Horn og Vatnafell
við Berserkjahraun á Vatnaleið
um Selvallavatn, Hraunsfjarðarvatn og Baulárvallavatn
í heilandi landslagi á norðanverðu Snæfellsnesi

... fyrri tindur dagsins...
Horn svipmikið og formfagurt gnæfandi yfir Berserkjahrauni og vötnunum þremur á Vatnaleið...
og Hraunsfjarðarvatn... sem við örkuðum hálf lofthrædd yfir helfrosið í ísuðum töfrum...
 upp á seinni tindi dagsins... Vatnafell sem marrar milli Baulárvallavatn og Hraunsfjarðarvatns...
og gaf töfrandi útsýni niður Hraunsfjörð og yfir í Kolgrafarfjörð
að Bjarnarhafnarfjalli og Eyrarfjalli...

Kyngimögnuð 11,4 km og 5:10 klst ganga þann 9. febrúar á 70 ára afmælisdegi Katrínar Kjartans
sem gaf okkur enn eina nýju sýnina á fegurðina sem Kolgrafarfjörður og nágrenni hans býr yfir
 og allt of fáir staldra við og njóta.

Veðurspáin var úrkomulaus en hvassvind þennan dag...
en við vorum jákvæð og treystum því að á þessum hluta norðanmegin á Snæfellsnesinu
yrði ágætis friður fyrir norðaustanáttinni...
eins og menn hafa svo oft sagt um veðrið á nesinu...
það sé langtum verra sunnan megin þegar blæs að norðan...

Akstursleiðin var hins vegar ansi skrautleg... skafrenningur og þæfingsfærð á leiðinni út Snæfellsnesið
á kaflanum frá Eldborg og að Vegamótum ("undir Hafrafelli") og okkur leist margsinnis ekkert á blikuna...
þjálfarar komnir með efasemdir og farnir að finna önnur fjöll til að ganga á sunnan megin á Snæfellsnesi
eða innar á Vesturlandi eða jafnvel alla leið suðvestur til borgarinnar ef ske kynni að við yrðum að snúa við...

Þetta leit alls ekki vel út... en skv smáforriti Vegagerðarinnar var versta færið sunnan Hafursfells
og mun skárra á Vatnaleiðinni sjálfri og norðan megin á Snæfellsnesi...

Arnar og Guðrún Helga sem dvöldu í sumarhúsi sunnan megin Snæfellsnessdeildu sömu efasemdum...
veðrið var vitlaust hérna megin nessins... og það leit alls ekki út fyrir að vera yfirleitt göngufært veður...
bíllinn þeirra skafinn á kaf í snjó og Dóra og Nonni komu við hjá þeim til að sækja þau
því það var of seinlegt að moka bílinn út fyrir gönguferðina...

Vefmyndavélin sem er á Vatnaleið og skoða mátti í Vegagerðarsmáforritinu lofaði hins vegar góðu...
auður vegur, enginn skafrenningur og fínt skyggni... við héldum dauðahaldi í þær myndir ...
trúandi því að þetta yrði í lagi... og  það rættist aldeilis...

En á leiðinni voru nokkrir bílar út af og þessi þvert kominn á skaflinum yfir brúna í upphafi Vatnatleiðar...
og verið að draga hann burt... snjóruðningstækin á fullu... en við mættum líka bílum öðru hvoru í kófinu...
og trúðum því að úr því þeir kæmu úr hinni áttinni... þá gætum við líka keyrt út eftir...

Dóra og Nonni nánast lent í árekstri þegar bíll á undan þeim snarhemlaði og snerist í snjóskaflinum sem var á einni brúnni...
þetta var ekki það ferðaveður sem við kjósum að vera í á leið í tindferð
og skipaðist þessi leið hér með í þá víðsjárverðustu
af þeim sem við höfum nokkurn tímann keyrt á leið í tindferð...
(sú víðsjárverðasta nokkurn tíma er heimleiðin eftir Esjugöngu á þriðjudegi
þar sem sjórinn sópaðist yfir veginn í Kollafirði og vegurinn sást hvergi fyrir sjó...
það var það versta sem við höfum lent í á akstri til og frá fjallgöngu)...

Þegar komið var upp á Vatnaleiðina kom skyggni og friður á veðrið... og aðstæður urðu allt aðrar...
mun lygnara norðan meginog þetta leit vel út...

Vð hristum af okkur skrekkinn úr akstrinum og reyndum að finna leið fyrir bílana úti í kanti en það gekk ekki...
þjálfarar festu bílinn sinn... og Doddi dró hann upp... verst að eiga ekki mynd af þessu ! - endilega senda mér ef þið eigið takk !...
og við afréðum að leggja bílunum á útsýnispallinum á leiðinni neðan við Horn...
þar var meira en nóg pláss og því varð lendingin sú að byrja á Horni og Vatnafelli
og sjá til með Gráukúlu ef tími og aðstæður leyfðu niðurútúrdúr þangað í lok dags...

Við hefðum getað lagt bílunum neðar austan megin við Vatnaleiðina
en afréðum að gera það ekki þar sem uggurinn var enn í manni og möguleikarnir á að ná þremur fjöllum þennan dag
 var einhvern veginn ennþá útilokandi... en við hefðum getað gert það...
og þá verið líklega nær sjö tímum á göngu með Gráukúlu í farteskinu að loknum degi...
en þetta var samt rétt ákvörðun því dagurinn var krefjandi og það var vel þegið að vera kominn í bæinn klukkan fimm...

Við lögðum því að stað kl. 9:48 eða hálftíma síðar en áætlað var
og spöruðum okkur að þurfa að þvera stærstu ána á svæðinu
með því að skottast yfir veginn fyrst...
áleiðis á Horn sem hér rís í allri sinni formfögru dýrð og tekur alltaf athyglina á svæðinu...

... og þó lengra sé leitað...
alla leið ofan af Eyrarfjalli vestan Kolgrafarfjarðar togar þessi tindur mann meira að segja til sín...

Oft höfum við mænt á þetta fjall og hugsað hvenær við gætum komið því við að fara þarna upp því ekki virtist það nægilega stórt til að ferðast alla þessa leið... þar til þjálfara hugnaðist að búa til þriggja fjalla - þriggjavatna - leið
um hávetur þegar dagurinn ere stuttur og útivera á saklausari fjöll henta vel...

Svo nú var komið að því... vandfundið að lesa um göngur á það á veraldarvefnum
en þó var einhver færsla um bratt klöngur þarna upp í sumarfæri...
við vissum að það væri ekki sjálfgefið að ná alla leið upp á tind að vetrarlagi en vonuðum það besta...

Miðað við skafna og helfrosna Mosfellsheiðina og sama ástand á heiðunum í nágrenni Reykjavíkur
þá áttu þjálfarar von á ísuðu færi þennan dag
og voru búnir að leggja upp með ísbrodda og ísaxarbremsu æfingu á þessi fjöll
en það reyndist alls ekki raunin... þetta var í mesta lagi keðjubroddafæri
og varla það... mjúkur snjór og þýft og grýtt á köflum...

Landslagið kringum Horn er ægifagurt og leynir á sér þar til nær dregur...
okkar beið aðeins upp- og niðurgönguleiðir áður en á fjallið sjálft var komið...

Ansi þungfært á köflum og erfitt að vita hvar maður lenti í þessum marglaga snjó...

Við sluppum alveg við að vaða þennan dag... flest allt niður í botnfrosið af lækjunum og vötnunum á svæðinu...

Mikið gengið á síðari hluta vetrar... og landið og litir himins og jarðar voru óskaplega fallegir...

Samsetning hópsins þennan dag var breið... nýliðar, sjaldséðir hrafnar og reynsluboltar...
og því var styrkur hópsins í heildina ekki sérlega hár...
sem skiptir alltaf máli þegar farið er í tindferð og þjálfarar spá í áhættumatið...

Gráakúla óskaplega falleg í fjarska...
hún lét okkur sannarlega stöðugt vita að við hefðum skilið hana út undan...
Rauðakúla bakkaði hana algerlega upp...
og meira að segja Kothraunskúla út af mynd vinstra megin / vestan megin...
gerði það sama...

Það var sólarglæta í spánni undir morgun og svo skýjað um hádegi og svo aftur sólarglæta eftir hádegið...
og þetta rættist nákvæmlega...

Tindurinn skagandi upp úr klettunum... þessi klettaborg kom á óvart þegar að var komið...

Fannfergið mismikið á svæðinu... sums staðar svo mikið að í halla höfðu myndast sprungur í falli snævarins...

... undir sömu eðlisfræðilegu lögmálunum og í jökulsprungum...

Og, æj, já... skórnir mínir eru farnir að slitna ansi mikið...
eru að detta í sundur...
(skýringin á þessum leppum framan á þeim ! :-) )

Það var samt gott að hafa smá aðkomu að fjallinu áður en hallinn jókst
svo brekkurnar upp og niður voru fín upphitun þó torfært væri...

Selvallavatn hér hvítt og frosið... og lækirnir ofan úr fjöllunum á leið niður í það...
Bjarnarhafnarfjall... Berserkjahraun... Gráakúla...
það er eitthvað við þessar hávetursgöngur... eitthvað hrátt og hreint... beint í æð... beint í sálina...

Við tókum því rólega þennan dag... þéttum oft hópinn og vorum ekkert að flýta okkur...
bara njóta þess að hafa náð þessu... haldandi allan tímann keyrandi um morguninn að þetta hefði verið galin hugmynd
að láta sér detta í hug að geta keyrt yfir á norðanvert Snæfellsnesið í þessum veðurham sem gekk yfir landið þessa nótt, morgun og dag...

Allir óskaplega glaðir og þakklátir með útiveruna og vindurinn sem blés furðulega lítið og sjaldan á okkur þennan dag
beit ekkert á okkur... slíkur var fráhrindandi kraftur feginleikans yfir þessari kærkomnu göngu...

Falleg sólarbirta lagðist yfir fjöllin á þessum kafla en við vorum því miður í skugga...

Sjá Rauðukúlu... Kerlingarfjall... og Grímsfjall svo í hvarfi...

Bjarnarhafnarfjall... Berserkjahraun... Gráakúla...

Komin ofar... Selvallavatn frosnara en hin tvö enda grynnra í minna umfanginu sínu...

Brekkan hér undir klettunum tók vel í og menn tóku þetta skref fyrir skref...
það er eina leiðin...

Fallegt að koma undir klettana og þar var hópurinn þéttur...

... undir einum af nokkrum skemmtilega skornum sköflum þennan dag...

Það var ekki hægt annað en taka hópmynd...

Agnar, Kolbrún Ýr, Guðmundur Víðir, Fjóla, Sigríður Lár., Bjarnþóra, Georg, Bjarni, Ísleifur, Arnar, Guðrún Helga, Dóra, Nonni,
Doddi, Sarah ?, Örn, Davíð og Birgir en Bára tók mynd og Batman var eini hundurinn sem komst með að sinni.

Mjög falleg leið gegnum klettana hér og svo síðar í göngunni eftir tindinn...

Nú var bara síðasti kaflinn eftir upp á efsta hluta Hornsins...

Við tókum þetta í bitum upp...

... og þéttum þess á milli...

Horn virtist uppgöngufærast vestan megin séð neðan frá en við vissum ekkert í raun um besta uppkomustað
nema rámaði í að "sunnan megin væri best" eftir lestur á veraldarvefnum frá einum sem fór hér upp...

Við létum landslagið leiða okkur upp eins og svo oft áður...

Veisla fyrir þjálfara að koma á þessar slóðir í fyrsta sinn eins og hópurinn
en vera ekki að endurtaka fyrri göngu...
það er eitthvað við það að uppgötva nýjar slóðir og þurfa að finna út úr leiðinni um þær...

Þetta leit vel út... virtist hálf mosaslegið alla leið og ekki svo bratt... skyldi þetta vera fært alla leið ?

Menn missterkir þegar brattinn jókst en það skildi ekki mikið á milli fyrsta og síðasta manns í þessari göngu...
hópurinn stóð tiltölulega jafn að vígi en hér sneru samt Kolbrún Ýr og Guðmundur Víðir við
þar sem Kolbrúnu leið ekki vel og áttu þau vonandi góða heimför þrátt fyrir að komast ekki í þetta brölt meira þennan dag :-)

Fínt færið og ekki sérlega frosið enn sem komið var...

Efst jókst brattinn og hér leitaði Örn og strákarnir að bestu leiðinni upp fyrir hópinn...

Þetta var tæpt norðan megin... langur kafli án mikils halds í jarðveginum...
og bratt fall niður klettana...
bálhvasst hér og vindhviðurnar lömdu fyrirvaralaust á manni svo þetta var víðsjárverður kafli
sem hentaði ekki hópnum...

Davíð hér með Erni og Agnar fór á eftir honum... og þeir fóru allir þrír upp á tindinn hérna megin...

Norðan megin fór Doddi upp og Biggi og loks Georg... hún var í skjóli og virtist skárri...
en þjálfurum leist heldur ekki á þessa leið og úr varð að eingpöngu þeir fóru upp á tindinn sem treystu sér
en uppi var ekki pláss fyrir allan hópinn í einu og því endaði tindurinn á að hitta eingöngu sex Toppfara af 17
sem fóru upp undir hann... Agnar, Birgir, Davíð, Doddi, Georg og Örn.

Á tindinum.. mynd frá Bigga... Vatnafell í fjarska sem við áttum svo eftir að ganga upp á
áður en dagurinn var liðinn... Hraunsfjarðarvatn hægra megin þar sem við gengum yfir á ísnum í jaðrinum
og loks Baulárvallavatn... og svo Vatnaleiðin þjóðvegurinn vinstra megin uppi á heiðinni sem var mikil bylting á sínum tíma
og handan hennar hið formfagra Seljafell
sem Agnar var búinn að ganga á og fræddi okkur um þennan dag...

Georg hér að koma upp... mynd tekin af Birgi...

Hraunsfjörður í baksýn... með Gjafarmúla vinstra megin og Bjarnarhafnarfjall hægra megin
og fjær er Kolgrafarfjörður og Eyrarhyrna og Eyrarfjall fjærst handan hans...

Útsýnið niður Hraunsfjarðarvatn... Gjafarmúli og Gjafarkollur hinum megin...
jebb... komnir á framtíðarlistann...

Mynd frá Birgi en hann var sá eini sem tók mynd af þeim sex sem fóru upp á tindinn á Horni :-)

Sjá hér gulu slóðna sem Bára fór og ekki alla leið upp á tind eins og flestir í hópnum
og blái sem Örn fór alla leið upp á hæsta tind...
Gps-kortið sýna ekki alltaf nákvæma staðsetningu á hæsta tindi eins og á þessu map source korti
en það fór ekki á milli mála að drengirnir toppuðu Hornið...

Tindurinn er ílangur klettur og endar í enn brattarar klettabelti austan megin
svo þetta var líklega besta leiðin upp á hann þar sem við vorum...

Örn fór upp í 416 m hæð - hér 414 m en í forritinu er 416 m hæsti punktur...

Bára náði uppi í 410 m skv forritinu en hér stendur 408 m... erfitt að grípa akkúrat hæsta punkt með tölvumúsinni...

Við áðum í þessu fína skarði sem gaf algert skjól fyrir vindinum
og skáluðuðum svo í freyðivíni fyrir Katrínu Kjartans sem varð sjötug þennan dag...

Sjá myndband sem við sendum henni:
 https://www.facebook.com/Toppfarar.is/videos/1165448773623617/

Og á Youtube í betri gæðum, aðgengilegri slóð með tímanum og varanlegri geymslu líklega:
https://www.youtube.com/watch?v=ONe1NCIbRFo

Sjá Vatnafell í fjarska hinum megin og Hraunsfjarðarvatn niðri...
en þangað stefndum við eftir nestispásuna...

Til þess að komast á hinn tind dagsins... Vatnafell...
þurftum við að lækka okkur hálfa leið niður af Horni til að geta farið yfir á austurendann...

Hér var bálhvasst og þá reyndi á hettur og vettlinga og hlífðarföt
en það var ekki mjög kalt og neðar varð fljótlega skaplegt og friðsælt veður...
Í minningunni fannst þjálfara þetta vera eini kaflinn þar sem var einhver vindur...
hvar blés annars staðar eiginlega ? ... jú á tindi Vatnafells reyndar líka... en hvergi annars í raun... :-)

Eyrarhyrna og Eyrarfjallið sem við gengum á í febrúar í fyrra í ógleymanlegum og töfrandi litadýrð
ljómaði skyndilega þarna í fjarska handan Hraunsfjarðar og Kolgrafarfjarðar...
þetta var veisla þetta útsýni sem þarna var...

Rauðakúla og Kerlingarfjall...

Hér þveruðum við Hornið...

... á fínni leið og misstum ekki svo mikla hæð...

Klettaborgin sem við vorum komin í var hrikalega falleg og stórbrotin...

Hafrafell skyggir á Kerlingarfjall að hluta og svo Grímsfjall...
við verðum að fara á þessi fjöll fljótlega...
þau beinlínis kölluðu á okkur...

Niður smá klettadal til að komast í austurhlíðar Hornsins...

Öðruhvoru var eins og sólinni væri að takast að brjótast í gegnum skýin...

Hornið í baksýn... jebb... það er enn brattara austan megin... ekki einfalt að fara þar upp allavega...
en væri svo gaman að príla þennan tind að sumarlagi næst því þá er fastara undir fótum líklega...
en samt ekki endilega nefnilega...

Annar skemmtilega skorinn skafl sem strákarnir léku sér í meðan hópurinn var þéttur...

Fallegt var landið á þessu svæði... og nauðsynlegt að skoða þetta að sumri líka einn daginn...

Við fórum niður um smá skarð til að komast niður að Hraunsfjarðarvatni...

Rauðakúla, Hafrafell, Kerlingarfjall og Grímsfjall...

Seljafellið hans Agnars... það er líka komið á vinnulistann !

Og Vatnafellið sjálft... það var okkar... þennan dag...
sem og Hraunsfjarðarvatn sem átti eftir að koma á óvart...

Áin úr vatninu að norðan var frosin og við þveruðum hana á svellinu einu saman...

... og lékum okkur eins og börn í leiðinni... auðvitað... hvað annað ?

Vatnið sýndist allt frosið... engin hreyfing eða líf... öldurnar eða klakastykkin í raun...
gagntekin afkuldanum og frosin á endanum...

Horn hér tekið að hverfa undan landslaginu nær...

Við ákváðum að prófa að ganga á vatninu og spara bröltið um þúfur og grjót með ófyrirsjáanlega djúpum sköflunum á milli
sem var sérlega erfitt að ganga yfir...

Það var ævintýri líkast...

Davíð reyndi að komast í gegnum ísinn en það tókst ekki...

Þetta var botnfrosið allavega nær endanum...

Alls kynd óteljandi kynjamyndir í ísnum...

Stundum mjög skýrt hægt að sjá botninn... og það jaðraði við lofthræðslu á köflum...

Mögnuð upplifun...

Öftustu menn gleymdu sér algerlega í dýrðinni sem þarna var gengið yfir sisvona...

Frosnar loftbólur sem náðu mislangt niður í vatnið... þetta var algerlega magnað að sjá...
og heill töfraheimur si svona... ef maður bara gaf sér tíma til að taka eftir honum...

Ísinn virtist hafa frosið í lögum... stykkjum... ísveggur hér sem náði niður í átt að botni...

Hornið varð glæsilegt í fjarska og brattinn efst sást vel...
það var merkilegt að hafa þó náð með allan hópinn alla þessa leið upp í 410 m hæð eða 6 m lægra en hæsti tindur...

Vatnafellið að nálgast...

... en vatnið afvegaleiddi mann ennþá...

Töfraland eitt og sér... hér hefði verið hægt að dunda sér lengi vel...

En það var fjall á dagskránni og vert að halda áfram göngunni...

Brátt hækkuðum við okkur upp á Vatnafellið...

Þetta var alsaklaus leið á allra færi...

Og fegur Hraunsfjarðarvatns tók að umlykja okkur þegar ofar dró...

Kerlingarfjall og Grímsfjall að stela senunni...

Ekkert mál að fara hér upp... þetta var allt annað en Hornið...

Horn hér og Gráakúla...

Ísleifur og Agnar með Kerlingarfjall og Grímsfjall í baksýn...
en Ísleifur fór einsamall á Grímsfjall fyrir nokkrum árum síðan...
og Agnar hafði sömu sögu að segja um Seljafell sem gnæfir hæst yfir Vatnaleiðinni...
tveir af nokkrum klúbbmeðlimum Toppfara sem fara mikið einir á ný fjöll...
og deila reynslu sinni til okkar þjálfara og hópsins ef því er að skipta...

Seljafell handan Vatnaleiðar og Agnar

Þeir eiga báðir án efa eftir að ná tólf fjöllum einir á eigin vegum sem er ein af áskorunum ársins...

Að þessir tveir væru búnir að fara á tvö af þessum glæsilegu fjöllum sem varða Vatnaleið austan megin
segir allt um þá báða og svo marga aðra klúbbmeðlimi sem ganga árum saman af ástríðunni einni saman...
og láta ekki aðra hindra för...
... einfaldlega forréttindi að hafa svona menn innan okkar raða...

Vatnafell er myndarlegur stapi og hæsti tindur norðvestan megin í honum...

Þar var varða og útsýnið óborganlegt til norðurs... yfir Hraunsfjarðarvatn... Horn... Bjarnarhafnarfjall...
Hraunsfjörð... Kolgrafarfjörð... Eyrarfjall... Krákuhyrnu og Gjafamúla og Gjafarodd...

Við nutum þessarar sýnar í botn þarna uppi...

Hvíldum lúin bein og einhverjir kláruðu nestið frá því á Horni...

Ferskleikinn og tærleikinn sem einkennir miðvetrarferðirnar kristallast vel í þessari ferð...
allir litir svo sterkir og tærir... þetta var orkuhleðsla af bestu gerð...

Við gengum eftir brúnum Vatnafells og nutum útsýnisins niður á bæði vötnin sem hverfast um fjallið
og fjallgarðinn sem varðar Snæfellsnesið að sunnan með Elliðatindum og Hóls- og Tröllatindum
sem þó nokkur ár eru síðan við gengum á...

... og horfðum þá niður á þessi vötn og fjöll sem nú var gengið um...

Sjá hér Horn handan Hraunsfjarðarvatns... Vatnafell milli þess og Baulárvallavatns...
og neðar er Gráakúla, Rauðakúla og svo Hafrafell, Kerlingarfjall og Grímsfjall hægra megin...
og Breiðafjörðurinn fjærst efst á mynd...

Svona var útsýnið ofan af Elliðatindum þegar við gengum á þá 12. nóvember 2011...

Þetta kallar enn meira á að koma hér að sumri og ganga þessa sömu leið...

Þegar gengið var með brúnum Vatnafells sáum við gljúfur handan fjallsins og stíflu á Hraunsfjarðarvatni...

Nærmynd af henni... á veraldarvefnum má lesa um deilur yfir þessari stíflu á sínum tíma...
sem og um náttúruspjöllin sem af hlytist við að leggja akstursleið um Vatnaleið...
en sem betur fer... þó náttúruverndarsinnaður maður sé...
héldu menn sínu striki með þessa akstursleið því hún skipti sköpum fyrir svæðið...

Norðaustan megin blasti Baulárvallavatn við og Seljafell handan Vatnaleiðar trónaði yfir öllu saman...

Skyndilega mundi þjálfari eftir því að hópmyndin var eftir...
og í bakaleiðinni smelltum við af þessari... með fyrri tind dagsins í baksýn...

Hraunsfjarðarvatn hafði vinninginn í þessari göngu... það átti hug okkar og hjarta...
okkur langaði aftur út á það að renna á ísnum...
en færið var fínt uppi á heiðinni og leiðin greið niður að bílunum...

Við stefndum beinustu leið í bílana...
flestir í hópnum búnir að fá nóg og ekki spenntir fyrir því að bæta við 3 km útúrdúr á Gráukúlu
þrátt fyrir að hún ljómaði af formfegurð í fanginu á okkur...

Heilun og orka... þakklæti og gleði... þessi fjögur orð komu upp í hugann þegar þessi mynd var tekin...
af Fjólu nýliða sem var í sinni fyrstu tindferð með hópnum og var himinlifandi með sigurinn...
fyrstu alvöru vetrarferðina með hópnum og það í ævintýralegum aðdragandi á akstursleið og frekar krefjandi færi allan tímann...
... við hefðum ekki orðið hissa ef hún hefði bara hlaupið út úr bílnum um morguninn og sagst vera hætt í þessum klúbbi :-)
... en hún hafði greinilega vit á að njóta og grípa ævintýrið...

Það létti til og varð lygnara... veðrið var hið dásamlegasta síðari hluta göngunnar og þakklætið
yfir því að ná þessari ferð jókst enn frekar... sem betur fer létum við veðurspána ekki draga úr okkur kjark...
né aksturinn á leið út eftir... þetta var tær snilld...

Bjarnarhafnarfjallið í allri sinni dýrð...

Þetta var ansi krefjandi síðustu kílómetrana í þýfnu landslagi
og snjórinn stöðugt að gefa eftir á ólíklegustu stöðum milli þúfna...

Flestir gáfust upp og fóru upp á veg síðustu hundruð metrana...

En þeir þrjóskustu héldu sér í þúfunum...

Svo var hins vegar gott að sleppa við ánna með því að fara veginn að bílunum...

Við vorum fimm sem spáðum alvarlega í að fara á Gráukúlu en þegar komið var í bílana
var stemningin þannig að það passaði einhvern veginn ekki að skipta hópnum í tvennt og fara nokkur lengra og hinir heim...
tindferð er upplifun sem á að vera sameiginleg öllum alla leið...

Við ákváðum að eiga Gráukúlu eftir fyrir síðari tíma ferð...
annað hvort þriggja kúlna-ferð á hana Rauðukúlu og Kothraunskúlu
eða taka hana með Kerlingarfjalli og Grímsfjalli...
en líklegar eru þau fjöll samt nægilega erfið svo ekki sé verið að þvælast yfir veginn í miðri göngu...
sjáum til...  þetta gerist fyrr en varir... ef fenginni reynslu af því að vera nýbúin að ganga á Elliðatinda árið 2011
og horfa niður á þessi fjöll sem nú voru komin í safnið árið 2019... jahá... það tók sem sé átta ár...
en samt svo stutt síðan við ræddum þetta fyrst...

Við vorum himinlifandi með að ná þessum tindi í safnið...

Agnar er höfðingi mikill... og bauð upp á heitt kakó fyrir alla að lokinni göngu...

Yndislegt að súpa smá og spjalla eftir gönguna...

Á leiðinni til baka blasti Vatnafell við... nú verður sýnin til vestur þegar ekið er um Vatnaleið ekki söm í okkar huga...
landslagið sem þarna blasir við ægifagurt er nú komið í reynslubankann og minningabankann...
við vitum nákvæmlega hvernig klettaborgin er sem umkringir Hornið...
og hvernig þessi stapi liggur milli vatnanna beggja...

Seljafellið kvaddi sólríkt og sérlega fagurt og lofaði að gefa okkur kyngimagnað útsýni þegar þangið væri komið upp
einn fallegan vetrardag í framtíðinni...

Hafursfellið er eitt af mörgum fjöllum sem eru að baki í þessum klúbbi og gerir mann bljúgan
og stundum klökkan af þakklæti yfir að hafa haft gæfu og tækifæri til að skoða...
ótrúleg verðmæti að baki okkar síðustu tólf ár... og enn erum við að safna... og hvergi hætt...

Dauðþreytt og lúin eftir krefjandi dag...
en alsæl með dagsverkið keyrðum við heim og vorum komin í bæinn klukkan 17:00 á slaginu...
yndislegt að vera svona snemma lent í sturtu og kvöldmat og jafnvel einn kaldan...
svona á þetta alltaf að vera...

Alls 11,4 km á 5:10 klst. upp í 416 m hæð á Horni og 373 m hæð á Vatnafelli
með alls 851 m hækkun miðað við 118 m upphafshæð...

Leiðin á korti... við verðum að taka þessa leið einhvern tíma að sumri til... eflaust allt annar heimur..

Takk elskurnar fyrir yndissamveru í hæsta gæðaflokki
og heilandi dag á sál og líkama
þó krefjandi hafi verið !

Sjá ferðasöguna á Youtube:
https://www.youtube.com/watch?v=gY0QP_t2xpE

Sjá gps-slóðina á wikiloc:
https://www.wikiloc.com/wikiloc/spatialArtifacts.do?event=setCurrentSpatialArtifact&id=33018598

Við erum á toppnum... hvar ert þú?
www.toppfarar.is

Toppfarar ehf - Viðarrima 52 - 112 Reykjavík - Kt: 581007-2210 - Sími: +354-867-4000 / -899-8185 / -588-5277 - Netfang: bara(hjá)toppfarar.is
Copyright: Höfundarréttur: Bára Agnes Ketilsdóttir