Glymur Hvalfell
í vetrarham eins og hann gerist bestur
þó erfiður væri !

Þar sem Hvalfellið er eitt af Hvalfjarðarfjöllunum tólf sem skorað var á alla að ná á árinu 2019...
buðu þjálfarar upp á aukaferð á Hvalfell upp með Glym laugardaginn 9. nóvember
en þá versnaði veðurspáin fram á föstudag og við frestuðum göngunni um viku
og laugardaginn 9. nóvember lofaði góðu fram eftir vikunni
en þó var éljagangur komin í hana þegar að helginni kom og stöðug úrkoma á föstudagskvöldið á norska vefnum...
en þá vorum við búin að staðfesta brottför og við vonuðum það besta...

Þetta leit illa út þegar við ókum inn Hvalfjörðinn, skýjað niður í hlíðar í fjöllunum sunnan megin við fjörðinn og augljós úrkoma...
Botnssúlurnar á kafi í skýjum og ansi kuldalegt um að litast... á okkur runnu tvær grímur...
en þegar í Hvalfjarðarbotn kom leit Hvalfellið mjög vel út... autt að sjá...
glefsur af bláum himni fyrir ofan og fallegt að sjá upp fjallið..

Við fórum hefðbundna leið að Glym um frosinn stíginn með nýfallinni mjöll yfir öllu... óskaplega fallegt að sjá...

Éljagangurinn var þó um allt... þakti Akrafjallið þegar litið var til baka...
og hafði greinilega herjað á Reynivallaháls og Meðalfellið eins og sjá mátti þegar við keyrðum inn fjörðinn...

Svartagjá í Botnsdal... þar sem við náðum í mjög fallega þriðjudagsgöngu í sumar
óhefðbundna leið að Glym sem fáir fara...

https://www.youtube.com/watch?v=azI9k10LYuw&t=1s

Þennan nóvemberdag var jólalegt... friðsælt... fallegt... til að byrja með...
en það átti eftir að breytast því miður...

Komin ofan við hellinn... vinsælasta leiðin upp með gljúfri Glymd hér hægra megin...
yfir Botnsánna á símastaur sem er alltaf fjarlægður á veturna... og um stígana í hlíðunum og kjarrinu...
líklega fegursta gangan sem hægt er að bjóða upp á í sæmilegri innan við klukkustundarfjarlægð frá borginni...

Nú gengum við vestan megin við gljúfrið sem er ekki alveg eins falleg leið og austan megin þó falleg sé...

Óskaplega fallegt í nýföllnum snjónum...

Litlir fossar um allt fram á brúnunum og jafnvel innan úr berginu eins og í Jökulsárgljúfrum fyrir norðaustan...
og lesa má svo fallega um í bók Sigrúnar Helgudóttur um gljúfrin frá Dettifossi að Ásbyrgi...
hrein unun sú bók og leiðin a tarna...

https://www.forlagid.is/vara/jokulsargljufur/

En... við vorum stödd í hinu ægifagra og smáa Glymsgljúfri
sem er líklega um hundraðfalt minna en gljúfur jökulsins eða svo...

...en sannarlega sama listasmíði náttúrunnar svo mann setur hljóðan aftur og aftur...

Stígurinn upp vestan megin er stundum torsóttur í sívaxandi kjarrinu á svæðinu svo versnar með hverju ári...
en skemmtilegur að vetri til... og mjög gaman að upplifa þessar leiðir á ólíkum árstímum...

Ofar birtist útsýnið smám saman í allar áttir...

... og þarna fór éljagangurinn að ráða ríkjum...

Ekki sérlega kalt... en það gekk á með éljum og tilheyrandi vindi...

... sem á köflum deyfði skyggnið að hluta...

Frostið jókst með hverjum hæðarmetra upp í mót og frosnir fossar tóku við spriklandi léttleikanum neðar...

Meiri snjór... versnandi veður...
en við vorum dáleidd af stórfengleika landslagsins þarna og héldum ótrauð áfram...

Komin ofan við fossinn sjálfan og áhyggjur af vaðinu framundan rétt ofar farnar að íþyngja mönnum...

Þetta gat varla verið kuldalegra... vindur, kuldi og éljagangur... og snjór á árbökkunum...

Örn er yfirlýst enginn áðdáandi þess að vaða...
og útbjó sig þannig að hann fór á gönguskónum yfir með legghlífarna vel yfir skónum
og komst upp með það án þess að blotna með því að fara rösklega yfir..

Við hin fórum í vaðskó...
eða klæddum okkur í laxaslöngur og þurfum því að bjástra heilmikið í kuldanum á bakkanum áður en lagt var í hann...

Þegar áin er vatnslítil getur hún frosið að hluta... því var ekki að skipta þennan dag...
vatnsmikil áin vel útbreidd og ísköld... en furðulega eins og að sumri til að mati þessa ritara hér...

Það sem var erfiðara við þessa vöðun í samanburði við sumarið var brjástrið á árbökkunum í snjónum...
og snjókoman þakti strax allt sem lagt var frá sér...

Inga Guðrún komin í tevurnar sínar... en reimin yfir ristina gaf sig einmitt á þessum tímapunkti sem hentaði ekki...

Og Bjarni í laxaslöngunum sínum... klæddi sig þannig eingöngu úr gönguskónum og í slöngurnar... og svo í tevur...
einfaldar vesenið heilmikið með þessari aðferð... hún virkaði vel í Jökulsárgljúfrum...

Jórunn hélt á hundinum Heru yfir..

Björgólfur notaði sömu aðferð og Bjarni... Laxaslöngur yfir göngusokkana og svo tevur yfir...
þeir voru ánægðir með þessa leið... þýðir að það þarf að pakka pokunum með en þeir vega mjög lítið...

Ókosturinn er sá að fæturnir fá ekki vatnsbaðið sem mörgum finnst hressandi...
þær eru ennþá inni í sokkunum en á móti kemur að kuldinn leggst ekki um allt eins og væri maður berfættur...
svo sitt sýnist eflaust hverjum og einum um þessa aðferð :-)

Alli fór á táslunum í strigaskónum sínum yfir eins og í Jökulsárgljúfrum...
og í bakaleiðinni fór hann í ullarsokka og á gönguskónum yfir... nennti ekki þessu vaðskódæmi aftur...
og það dropaði bara rétt í skóna :-)

Ekki hlýlegasta vöðunin í sögu klúbbsins...
en við lentum óvart í svipuðum aðstæðum í Sveit í borg göngunni um Leirvogsá á þriðjudegi í mars...
og grínuðumst með það að það hefði augljóslega verið undirbúningur fyrir þessa göngu af hendi örlaganornanna :-)

https://www.youtube.com/watch?v=hGiZFtzN1_o

Þetta var sama upplifunin... vöðun í snjókomu, vindi og kulda... hvílíkt dýrindisævintýri...
sem bara gaf styrk og létti... nú vitum við að það er ekkert mál að vaða yfir ár þó það sé vetur...
það breytir nákvæmlega engu...

... nema reyndar því að ef það er mikill klaki á bökkunum þá getur þetta verið mál...
og það er jú erfiðara að klæða sig í og úr á bakkanum að vetri til :-)

Ef maður var lengi að klæða sig í...
var allt orðið hvítt af snjó sem lá á jörðinni...
og þannig blotnuðu vettlingar, sokkar, skór, bakpokar strax...

Laxaslöngur... EKKI laxapokar... a la Björgólfur og Bjarni... já... vel þess virði að prófa þessar græjur næst :-)

Ísköld á tánum og fingrum... lögðum við aftur af stað... og nú upp Hvalfellið...
þar sem veðrið versnaði bara með hverjum hæðarmetranum upp í mót...

En þetta var bara fallegt og lofaði góðu til að byrja með upp fjallið...

... vindurinn geystist jú fram af brúnum... en það glitti í bláan himin... og við vorum vongóð...

Mjög falleg leiðin upp í vetrarbúningnum...

Litið til baka með Botnsánna sem rennur úr Hvalvatni og niður Glymsgljúfur til sjávar...

Fljótlega var ljóst að hundurinn Hera réð ekki við þessar aðstæður...
þær voru með versta móti fyrir hundaloppur almennt...
ekki mikið frost og því smá bleyta í snjónum sem loddi við feldinn og loppurnar
og safnaðist þannig mikill samanþjappaður snjór á loppurnar allar
og svo fór skeggið og augnhárin að festast í snjóklumpunum líka...

Jórunn og Alli reyndu að klæða hana í skjólbetri flík en það var of seint, snjórinn var of fastur á henni og hún komst ekki í gallann...
við settum hana í bakpokann hans Alla innpakkaða í riddarapeysuna hennar Jórunnar... en vindurinn buldi þannig á henni með höfuðið upp úr að okkur leist ekki á blikuna og þjálfari ráðlagði þeim að snúa við... því miður... þungbær ákvörðun en eina vitið... ekki vildum við hafa hund hætt kominn uppi í fjalli í brjáluðu veðri sem hefði afdrifaríkar afleiðingar í för með sér... það var auðséð að Hera var ofurseld aðstæðunum og algerlega upp á okkur komin... það var okkar að snúa úr þessum aðstæðum hennar vegna... og því sneru Alli og Jórunn við í tæplega 400 m hæð og fóru sömu leið til baka... aftur yfir ánna og með gljúfrinu í bílinn... stuttu fyrir bílinn hleyptu þau henni út bakpokanum og hún hljóp um eins og ekkert hefði í skorist... sem betur fer... lexían hér að klæða hana fyrr í meiri hlífðarföt... þetta veður var ekki fyrirséð og aðstæðurnar voru verri en við áttum von á... og helmingur leiðarinnar enn eftir upp í verra veður alla leið á tindinn...

Við hin héldum áfram upp og mændum á fjallið ofan okkar...

Skemmtileg leið um hjalla, gil og grjót...

Hvalfjarðarbotn orðinn ansi fjarlægur...
við vorum komin langleiðina upp og þetta yrði ekkert mál fannst manni en það voru samt nokkrir kílómetra eftir...

Þegar ekki gekk á með éljum friðaðist aðeins í veðrinu... en það versnaði fljótt aftur ef vindurinn lamdi aftur á með éljunum...

Við reyndum að finna skjól til að fá okkur nesti... en það gafst ekki...

... og því borðuðum við enn einu sinni í þessum klúbbi í hráslaga...

Hver og einn reyndi að ná skjólbletti bak við þessa grjóthrúgu á einhverjum sæmilegum stað...

Batman fékk nestið sitt beint í snjóinn... ekkert slétt grjót í boði til að framreiða það á...

Allt strax hvítt af snjó þar sem maður sat... nestið frosið og ískalt... maður hefur ekki lifað fyrr en maður er búinn að borða nestið við þessar aðstæður... ískalt... hálffrosið... með króknandi fingurnar... ískaldan afturendann... og þurfa svo að pakka öllu saman og klæða sig í íxkalda vettlingana... en allt það bjástur hitar mann upp og þannig getur maður haldið áfram upp...

Hann hrímaðist allur og þegar við reyndum að hreinsa það af honum...
blotnaði feldurinn við strokurnar... og hrímið varð enn meira...
þetta var náttúrlega vörnin hans og ekkert sem við gátum gert enda þolir hann vel hrímaðan feld...
það er rennblautur feldur sem leikur hann grátt...

Þetta var kuldalegasti nestisstaðurinn sem við höfum boðið Kolbeini og Ingu Guðrúnu upp á...
þau voru algerlega að fíla þetta í botn... og nutu þess að slást við veðrið...
það er nefnilega mjög gefandi að gera það...

Áfram héldum við eftir nestið...
komin með orkubruna í líkamann sem gefur manni bensín fyrir slaginn sem var framundan upp síðasta brekkuhornið á Hvalfelli...

Þegar rofaði til milli hryðja þá var útsýnið og landslagið töfrandi enda falleg leið með meiru...

Orðið það erfitt veður að skíðagleraugu voru nauðsynleg...
ekki allir með þær græjur en þær skipta sköpum og geta haft þau úrslitaáhrif hvort menn vilji halda áfram eður ei...
því með skíðagleraugum er tilfinningin eins og maður sé kominn inn í hús... og allt verður léttara... 

Síðasta hornið upp á Hvalfellið... eina mjög bratta brekkan upp fjallið var framundan og veðrið versnaði stöðugt...
við slógumst til og áttum erfitt með að halda jafnvægi... oft verið samt í verra veðri...
en hætt þessu að mestu og líklega hafði það þau áhrif að þjálfarar fóru að íhuga að snúa við...
og tóku tvisvar fund um þá ákvörðun... héldum áfram eftir fyrri fundinn...
en á þeim seinni var ákveðið að snúa við...
þá voru sumir til í að halda áfram en ekki mátti sjá sannfæringuna hjá hinum
og þar sem við veltum vöngum ullum við nánast um koll og þá ákváðu þjálfarar að lengra færum við ekki...

Þarna var hæðin 746 m... úrin sýndi 790 m en það er minna að marka þau....
og því var 100 m hækkun eftir sem er talsvert í þessum veðurham...

Sjá myndband þjálfara á þessum tímapunkti:

https://www.facebook.com/Toppfarar.is/videos/1725605880907055/

https://www.youtube.com/watch?v=0sZ3WXh6PjY

Maður sá að hundinum Batman létti stórum... hann var meira en til í að snúa við...
var farinn að leita skjóls og virtist óöruggur í aðstæðunum eins og reyndar stundum áður þegar veðrin eru verst...

Veðrið lagaðist fljótt með lægri hæðarmetrum og fljótlega var Hvalfellið autt að sjá...
og erfitt að kyngja því að við snerum við frá hæsta tindi...
kvenþjálfarinn sem var aðaltalsmaður þess að snúa við... vildi að spáð yrði í að snúa aftur upp...
en menn voru auðvitað ekki til í það enda ekki spennandi að ganga aftur upp sömu brekkurnar...
enda má sjá af myndbandinu að þetta voru ekki léttar aðstæður og þær hefðu án efa versnað
og verið beint í fangið uppi alla leið á tindinn
en ekki bara á hlið eins og fram að því upp brekkurnar... mjög erfið ákvörðun sem tók tíma að ná sáttum við...
en hluti af fjallamennskunni að geta tekið þessa ákvörðun og sættast við hana...

Við ákváðum að ganga meðfram Glymsgljúfri austan megin til baka og fá þannig fallega hringleið út úr deginum...

... og sáum ekki eftir því... leiðin var listaverk...

Hrikaleikur Glymsgljúfurs er áhrifamikill og fangar mann alltaf...

Stórkostleg náttúrusmíð sem aldrei er hægt að heimsækja of oft...

Glymur er hæsti foss landsins.. 198 m hár...

http://www.ferdalag.is/nattura-og-utivist/haest-strst-lengst/

http://www.fjallgongur.is/tindur93_midfellstindur_180513.htm

https://is.wikipedia.org/wiki/Mors%C3%A1rfoss

Með hækkandi sól hvarf blái liturinn og allt varð gulara... og hlýrra...

Við drukkum í okkur fegurðina í gljúfrinu hans Glyms...
og áttuðum okkur á því dagana á eftir þegar vonbrigðin yfir tindinum höfðu rjátlast af okkur...
hversu mikla orku og heilun við fengum við þessa göngu

Leiðin austan megin er veisla... nokkrir útsýnisstaðir á heimsmælikvarða...

Kolbeinn, Björgólfur, Örn, Bjarni, Ólafur Vignir og Inga Guðrún
en Bára tók mynd og Batman er fremstur
Það vantar Jórunni og Alla og Heru sem sneru fyrr við...

Við spáðum í það hvort leiðin væri víðsjárverð að vetrarlagi í hálku... en svo er ekki...
það er ekkert mál að ganga upp með Glym beggja vegna í vetrarfæri...
og best að vera með keðjubroddam með sér en þetta slapp vel án þeirra samt...

Heilandi ganga þrátt fyrir tindaleysið... yndislegt veganesti inn í dimmasta tíma ársins...

Hér var vetrarfærið sem dæmi betra...
blautt í jarðveginum og í raun ekki þörf á að styðja sig við keðjurnar ef maður var í broddum...

Mjög falleg leið frá upphafi til enda... Glymsgljúfur er í hæsta gæðaflokki...

Mikið búið að lagfæra stíginn og þeir sem ekki hafa farið hér um nýlega voru gapandi hissa
og ekki skrítið... mjög vel gert hjá sjálfboðaliðunum sem hér hafa fært allt til betri vegar síðustu ár...

Við vissum að það yrði erfiðara að vaða Botnsánna neðar í flúðunum...
en vildum samt ná okkur í skemmtilega niðurleið... og það var þess virði...

Örn hélt sig við það að fara á gönguskónum og legghlífunum yfir og Kolbeinn prófaði líka
en þeir blotnuðu þar sem vatnið fór yfir legghlífarnar...
þannig að þeirra aðferð virkaði vel uppi þar sem vatnsyfirborðið var lægra... en ekki hér...
enda fórum við hin á táslunum yfir og í vaðskónum...

... eða í laxaslöngunum sem virkuðu líka vel í þessari vatnsdýpt...

En... Batman lendi í honum kröppum yfir Botnsá... en leysti málið vel...
eins og Dimma gerði á sínum tíma eitthvurt þriðjudagskveldið hér áður fyrr...

https://www.youtube.com/watch?v=GyW53Gy14g4

https://www.facebook.com/Toppfarar.is/videos/1388448507975862/

Við sáum fólk standa í hellismunanum þegar við vorum að vaða ánna...
og mættum svo nokkrum ferðamönnum með íslenskum leiðsögumönnum á leið upp með gljúfrinu vestan megin
en þau voru full aðdáunar á okkur að hafa vaðið í þessum vetraraðstæðum..

Frábært að geta farið þessa leið um hellinn þar sem sumir voru að koma hérna í fyrsta sinn...

... og aðrir að rifja þessa leið upp eftir margra ára hlé...

Fallegt var veðrið þegar við gengum til sjávar með bláma á himni og enn læddist efinn að um
 hvort við hefðum ekki leikandi létt getað harkað af okkur og klárað þennan tind...

Mjög erfiðar vangaveltur...
en hollar og hluti af fjallamennskunni... og kenna manni þakklæti fyrir það sem vel gengur...

Björgólfur sýndi okkur hversu sorglega nálægt við vorum efstu brúnum og þannig bara hornið eftir að hæsta tindi...
og við veltum því fyrir okkur hvort það væri ásættanlegt að telja Hvalfellið sigrað á árinu úr því við klukkuðum ekki hæsta tind...
það munaði jú 100 hæðarmetrum... hver og einn gerir það upp við sig...
en þjálfarar munu reyna að bjóða upp á aðra ferð fyrir þá sem vilja taka aðra tilraun...
en þá er ekki sjálfsagt að allir komist...
svo þeir sem eru alveg ákveðnir verða að búa sér til tíma fyrir Hvalfellið í annarri tilraun ef þeir komast ekki með okkur...

Auðvitað var tekin riddarapeysumynd...
en grábleika peysan hennar Jórunnar var sárt saknað en hún nýttist í að halda Heru heitri í bakaleiðinni fyrr um daginn...

Leiðangursmenn dagsins án Jórunnar og Alla:

Inga Guðrún, Björgólfur, Ólafur Vignir, Kolbeinn, Örn, Bjarni og Batman með :-)

Alls 11,6 km á 5:31 klst. upp í 746 m hæð með 977 m hækkun úr 66 m upphafshæð

Sjá leiðina á korti... jú, það vantar heilmikið upp á tindinn í raun... æji... :-)

Sjá hefðbundna þriðjudagsgöngu að Glym og upp á Hvalfell sem við höfum nokkrum sinnum farið blá:
http://www.fjallgongur.is/aefingar/40_aefingar_april_juni_2017.htm

Rauða slóðin þegar við fórum kringum Hvalvatn og á Skinnhúfuhöfða og skelltum okkur í bríeríi á Hvalfellið í leiðinni...
http://www.fjallgongur.is/tindur104_hvalvatn_hvalfell_010314.htm

... og loks gangan dagsins gul ekki alla leið upp á tind... meira vesenið :-)

Við gerum allt of lítið af þessu nú orðið... að fara í rysjóttu veðri og láta slag standa...
slást við veðrið og sjá hversu langt við komumst...

... reyna sig við erfiðar aðstæður... eins og að vaða í kulda, vindi og éljagangi... tvisvar yfir Botnsánna...

Magnað ævintýri... sem skilur margt eftir... frábær félagsskapur og fólk sem vílar ekkert fyrir sér...
einmitt þannig fær maður svona daga og getur rifjað þá upp árum saman...
að baða Botnsá í vetrarhörkum sem að sumri er ekki leiðinlegt... :-)
 

Við erum á toppnum... hvar ert þú?
www.toppfarar.is

Toppfarar ehf - Viðarrima 52 - 112 Reykjavík - Kt: 581007-2210 - Sími: +354-867-4000 / -899-8185 / -588-5277 - Netfang: bara(hjá)toppfarar.is
Copyright: Höfundarréttur: Bára Agnes Ketilsdóttir