttir og miklu útsýni langar leiðir upp á háldendið...

Þessi ferð var áætluð laugardaginn 1. júní en þar sem veðurspáin var orðin mjög góð fyrir fimmtudaginn 30. maí
og það var frídagur... og rigning ógnaði á tímabili laugardeginum í langtímaspánni
þá skellti þjálfari fram könnun á viðburðinum þar sem heldur fleiri völdu fimmtudaginn en laugardaginn
og því þorðum við ekki öðru en nýta þennan sólbjarta og lygna dag enda ansi margt sem togaði menn annað á laugardeginum...
útskriftir, litahlaupið, meistaradeildarleikur Liverpool og Tottenhan, sjóamannadagshelgin,
Úlfarsfellsgangan fyrir nepölsku stúlkurnar o.s.frv... af nægum ástæðum var að taka til að mæta ekki í göngu...
það hefðu líklega færri en sjö mætt ef við hefðum haldið okkur við laugardaginn...
og svo mættu ekki einun sinni allir sem völdu fimmtudaginn svo þetta getur nú verið flókið þetta líf að skipuleggja göngur...

Aldrei þessu vant vorum við í vandræðum með jeppamál... eingöngu einn jeppi sem þjálfarar mættu með
og svo jepplingur Bjarnþóru... Jórunn og Alli komu svo á sínum jepplingi sem var blendingur og mátti því ekki fara í vatn þar sem rafmagnsgeymirinn getur skemmst í yfir 18 cm djúpu vatni og loks mætti Sarah á sínum Ford Fiesta...
smábíl sem var engan veginn hægt að tryggja að kæmist þessa leið...

En þar vorum við heppin því leiðin opnaðist tveimur dögum fyrir okkar ferð...
sem er með ólíkindum snemma að sumri til... yfirleitt opnar ekki fyrr en í fyrsta lagi um miðjan júní og allt fram í byrjun júlí...
en nýopnaður vegur þýddi að hann var nýheflaður af Vegagerðinni og því rennisléttur og fær Ford Fiesta smábílnum...
reyndar þannig að Bára þjálfari kom yfir í bíl Söru og fór reglulega út til að tína stærri grjót af veginum...
en þannig slapp þetta alla leið að Helliskvíslinni þar sem við skildum bíl Söru eftir
og keyrðum á jepplingi Bjarnþóru yfir í Landmannahelli þar sem við skildum þjálfarabílinn eftir
og keyrðum til baka yfir ánna á Bjarnþóru bíl...

Sjá bíl ókunnugs manns sem keyrði á eftir okkur inn eftir og jeppling Bjarnþóru...

... og fórum á honum og Jórunnarbíl til baka að Áfangagili... tær snilld :-)

Hér áttum við eftir að koma niður síðar um daginn... alsæl með gullfallegan göngudag...

Landmannahellir í morgunblíðunni... nokkrir bílar voru þar upp frá þennan dag...

Við vorum ekki lengi að keyra til baka frá Helliskvíslinni að Áfangagili, tæpan hálftíma...
með Heklu að vakta svæðið sitt á meðan...

Í Áfangagili gátum við farið á wc og pössuðum að ganga vel um
en þjálfari sá eftir að hafa ekki gengið frá draslaralegri umgengninni sem einhverjir á undan okkur höfðu skilið eftir...
... það var nefnilega ekki eftir okkur NB !... æj, klaufaskapur...
hjúkkan sú sem einu sinni skúraði alltaf með skóla árum saman...
sem ennþá alltaf lagar til á öllum wx-um um allan bæ ef hún notar þau bara til að bæta heiminn svolítið...

Smá Bítlastemning við Áfangagil í upphafi göngunnar þar sem Sarah er frá Liverpool... bítlaborginni miklu :-)

Sjö manns gengu þennan legg þetta sumarlega vor árið 2019...
sami fjöldi og árið á undan 1. júní 2018...
grátlegt að það skyldu ekki fleiri koma... við skildum það alls ekki... fullkomið veður, einföld leið...
það var allt með okkur... ef smá akstur upp á hálendið er orðin þetta mikil hindrun
þá er fokið í öll skjól fjallamennskunnar í klúbbnum...
það hlýtur að vera önnur skýring á þessu... en við allavega fundum hana ekki...

Við lögðum af stað kl. 10:10 sem var aldeilis samkvæmt áætlun... enda héldum við tímaplani með meiru þennan dag...
einn af mörgum kostum þess að vera ekki mörg heldur einn þéttur hópur á ferð í einum takti...

Litið til baka niður að Áfangagili... fallegur staður og alltaf mjög snyrtilegur og aðlaðandi þegar að er komið...

Fyrsta brekkan upp Valafellsölduna...
leiðin var strax skemmtileg þó mikið væri um sanda og eyðimerkurlandslag á þessari gönguleið...

Fínn slóði var alla leiðina og greinanlegur allan tímann
ólíkt leggnum frá Rjúpnavöllum að Áfangagili sem var mun ógreinilegri í fyrra...

Sandurinn var lungamjúkur í sólinni og úrkomuleysinu síðustu vikurnar...
það var notalegt en getur um leið verið smá krefjandi því hvert skref er þá dýpra en ella...

Sólin skein í heiði allan þennan dag... og við bökuðumst bókstaflega þó lofthitinn væri ekki hár...
hitanum stafaði af jörðinni þannig að hún var heitari en loftið... mjög sérstakt...

Litið til baka af Valafellsöldunni...

Það er án efa mikill munur að ganga þessa leið frá láglendi upp á hálendi
en ekki öfugt eins og allt of margir gera... þá eru menn nefnilega með þetta útsýni fyrir framan sig...
mun einsleitara en að upplifa hálendið smám saman opnast fyrir framan mann þegar gengið er ofar upp í fjöllin...

Við mælum því eindregið með að menn gangi frá Rjúpnavöllum og endi í Landmannalaugum en ekki öfugt
þó freistnivandinn sé til staðar með að keyra upp á hálendið og ganga til byggða...

Þarna sáum við til jöklanna á Suðurlandi... Jarlhettna, Langjökuls og líklega Hofsjökuls en man það ekki alveg...
allavega sást hann síðar í göngunni...

Hekla vakti svo yfir okkur allan daginn og sýndi okkur stolt ríkið sitt
sem hún hefur sett svo mikið mark á gegnum ár og aldir...

Af Valafellsöldunni blasti Valafellið við og svo hvassir Valahnúkarnir í fjarska...

Á milli var söndugur dalur sem gaf sérstaka frelsistilfinningu þegar gengið var um hann...

Valahnúkarnir eru ægifagrir þegar að er komið en þeir eru sniðgengnir að mestu á þessari leið
en spyrja má hvort þeir ættu að fá meira hlutverk á leiðinni og þá Valagjáin sjálf líka ?

Tröllvaxin björg á leiðinni bak við Valahnúkana...

Mjúkur sandurinn þýddi að hvert skref var þyngra en ef undirlagið væri hart...
það fór vel með bakið og stoðkerfið en reyndi um leið meira á göngulagið...

Blámi himinsins var allsráðandi og þetta var kyngimagnað... að vera alein þarna upp frá í byrjun sumars...
það var ekki einu sinni kominn júní... þetta var áþreifanlega magnað...

Hér fækkuðum við fötum eins og nokkrum sinnum á leiðinni með hækkandi sólinni...

Batman hvíldist þegar stund gafst til þess og leitaði stöðugt skuggans í öllum pásum...
þó hann kæmi bara af okkur eða bakpokunum...

Gönguhraðinn var ansi röskur þennan dag
og Örn átti fullt í fangi með að halda í við stelpurnar og Alla eða hvern þann sem gekk við hlið hans...
En hann naut góðs af Alla sem aðalgöngufélaga þennan dag...
af nógu að taka í íslenska (ástandið á Val) og enska boltanum (meistaraleikur Liverpool helgina á eftir)
sem þeir brenna báðir fyrir eins og fleiri Toppfarar...

Við nutum þess að geta gengið á okkar hraða og fara hratt yfir þegar það hentaði...

Stemningin í litlum hópi er ómetanleg... og allt önnur en í stórum hópi... þetta viljum við alltaf halda í...

Jebb... það var reykspólað í þurra jarðveginum í sólinni og hitanum...

Brátt komum við fram á brúnir Valahnúkana norðan megin þar sem fjallasýnin að Friðlandi Fjallabaks blasti við okkur...

Hér nutum við útsýnisins og spáðum í fjöllin...
þarna sást allavega til Hofsjökuls og við fórum að átta okkur á víðfeðmu útsýninu á þessum slóðum...
við vorum jú komin ansi langt upp á hálendið eins og útsýnið af Löðmundi minnti okkur á hér um árið...

Rauðufossafjöll og Krakatindur bak við kvenþjálfarann
og gönguleiðin framundan yfir þennan sönduga dal þar sem gróðursæl vin Helliskvíslar beið okkar...

Hrafnabjörg hér fyrir miðri mynd en þjálfari hafði giskað á að þetta væri Löðmundur með snjólausa hlið
þar sem Hrafnabjörgin er marghnúkótt eins og hann... en svo sáum við síðar um daginn að þetta var ekki Löðmundur...

Það var jafn mergjað fyrir þjálfara eins og hina að vera að upplifa þessa leið í fyrsta sinn
en við gerum það ef við mögulega treystum okkur til þess... að sleppa könnunarleiðangri...
þessi fimmtudagur átti að vera könnunarleiðangursdagurinn mikli en þar sem ferðin var færð fram
þá var ekkert svigrúm til að skoða leiðina og við stórgræddum á því en töpuðuð reyndar kannski aðeins á því líka
þar sem við vissum þannig ekki hvar væri ráðlegast að staldra við og skoða betur á leiðinni...
vorum bara í því að sjá allt í fyrsta sinn og ganga áfram slóðina eins og hún lá fyrir á gps-tækinu...

Hér bökuðumst við áfram í sólinni yfir sandinn að mosabreiðunum við Helliskvíslina...

Valahnúkarnir hér í baksýn... já, kannski mætti ganga upp um þá miðja frekar en hér í taglinu...
veit ekki...

Rauðir og gulir litir alls ráðandi hér en lítið staldrað við...
Rauðaskál væri dæmigert nafn á þessum stað en við fundum ekkert nafn á kortinu...

Hér vorum við að segja skilið við svörtu sandana...

... og komin að vininni í eyðimörkinni...

Ríki Helliskvíslarinnar... með Krakatind og Heklu hér til suðurs...
og akstursleiðin inn Dómadal er ekki langt frá héðan heldur...

Magnað hvernig smá rennandi vatn getur haft áhrif á umhverfið langt út fyrir vatnasviðið sitt...

Hér var skilti með þessari skeifu hangandi á sér...
við tókum hana niður og tókum mynd en gleymdum að skila henni aftur á skiltið
ef það  skipti einhvern máli... líklega ekki samt...

Við ætluðum í Landmannahelli...

Bílvegur um Valagjá og Laufdalsvatn...

Smám saman jókst gróðurinn og við vorum greinilega að koma á annað svæði en fyrr þennan dag...

Litið til baka... stikur að mestu uppi og slóðinn ótrúlega greinilegur...

Helliskvíslin hér rennandi... hún var eins og silfur... við fylltumst lotningu yfir fegurð hennar á þessum stað...

Þetta var fullkominn staður til að á og hvílast... borða og njóta...

Við ætluðum að vaða ánna fyrst og á svo... en þessi staður var fulllkominn...

Helliskvíslin var í nokkrum kvíslum greinilega og heill heimur út af fyrir sig...

Það var gott að setjast niður og borða og spá í hlutina saman og bara njóta...
þetta var dásamlegt...

Bjarnþóra með Heklu í baksýn... mergjaður nestisstaður...

Sarah, Alli, Jórunn Atla, Batman Heiða, Bjarnþóra og Örn en Bára tók mynd

Það var ótrúlega þurrt alla þessa leið... augljóslega uppþurrkaðar tjarnir, skaflar, pollar...

Eftir sérlega notalega nestisstund gengum við að Helliskvíslinni
og hlökkuðum bara til að fríska fæturna aðeins með vaði yfir hana...

Mikið var hún falleg... spriklandi friðsæl og tær... geislandi af fegurð í sólinni...

Þetta var gullfallegur staður og við vorum heilluð...

Sjá hvernig hún rennur í fleiri en einni kvísl en fer líklega yfir allt saman þegar mikið er í henni...

Hér var vaðið... þetta var ansi saklaust en þjálfarar voru undir allt búnir
þar sem lýsingar um vað upp á læri höfðu heyrst en veðurfarið síðustu vikur og snjóleysi vetrarins lofaði samt góðu...

... og það stóðst... þetta var eins saklaust og það getur verið...

... og svo mjúkt yfirferðar að við slepptum því að klæða okkur í vaðskóna...
þeir lágu bara áfram í bakpokanum...

Hópmynd við Helliskvíslina sem er gullinn áfangastaður á Hellismannaleið...

Tærleikinn var áhrifamikill... það var erfitt að yfirgefa þessa á...

Jöklasýnin af bökkum Helliskvíslar til norðurs upp á Langjökul og félaga...

Áfram var haldið för og framundan var Lambafitjahraunið og vötnin þrjú með tilheyrandi fjöllum í kring...

Slóðinn yfir Lambafitjahraunið var eins og slóðinn í Grindaskörðunum...
Ekkert mál og mun styttri kafli en við áttum von á...

Þessi miðkafli Hellismannaleiðar virðist mun meira genginn en fyrsti leggurinn
ef marka má ummerki göngumanna á báðum þessum leggjum...

Fljótlega þegar komið ef upp á hraunið er farið niður af því aftur og gengið meðfram því inn að Lambaskarði...

Sjá til baka...

Þessi kafli var mjög fallegur og ekki hægt annað en segja að þessi leið sé fjölbreytt þó sumir segi annað...
þeir hljóta að hafa gengið hana niður í mót en ekki upp eins og við...
og í mun síðra veðri og skyggni en við...

Áfram í hraunjaðrinum sem er alltaf jafn magnað að ganga um... í áttina að Sauðleysunum...

Við vorum sannarlega alein í heiminum... einstakt...

Litið til baka... ekki vissum við afhverju slóðinn skiptist svona afgerandi í tvennt á þessum kafla :-)

Við vorum himinlifandi með daginn... hvílík forréttindi að fá svona veður og svona útsýni og víðáttu að upplifa...

Enn breyttist leiðin og nú nálguðumst við fjallasalinn sem skreytir síðari hluta leiðarinnar alla leið niður í Landmannahelli...

Lambaskarðið hér... fallegt þegar nær var komið...

Allt skraufþurrt en augljóst hvar síðustu skaflarnir gáfu eftir...

Hér var brakandi hiti eins og sést kannski á myndunum... við drukkum í okkur sumarveðrið
eftir sumarlangt svelti í fyrra...

Stór björgin í svolitlu ósamræmi við sandauðnina í kring...

Ætli lömbin hafi leitað skjóls hér í áður fyrr og gera kannski enn...

Lambaskarðið er kannski formlega hér... við upplifðum allavega allan þennan kafla sem Lambaskarð :-)

Hér var aftur fækkað fötum og drukkið...

Hrafnabjörg hér vinstra megin...

Batman hélt sig í skugganum af þessu grjóti eins lengi og hann gat
áður en hann hélt af stað aftur með hópnum...

Þarna voru smá snjóhraukar undir svörtum sandinum... fyrsti snjórinn á leiðinni...

Best að taka eina mynd af honum ef þetta skyldi vera sá eini alla leiðina... það varð næstum því þannig...

Sjá leifar af snjóhraukum ofar...

Sauðleysurnar að koma í ljós...

Sjá betur hér... og vatnið lúrandi á milli... kyngimagnaður staður sem við verðum að skoða betur einn daginn...

Sjá vatnið nær eins og fullur bolli af vatni... þessi tindur skal genginn í klúbbnum einn daginn takk fyrir !

Löðmundur kominn í ljós og Herbjarnarfellsvatn en þjálfari tók myndbönd alla leiðina
og var sífellt að velta fyrir sér hvaða fjall var hvað og fór stundum rangt með
en það er víst hluti af því að átta sig á nýjum slóðum... :-)

Hrafnabjörg hér og Hrafnabjargarvatn...

Það rann smá lækur úr Sauðleysuvatni...
og því er þetta annar staður á leiðinni til að fylla á vatnsbrúsana...

Kristaltær og falleg Sauðleysukvíslin eða hvað hún þá heitir ?

Kemur allavega úr Sauðleysuvatni...

Litið til baka...

Hrafnabjörg hér í baksýn... gönguhraðinn sést á myndinni takk fyrir ! :-)

Sarah og Heiða... náttúrulega góðir göngumenn sem geta alltaf mætt og gengið allt
sama hvort þær hafa mætt vel eða ekki á undan...

Við vorum farin að hækka okkur úr dal Hrafnabjarga og yfir á fellið sem virðist nafnlaust á korti ?

Útsýnið varð strax mikið og gefandi við ekki meiri hækkun en þetta...

Hér gáfust Alli og Heiða upp og fækkuðu fötum sem við hin höfðum fyrir löngu gert...

Batman var farinn að finna fyrir hitanum en golan var samt svöl þegar hennar naut við...

Löðmundur hér marghnúkóttur í fjarska og lendur Herbjarnarfells nær...

Nú opnaðist enn betur upp á fjallabakið...

Eini skaflinn á leiðinni sem við gengum á...

Hann var harður og það þurfti að stinga sér vel inn til að marka spor...

Það var nú eins gott að taka mynd hér af þessum sögulega stað...
á snjó sem hefði átt að vera miklu meira af á þessum árstíma ! :-)

Stelpurnar fimm !

Bára, Heiða, Bjarnþóra, Jórunn og Sarah :-)

Batman elskar skafla og velti sér endalaust upp úr honum... kældi sig og nuddaði....

Áfram var hækkað sig upp á Hellisfjallið eða Hellisfjallsöldurnar ef svo má segja ?
... eða er það eingöngu brúnirnar ofan við Landmannahelli ?

Hálendisgróðurinn var á fullu þrátt fyrir rigningarleysið...
virtist hafa vit á að kvarta ekki yfir sólinni og hitanum þegar hann gafst...

Nautsterkir göngumenn og kvenþjálfarinn sem var að taka myndir og myndbönd af öllum köflum leiðarinnar
átti fullt í fangi með að halda í við hópinn...

Hæsti punktur gönguleiðarinnar... í 708 m hæð á Helliskvíslaröldu eða hvað heitir þessi staður ?

Strákarnir þrír; Batman, Alli og Örn :-)

Nú var stefnan tekin í átt að Löðmundi... konungi svæðisins...

Þetta fjall er gullfallegt og eitt af okkar uppáhalds...

Hér gengum við að vetri til í nóvember árið 2017
en þá var líka ótrúlegt að komast keyrandi svona langt upp eftir svona langt inni í vetrinum...
http://www.fjallgongur.is/tindur149_lodmundur_fjallabaki_041117.htm

Skyndilega opnaðist Herbjarnarfellsvatnið og við tókum andann á lofti...

Hvílík ógnarinnar fegurð !

Mjög áhrifamikið að koma fram á þessar brúnir og bara þessi staður er næg ástæða
til að ganga þessa leið í þessa átt en ekki öfugt...

Sjá Löðmund speglast í vatninu...
maður hefði getað farið lengra niður og til vinstri til að ná því alveg en við tímdum ekki að eyða tímanum í það...

Sjá skaflana enn að leysast upp ofan í vatnið...

Allir, Jórunn, Örn, Bjarnþóra, Sarah og Heiða
en Bára tók mynd og Batman skreytti gönguna með sínu lagi :-)

Við nutum þessa staðar heillengi áður en við héldum áfram leiðinni...

... og ákváðum að taka smá krók niður að vatninu...

Sjá þessa skafla aðeins betur...

... þeir voru bókstaflega að brotna fyrir framan okkur ofan í vatnið...

Friðurinn hér var einstakur... þessum stað gleymum við aldrei...

Nú var ekkert eftir... annað en koma fram á brúnirnar sem liggja ofan við Landmannahelli í Hellisfjalli...

Landmannahellir hér... sjá myndband sem þjálfari tók af þessu augnabliki...

https://www.youtube.com/watch?v=XO2z7FKCElA

Við straujuðum síðasta kaflann... og vorum dolfallin yfir því hversu hratt við höfum gengið þetta...

Sáta og Langasáta... hér á kvenþjálfarinn ansi margar æskuminningar...

Jahérna hér... 21,7 km á 5:45 klst...

Meiri asinn á okkur... samt vorum við að njóta hvers skrefs...
svona gerist þegar hópurinn er lítill... þá er yfirferðin ansi skilvirk... 

Landmannahellir... flottur áningastaður á hálendinu...

Hér gisti kvenþjálfarinn ansi oft í æsku í skála sem nú er farinn...
með kojur sem voru í minningunni á fjórum hæðum... sel það ekki dýrarar en mig minnir...
og þá veiddum við okkur til matar í Löðmundarvatni frekar en í hinum þremur vötnunum fjær Helli...
hér smalaði Hannes afi í gamla daga og hér smala ættingjar mínir frá Arnkötlustöðum ennþá á hverju hausti...

Batman fékk loksins almennilegan skugga til að hvílast á... skugga sem var búinn að vera kaldur í allan dag...
en ekki heitum skyndiskuggi af göngufélögum sínum eða bakpokum sem lagðir voru niður í pásum...

Teygjur og jóga í lok göngu... yndislegt...

... og nestisstund og sólbað í rólegheitunum þar sem við höfum nægan tíma...
áður en við lögðum í aksturinn aftur til byggða...

Bara með einn jeppa á endastað... en fórum sjö í hann þennan stutta kafla frá endastað að Helliskvíslinni...

Batman gapti af hneykslun yfir því að eigandinn skyldi vera settur í skottið með honum...
en naut þess um leið að fá strokur og félagsskap aldrei þessu vant...

Við Helliskvíslina fylltum við á brúsana fyrir aksturinn heim...

Kvenþjálfarinn kláraði sína 2,5 L af vökva á leiðinni og hefði viljað hafa meira að drekka á göngunni
sem segir allt um hitann þennan dag...

Hinum megin við ánna beið Ford Fiestan hennar Söru.. þessi litli bak við Toppfarabílinn... synd að hafa ekki tekið betri mynd af honum !
... og í hann fórum við þrjár, Sarah, Bára og Heiða og keyrðum beint niður að afleggjara Dómadalsleiðarinnar
á meðan Örn keyrði Jórunni og Alla og Bjarnþóru í Áfangagil á mun meiri hraða
þar sem bílar Bjarnþóru og Jórunnar voru sóttir
en þannig þurfti litli bíllinn hennar Söru ekki að fara ófærurnar sem voru aðeins á kafla á leið inn í Áfangagil um morguninn...

Snilldarlausn á bílamálunum
og vel sloppið miðað við maí með eingöngu einn jeppa, tvo jepplinga og einn fólksbíl ! :-)

Hekla veifaði bless og þakkaði fyrir innlitið inn í ríkið hennar þennan dag...

Við keyrðum framhjá fyrsta legg Hellismannaleiðar frá Rjúpnavöllum að Áfangagili og gulur vikurinn ljómaði í sólinni...
það er best að ná Hellismannaleið í sól eins og á reyndar við um allt á Íslandi...

...en þessi dagur var fegurri en fyrsti leggurinn í fyrra hvort sem það er sólinni að þakka eða leiðinni sjálfri...
erfitt að segja en fegurðin út um gluggann benti meira til þess að þetta snerist um sólina...

Alls 21,7 km á 5:45 klst. upp í 708 m hæð á Hellisfjalli úr 293 m í Áfangagili og upp í 604 m í Landmannahelli.

Göngukafli dagsins...

Gula fyrsta gangan 2. júní 2018 frá Rjúpnavöllum í Áfangagil.
Rauða leggur tvö frá Áfangagili í Landmannahelli 30. maí 2019.

Síðasti leggurinn er svo eftir frá Landmannahelli í Landmannalaugar og er hann enn lítríkari en þeir fyrri...
magnað að ganga svona upp á hálendið smám saman og enda á einum fegursta stað þess á landinu...
hlökkum mikið til að enda þessa yfirferð á síðasta leggnum sem ætti að vera á dagskrá árið 2020
en hugsanlega blásum við til aukaferðar á hann ef veður og stemning leyfir í sumar :-)

Takk elskurnar fyrir fullkominn dag á hálendinu, þetta var einfaldlega mergjað !
Sem betur fer skelltum við okkur og hættum ekki við þrátt fyrir mikil forföll í þessari ferð þegar að henni kom...

Ævintýrin gerast ef hugurinn er jákvæður og vongóður
og veðrið heitt og gott... þá er allt með manni :-)