Tröllakirkja Holtavörðuheiði

Vetraferð Toppfara helgina 17. - 19. febrúar heppnaðist einstaklega vel eins og fyrri ár þar sem fallegt veður réði ríkjum rétt á meðan ganga helgarinnar stóð yfir og eintóm gleði lék við göngumenn allt frá því menn komu sér upp eftir á föstudagskvöld þar til síðustu menn yfirgáfu Húsafell á sunnudeginum.

Helzta verkefni göngudagsinss... eftir að menn höfðu komið akandi frá Reykjavík og Húsafelli og sameinast við veitingastaðinn Baulu um morguninn...  var að finna góðan stað fyrir nokkra bíla til að leggja við þjóðveg eitt á Holtavörðuheiði um hávetur... það gekk framar vonum en Ísleifur sá um að krydda þetta aðeins með því að festa sinn fjallabíl í snjónum... svo fyrstu menn til baka eftir göngu höfðu verkefni til að leysa meðan síðustu menn tíndust inn ;-)

Lagt var af stað kl. 9:23 við sólarupprás í blankalogni á heiði sem gjarnan er fremur kennd við ófærð og óveður...

Stefnan tekin beint á Tröllakirkjuna en þó með smá sveig norðan með Holtavörðuvatni sem eflaust var botnfrosið
en við tókum engan sjens enda fremur vonlaus barátta að falla niður um vök í þessum kulda...

Bjart var yfir alla akstursleiðina úr Reykjavík og Húsafelli og dagurinn lofaði góðu... en skýjað var yfir sjálfri Holtavörðuheiði og við gátum fylgst með því hvernig þau léttu á sér og lyftust smám saman ofan af Baulu og Tröllakirkjunni eftir því sem leið á morguninn enda fór að skína í heiðan himinn beggja vegna heiðarinnar þegar við gengum fyrstu kílómetrana...

Hjálpsemi hópsins í hnotskurn...
Anton gleymdi myndavélinni sinni á bílhúddinu svo Óskar, Hanna og Jóhanna Fríða tóku pokann hans meðan hann sneri við...

... og Stefán beið eftir félaga sínum síðasta spölinn þar til hann náði í skottið á okkur ;-)

Smám saman opnaðist útsýnið niður í horfna veröld Toppfara til þessa á fjöllum...
Húnavatnssýslur, Strandir og firði norðurlands...

... og bleik vetrarsólin tók við af dimmblárri morgunskímunni...

Kjartan, Sæmundur og Rósa fremst í flokki...

Eftir því sem nær dró kom svipmikið landslag Tröllakirkjunnar í ljós undan hjöllum hennar og lendum...

Lendum sem lagðar voru vindsorfnum snjó... svo helfrosnum að hann hafði lítið látið undan óvægnum vindinum vikum saman...

Skyggnið jókst með hverjum metranum ofar sjávarmáli til austurs...

Og við "hjölluðum okkur" sífellt nær kirkjudyrunum...

...undir sólargeislum sem slógust við skýjamistrið á himni...

... en það var ekki yfir neinu að kvarta...

Ferskleiki fegurðarinnar á þessari heiði var ósvikin...

... og við nutum hvers skrefs lengra inn í morguninn.... og lengra inn á heiðina á fjallið sem við ætluðum að sigra þennan dag...

Háveturinn er töfrandi tími ársins til að ganga í óbyggðum...
Að sumarlagi eru grænn, brúnn og grár litir heiðarinnar en að vetri til ráða þarna hvítur, bleikur og blár ríkjum.....

Úr snjóhafinu risu loks tindar dagsins...

... varðir aðdáunarverðu handverki vinds og kulda...

Allt í einu tóku fyrstu sólargeislarnir að skína á nyrsta tindinn...

... og svo þann hæsta í miðjunni...

... og loks þann syðsta...

Landslag Tröllakirkjunnar var sannarlega svipmeira nær en fjær frá þjóðveginum...

Fyrsta nestispása dagsins undir neðstu kirkjutröppunum...

Og áfram var haldið með sólinni sem nú skein í heiði og lofaði heiðskíru veðri á tindinum....

Við vorum lögð af stað upp á syðsta tindinn...

Kuldinn jókst og fór að bíta í kinnar og nef...

Hrútafjörður umvafinn svipmiklu fjöllunum norður á Ströndum sem engum gleymast sem ekið hafa undir þeim...
og Húnvetnsku Ölpunum sem nú sýndu Vatnsnesfjall ofan Hvammstanga og Víðidalsfjall austar sem er ansi víðfeðmt og margtindótt
en fjallið það er sótti formlega þennan dag um að fá að halda næstu vetrarferð Toppfara...

Fegurðin á fjöllum...

...fær hvern sem lætur snertast aldrei verða samur... og leita hennar sífellt aftur í óbyggðum...

Finna má kaldan vindinn leika við kinn ef staldrað er við þessa mynd með opnum huga ;-)

Þetta var fullkomið...

Útsýnið niður í Hrútafjörð frá neðstu kirkjutröppum Holtavörðuheiðarinnar...

Færið með besta móti... grunnur snjór eða harðfenni...

Sem fyrr segir skal fullyrt að öll mynztur okkar heims áferð, form og litir... eiga sér uppruna í náttúrunni....

Útsýnið yfir Borgarfjörð til suðausturs...

Þar birtust fjöllin hvert af öðru eftir því sem ofar dró...

Og við hvíldum okkur á kirkjutröppunum á þessum tröllslegu slóðum...

Guðjón?,María, Sylvía? Simmi, Gurra, Örn, Björn og Rósa...

Björgvin, Stefán, Kjartan, Kristjana, Óskar, Hólmfríður, Súsanna, Áslaug og Lilja Sesselja...

Jóhanna Fríða, Lilja Sesselja, Sæmundur, Ásta gestur, Jóhanna Fríða, Sigga Sig., og Herdís...

Kjartani uxu horn... undan vel þæfðri húfunni þar sem tvö grýlukerti birtust eftir því sem nær dró kirkju tröllanna...
Þetta var allt við hæfi staðar og stundar ;-)

Áfram var haldið undir vígvelli sólar og skýja þar sem sólin hafði lengstum haft foryztuna...

...en nú tók að halla á hana og skýjasbreiðan náði yfirhöndinni...
því skuggi féll á Tröllakirkjuna sem fyrrum var böðuð gylltum geislunum...

Áfram máttum við samt njóta útsýnisins og Eiríksjökull, Strútur, Ok, Skarðsheiði og Hafnarfjall veifuðu...

Eiríksjökull í nærmynd... þangað stefnum við fyrstu helgina í júlí ef nægur áhugi er á því og færð og veður leyfir...

Síðustu tröppurnar upp...

Gurra, Lilja Sesselja, Brynja og Gylfi með Eiríksjökul í baksýn vinstra megin ásamt Strút, Oki og fleiri fjöllum í suðri.

Tindur Baulu kom í ljós í suðri handan við Snjófjöll, Litlu Baulu og Mælifell
en Baula er á dagskrá 9. júní í sumar og síðarnefndu fjöllin eru á vinnulista yfir vetrarfjöll...

Síðustu skrefin upp á syðsta tind Tröllakirkjunnar...

Sólin enn að berjast...

Tröppurnar voru lagðar sérkennilegum frostskeljum sem brakaði í þegar efsta lagið brotnaði undan skónum...

Gylfi, Lilja Sesselja og Halldóra Ásgeirs...

Eitt af mörgum listaverkum leiðarinnar... mjúkur blásinn snjór í lykkjum ofan á harðfenninu...

Við nutum útsýnisins ofan af syðsta tindi sem mældist 937 m hár...
.... yfir nýjar slóðir sem aldrei fyrr höfðu boðist sem útsýni  í okkar göngum...

Efsti tindur kirkjunnar framundan... enn í sólinni...

Snjóhengja fram af syðsta tindinum til austurs en leiðin greið til norðurs...

Við sáum að gönguleiðin niður af efsta tindi um skarðið þar sem flestir fara var örugg, hvergi nógu bratt eða viðamikið fyrir snjóflóð og færið gott... svo þjálfarar ákváðu því að fara þessa leið niður um í bakaleiðinni og spara aukakrókinn um syðsta tind...

Stórkostlegt útsýnið til norðurlands vestra sem aldrei nýtur sín eins vel á ljósmynd og í mannsauganu á staðnum...

Áfram var haldið á næsta tind...

Súsanna, Steinunn Th., Björgvin, Gylfi og Lilja Sesselja...

Fínasta leið upp á hæsta tind án snjóflóðahættu og bratta... yfirleitt er best að halda sig við hrygginn ef hægt er...

Litið til baka á syðsta tind...

Síðustu metrarnir upp á efsta tind...

... með klettana í austri á hægri hönd...

Allt helfrosið og kögglað í myljandi klakaböndum sem við reyndum að ná á mynd en náðist ekki...

Tindurinn á Tröllakirkju... mældist 1.014 m en er opinberlega 1.001 m.

Þar var settur endurvarpi að frumkvæði Björgunarsveita og er hann talsvert notaður af Húnvetningum og öðrum
enda veiðimenn, smalamenn og aðrir en göngumenn á þessum slóðum allt árið um kring...:
http://www.radioehf.is/toppur.php?bjsveit=9

Ísilagður og til marks um það veðravíti sem þarna er... enda ískuldi og næðingur á tindinum þrátt fyrir veðurblíðu dagsins almennt
sem fljótlega dró mátt um mönnum þarna uppi...

Vinkonurnar Steinunn Th og Sylvía sem rúllað hafa upp göngum Toppfara frá því þær gengu í klúbbinn
og leggja ómetanlegan skerf í gleði og hlátur hans öllum stundum ;-)

Örn að mæla hitastig og vind á tindinum... sem í ljós kom að var -13°C en -21°C í vindkælingu í mældum 6 m/sek...

Örn sýndi hverjum sem verða vildi sveitina sína...

Skemmtinefndin kann að hafa gaman öllum stundum... Jóhanna Fríða að bjóða Stefáni útpælt nesti...
Sjá myndband hennar af nestisgerð á fésbókinni:
http://www.facebook.com/photo.php?v=10150653874568249

Fyrir eintóman klíkuskap þjálfara var hópmyndin tekin til norðurs... en góð rök voru færð fyrir því að þarna fór fágætt útsýni sem aldrei fyrr í sögu klúbbsins... niður í Hrútafjörð, norður á strandir og um húnvetnsku alpanna... að ekki sé talað um Hvammstanga sem fararstjóri fræddi okkur um af hjartans lyst að væri nafli alheimsins ef einhver skyldi ekki þá þegar hafa lesið um það í öllum skólabókum... ;-)

Efri: Kjartan, Hrafnkell, Stefán A., Ísleifur, Guðjón, Sylvía?, Anton, Hanna, Rósa, Roar, Katrín Kj., Örn, Jóhanna Fríða?, Björgvin,Kristjana?, Guðmundur Jón, Lilja Sesselja, Gurra, Simmi, María S., Björn og Óskar Wild.
Neðri: Gylfi, Sæmundur, Irma, Halldóra Á., Jóhanna Fríða, Hólmfríður, Heiða, Ásta gestur, Steinunn Th., Súsanna, Áslaug, Lilja Kr., Brynja, Auður, Herdís og Sigga Sig., en Bára tók mynd.

Óskar Wildboys lét ekki framhjá sér fara að fara alla leið upp á topp ;-)...
og gætti þess að nota ekki ísexina heldur bara stuttu broddana og fara mjúkum höndum um mikilvægt mannvirkið...

Loks var farið niður aftur úr kuldanum þó menn væru misáfjáðir í að yfirgefa tindinn en því miður var ekki veður til þess að halda áfram norður eftir á nyrsta tind sem hefði þýtt rúmlega 2 km viðbót og talsverða lækkun/hækkun því fara þurfti til baka um hæsta tind... en við vorum himinlifandi með tind dagsins engu að síður og eigum þann nyrsta bara eftir síðar...

Veðrið strax betra neðar og menn orðnir heitir aftur eftir röska niðurgöngu að skarðinu...

Þaðan vildi fararstjóri fara niður um dalinn og stytta bakaleiðina um syðsta tind en einhverjir vildu halda áfram að ganga
og fara sömu leið til baka frekar en bíða eftir síðustu mönnum af tindinum og því fóru 13 manns áfram en 25 völdu nýju leiðina...

Hún reyndist auðgengin og greið um aflíðandi brekku í mjúkum snjó... 

...þar sem allt féll í dúnalogn um leið og komið var niður í dalinn...

Sýnin tignarleg upp á undanfarana sem tóku syðsta tindinn...

Nærmynd af þeim og snjóhengjunni af brúnunum...

Við komumst á dól-stigið í þessu logni og hita sem þarna gaf í dalnum
og máttum varla vera að því að ganga fyrir spjalli og gleði...

Það verður forvitnilegt að fara um þessar slóðir klæddar sumarklæðum... á sumarklæðunum.. ;-)

Björgvin, Halldóra, Hólmfríður, Roar, ? og Guðmundur Jón...

Gylfi, Sæmundur, Lijla Sesselja, Súsanna, Roar, Kjartan, Hólmfríður, Hrafnkell
og nær Irma, Katrín, Guðmundur Jón, Steinunn Th., Heiða, Lilja Sesselja og Brynja.

Örn og Anton að ryðja brautina niður um skarðið með útsýnið niður á syðstu lendur Víðidalsfjalls...

Litið til baka yfir brúnir syðsta tinds...
Áslaug, Björgvin, Halldóra, Óskar og Hanna...

Brátt róku aflíðandi lendurnar aftur við alla leið að bílunum... lendur sem reyndust langtum drjúgari en augað sagði til um...
og minnið sem gat með engu móti rifjað upp að uppgönguleiðin hefði verið svona löng um morguninn ;-)
... eins og svo oft áður... bakaleiðin leynir ótrúlega á sér...

Litið til baka yfir hæsta tind...

Um stund létti aftur til yfir Tröllakirkjunni...

Við sáum góða leið beint niður af henni um hrygginn til austurs...
Ekkert mál að þræða sig þarna um grjótið og taka hjallann til suðurs niður neðsta kaflann...

Litið til suðurs að syðsta tindi þaðan sem hinir komu og sameinuðust okkar för...

Æj, afhverju vorum við ekki þarna uppi núna...?... nei, þarna hvein vindurinn örugglega enn meira en fyrr um daginnn
og við máttum vera sæl með okkar för því við fengum útsýni og skyggni sem nánast best verður á kosið...

Aftur sló sólin töfrum sínum á landslagið... 

...og við nutum "lífsins eftir tindinn"....

Vel teygðist úr hópnum í bakaleiðinni þar sem flestir fóru á sínum hraða...
Sjá ef vel er að gáð göngumenn dreifast um lendurnar frá hægri til vinstri á mynd eftir slóðanum fyrr um morguninn...

Á þessum kafla hefðum við þurft að hafa matarpásu...
alltaf gott að slaka á eftir tindinn og borða fyrir síðustu kílómetrana... lexía þjálfara...

Síðustu kílómetrana bættist í vindinn og hann beit vel ef maður hlífði sér ekki... einhverjir á mörkum þess að fá kal en þó var þessi kuldi ekkert í líkingu við nokkrar aðrar vetrarferðir... þ.m.t. kuldann sem ríkti á Strút í fyrstu vetrarferðinni okkar 2010:
http://www.fjallgongur.is/tindur33_strutur_200210.htm

Við gengum á þann vinstra megin og í miðjunni... sá nyrsti bíður hugsanlegrar sumargöngu eitt árið þar sem gaman væri að sjá landslagið í þeim búningi... þó fullyrða megi að þetta fjall henti að mörgu leyti betur að vetri til þar sem aflíðandi og örugg uppgönguleiðin hentar vetraraðstæðumi...  votlend heiðin er auðgengin í frosthörkum... landslag Tröllakirkjunnar og nágrennis fallegra í vetrarbúningnum... og útsýnið hundruðum kílómetra í burtu tærara á þessum árstíma...

Í vindinn bættist með hverju skrefinu í bílana og var vel til marks um þann þrönga veðurglugga sem við fengum eins og eftir pöntun þessa helgi... þar sem illfær veður geysuðu bæði á föstudagskvöld og laugardagskvöld og hryssingslegt veður á sunnudaginn allan...

Alls 14,1 km á 5:49 - 6:12 klst. upp í 1.014 m hæð með 1.052 m hækkun miðað við 376 m upphafshæð...

Lexíur dagsins:

*Klæðast ull innst og jafnvel utar frá toppi til táar:
*Sem nærklæði, jafnvel tvöfalt lag (þunn treyja, þunnar buxur og þykkari treyja og þykkari buxur yfir).
*Á hendur: fingravettlingar fyrir þá sem mikið þurfa að athafna sig með fingrunum (fást í Álafoss t.d.).
*Ullarbelgvettllingar eru svo búnaður sem enginn ætti að fara á fjöll án -  nauðsynlegt að vera með vindhelda belgvettlinga yfir.
*Ullargöngusokkar eru bestir að vetri til – það er okkar reynsla að alvöru ullarsokkar – já, þessir þykku heimaprjónuðu úr Álafosslopa - utan yfir þá tryggja að manni er bókstaflega aldrei kalt hvorki í bleytu né frosti klukkustundum saman.
*Ullarpeysa ætti alltaf að vera með í bakpokanum, þó menn noti hana ekki nema örsjaldan í svona ísköldum veðrum eins og á laugardaginn – aldrei að vita hvenær hún bjargar manni!
*Varðandi kal þá þykir gott að verja húð með áburði fyrir göngu (vaselín eða ýmis til þess ætluð krem) og hylja andlit með lambhúshettu, buffi, hettu eða álíka. Almennt gildir gegn kali er að vera vel klæddur og varinn gegn veðri, halda sér heitum á hreyfingu til að viðhalda blóðflæði til allra líkamshluta, borða reglulega til að viðhalda nægum hitaeiningum í líkamanum og bregðast skjótt við ef einkenni kals gera vart við sig en það eru roði og ónot og svo hvítur/grár litur á húð með dofa/tilfinningaleysi..
*Sjá fróðleik frá Veðurstofunni um vindkælingu og kal: http://www.vedur.is/um-vi/frettir/2011/nr/2091
*Þjálfarar hefðu átt að hafa matarpásu á leiðinni niður eins og alltaf er, bakaleiðin var of löng til að vera gengin í einu rykk og það er þeirra að stýra þessu. Þeir sem vilja geta gengið áfram og sleppt pásunni en almennt er gott að hafa alltaf eina góða matarpásu á niðurleið því hún er alltaf lengri en áhorfist og það er ágætt að viðra sálina aðeins saman í pásu "eftir tindinn".
*Matarpása á tindinum? Þetta er alltaf umdeilt. Það teygist alltaf úr hópnum síðasta sprett upp á tind og menn vilja almennt staldra þar við óháð því hvernig veðrið er og því endar pásan á tindinum alltaf með matarpásu einfaldlega af því það er viss áfangi að ná toppnum, sama hversu oft við ræðum það að borða fyrir neðan hann ef ekki viðrar vel.. Í þessu tilfelli hefðum við getað farið norður að nyrsta tindinum og snætt þar sem hefði lengt gönguna um rúma 2 km en eftir á að hyggja hefði það getað orðið skemmtilegt og gefið okkur betri nestisstað þó það sé alltaf smekksatriði... nú eða ákveða að borða niðri í skarðinu og njóta þess bara að vera uppi og taka myndir...

Eftir glaða viðrun á bílastæðinu... sveittan bíltúr upp í Borgarfjörð... funheitan pottinn í Húsafelli...
og glymjandi hlátrasköll við eldamennsku dýrindis máltíðar þar sem allir lögðust á eitt...

... snæddum við heilsusamlegt rófusnakk í óformlegum forrétt að hætti Katrínar...

... og skoðuðum fylgihluti hvert annars...

... sársvöngum göngumönnum til ómældrar ánægju...

...héldu uppi ógleymanlegu kvöldi með frábærum og fjölbreyttum skemmtiatriðum þar sem margt kom við sögu...

... meðal annars sagan af honum Snorra á Húsafelli sem var aðfluttur vestfirðingur og sagður ekki bara handlaginn smiður, nautsterkur, hagmæltur heldur og fjölkunnugur en hann átti að hafa kveðið niður 70-80 drauga á Húsafelli... og endaði  kvöldið á allra ógleymanlegasta skemmtiatriði í sögu Toppfara þegar draugar börðu skyndilega á alla glugga að utan svo skók í illa brugðnum veislugestum inni í húsinu...

Sjá fróðleik um Sögu Húsafells á vef þeirra:
http://www.husafell.is/2009/Snorri_Bjornsson.html

Og á Wikipedia: http://is.wikipedia.org/wiki/Snorri_Bj%C3%B6rnsson


Sylvía, Steinunn Th og Gylfi fengu fylgihluta dagsins...

Magnað vetrarævintýri frá upphafi til enda

Haf þökk allir sem mættu, gengu, réttu hjálparhönd, hlógu, glöddust og lögðu hönd á plóginn til þess að gera þessa helgi sem skemmtilegasta... en sérstakar þakkir fær skemmtinefndin fyrir aðdáunarverða og metnaðarfulla dagskrá sem verður eflaust rifjuð upp um ókomna tíð... ;-)

Sjá fjölda mynda á fésbókinni og
allar myndir þjálfara hér: https://picasaweb.google.com/Toppfarar/T71TrollakirkjaHoltavorUheidi180212

Myndband þjálfara á uppleið: http://www.facebook.com/groups/toppfarar/10150632900021248/