... fyrir Vatnaleiðin 53 km á einum degi/nóttu og Laugavegurinn á einum degi/nóttu í maí og júní...

Þið eruð náttúrulega mögnuð og ekkert annað !

 #ÞvertyfirÍsland

Þjálfarar fóru könnunarleiðangur föstudeginum fyrir gönguna til að spá í bílastæði fyrir og eftir göngu og hvort leiðin væri greið og í lagi svona í lok janúar... en veðrið hefur verið með eindæmum úrkomulaust í þessum fyrsta mánuði ársins... en kaldur og sérlega vindasamur að sama skapi... í uppgjöri Veðurstofunnar í lok janúar árið 2021 reyndist hann vera einn sá kaldasti og úrkomulausasti frá því mælingar hófust fyrir um 100 árum síðan...

https://www.vedur.is/um-vi/frettir/tidarfar-i-januar-2021

Svona leit ströndin út við Valahnúk eða við Reykjanestá ? út föstudaginn 29. janúar í dagsbirtu...
með Eldey lengst úti á hafi... vindasamt og svalt... það var mun lygnara deginum á eftir þegar hópurinn mætti á svæðið...

Valahnúkur við Reykjanesvita sem er magnaður staður... þarna má ekki lengur ganga upp, eins og það er nú áhrifamikið... búið að girða fyrir stígana þarna upp því miður, en samt skilur maður það vel þegar ferðamannafjöldinn er sem mestur hér á landi...

Keyrt var frá Ásvallalaug kl. 8:00 á laugardagsmorgninu og keyrt með helming bíla að malarstæði á afleggjara við þjóðveg 427 (suðurstrandaveg) en þjálfarar ákváðu eftir könnunarleiðangurinn að sleppa því að hafa Ísólfsskála sem endastað þar sem hann er á einkalandi og nokkuð neðan við veginn og þess virði að vera ofar í landinu og nær gönguleiðinni "Reykjaveginum" sem við fylgjum fyrstu leggi leiðarinnar yfir landið... og við hefðum í raun viljað leggja bílunum innar á jeppaslóðinni inn Stóra Leirdal en sá er ekki fólksbílafær og nokkuð grófur fyrir jeppa svo lendingin var að geyma bílana við þjóðveginn á góðu stæði við fjallið Slögu þar og því mun leggur tvö hefjast þar í mars ef að líkum lætur...

Eftir akstur á hinum helming bíla frá Stóra Leirdal að Reykjanesvita var klukkan orðin rúmlega níu eftir græjun og hópmyndatöku í rökkrinu...

Stefán Bragi hér á vestari hnúknum við Valahnúk en við vorum að fara að feta í fótspor eiginkonunnar hans og dóttur, Iðunnar og Þóru Dagnýjar sem gengu þessa leið sumarið í fyrra 2020 á 32 dögum alls 783 kílómetra...

Langtímaáætlun okkar er þessi:
7 x 3 ferðir = 21 gönguferðir / 30+30+50=110 km x 7 = 770 km en allt sveigjanlegt eftir landslagi, færð og veðri.
Endum á 20 ára afmæli fjallgönguklúbbsins á Fonti á Reykjanesi sumarið 2027.
Kannski verðum við óþolinmóð og klárum þetta fyrr, aldrei að vita ! :-) 

Hugmyndin kviknaði fyrst þegar Steingrímur J. gerði þetta árið 2005...
Við lesturinn má sjá að hann var með allt á bakinu og fór lengri dagleiðir en við ætlum að fara
svo við hljótum að geta þetta...
https://www.mbl.is/greinasafn/grein/1031768/

Og eftir gönguna hafði Óskar þór Þráinsson utanvegahlaupari samband við okkur og bauð okkur að vera með í að deila leiðum sem fólk er að fara þessa þverun yfir landið hvort sem menn eru skokkandi, gangandi eða hjólandi en hann og fleiri eru að hlaupa þessa leið næstu árin og luku við rúmlega 100 km í fyrra en hann heldur úti vefsíðunni www.langleidin.is sem er mjög flott síða þar sem menn geta lesið og fengið ýmsar upplýsingar... frábært framtak !

Alls 26 manns gengu þennan fyrsta legg leiðarinnar og við tókum hópmynd þó ennþá væri rökkur...
myndavélin lýsir upp umhverfið, það var meira myrkur en þetta...

Efri: Siggi, Ragnheiður, Bjarni, Svala, Ólafur Vignir, Gerður Jens., Geirfuglinn, Örn, Anna Sigga, Kolbeinn, Davíð, Stefán Bragi, Sanda, Fanney, Þórkatla, Kolbrún Ýr, Guðmundur Víðir.

Neðri: Sigrún E., Jórunn Atla, Silla, Agnar, Oddný, Jóhanna D., og Vilhjálmur en Bára tók mynd og Batman var eini hundurinn sem fékk þetta langa verkefni og virtist þola það vel enda smalahundur að upplagi og greinilega öllu vanur elsku skinnið :-)

Falleg stytta af geirfugli er við upphafsstaðinn...

Því miður var lýsing Andra Snær Magnasonar á drápi síðasta geirfuglsins ekki falleg í bókinni "Um tímann og vatnið"  sem kom út árið 2019
og maður skilur vel hvers vegna Andrés Bjarni Andrésson skrifar grein til varnar sínum forfeðrum og bendir mjög kurteislega á hvernig Andri Snær lofar forfeður sína í hvívetna um alla bók en virðist ekki geta unnt öðrum að vilja hugsa fallega og með virðingu til sinna forfeðra og gerir algerlega að óþörfu drápið á síðasta geirfuglinum að persónulegu máli þar sem menn eru nafngreindir og búinn til frasinn "að vilja ekki vera Ketill"... með vísan í einn þeirra sem eigi að hafa drepið síðasta Geirfuglinn í Eldey árið 1844... “

https://www.mbl.is/mogginn/bladid/innskraning/?redirect=%2Fmogginn%2Fbladid%2Fgrein%2F1743168%2F%3Ft%3D803335953&page_name=grein&grein_id=1743168

Sorglegt mál því bók Andra Snæs er meistaraverk eins og Draumalandið og í miklu uppáhaldi hjá okkur...
en aðgát skal höfð í nærveru sálar... sá yðar sem syndlaus er, kasti fyrsta steininum... dæmið ekki, þá verðið þér ekki dæmdir... o.s.frv...

Ægifagur staður þarna við sjóinn hjá Valahnúk... við litum til sjávar og hófum gönguna miklu kl. 9:27 og vonuðum að við yrðum komin í endastað fyrir myrkur... en þjálfarar höfðu viljandi fært brottfarartímann fram um eina klukkustund til að ná dagsbirtu hér í upphafi göngunnar...  þar sem þeim þótti ekki spennandi að byrja gönguna í algeru myrkri... og við hefðum átt að ná fyrir myrkur á endastað þennan dag ef þjálfarar hefðu tryggt að allir sem mættu í þessa ferð væru búnir að undirbúið sig eins og þarf fyrir svona langa göngu... því það mætir enginn í rúmlega 30 kílómetra göngu nema vera búinn að ganga reglulega vikum saman á undan... mikilvæg áminning fyrir alla og bara spennandi verkefni að þurfa að þjálfa líkamann vel fyrir svona vegalengd :-)

Magnaður staður... hér voru þjálfarar búnir að sjá fyrir sér hópmyndina... en það var of mikið rökkur...

Svona leit þetta út föstudeginum á undan... þarna niðri áttu menn að standa...
en þar sem rökkrið var mikið þá ákváðum við að sleppa hópmynd hér...

Af skiltunum á svæðinu.... mjög gaman að lesa...

Reykjanesviti... alltaf gaman að koma hingað... þjálfarar fundu flotta þriðjudagsgönguleið hér um svæðið í könnunarleiðangrinum á föstudeginum...

Komin 22 ár síðan síðast var búið í vitanum... ekki lengra en það !

Færið var með besta móti þennan dag... frosið og hart... ekki svellað svo við hefðum getað sleppt keðjubroddunum en nánast allir voru með þá meðferðis... brenndir af öllu svellaða færinu síðustu vikurnar í öllum þessum vindsorfna kulda...

Litið til baka... skýjafarið sýnir vel lygna veðrið sem var þennan dag...

Tunglið reis í austri... Reykjanesið er stór og ægifagur ævintýraheimur sem leynir verulega á sér... það er hægt að ganga um það endalaust og uppgötva sífellt fleiri perlur... og þreytist Agnar okkar Reykjanesmaður... og fleiri ekki á að tala um það sbr. síða Ferlis-manna sem geymir mikið af dýrmætum frásögnum og lýsingum sem við leitum oft til...

Magnað landslag... það eru bara mannanna verk sem skemma dýrðina... malbikaðir vegir... virkjanir og hús hér og þar...

Agnar engill og snillingur... fann þennan hamar á leiðinni... alvöru smíði eins og allt sem framleitt var hér áður fyrr... ekkert drasl... ástríðugöngumaður inn að beini hann Agnar sem gekk bakpokalaus og léttur á fæti og skoppaðist upp á aukahóla á leiðinni... þrátt fyrir að vera bólginn á vinstri stórutá svo óvíst var hvort hann kæmist í þessa göngu eður ei...

Á kafla hér var malarvegur sem gengið var eftir... ekki mjög sjarmerandi en fljótlega fórum við yfir á göngustíg ofar í landinu...

Hrímað yfir öllu þar sem nægur raki var í jarðveginum...

Fanney og Siggi... tvö af mörgum sem komu í klúbbinn 2020 og mæta mjög vel í allar göngur sem þau komast án þess að hika... þeim fylgir mikil gleði og samstaða gagnvart hópnum eins og fleirum sem bæst hafa í hópinn og skiptir miklu máli fyrir hópinn í heild...

Nafn á þessu vatni var ekki að finna á kortum... en það hlýtur að vera nafn á því... látið okkur vita og við bætum því við hér !

Siggi fann þennan á göngunni... líklega dottið út um bílglugga á leiðinni ?

Komin út af malarveginu... við gengum mjög greitt og nánast alveg allir í góðum málum enda hafa menn mætt mjög vel í göngur síðustu vikur og mánuði og nutu þess að uppskera með svona krefjandi verkefni...

Örn tók smá aukakrók í átt að Flekaskilunum þar sem hann var með sitt hvora gps-slóðina í tækinu sínu og önnur þeirra fór að skilunum en hin hélt sig á Reykjaveginum nokkuð austar... þetta þýddi smá aukakrók en þjálfarar voru sammála því að hafa Flekaskilin með þar sem þau eru falleg og söguleg á þessum slóðum...

Soffía eiginkona Agnars var skyndilega mætt á bílastæðinu við Flekaskilin... með heitt kakó og rjóma handa öllum hópnum... og við þáðum það með þökkum... en þetta var bara byrjunin á gestrisni þeirra hjóna þennan dag...  takk kærlega fyrir okkur elskurnar :-)

Við fengum okkur því fyrstu nestispásuna hér með heita kakóiinu... og þá var komið að dansinum "Jerusalema" sem Sveinbjörn var búinn að stinga upp á þegar zumba-æði greip kvenþjálfarann á kóf-göngu-bann-tímabilinu í nóvember þegar við máttum ekkert hittast og ganga saman vegna C-19 :-) ... og auðvitað tókum við þetta með stæl ! :-)

Sjá myndband af fb hér:

Við erum að safna hjörtum sem það viljum í vinafjallaáskoruninni... og hér var nú aldeilis nóg af þeim þó manngerð væru...
en við vorum náttúrulega ekki á vinafjallinu okkar svo þetta gilti ekki... :-)

Magnaður staður þessi flekaskil...

Brúin sem liggur yfir eina gjána á flekaskilunum...

Flekaskilin liggja þvert yfir landið...
og jarðvirknisvæðið sem liggur þvert yfir Ísland er upp úr þessum klofningi á jörðinni...
á meðan flekarnir rekast svo á annars staðar og lyfta jörðinni upp í stórkostlegum fjallgörðum eins og í Himalaya-fjöllunum...

Hér erum við að klofna í sundur og jörðin að opnast ofan í kvikuna með tilheyrarndi reglulegum eldgosum...
í Nepal er jarðskorpan að ganga saman og lyftast upp... 

Áhugavert !

Töfrar ríktu þennan dag á láði og legi...

Litið til baka eftir Flekaskilunum sem fylgdu okkur samt ennþá aðeins áfram...

Frá Flekaskilunum lá leiðin yfir hraunið í átt að Eldvörpunum... greið leið á sléttlendi sem einkenndi þessa leið almennt þó landslagið hafi komið mikið á óvart og slóðinn verið fjölbreyttari og á köflum ógreiðfærari en við áttum von á...

Sporin í hrímuðum sandinum...

Stundum var slóðinn ekki mjög sléttur né greinanlegur og frekar grýttur... það reyndi vel á fætur í þessari ferð...

Þó greitt væri farið þá eru menn orðnir ansi naskir í að ná góðum ljósmyndum enda fóru allir á sínum hraða...

Hluti af Flekaskilunum ennþá hér...

Ein af gjánum á Flekaskilasvæðinu...

Gönguhraðinn var góður fyrir nánast alla... og menn skiptust nokkuð á að vera aftastir að spjalla og njóta... eða fara greitt og njóta þess líka...

Stóri fótur...

Ekkert vatn er á gönguleiðinni og Batman fékk því vatn í grjótskálum þegar þær gáfust... hann drakk helminginn af vatni þjálfara og þáði einnig með þökkum vatnið sem Bjarnþóra og Sandra gáfu honum úr lófa Bjarnþóru... þessar elskur eru sannarlega góðir vinir hans inn að beini eins og fleiri klúbbmeðlimir sem knúsa hann og klappa og lauma að honum alls kyns góðgæti í göngunum...

Hér vorum við komin að Prestastíg sem skásker okkar leið og er að hluta til á sömu leið og Reykjavegur en fer svo til Grindavíkur...

https://www.grindavik.is/v/24029

Fjallið Þorbjörn var langt í burtu þegar við byrjuðum gönguna... en skyndilega voru fjöllin vestan við Bláa lónið, Þórðarfell, Stapafell sem námumenn eru smám saman að fjarlægja og svo Súlur sem við gengum á vorið 2016 komin sífellt nær okkur og nær...

http://www.fjallgongur.is/aefingar/36_aefingar_april_juni_2016.htm

Litið til baka... góður tími til að spjalla og kynnast á langri göngu... það er kosturinn við tindferðirnar umfram þriðjudagsgöngurnar...

Súlur, Stapafell og Þórðarfell líklega...

Vörður á stöku stað á þessum kafla og svo voru stikur almennt og slóðinn greinanlegur nánast alls staðar...

Sígræni gróðurinn í góðum málum í janúar...

Maður gat gleymt sér í fegurðinni nær sér... ef maður gaf sér tíma...

Pása... sumir vildu nesti fyrr og aðrir seinna... sálrænt er gott að skipta leggnum upp og halda út þar til nestispásan kemur... ein af lexíum þjálfara eftir ferðina er að ákveða strax hvar nestið verður, svo allir geti vitað hversu langt á að ganga áður en borðað verður næst... margir vildu borða á 10 km og 20 km áfangastöðunum en kakóið framkallaði fyrstu nestispásuna eftir 7,5 km og því voru sumir orðnir ansi svangir þegar nestispása tvö kom eftir 19 km, en þær enduðu á að vera bara tvær nestispásurnar en hefðu þurft að vera þrjár eftir á að hyggja... en þó voru skiptar skoðanir á því eins og alltaf... en, jú... í 33 km göngu þá er í lagi að borða þrisvar sko ! :-)

Riddarapeysur göngunnar voru fjórtán og hinar prjónapeysurnar fjórar...

Bára, Sandra, Þórkatla, Jórunn Atla, Svala, Fanney, Anna Sigga, Oddný, Bjarnþóra, Kolbrún Ýr, Kolbeinn og Örn.

Jóhanna D., Gerður Jens., Ólafur Vignir, Bjarni og Siggi...

... en Silla tók mynd og var sérlega góð í því ! ... enda gerðum við allt sem hún sagði okkur að gera !

Alls 26 manns í þessari ferð...

Sandra, Þórkatla, Jórunn Atla, Fanney, Svala, Ragnheiður, Agnar, Davíð, Oddný, Bjarnþóra, Sigrún E., Guðmundur Víðir, Gulla, Kolbrún Ýr, Kolbeinn, Stefán Bragi, Örn, Siggi, Vilhjálmur og Silla og svo neðar eru Jóhanna D., Gerður Jens., Ólafur Vignir og Bjarni en Bára tók mynd.

Frosinn leirinn... árstíðabundnir dropasteinar sagði Agnar :-)

Á köflum hvarf sandurinn og mosinn tók alveg við með lynginu...

Þvert yfir Ísland-ferðirnar verða alltaf riddara-prjóna-peysugöngur þar sem prjónahúfur, ljóð, tónlist og dans mun alltaf skreyta gönguna til að brjóta upp vegalengdina og erfiðleikastigið... eins gott að hafa bara gaman þegar gengið er rúmlega 30 kílómetra. og vera hæfilega kærulaus og afslappaður á milli þess sem gengið er rösklega og spjallað sem aldrei fyrr fullur af náttúruorku...

Gerður Jens er ein af mörgum hæfileikaríkum prjónakonum klúbbsins... og hún er búin að prjóna riddarapeysu-húfu í stíl við peysuna sína... ekki lengi að þessu ofurkonan mikla !

Hún var aldurshöfðingi ferðarinnar og var létt á fæti allan daginn eins og hennar er von og vísa... magnað alveg og langtum meira afrek en margir gera sér grein fyrir... !

Eldvörpin framundan... þangað voru þjálfarar að koma í fyrsta sinn og voru spenntir að upplifa...

Stígurinn góður á þessum kafla og greinilegt að fleiri ganga hér um en fyrri hluta leiðarinnar...

Frost í jörðu og svalt... þó þurrt og autt væri...

Sólin var lág í suðri en það var háskýjað að mestu og hún náði ekki að skína á okkur að ráði fyrr en síðar um daginn...

Fyrstu gígarnir í Eldvörpunum...

Vörðuð leið... hólótt og hraungrýtt... magnaður kafli eins og fleiri á þessari leið...

Félagsskapurinn... umræðurnar... hláturinn... grínið... glensið og dýptin í samræðunum var ekki síst það sem gaf þessari göngu gildi en áhrifamikið landslagið...

Ísland er svo fallegt...

Lyngið vaxið yfir stíginn... eða mannskepnan í raun troðandi sér yfir lyngið... maður reyndi að hlífa gróðrinum sem mest maður mátti...

Hér hófst gígröðin mikla í Eldvörpunum...

Þjálfarar voru ákveðnir í að brölta ekki upp á fjöll og fell á leiðinni heldur einbeita sér að gönguleiðinni til að spara orku hópsins í heild, svo allir hefðu orku til að klára alla leiðina... og Örn stóð samviskusamlega við það plan eins og herforingi... en nokkrir með Báru í fararbroddi stóðust ekki mátið og skelltu sér upp í gígana í Eldvörpunum... á meðan hinir gengu með Erni áfram eins og áætlunin var...

Stórkostleg fegurð þarna sem ekki fangast á myndum...

Hér þurfum við að koma á þriðjudagsæfingu og njóta í rólegheitunum takk fyrir...

Þessi gígur var opinn á tveimur stöðum...

Komin upp og útsýnið áhrifamikið...

Sjá stíginn hægra megin þar sem flestir gengu á meðan við klöngruðumst hér upp og niður...

Fín leið á slóða sem sjá mátti að er orðinn þó nokkur enda margir komið hér að skoða á heilu rútunum...

Við fylgdum slóðanum framhjá gígunum og vorum dolfallin yfir fegurðinni...

Hraunhellur og hellar um allt undir okkur...

Rjúkandi heiti gígurinn sem heillaði okkur upp úr skónum og er hér framundan heitir Rauðhóll...

Mann setti hljóðan... hér rauk úr öllu landinu í kring... ekki bara gígnum... það var stutt í heita kvikuna að manni fannst...

Litið til baka... hér rauk ekki upp úr jörðinni...

Gróðurinn svo litfagur og sterkur á þessum stað...

Þórkatla eins og svo margir hefur prjónað sér riddarapeysu í stíl við liti náttúrunnar... hún var ansi nálægt þeim í þessu landslagi með ljósmosagræna litinn og gula og gráa litinn...

Rjúkandi heitt upp á milli steinanna...

Gjár og sprungur um allt og hiti um allt...

Sjá hvernig það rýkur úr sprungunum um allt...

Gengið meðfram Rauðhól...

Norðan Rauðhóls er áhrifamikil náttúruperla sem stígurinn liggur í raun í gegnum...

Kuldinn og hitinn tókust á...

Kalt loftið kallaði fram gufuna sem stafaði af heiti jörðinni...

Djúpgrænn og blómstrandi gróðurinn...

Honum leið vel í þessum jarðhita... hér var ekkert vetrarlegt að sjá... bara blómstrandi sumarhiti...

Við reyndum að hlífa gróðrinum og fylgja bara slóðanum hér...

Grænt slý upp úr þessari holu...

Mosavaxnar sprungur og gróðursælt hraun í hvarfi undir...

Það var sumar á þessum kafla...

Svo tók hrímað grjótið aftur við...

En rjúkandi jarðhitinn var enn til staðar um stund...

Litið til baka...

Brauðhellir líklega hér... stórt bílastæði er hinum megin við Eldvörpin... þar munum við þá leggja þegar það verður þriðjudagsæfing hér á þessu eða næsta ári...

Eftir þessa stórkostlegu náttúrusmíð sem á auðvitað að vernda sem mest við getum... en væri samt synd að loka fyrir alla umferð um... var haldið út í hraunaða, mosalagða eyðimörkina aftur í átt að fjalli Grindvíkinga, Þorbirni... bærinn Grindavík var okkur á hægri hönd í fjarska og það var aldrei langt í næsta þjóðveg svo menn geta alltaf látið sækja sig ef þeir gefast upp á þessari gönguleið...

Menn orðnir ansi svangir hér enda búnir rúmlega 10 kílómetrar frá því við borðuðum síðast...

Litið til suðurs þar sem sólin var tekin að lækka aftur á lofti...

Loksins nesti !

Sumir dauðfegnir en aðrir vildu alls ekki hafa nesti fyrr... erfitt að stilla þetta af fyrir alla því um leið og þjálfarar reyna að passa að hafa nestistímann ekki of seint heyrist "ha, nesti strax ?"... og þegar við höldum aðeins áfram af því menn vilja ekki fá nesti strax þá er það "Hvenær er eiginlega nesti ?" :-) :-) ... sem sé, best að ákveða þetta strax í upphafi göngu, hvar nestispásurnar séu og þá eru allir með nasl í vasanum sem þeir geta gripið í ef þeir finna fyrir orkuleysa og eiga erfitt með að bíða eftir næsta nestistíma...

... en það er sláandi að upplifa hversu nægjusamur líkaminn verður í þessum löngu göngum og hvernig hann hættir smám saman að biðja um mat og er lítið sem ekkert svangur allan þennan langa göngudag... en kallar svo eftir næringu þegar allt er búið... en það er NB alltaf góð regla að borða vel í nestispásunum alveg óháð svengd, borða til að hafa orku til að geta haldið áfram og liðið vel kílómetrunum saman... og það gildir fyrir alla, hvort sem menn eru vanir eða ekki, því líkaminn þarf orku til að geta gengið í rúmlega níu klukkutíma...

Ef við förum einhvern tíma aftur, þá eru best að hafa nestistíman á þessum þremur stöðum

Við Flekaskilin eða þar um bil - við Eldvörpin og loks á bílastæðinu við skilti Ingibjargar norðan við Þorbjörn.

En hins vegar var þessi nestisstaður alveg frábær... ofan í stórri gjótu í góðu skjóli og nóg pláss fyrir alla... tær snilld og vel valið...
svo við hefðum ekki viljað missa af honum í rauninni... svona er þetta... :-) :-)

Það var gott að borða... viðra fæturna... hvílast... spjalla... leggjast flatur... og hlaða batteríin...

Hér komin tæplega 20 km... og ennþá eftir 14 kílómetrar...

Menn voru misþreyttir þegar hér var komið við sögu og farið að rífa vel í þol og úthald á langri vegalengd...

Þjálfari nýtti því tímann meðan síðustu menn voru að koma sér af stað til að taka prjónahúfumynd... en vegna C19 mega menn ekki vera saman í einni góðri hópmyndaklessu... og því náðist ekki að taka nægilega góða mynd af húfunum því miður...

En við reyndum...

Jóhanna D., Þórkatla, Gerður Jens, Bjarnþóra, Jórunn Atla og Örn með Þorbjörn í baksýn...

Finnum einhverja aðra útfærslu á prjónahúfumynd næst !

Jæja... best að halda áfram...

Þessi kafli frá malarveginum að Þorbirni var alveg magnaður...

Úfinn... skórskorinn... varasamur vegna stórra gjáa og gjóta...

Heilmikið brölt í úfnu stórbrotnu hrauninu...

Þorbjörn að nálgast...

Það þurfti að fara varlega... og í miklum snjó er þetta varasamt svæði ef fennir yfir gjóturnar...

Kyngimagnað !

Jörðin... og himininn... allt svo fallegt þennan dag...

Hér þurfti að fara varlega yfir eins og á fleiri stöðum..

Ansi djúpar sumar sprungurnar...

Komin í gróskumikinn dalinn við Þorbjörn þar sem Agnar sagði okkur að menn hefðu reynt að hafa hér skála til að gista í fyrir þá sem vildu gista meðan gengið væri um allan Reykjaveginn (frekar en að þurfa að keyra til byggða á milli sbr. erlendir ferðamenn sem dæmi) en skálinn hefði verið skemmdur því miður og því gáfust menn upp á að hafa hann hér... synd...

Friðsældin var mikil hér...

Sólin farin að skína á okkur á lágri ferð niður aftur...

... og sólsetrið að lita allt...

Komin að Þorbirni og hér var varaplan fyrir þá sem hefðu viljað láta sækja sig ef þeir væru búnir að fá nóg í bili...
en Agnar var með Soffíu sína á hliðarlínunni hér á bílnum og bauð upp á konfekt og drykki ef menn vildu gæða sér fyrir síðasta kaflann...
og við það efldust allir og hikuðu ekki við að klára þessa leið alla leið í Stóra Leirdal...

Gestrisnin var með ólíkindum af hendi þeirra hjóna...

Kaldur á kantinum... ef einhver vildi... við hefðum kannski bara átt að fá okkur einn áður en síðasti kaflinn var farinn því hann reif verulega í...
ætli það sé betra að ganga síðasta kaflann í bullandi kæruleysi... ? ... ja, það má spyrja sig :-)

Takk innilega elsku Agnar og Soffía fyrir dásamlega gestrisni eins og Agnari er svo oft lagið !

Það var freistandi að fara sunnan við Þorbjörn því það myndi styttta leiðina nokkuð...

... en slóðinn er mun fallegri norðan við fjallið og við vildum upplifa þá leið...

Hraunbreiðan greinilega runnið alveg að fjallinu og ekki komist lengra...

Við gleymdum okkur í sólsetrinu og nutum þess að fara þennan fallega legg...

Sólin gerði allt svo fallegt og hlýtt...

Takk fyrir okkur kæra janúarsól... þú ert kærkomin sýn í lok janúar og þvílíkt farin að hækka þig á lofti í lok mánaðarins...

Skógurinn hennar Ingibjargar...

Hér höfum við farið nokkrum sinnum upp og niður Þorbjörn... skógurinn orðinn ansi myndarlegur á þessum árum...

Það er mjög svo viðeigandi að skíra stíginn eftir þessari konu sem hafði forgöngu um að gróðursetja tré norðan í Þorbirni eftir að hún varð sextug árið 1957...

Takk fyrir okkur Ingibjörg og annað skógræktarfólk sem glætt hefur leiðir okkar fegurð og mýkt sem er svo kærkomin mitt í auðninni..

Frá Þorbirni var farið yfir Grindavíkurveg yfir á fjallabakið þar sem stígurinn liggur yfir Hagafjall, upp á Vatnsheiðina, bak við Húsafell, Fiskidagsfjall og Festarfjall... með talsverðum krók norðan við Hrafnshlíðina sem átti eftir að reyna vel á okkur...

Hagafjall hér þar sem fyrst var farið meðfram því...

... svo komu smá brekkur hér upp sem við vorum varla að nenna að taka :-)

Eftir rúmlega 20 km göngu var þetta ekki alveg það sem við vorum í stuði fyrir, en við vorum enga stund hérna upp og tókum þetta á gríni og spjalli eins og vanalega...

Komin í Gálgakletta... virkilega áhrifamikill staður... hér munum við ganga um á þriðjudegi á næsta eða þar næsta ári... þjálfarar komnir með nokkrar góðar hugmyndir að þriðjudagsæfingum eftir þessa gönguleið dagsins...

Sjá síðu Ferlis-manna:

 https://ferlir.is/galgaklettar-vid-grindavik-stapinn/

Flottur staður og við áðum aðeins hér áður en haldið var áfram...

Sólin var skyndilega sest og það húmaði að...

Vatnshlíðin var mjög aflíðandi sem betur fer og við tókum hana á rjúkandi spjallinu...

Litið til baka... Þorbjörn strax kominn í fjarskann...

Hér varð misskilningur á milli Vilhjálms sem fór afsíðis við Gálgakletta og skilaði sér fljótlega aftur í hópinn en Jóhanna, eiginkona hans hélt að hann hefði ekki skilað sér aftur og ákvað að bíða eftir honum þannig að fljótlega var hópurinn kominn yfir Vatnshlíðina og í hvarf. Þar sem Vilhjálmur svaraði ekki ítrekað símanum hringir hún í Báru þjálfara sem var aftast þó nokkuð á eftir hópnum og ennþá stödd efst í austurendanum á Vatnshlíðinni og gat því gengið til baka upp á efsta punkt á hlíðinni og horft yfir allt svæðið en sá hann hvergi... eftir símtal við Örn kom í ljós að Vilhjálmur var löngu kominn í hópinn svo okkur var mikið létt  og Jóhanna var þá ekki lengi að strunsa upp eftir og ná Báru en á meðan gekk Vilhjálmur til baka til okkar og við náðum svo hópnum öll þrjú stuttu síðar á rjúkandi fart meðan hópurinn beið...

Í ljós kom að sími Vilhjálms var rafmangslaus og lexían því hér að allir séu með hleðslubatterí í bakpokanum því ef maður verður viðskila við hópinn af einhverju orsökum þá er slæmt að hafa engan síma... einnig að var það lexía hér að ekki slíta sig frá hópnum nema láta þjálfara vita og loks var þetta ágætis áminning um að melda sig skýrt inn í hópinn aftur ef maður fer afsíðis... en í hverri ferð eru margar lexíur því við erum alltaf að læra og lenda í alls kyns kringumstæðum... svo við stressuðum okkur nú ekki á þessu frekar en öðru og héldum öll áfram... dauðfegin að allt væri í lagi með Vilhjálm og kvenþjálfarinn sérstaklega því hugurinn er ekki lengi að fara á flug og byrja að hugsa allar mögulegar kringumstæður... meðal annars hvernig við gætum leitað að Vilhjálmi eftir að myrkrið var skollið alveg á...

Hjörtun voru nokkur á leiðinni...

Strunsið á Jóhönnu sést vel hér... hún var ekki lengi að koma sér til baka til hópsins...

Þessi kafli kringum Hrafnshlíðina sem líka heitir Há-Hrafnshlíð á kortum var andlega krefjandi þar sem við vorum orðin svolítið óþreyjufull að komast í bílana en menn nutu þess samt að kynnast þessum kafla... hér voru 2,9 km í bílana... og svo lengdist sú vegalengd við að fara til vinstri í raun fjær bílunum...

Þetta var erfiður kafli þar sem myrkrið skall hér á og við neyddumst til að ná í ljósin síðasta hlutann sem við hefðum helst viljað sleppa við til að sjá alla leiðina og geta haldið okkur á stígnum alla leið í bílana... en hér skildi talsvert á milli hópsins og Guðmundar Víðis og Kolbrúnar Ýr því  Guðmundur var orðinn mjög sárfættur og þjáðist greinilega mikið þessa síðustu kílómetra... lexían hér að koma ekki í svona langa göngu nema vera vel undirbúinn líkamlega, mæta í göngur og taka langar göngur með klúbbnum eða á eigin vegum, það er enginn að geta gengið 33 kílómetra óundirbúinn. Einnig að klippa táneglurnar fyrir erfiðar göngur (þjálfarar ætla að minna á þetta fyrir næstu ferð !)..

... og eins var lexían hér sú að ef menn eru farnir að dragast mikið aftur úr snemma í þessum löngu göngum þá þurfa þeir að gera ráðstafanir með að láta sækja sig og stytta gönguna frekar en að reyna að þrauka síðustu kílómetrana, því það er ekki sanngjarnt gagnvart öllum hinum sem mættu vel undirbúnir og æfðir að þurfa að bíða mikið og tefjast þannig að við misstum af síðasta kaflanum í dagsbirtu og vorum komin frekar seint í bæinn.

Um leið og við komum að beygjunni þar sem þjóðvegurinn liggur stuttu frá gönguslóðanum bað þjálfari Guðmund Víði og Kolbrúnu að ganga þangað og annað hvort bíða eða ganga bara rólega niður eftir í áttina að bílastæðinu svo það myndi ekki slá að þeim við að stoppa í kuldanum... og á meðan hélt hópurinn áfram á slóðanum enda ennþá tæpir 2 kílómetrar í bílana...

Þar sem við vorum komin í myrkur og sumum var orðið kalt að bíða síðasta kaflann var ákveðið stuttu síðar að fara bara þjóðveginn allur hópurinn síðasta rúma kílómetrann frekar en að þvælast á slóðanum í lokin, þar sem hann var mjög grýttur og það var ákveðin slysahætta þar sem langt var liðið á daginn, allir þreyttir og erfitt að þreifa sig sárfættur yfir grjótið í myrkrinu...

Við strunsuðum því síðasta kaflann á malbiki dauðfegin að það væri stutt eftir og himinlifandi með afrek dagsins...
en við fylgdumst með Stefáni og Vilhjálmi halda sig áfram á gönguslóðanum ekki langt frá þjóðveginum og fara geyst yfir þannig að þeir náðu að bílastæðinu á svipuðum tíma og hópurinn skilaði sér þar eftir þjóðveginum. Vel gert hjá þeim !

Fyrir þá sem fara í okkar spor þá er slóðinn stikaður áfram og svo þarf að beygja af eiginlegum Reykjavegi til hægri og taka malarslóðann að bílastæðinu því Reykjavegurinn sjálfur fer ekki niður að þjóðvegi heldur í skarðið milli Slögu og Borgarfjalls en við munum ganga þennan kafla á næsta legg og missum því í raun ekki af neinum hluta Reykjavegarins sjálfs sem er frábært :-)

Mikilvæg lexía fyrir alla:

Það er nauðsynlegt að allir sem ætla í þessar Þvert yfir Ísland göngur með okkur, mæti á þriðjudagsæfingarnar eða í tindferðirnar með okkur svo við þjálfarar getum metið líkamlegt form allra sem mæta, annað er ekki sanngjarnt gagnvart þeim sem æfa sig samviskusamlega fyrir þessar göngur. Það geta allir gengið rúmlega 30 kílómetra ef heilsan er í lagi OG þeir eru búnir að ganga á fjöll og fara í dagsgöngur áður NB. Það var synd hversu margir hikuðu við að koma en langaði með, þeir hefðu örugglega getað gert þetta, því það rúlluðu hreinlega allir í ferðinni þessu upp sem á annað borð voru búnir að æfa vel síðustu vikurnar og skiluðu sér því allir brosandi, geislandi glaðir, sigri hrósandi og þakklátir í bílana í myrkrinu við Slögu... andrúmsloftið var ógleymanlegt... sigurinn var dísætur og ógleymanlegur með öllu !

Eftir alla þessa kílómetra gangandi... beið okkar að keyra í myrkrinu í hálftíma aftur út í Reykjanesvita óupplýsta leið að sækja bílana sem þar voru skildir eftir um morguninn... og keyra svo í myrkrinu heim til Reykjavíkur á rúmum hálftíma... í bæinn vorum við komin um kl. 20:40 sem var ansi seint en við höfðum áætlað heimkomutíma milli kl. 19-20:00 og því vorum við innan tímarammans en hefðum líklega verið tæpum klukkutíma fyrr heim ef þjálfarar hefðu passað betur upp á að allir væru vel undirbúnir sem mættu í þessa göngu.

Lærum af reynslunni allir, það er þess virði að halda sér vel í formi, fara á vinafjallið sitt einu sinni í viku að lágmarki og ganga með hópnum allar göngur sem maður kemst í, stuttar og ekki síst langar því það er svo mikið ævintýri að upplifa svona sigur, þar sem maður reynir vel á sig og kemst að því að maður getur miklu meira en maður heldur !

Til hamingju allir - þið voruð mögnuð að ná þessu svona flott og vel í gleði og stemningu !

Þversnið af göngunni... alls 32,9 km á 9:32 - 9:35 klst. upp í 113 m hæst með alls 788 m hækkun úr 13 m upphafshæð á klettunum við sjóinn og 41 m endahæð við fjallið Slögu.

Gönguhraðinn var 3,4 km/klst. að meðaltali - en 4,4 km meðan við vorum á hreyfingu.

Göngutíminn sjálfur var 7:27 klst. og stopp-tíminn 2:08 hjá Erni en er auðvitað aðeins breytilegur eftir því um hvern er að ræða í göngunni
og munur á fremsta og aftasta mann NB - úrið hjá aftari þjálfara entist því miður ekki út gönguna og lexían þar að mæta með fullhlaðið úr í þessar ofurgöngur !

Gaman að spá í tölfræðina og bera svo saman leggina síðar !

Leiðin í heild. Við kölluð upphafsstaðinn Reykjanestá þar sem hefð er komin á það frá þessum stað við Valahnúk en kannski ættum við að segja frekar "Reykjanesvita" þar sem á korti er Reykjanestá 1,6 km sunnar en við gengum ?

Fyrsti hlutinn... Reykjanesvitinn og Flekaskilin að Eldvörpunum...

Miðhlutinn um Eldvörpin að Þorbirni...

Síðasti kaflinn frá Þorbirni að Slögu við Stóra Leirdal...

Glæsilegt afrek... sætur sigur... ógleymanlegur dagur... áhrifamikið landslag... geggjaður félagsskapur !

Næst verður það Stóri Leirdalur að Undirhlíðum en ekki alla leið í Kaldársel þar sem það yrði líklega nálægt 40 km... en við ætlum alltaf að ná 30 km eða þar um bil til að nýta hvern dag vel... æfum því vel öll ef við viljum vera með... en þeir sem geta ekki hugsað sér svona langar vegalengdir fara þetta bara í tveimur hlutum á eigin vegum og eru samt með, ekki spurning.

Þþað geta þetta allir ef heilsan er í lagi og menn vel undirbúnir andlega og líkamlega, en það þarf að vera einbeittur til að takast á við svona verkefni og við ráðleggjum öllum að reyna að nýta okkar ferð ef þeir mögulega geta, þar sem það er fljótt að verða vesen að reyna að ná hópnum eftir á eins og mörg dæmi sanna sbr. Þingvallafjallaáskorunin,  Hvalfjarðaráskorunin o.fl.

Vá, hvað við hlökkum til næsta leggjar í mars !

Gps-slóð leiðarinnar með góðum ráðum þar undir:

https://www.wikiloc.com/hiking-trails/thvert-yfir-island-1-reykjanesta-i-stora-leirdal-300121-65020694

Myndband af ferðinni hér: