Hrútafjöll og Stóri Dímon
í froststillu og vetrarsól
laugardaginn 5. desember
#Fjallorkagegnveiru

Loksins fórum við aftur saman í göngu... laugardaginn 5. desember á Hrútafjöll og Stóra Dímon sem voru Þingvallafjöll nr. 41 og 42 af 46 á árinu 2020... þrjóskan við að klára þessi fjöll Þingvalla keyra okkur áfram þennan síðasta mánuð ársins... og nýtur sóla og líkami góðs af... kærkomin og sérdeilis notaleg og góð samvera... með heilmiklu jeppasafaríi í leiðinni... í logni og vetrarsól sem vék þó fyrir skýjabreiðu sem barst að vestan þegar leið að hádegi...sem hindraði frosthörkuna sem var spáð og gaf okkur því notalegri og mun hlýrri  dag en spáð var...

Þrátt fyrir að sólin kæmi ekki upp fyrr en rétt fyrir klukkan ellefu... og við lögðum af stað kl. 8:00 frá Reykjavík... að þá var dagskíma á himni í austri þegar keyrt var um Mosfellsheiðina rúmlega átta... skíma sem hvergi sést í borginni fyrir borgarljósunum...

Ef við hefðum getað farið þessa göngu í nóvember, þá hefði bílfærið ekki verið vandamál...
en loksins þegar við lögðum í að fara aftur í tindferðir vegna C-19 þá var kominn snjór á jeppaleiðinni frá Lyngdalsheiði upp að Bragabót...
og því var erfitt að vera viss um að geta keyrt alla leið inn eftir og við lögðum því í þessa ferð með það í huga að þurfa að ganga allt frá 22 kílómetrum niður í 12 kílómetra...

Það var því ómetanlegt þegar við lögðum af stað upp jeppaslóðann að geta keyrt nokkra kílómetra án nokkurra vandkvæða...
þar til keyrt var meðfram Stóra Dímon og þjálfarar festu bílinn á öðrum af tveimur slóðum sem hægt var að keyra upp með honum...

Þjálfarar gátu bakkað sér út úr skaflinu... og lögðu honum og við ákváðum að ganga bara frá þessum stað...
en við sáum að það var slóði vestan við þann sem við vorum á og Agnar og Kolbeinn keyrðu hann og komust að því að hann var rennisléttur...

Við hættum því við að byrja að ganga frá þessum stað, heldur lögðum aftur af stað upp eftir keyrandi...
eftir að Björgólfur hafði losað þjálfarabílinn upp úr skafli sem við festum okkur í þegar við vorum að fara frá austari slóðanum og yfir...
og þarna festi Þorleifur líka sinn bíl og skildi hann bara eftir þar sem við myndum losa hann í bakaleiðinni...

Fínasta leið ofan við Stóra Dímon... sjá hina koma á eftir... en Gulla skildi líka bílinn sinn eftir...

Komin ofar, sjá slóðan sléttan og fínan...
Hrútafjöll vinstra megin lág og Flosatindur mest áberandi og svo hinir Kálfstindarnir hægra megin...

Þetta gekk ótrúlega vel... og nú var keyrt á fullum hraða til að láta enga skafla gleypa sig !

Siggi komst með stæl alla leið upp eftir á sínum Suzuki Jimny...
og allir hinir nema Davíð sem var á jepplingi og skildi sinn eftir á miðri leið og fékk far síðasta spölinn upp eftir...

Við komumst að fjallsrótum og gátum loksins lagt af stað kl. 10:02 í dagsbirtunni sem mætt hafði á svæðið mitt í jeppahasarnum...

Við vorum vel heit eftir jeppaævintýrin... ótrúlega gaman að kljást við færið og tosa hvort annað upp úr sköflunum...

Stórfengleg sólarupprás tók við fyrsta kaflann upp á Hrútafjöllin...

Komin ofar og sjónarspilið hélt áfram... Suðri í Kálfstindum... sem við gengum á í fyrstu Kálfstindaferðinni árið 2010...

http://www.fjallgongur.is/tindur37_kalfstindar_010510.htm

Kálfstindafararnir frá því 24. október... í sögulegri ferð í miklum vindi en sumarhita...

http://www.fjallgongur.is/tindur209_kalfstindar_241020.htm

Spáð var miklu frosti þessa helgi... sérstaklega á laugardeginum... allt upp í mínus 20 gráður... en svo kom skýjabakki inn á veðurkortin úr vestri... sem lagðist fyir borgina snemma á laugardeginum og lagðist svo yfir suðvesturhluta landsins... og gaf hlýju sem kom í veg fyrir allt þetta frost sem við vorum búin að búa okkur undir... og enduðum því á að vera vettlingalaus og húfulaus á köflum þennan dag... og í mun betra veðri en oft í tindferðunum...

Hrafnabjörg í vetrarklæðunum...

Engu líkt að ganga svona í sólarupprásinni... þetta einkennir þennan árstíma...
að upplifa dagrenningu og sólarlag í sömu göngunni....

Friðurinn var alger... lognið var algert... það glumdi í frosnum ísnum sem við gengum á á keðjubroddunum okkar... sem voru nákvæmlega rétti búnaðurinn á þessari ávölu og saklausu leið...

Botnssúlurnar svo fallega hvítar og saklausar að sjá...
við vorum komin það hátt upp að þær voru mjög saklausar að sjá...

Tveggja metra reglan í gildi... við vorum 10 manns... enginn annar en við á svæðinu...
þetta var ólýsanlega kærkomið eftir engar ferðir í einn og hálfan mánuð...

Hengillinn með Vörðuskeggja efstan... hann er á dagskrá 19. desember... sem yrði þá 3ja tindferðin í desember af fjórum...
í þrjóskulegri og einbeittri viðleitni til að ná öllum 48 Þingvallafjöllunum á árinu...

Skyndilega vorum við ekki lengur ein í heiminum... heill hópur af ljósum keyrði upp eftir slóðanum sem við fórum um um morguninn... komin hér framhjá Stóra Dímon... sjá litlu blettina hægra megin framan við hann... við vorum ekki viss hvað þetta var... aðrir göngumenn að koma í humátt á eftir okkur ? ... varla... jeppamenn, ha, nei, er það ? ... fjórhjól kannski, já er það ekki... en við giskuðum ekki rétt...

Við héldum áfram inn eftir og þurftum að skottast frá suðvesturbungunni yfir á meginfjallgarðinn austan megin...

Þar var smá gil á milli sem við komumst auðveldlega upp á keðjubroddunum í gegnum skaflinn...

Æji... hér átti að taka mynd af stráinu með klakanum... tókst ekki...

Frábær hópur...  mikið spjallað... gefandi samvera... ótrúlega kærkomið eftir sex vikna hlé...

Tunglið var hátt á lofti og togaði sólina upp með sér...

Flosatindur og Agnar... hann er glæsilegur og stelur alltaf senunni á þessu svæði...

Við gengum eftir fjallsrana Hrútafjalla á brúninni vestan megin og sáum allt í einu jeppa raðast upp við taglið á Hrútafjöllunum... þarna var komin skýringin... þetta var stór 10 jeppa leiðangur sem var að fara inn að Bragabót og svo áfram...

Einhver hafði orð á því að við værum eins og Indjánar sem röðuðu sér upp á brúninni...

"Hvað eruð þið að vilja upp á okkar dekk" :-) :-) :-)

En það var eitthvað ótrúlega notalegt og fallegt að upplifa að fleiri en við höfum þessa útþrá til að fara á fjöll þrátt fyrir frostið og veturinn og snjóinn og kófið og allt saman... takk jeppaleiðangur, hver sem þið voruð :-)

Áfram héldum við dólinu því það var það sem þetta var... dól í rólegheitunum eftir saklausum fjallsbungum Hrútafjalla...

Hæsti tindur Hrútafjalla hér framundan vinstra megin við miðja mynd...

... og hæsti tindur Kálfstinda hægra megin... þar sem við stóðum 24. október...

Þjófahnúkur vinstra megin... sem við gengum má ásamt Hrafnabjörgum og Tröllatindum þann 19. september...
http://www.fjallgongur.is/tindur207_hrafnabjorg_trollatindar_thjofahnukur_190920.htm

Skjaldbreiður ofar... sem var gengin á þriðjudagæfingu þann  4. ágúst...
http://www.fjallgongur.is/aefingar/53_aefingar_juli_sept_2020.htm

Tindaskagi og Söðulhólar ofar á mynd sem voru gengin 3. október...
http://www.fjallgongur.is/tindur208_tindaskagi_sodulholar_031020.htm

Hrafnabjörg hér og Þjófahnúkur með Botnssúlurnar fjær...

Tindaskagi hér í fjarska...

Síðasti kaflinn upp á tindinn framundan hér...

Tindurinn Kleifur í Kálfstindum... með fallega vetrartjörn framar...
Kleifur var samt erfiður þarna í október... brattinn og færið var erfitt niður...

Takk keðjubroddar... eftir að þið komið inn í líf okkar á fjöllum varð margt léttara... þetta var ekta keðjubroddadagur !

Lögð af stað upp á efsta tind...

Baula í sólinni í fjarska...

Síðasta brekkan... auðvelt að halda sig bara í grjótinu ef maður treysti ekki broddunum en snjórinn var mjúkur undir þunnri harðir skelinni...

Við eigum margar svona myndir af Agnari að standa og njóta með magnað fjallaumhverfi allt í kring...

Smá hópmynd hér með Kálfstindana í baksýn...

Örn, Kolbeinn, Batman, Davíð. þorleifur, Björgólfur, Gulla, Agnar, Silla og Siggi.

Gleði og samvera... takk takk takk...

Komin upp á hrygg Hrútafjalla að hæsta tindi...

Mjög skemmtilegur... víðsýnn... öruggur... og flottur kafli upp á tindinn...

Gátum valið að ganga í grjótinu eða snjónum og þurftum því ekki að spá í jöklabroddana...

Tindaskagi þarna niðri... hann er einn af sætustu sigrunum á árinu...

Litið til baka... Kleifur og Flosatindur í Kálfstindum...

Fremstu menn komnir á hæsta tind... í 836 m hæð með stórkostlegu útsýni til allra átta...

Davíð, Gulla, Þorleifur, Kolbeinn, Örn, Agnar, Björgólfur, Siggi og Silla en Bára tók mynd og Batman var eini hundurinn.

Við gáfum okkur langan tíma uppi en snerum svo við og ákváðum að fara sömu leið til baka...
en hefðum í nóvember í betra færi haldið áfram niður norðan megin og farið niður á láglendið og straujað það til baka...
en kófið kom í veg fyrir það...

Við vorum ekki lengi að fara til baka... hver á sínum hraða og hópurinn þéttur öðru hvoru...

Við héldum áfram að fylgjast með jeppaleiðangrinum niðri... við vorum fljótari í förum en þau...
enda ófærð að tefja þau...

Komin niður efstu brekkuna... svolítil snjóblinda í þessu skýjaða veðri með sólina að lækka sig aftur á lofti...

Litið til baka...

Jú... jepparnir komnir af stað meðfram Hrútafjöllum og komnir áleiðis norðar... flott hjá þeim...
einn jeppinn varð eftir sýndist okkur...

Á þessum kafla alla leið í bílana varð birtan göldrótt...

Stutt í sólina og hlýir litir hennar skreyttu himinhvolfið í gegnum skýin...

Loksins höfðum við náð að sigra þessi fjöll... sem við ætluðum upphaflega á í janúar á þessu ári...
ef færðin hefði leyft það... en veður og færð hindruðu för og því var þessari göngu ítrekað frestað allt árið...

Hvílíkur sigur að þrjóskast við að gera þetta... þjálfarar voru svo þakklátir leiðangursmönnum fyrir að vera til í þetta...

Pása með 2ja metra bili milli manna... þetta er erfitt... eins og hjá öllum í samfélaginu... meðal annars þríeykinu sjálfu...
 fjölmiðlum og stjórnmálamönnum... en allir að reyna og allir að gera sitt besta...

Flosi hér með ævintýramönnunum Agnari og Davíð...

Ókleifur tindarnir tveir í Kálfstindum sem við höfum ekki farið upp á... ennþá... en alltaf að spá samt...

Litið til baka ... efsti tindur þarna lengst í hvarfi vinstra megin...

Birtan var mögnuð og næst hvergi vel á mynd í raun...

Hér vorum við komin að gilinu sem skilur á milli vestari og austari fjallsbungnanna...

Fremstu menn fóru of utarlega að brúninni í leit að góðum stað og Þorleifur rann til í brekkunni því miður...

Aftari menn fóru niður innar sem var betri leið... og Davíð renndi sér á ísexinni til að æfa takið...

Þorleifur rispaði sig talsvert á kjúkunum á annarri hendinni enda berhentur í göngunni
og Bára bjó um hann með þéttum plástrum...

Blóðið lak í stríðum straumum... þetta voru grunn sár en mörg og það blæddi vel úr...

Þorleifur bar sig vel eftir óhappið enda jákvæður með eindæmum og aldrei með barlóm sama hvað...
og var mættur í göngu viku síðar á Krossfjöll og félaga....

Náttúran í vetrarhamnum...

Sólarlagið var hafið... þetta var stuttur dagur...

Síðasti kaflinn niður af suðurbungunni...

Bílarnir þarna framundan... þetta tókst... klakklaust fyrir utan rennuna hjá Þorleifi...

Við gáfum okkur góðan tíma við bílana áður en við lögðum af stað niðurn eftir... vitandi að okkar beið að losa tvo bíla úr sköflum...
og ganga á Stóra Dímon... og koma öllum bílunum niður á þjóðveg... fyrir myrkur...

Gangan á Hrútafjöll var alls 9,3 - 9,7 km á 4:20 - 4:27 klst. upp í 836 m hæð með alls 619 m hækkun úr 484 m upphafshæð.

Leiðin á korti.

Björgólfur dró Davíð hér upp úr kantinum á veginum þar sem þeir skildu hann eftir á leið upp eftir um morguninn...

Sýnin upp eftir... við vorum mjög fegin að hafa ekki þurft að ganga alla þessa kílómetra upp eftir...

Áfram niður eftir keyrðum við... en Davíð festi sig á einum löngum snjósköfnum kafla og Kolbeinn dró hann snarlega upp úr því... allt náðist þetta á myndband og er í myndbandinu af ferðinni á youtube (tengill neðst í sögunni hér).

Jebb... allir skelltu sér á Stóra Dímon... hann var mun styttri og léttari ganga en við áttum von á...

Við vorum nokkrar mínútur upp...

Uppi var skemmtilegt móbergsslegið landslag...

Þarna var farið að snjóa og veðrið versnandi... við vorum ekkert smá heppin með veðrið þennan dag !

Snillingar þetta lið !

Þessi steypri klumpur var á tindinum... og við veltum fyrir okkur sögunni á bak við hann...

Við tókum smá hring uppi á Stóra Dímon... bara svona til að fá eitthvað út úr þessum túr...

... og drifum okkur svo niður... ennþá dagbjart og nægur tími til stefnu... það var ótrúlegt...

Stóri Dímon reyndist vera 393 m hár með 62 m hækkun úr 330 m upphafshæð á 0,7 km göngu í 23 mínútur...

Þá var fjórða og síðasta bílabjörgunin eftir... að draga Þorleif upp úr skafli morgunsins...

Það tókst eftir smá erfiðleika þar sem bandið hans Kolbeins slitnaði...
en Björgólfur togaði hann upp og var það hans þriðja hjálp þennan dag...

Kærar þakkir Björgólfur minn !

Við keyrðum í einni samfelldri halarófu niður eftir út á Lyngdalsheiðina...

Veðrið versnaði áfram og það dimmdi fljótt... við vorum komin í rökkur á Þingvöllum... og myrkur þegar við vorum komin í bæinn klukkan 16:30... hvílík nýting á stuttum degi... hvílíkt magn af ævintýrum og upplifunum og náttúrutöfrum á einum stuttum desemberdegi...

Hjartansþakkir elsku félagar fyrir að leggja í hann með okkur þennan fallega dag !

Gps-slóðin á Hrútafjöll hér:
https://www.wikiloc.com/hiking-trails/hrutafjoll-thingvollum-051220-61947016

Gps-slóðin á Stóra Dímon hér:
https://www.wikiloc.com/hiking-trails/stori-dimon-thingvollum-051220-61947122

Myndbandið af ferðinni hér:
https://www.youtube.com/watch?v=VDSwHjH7pW4&t=19s