"Today we travel by boat across the cobalt waters to Vulcano (1hr), one of the seven Aeolian Islands, famous for its long stretches of black beaches and bubbling thermal springs. Our first walk takes us to Vulcano's crater rim to see the steaming 'Fumaroles' (vents of volcanic gas). In the afternoon there will be some free time for bathing in Vulcano's hot springs and mud baths. Hydrofoil back to Lipari and overnight in Lipari."

"This morning we will walk along the rugged southern coast of Lipari. Our 4-hours hike take us down to the southernmost point of the island, where we can enjoy a wonderful view of the crater of Vulcano. In the afternoon there is some free time to discover the historic part of the town, including the castle and the archaeological museum. We conclude the day with a well deserved Sicilian wine and produce tasting."

"Our day begins with a two hour boat journey to Stromboli, a unique island famed for being home to one of only four active volcanoes in Italy and an interesting place to explore for geologists and tourists alike. Once there, we have free time to relax on the island's black sandy beaches. For sunset, we walk to the western side of Stromboli to reach the spectacular 'Sciara del Fuoco', a fiery channel where the lava outflows can sometimes plunge directly into the sea (4 hours walking, ascent 400m descent 400m, 9km)."

Annar yndislegur morgun á þessari Lipari-eyju...

Nú var förinni heitið á bát yfir hafið til eyjunnar Stromboli sem rís lengst í burtu frá hinum í norðri...

Við höfnina voru ítalskar fjölskyldur að njóta lífsins í fjörunni... engir ferðamenn nema við...

Federica hafði breytt ferðamáta dagsins þannig að í stað þess að fara á áætlunarsiglinguna með hydrofoil...
eða tvíbytnunni sem er strætóinn á eyjusvæðinu öllu... fengum við sérbát fyrir okkur og tvo unga ítalska siglingamenn
sem kunnu alveg að láta okkur njóta lífsins um borð...

Þetta var alger draumur og við vorum í sólskinsskapi...

Vertu sæl Lipari eyja... og haf þökk fyrir sérlega góð kynni...

Framundan var skærblátt hafið til norðurs framhjá Panarea eyju og áfram til Stromboli
sem sést mjög óljóst í móðu hægra megin við Panarea hér...

Guðmundur var Titanic maður ferðarinnar ! :-)

Heimir, Sigga og Súsanna... þetta var sko lífið !

Það var hægt að fara upp um lúguna og liggja þar hjá töskunum...
sumir voru meira og minna þarna uppi og það var alger draumur...

Útsýnið ofan af svölunum á bátnum... Panarea og Stromboli framundan...

Komin nær og nú sést sérkennileg lögun Panarea og keilulaga lögunin á Stromboli...

Þetta var sko lífið !

Panarea... hér áttum við eftir að ganga daginn eftir upp með vinstri brúnunum og upp á tindinn og svo beina leið niður í þorpið aftur...
í mesta hitanum í allri ferðinni þar sem svitinn lak í stríðari straumum en nokkurn tíma..

Byggðin hægra megin á eyjunni...

Klettar úti á hafi og Stromboli að koma betur í ljós...

En við klettana buðu bátsmenn okkur að synda í sjónum og því var komið við hér...
þar sem heitt vatn streymir upp úr iðrum jarðar... ekki það að sjórinn var mjög heitur og því var ekki verið að eltast við hitann heldur þetta sérstaka fyrirbæri að hér streymdi stöðugt upp vatn upp úr sjónum...

Sjórinn kristaltær... þetta var ólýsanlega fallegt...

Panarea vinstra megin...

Skugginn af bátnum... við drifum okkur öll í baðföt... öll nema Doddi og Örn sem tóku myndir...

Þarna var Stromboli... þangað sem förinni var heitið...

Annar bátur kom á svæðið en fór aftur svo við vorum í friði hér...

Maður fékk ekki nóg af því að stara á Stromboli...

Smá skýjamyndun á tindinum... en þar gýs stöðugt upp úr fjallinu...

Federica og Súsanna sjósundskona komnar út í...

Ingi og Njóla...

Heimir stakk sér til sunds eins og fleiri...

Þetta var ólýsanleg sæla... engu öðru líkt...

Við nánast flutum og þurftum lítið að synda til að halda okkur á floti...
og fórum því á flug með að það væri nú ekkert mál að fara Landvættina fyrir þá sem óttast mest sundpartinn í þeim...
þar til við föttuðum að það er ekki sjór í Urriðavatni... :-)

Arnar slakar á or þurrkar sig á þakinu...

Svo var ákveðið að hafa hópmynd...

Og það tókst með eindæmum vel ! Frábær hópmynd og öðruvísi en allar aðrar :-)

Stelpumynd í lokin... en einhverjar því miður komnar upp úr samt...

Heiðrún, Súsanna, Guðrún Helga, Katrín Kj., Njóla og Bára en á mynd vantar Helgu Björku og Herdísi.

Við tímdum ekki upp úr...

En Stromboli beið... saga þessa fjalls ot tölfræði er sláandi merkileg:

926 m hátt... 2.700 m hátt frá sjávarbotni og því er eingöngu efsti tindurinn sjáanlegur ofan sjávar...
stöðug eldvirkni í fjallinu síðustu tvö þúsund árin...
kallaður "vitinn á Miðjarðarhafi " eða "Lighthouse of the Mediterrenean"
þar sem eldglæringarnar sem stafa stöðugt frá fjallinu voru eins og ljósviti úti á hafi og því gott kennileiti allra sjómanna...

Sjá frá Wikipedíu:

"Mount Stromboli has been in almost continuous eruption for the past 2,000 years. A pattern of eruption is maintained in which explosions occur at the summit craters, with mild to moderate eruptions of incandescent volcanic bombs, at intervals ranging from minutes to hours. This Strombolian eruption, as it is known, is also observed at other volcanoes worldwide. Eruptions from the summit craters typically result in a few short, mild, but energetic bursts, ranging up to a few hundred meters in height, containing ash, incandescent lava fragments and stone blocks. Stromboli's activity is almost exclusively explosive, but lava flows do occur at times when volcanic activity is high: an effusive eruption occurred in 2002, the first in 17 years, and again in 2003, 2007, and 2013–14. Volcanic gas emissions from this volcano are measured by a multi-component gas analyzer system, which detects pre-eruptive degassing of rising magma, improving prediction of volcanic activity^]

On 3 July 2019, two major explosive events occurred at around 4:46 PM local time, alongside 20 additional minor explosive events identified by Italy's National Institute of Geophysics and Volcanology. A hiker near the volcano's summit was killed after being struck by flying debris when the eruption began.

On 28 August 2019, at 10:16 AM local time, an explosive eruption sent a pyroclastic flow down the volcano’s northern flank and into the sea, where it continued for several hundred meters before collapsing. The resulting ash column reached a height of 2km.^"

https://en.wikipedia.org/wiki/Stromboli

Og það var ráð að halda áfram siglandi...

En nú var skálað og lífsins notið sme aldrei fyrr það sem eftir leið ferðar...

Það var sko partý á sólardekkinu...

Lífið var ljúft...

Að hugsa sér að geta verið í sundfötum siglandi á miklum hraða milli eyja á Miðjarðarhafinu og manni var allt annað en kalt...

Það var eitthvurt einstak frelsi við það...

Loksins náðist hópmyndin af okkur ofan frá ! :-)

Og menn nutu lífsins líka uppi á efra dekki...
Arnar og Guðrún Helga.

Hópmynd á neðra dekkinu...

Helga Björk, Biggi, Herdís, Súsanna, Heiðrún, Njóla, Doddi og Bára tók mynd.

Guðmundur og Katrín Kj.
Ofurhjónin okkar sem eiga mætingametið í klúbbnum og alltaf til í allt...
gefið okkur mikið og gert svo mikið fyrir okkur í gegnum árin...

Stromboli nálgaðist... hún endaði á að vera okkar uppáhalds í ferðinni...

Tónlistin dunaði... það var stuð á dekki :-)

Bitin... á öllum...

Federica hin flotta og svala :-)

Brátt kom hin dularfulla Stromboli í ljós... dökk yfirlitum af stanslausri ösku úr iðrum jarðar...

Það var eitthvað einstakt við að sigla svona og anda að sér sjónum í tvo tíma...

Biggi og Örn voru að mestu uppi á efra dekki...

... og þegar maður prófaði að fara þangað... þá var ekki aftur snúið...

Nú vorum við farin að sjá hvað var á þessari eyjum...

Nánast ekkert láglendi... og hús og landbúnaður við sjávarmál...

Hvernig datt fólki í hug að búa hér ?

Þetta var einstök stund... að sitja með fæturna út fyrir og horfa á Stromboli nálgast...

Nýr jarðvegur úr iðrum jarðar... lítill gróður nema á hluta af eyjunni...

Hugleiðsla... dáleiðsla... slökun... heilun...

Arnar tók þessa og sendi á þjálfara... þetta var lífið ! :-)

Gígbarmurinn vel greinanlegur...

Þarna var þorpið þar sem við áttum eftir að gista í tvær nætur...

Hús inni á milli bergganganna...

Fáir búa hér allt árið en á ferðamannatímanum yfir sumarið margfaldast mannfjöldinn á eyjunni...

Flest húsin híbýli ferðamanna og starfsmanna í ferðaþjónustu...

Hérna megin var gróðurinn búinn að ná sér á strik...

Töfrandi fallegt hérna og öðruvísi en á hinum eyjunum...

Þetta var bara eitt stórt eldfjall sem rís úr hafi og mannskepnan búin að koma sér fyrir á jaðrinum við sjávarmál á henni á tveimur stöðum...

Takk fyrir okkur strákar... þið voruð algert æði... gæti grenjað að hafa ekki tekið sérstaka mynd af ykkur...
þið voruð mega-svalir takk fyrir !

Þorpið sem við bjuggum í var ein sjávargata og svo gata upp brekkuna og húsin byggð í brekkunni þar í kring...

Hótelið okkar var við höfnina og því mjög stutt að ganga með töskurnar...

Bara mjög litlir bílar á svæðinu... ekki pláss fyrir stærri...

Anddyrið á hótel Ossidiana...

Fallegt og heimilislegt...

Grísku guðirnir um allt...

Notalegt...

Saga þessarar eyju á veggjunum...

Tvö pör þurftu að gista á öðrum stað þar sem við vorum svo mörg...
Biggi bauð sig fram og þá tóku þjálfarar hitt herbergið...

Herbergin voru í hinum enda götunnar... 300 m frá eða svo... og því stuttur gangur...

Þetta reyndist vera stór íbúð með tveimur mjög stórum herbergjum...
verönd, borðstofu, eldhúsi og sérbaðherbergi á hvoru herbergi...

Fallegt og friðsælt...

Já, nóg pláss hér ! Ísskápur í horninu og skip um alla veggi...

Aukarúm sem tók töskurnar :-)

Við hliðina á okkur var veitingastaður sem talsvert líf var á á kvöldin
en hljóðeinangrunin var alger í gluggum og veggjum... merkilegt á þessum stað...

Litlir bílar... litlir bátar... lítil hjól...

Hádegismatur eftir siglinguna...

Maturinn á Stromboli endaði á að vera einn sá besti í ferðinni...

Eiginlega voru allir réttirnir góðir sem við prófuðum... eggjakakan, flatbakan, sallatið...

Tindurinn á eldfjallinu blasti við millli húsanna þar sem við sátum á veitingastaðnum...

Þarna upp ætluðum við á morgun... en það var ekki leyfilegt vegna tveggja sprengigosa á þessu ári
sem ógnað hafa lífið manna og tekið eitt vegna gasgufanna sem breiddust niður fjallið í öðru gosinu...
eyjan var rýmd í hasti í báðum þessum gosum og mikill ótti greip um sig í kjölfarið
þar sem fjallið hefur ekki látið svona ófriðlega í langan tíma...

Gosin voru 3. júlí og 28. ágúst - sjá ofar söguna

... já... 28. ágúst eða rúmum tveimur vikum áður en við komum.
Hér sést óhugnaðurinn vel og hvernig þau flýja undan gosmekkinum:
https://www.youtube.com/watch?v=LSLgMEaIncE

Eldfjallavöktunarsíða... ein af mörgum:
https://www.volcanodiscovery.com/stromboli.html

En friðurinn og fegurðin úti á hafi er líka sérkennið á þessari eyju...

Gestamóttakan...

Dæmigerð sýn á fjallið...

Eftir mat var frjáls tíma og þjálfarar tóku göngutúr upp í hverfið ofan við sjávargötuna...

Litlir veitingastaðir... búðir... gististaðir...

Gamalt og nýtt í bland...

Myndir og kort af eyjunni á mörgum stöðum...

Þrjú þorp á eyjunni... San Vincenzo (heimamenn)... San Bartoli (heimamenn)...
og svo Ginostra þar sem við vorum og aðrir ferðamenn...

Veitingastaðurinn efst í brekkunni... með gullfallega sýn út á hafið...

Hér var nægur gróður...

Við klöppuðum þessari kisu og hún tók strax ástfóstri við okkur greyjið...

Annað heimilisdýrið sem við hittum í ferðinni sem var eineygt... greyjið litla...
hefðum vijað hreinsa augun og hjálpa henni meira en þorðum ekki að gera nokkuð...

Yfirsýn yfir þorpið...

Annað kort af eyjunni... mögnuð eyja...
hingað langar okkur að koma aftur og sýna sonum okkar og fjölskyldum þeirra þennan stað...

Jamm... nafnið á herbergi þjálfarar var þetta :-)

Nú var komið síðdegi og framundan var kvöldganga upp að gjósandi gígnum
þar sem við ætluðum að vera fram í myrkur og upplifa gosið...

Gatan sem við gengum frá okkar herbergjum niður að hótelinu...

Æji... við höfðum aldrei hattakvöld... en í anda þess að minnka sóun þá hætti þjálfari við að blása til hattakvölds
því menn höfðu í raun ekkert við þessa hatta að gera...

Fyrst var fundur með Federicu um kvöldgönguna og morgundaginn...

Varaplanið var að fara eins langt og leyfilegt var upp að gígunum
og fara svo á aðra eyju á morgun þar sem ekki mátti ganga upp á tindinn á Stromboli vegna þessara eldgosa í sumar...

Hinar ýmsu leiðir upp og um eyjuna...

Svo gengum við af stað... frá hótelinu... eins og svo oft áður í ferðinni...
þessi smæð og litlu vegalengdir voru alger dásemt í þessari ferð... allt svo einfalt og lítil umfangs...
ekki langar keyrslur til og frá... dásamlegt...

Hér hittum við skipstjóra morgundagsins :-)

Efst í götunni var Scarpabúð... Scarpa er auðvitað ítalskt merki...

Flott búð en rándýr...

Komin upp á hæðina á þorpinu og nú fórum við yfir í hlíðarnar á fjalliniu...

Eðla á leiðinni... eins gott að hafa þær til að nærast á skordýrunum...
dýr sem án efa munu lifa manninn af við hamfarir...

Tindurinn var ósköp saklaus... okkur langaði alla leið upp...

Þetta var þjóðgarður...

Útsýnið niður á Ginostra komin stutt á veg upp...

Federica var dugleg að fræða okkur og skemmta...

Sjá stíginn... góður en breytilegur á leiðinni...

Gott að komast í skuggann og það var dásamlegt að vera á ferðinni seinnipartinn með lækkandi hitastigi...

... þessar göngur með sjóinn alltaf á aðra hönd voru mikil heilun í þessari ferð...

Hópmynd á miðri leið... þessi tókst heldur ekki vel...
hópmyndin fyrsta daginn á Vulcano átti alltaf vinninginn...

Stundum það mikill bratti að stígurinn lá í hlykkjum...

Federica bað okkur að ganga ekki á maurana...
í búddískri hugmyndafræðilegum þankagangi sem sem farið höfum til Nepal tengdum vel við
því í þeirri trú gerir maður ekki flugu mein... bókstaflega...
og þar er sagt að hvaða dýr sem er gæti verið látinn ættingi manns í næsta lífi...

Alger virðing borin fyrir öllu lífi... búddisminn er heillandi og skákar öðrum að mörgu leyti...

Fljótlega tók að skyggja...

... og töfrar síðdegisins fóru að njóta sín...

Litið til baka... leiðin var mjög fjölbreytt...

Skyndilega heyrðust drunur og við hrukkum við og héldum að það væri komið gos...
en þetta var bara eitt af regluleg gosunum sem eru stöðugt í fjallinul...
við vorum bara komin í það mikla nálægð að við heyrðum loksins í gígnum...

Veitingastaðurinn sem við áttum eftir að borða kvöldmatinn á... við kertaljós og gjósandi fjallið ofan okkar...

Sólin var tekin að setjast...

Þetta var heillandi...

 

... og enn ein nýja upplifunin...

Gígurinn sem var gjósandi kominn í ljós...

Við héldum áfram upp...

Ofar voru fleiri en við að horfa á gíginn...

Lengra var ekki leyfilegt að fara... upp í 290 m hæð...

Hér horfðu menn á gosið og hraunið renna niður brekkurnar fram í myrkur...

Ágæt sýn á gíginn en maður hefði viljað fara lengra upp...
þar til gosið jókst og maður gerði sér grein fyrir hættunni sem þarna var...

Sólsetrið úti á hafi...

Svo fallegt og friðsælt...

Sjá rjúkandi hraunið renna niður brekkurnar...

Tilraun til að ná einhvers lags hópmynd í brekkunni með gíginn í baksýn...
en hallinn var of mikill og plássið allt of lítið...

Töfrar...

Eftir því sem myrkvaði sást betur til gossins...

Og við fylgdumst með sólinn setjast...

Nú fóru eldglæringarnar að sjást...

Sólin nánast farin...

Sjá hópinn áður en myrkrið kom...

Allir að mynda...

Doddi kom með harðfisk og bauð öllum...

Federica prófaði líka... mjög jákvæð og viljug til að skilja íslensku og íslenska siði...

Nú sáum við eldinn gjósa upp...

... og allir gripu myndavélina eða bara störðu...

Magnað...

... og svo geystist hraunið niður brekkurnar...

Eldglæringarnar náðu alla leið niður í sjó...

Ótrúlegt að sjá þetta...

Erfitt að mynda og grípa þegar gosin komu...

Enn mjög hlýtt...

... og áhrifin jukust með myrkrinu...

Stöðug framleiðsla... og allt rennandi niður...

Svo kom að því að fara niður að borða...

Við gengum með höfuðljósin niður að veitingastaðnum...

... gott að vera þaulvön því... við fórum geyst...

Sjá ljósin á veitingastaðnum neðar...

Þetta var sérstakt.. ekkert rafmagnsljós... bara kerti...

Lýsingin útpæld til að gosið myndi sjást frá veitingastaðnum...

Við urðum að nota vasaljósið frá símanum til að sjá matseðilinn :-)

Einstök upplifun...

... að borða úti við utan í gjósandi eldfjalli og sjá gíginn gjósa ofan okkar...

... og senda glóandi hraunið niður brekkurnar út í sjó aftan við okkur...

Hópmynd kvöldsins... ógleymanlegt kvöld með meiru...

Kertið var í krukkum með vikur úr fjalliinu í botninum...

Þessu gleymum við aldrei...

Brauðið með matnum var svart... í anda hraunsins á svæðinu...

svartur var litur Stromboli án efa...
svört aska um allt og sópað á hverjum degi...

Auðvitað fékk maður sér Stromboli pizzu :-)

Eftir matinn var 3,7 km ganga heim í myrkrinu...

Við kvöddum þennan veitingastað sem verður alltaf eins og enginn annar sem við höfum borðað á...

Höfuðljósahópmynd á Stromboli... þessi verður ansi dýrmæt þegar tíminn líður :-)

Gangan til baka í þorpið frá veitingastaðnum var mjög skemmtileg og ansi rösk...

Það var arkað í myrkrinu um skógarstígana til að byrja með og svo göturnar...

Kort af eyjunni á leiðinni...

Rétt við gististaðinn var þetta innsýnin inn á einn veitingastaðinn... heimamenn að horfa á fótboltaleik...
já, lífið er ansi líkt um allan heim að mörgu leyti...

Komin á gististaðinn... blár litur við inngangana...

Hver með sitt herbergi í brekkunni ofan við aðalbygginguna...

Herdís og Guðrún Helga að leika eftir karl og konuhöfðunum sem einkenna inngangana á sikileysku heimilunum...

Ganga dagsins:

Alls 7,4 km á fjallinu upp í 310 m hæð með 402 m hækkun úr 13 m upphafshæð.

Gangan frá veitingastaðnum og "heim" á hótel eftir matinn var svo 3,7 km á 52 mín með 43 m hækkun úr og í 112 m hæð eða svo.

Sjá á korti Endomondo

----------------------------------

Dagur 5
Fimmtudagurinn 19. september 2019
Einkasigling yfir á Panarea eyju.
Gengið frá höfninni upp á tind eða sólað sig á ströndinn.
Siglt aftur til Stromboli og gist þar seinni nóttina.

• ((Free half day in Stromboli to visit the town or relax on the island's black beaches; sunset trek to the summit of Stromboli.

Í stað þess að ganga núna á tind Stromboli var sigling til Panarea á dagskránni þar sem við ætluðum að toppa þá eyju...
og eftir kvöldgönguna á fjallið í gærkveldi vorum við mun spenntari fyrir Panarea en að ganga aftur upp sama fjall...

Golfbílar innan um aðra minnibíla á eyjunni... þetta var minimalismi af bestu gerð á Stromboli...

Þyrlupallurinn á eyjunni...

Á leið í morgunmat...

Þetta var besti morgunmaturinn sem við fengum í ferðinni...

Mjög ítalskt að bjóða upp á alls kyns kökur í morgunmat...

En hollustan var líka við lýði...

Nú var mál að velja sér meira hollt í morgunmat eftir allt of mikið sukk í mat og drykk í ferðinni :-)

Eftir morgunmat gengum við niður á höfn sem var framan við hótelið...

Gisting þjálfara og Helgu og Bigga hérna megin í þorpinu...

Þetta var opinn bátur og bara fyrir okkur...

Reyndi vel á það í ferðinni nokkrum sinnum að vera ekki fleiri en 16 manns...

Þetta var æði !

Siglt aftur meðfram Stromboli...

Nú með öðrum augum... vitandi um gjósandi gíginn hinum megin í tindinum...

Þetta var einstök heilun... að sitja í þessum bát í hitanum og horfa út á hafið...

Sundklettarnir okkar... og Panarea eyja...

Fallegir klettarnir þarna...

Panarea... sérstök í lögun... mjög gaman að hafa náð að ganga alla leið upp á hana...

Hér er ríka fólkið... dýrar búðir og lúxusheimili... og fræga fólkið kemur hér í frí...

Minnsta eyjan af öllum sjö sikileysku eyjunum... "aeolean islands"... um 280 manns skráðir í heimili hér allt árið...
alls um 3,4 ferkílómetrar... hæsti tindur 420 m hár...

Sjá wikipedíu:

In antiquity, the island was named "Euonymos"; the nearby islet of Basiluzzo, administered from Panarea, was named "Hycesia". There is archaeological evidence on the island dating back to Mycenaean inhabitants (~ 1200 BCE); later the island was settled by Romans. There were people still living on the island until pirates and other Mediterranean raiders made life unbearable after the fall of the Western Roman Empire.

In modern times, Panarea has become a fashionable vacation spot.
In 2011, it was described by W magazine as "the epicenter of the chicest summer scene in the Mediterranean.

Panarea and the entire Aeolian chain were declared a UNESCO World Heritage site in 2000. Largely because of this, construction and development are strictly regulated and the community retains its storied insularity. Most residences admit only temporary occupancy, and the few year-round homes available are highly expensive and difficult to obtain.

https://en.wikipedia.org/wiki/Panarea

Dásamleg sigling sem tók ekki langan tíma...

Við vorum orðin ansi vön að sigla þegar þessari viku lauk á sikileysku eyjunum...

Maður fann strax fyrir ríkidæminu á staðnum...

Fallegri hús, umgengni og yfirbragð... reyndar fannst manni þetta sama á Lipari og Vulcano...
Stromboli var sú eina sem var heltekin af eldfjallinu sínu af öllum þessum eyjum...

Hluti hópsins ætlaði að fara í gönguna og hluti ákvað að njóta bara lífsins á ströndinni...

Sú strönd var á gönguleiðinni upp á tindinn og ekki við höfnina svo við gengum öll saman til að byrja með...

Sjá lúxusheimilin utan í hlíðunum...

Hér áttu menn heimili eða sumarhús og það frá meginlandi Ítalíu og svo frá mörgum Evrópulöndum...

Nostrað við öll smáatriði á morgum húsunum...

Þarna syntum við í sjónum deginum áður...

Kirkja í þorpinu...

Panarea eyja...

Ákall frá börnum heimamanna um að ganga vel um...
Ítalir þurfa að temja sér betri umgengni almennt... ruslið í borginni Catania var sláandi...
og sömu sögu er að segja um margar ítalskar borgir... þeir eru áratugum á eftir sumum öðrum Evrópulöndum

Brátt vorum við komin út í enda á þorpinu...

... og niður á strönd...

Lítil og heimilisleg strönd sem Ítalirnir nota á sumrin...

Hér komu nokkrir úr okkar hópi sér fyrir og nutu dagsins meðan við hin gengum upp á efsta tind eyjunnar...

Leiðin var mjög skemmtileg og hófst hér frá ströndinni upp í brúnirnar öðru megin á eyjunni...

Litið til baka... smæð strandarinnar sést vel hér...

Dólandi skútur úti á hafi... þetta var paradís á jörð...

Við byrjuðum á að ganga að fornri borg sem finna má á þessum skaga...

... og fengum fræðslu frá Federicu...
https://en.wikipedia.org/wiki/Panarea

Hópmynd með forna þorpið í baksýn áður en haldið var áfram upp eyjuna...

Hlíðarnar framundan... ströndin með hinum Toppförunum þarna niðri...

Heiðrúnu, Heimi, Helgu Björku, Njólu og Súsönnu.

Sikileyski kaktusinn kom við sögu í göngunni...

... en brátt tóku austurbrúnirnar við...

Óskaplega fallegt þarna og mjög gaman að ganga þarna upp...

... en erfitt var það... í steikjandi hitanum sem aldrei var verri en í þessari göngu...

Kristaltær sjórinn... við vorum á paradís...

Þetta var svo fallegt...

Litið til baka að fornu borginni úti á tanganum...

Svitinn bogaði af okkur... þetta var mjög krefjandi og tók vel á alla...

Guðmundur og Katrín afréðu að snúa við á þessum tímapunkti...

Við sáum eftir því að hafa ekki dregið þau lengra upp með okkur því það voru allir búnir á því þarna...

... en kannski einmitt þess vegna höfðum við ekki orku til að sannfæra þau um að halda áfram...

Þétt upp á köflum og sólin bakaði okkur...
Federica hafði varað okkur við... það yrði enginn skuggi... bara sólin og við allan tímann...

Gatið á miðri leið upp...

Skúta þarna niðri...

Federica hitti Bandaríkjamenn sem þekktu einn af hennar fyrrum kúnnum og vel fór á með þeim...

Hvílík dásemdarfegurð þarna...

Stutt eftir núna og við þrjóskuðumst við...

Nú skildi maður hversu mikilvægt það er að hafa skugga... þetta er aldrei vandamál heima á Íslandi :-)

Næstum komin upp...

Tindurinn hér !

Og Stromboli í fjarska :-)

Frábært að ná þessu... við vorum dauðfegin og hentum af okkur svitabakandi bakpokunum...

Magnað útsýnið í allar áttir...

Federica var svo með þetta... vínber á línuna... sem var vel þegið...

Áhrifamikið að sjá Stromboli í fjarska með goshattinn sinn...

Hópmynd hér... þessi er næst fallegust af hópmyndunum líklega...

Doddi, Biggi, Örn, Sigga Sig., Ingi, Guðrún Helga, Arnar, Herdís
Federica fyrir miðju og Bára tók mynd.

Og núna með Báru :-)

Vinaböndin styrkjast bara með hverri ferð... hverri lífsreynslu... gegnum árin...

Niðurleiðin var ekki sú sama og uppleiðin...

Nú var farið beint niður brekkurnar niður í þorpið...

Stígurinn góður en við þurfum að vanda hvar við stigum niður...

Þetta fallega tré á miðjum stígnum si svona :-)

Þorpið að taka við... snyrtilegt og fallegt...

Bratt á köflum... en mun betra færi en hún sagði til um...
hefðum alltaf getað verið á léttum gönguskóm í þessum ferðum nema á Etnu í raun...

Brátt tók byggðin við skóginum...

Komin að mörkum þorpsins...

Hengirúm og sjóskíði á veröndinni...

Gaman að ganga gegnum þorpið til baka...

Mikið af lúxusheimilum...

Mjög snyrtilegum görðum...

... og gangstéttum...

Sundlaug við eitt hótelið sem við gengum framhjá og þar var Helga Björk í mestu vellystingum...
en við fengum ekki að fara í laugina eins og hún...
þeim leist greinilega ekkert á þessa sveittu ferðamenn með skítuga bakpokana...

Við urðum því að halda áfram niður að höfn...

... og freista þess að komast á wc til að skipta um föt því við nenntum ekki niður á ströndina aftur,
hún var of langt í burtu og við vorum orðin of heit og sveitt til annars
en að vilja fara í þurrt og fá okkur eitthvað svalt að drekka...

Komin niður að höfninni...

Ganga dagsins:

Alls 8,1 km á 3:40 klst. upp í 424 m hæð með 492 m hækkun úr 6 m upphafshæð.

Sjá Endomondo

Guðrún Helga var snögg að ná sér í fótabað hér sem var mjög hressandi...
við hin nenntum því ekki einu sinni :-)

Sömu litlu bílarnir og golfbílarnir um þorpið...

Kvennasalernið var bilað og því bara eitt salerni á veitingastaðnum sem við biðum á...
við náðum samt að skipta of fá okkur gott að borða og drekka...

Bjór með krapanum... hvað hét hann aftur !
Besti bjórinn í svona veðri !

Skál og takk fyrir frábæran dag !

Kolkrabbinn hennar Herdísar.... uppáhaldið hennar :-)

Skyndilega skall á stormur... fyrst fór að rigna og allir flúðu undir þak eða þakskegg...
Konan næst okkkur var svo sæt að leyfa okkur að standa undir hennar sólhlíf :-)

Veðrið versnaði og vindur skall á eyjunni...

... með tilheyrandi sjógangi og þungum skýjum...

Veðrið var orðið það slæmt að við vorum ekki að fara á hraðbátnum til baka að Stromboli...

Federica var ekki lengi að græja far fyrir okkur með tvíbytnunni sem var væntanleg bráðlega...

Þessu var ekki spáð og kom öllum á óvart á eyjunni...

Sjá hópinn bíða hér...

Við vorum heppin að þessi áætlunarferð var ekki farin...

En þegar við fórum um borð var eins og veðrið væri að skána...

En svo var brjálaður sjógangur á leiðinni...

Friðsælla við Stromboli... þar sem komið var við í þorpinu hinum megin á eyjunni...

Hér búa heimamenn og engin ferðamennska hér...

Mjög áhugaverður staður... ætli maður geti gengið frá ferðamannaþorpinu og hingað yfir á fjörunni...

Já... er það ekki ?

Áfram var haldið... ekki leyfilegt að sigla við eyjuna...

Komin okkar megin og veðrið orðið betra...

Aska um allt á hverjum degi... sem þarf að sópa á hverjum degi...

Þessi svarta aska lá yfir öllu... borðum, húsgögnum... og því þurfti alltaf að þurrka af á hverjum degi...

Svartur er því einkennislitur Stromboli eyjunnar fannst manni... í minningunni er eyjan svört...

Við vorum sex sem ákváðum að þiggja boð Federicu um að fara í kvöldsigling kringum Stromboli og sjá gosið frá sjó...

Okkur leist ekkert á veðrið á heimleið frá Panarea en svo fór þetta veður jafn hratt og það koma og kvöldið lofaði góðu...

Þetta var opin ferð og því aðrir ferðamenn...

Sólsetrið fallegt...

Við sigldum hálfa leið kringum eyjuna...

... og mændum á fjallið og gíginn...

... og gripum þear gosið kom...

... og sáum hraunið renna rauðglóandi niður hlíðarnar...

Erfitt að ná þessu á mynd...

Sjá speglunina á gosinu og bátnum fyrir framan okkur...

Þetta varð enn áhrifameira þegar myrkrið var komið...

Myndavélin náði ekki þessu upplýsta skipi betur en þetta á heimleið...

En það var krefjandi að sigla til baka... halda sér í og vona að maður dytti ekki frá borði í myrkrinu...

Smá kvöldmatur eftir siglinguna...

Mynd frá Heiðrúnu.

Sexmenningarnir sem slepptu þá skipulögðum kvöldmat við einn veitingastaðinn í brekkunni
þar sem hinir fóru og fengu mjög góðan mat í rólegheitunum...

Gott að hafa ísskáp á herberginu... einn ítalskur kaldur og vatn :-)

Gott að slaka áðeins á fyrir svefninn... enn einn sögulegur dagur að baki...

Risabjálkar í loftinu...
allt á Stromboli bar þess merki að vera byggt á eldfjallaeyju þar sem ógnin er raunveruleg...
og askan um allt...

Dagur 6
Föstudagurinn 20. september 2019
Sigling frá Stromboli til Milazzo á meginlandi Sikileyjar
Skoðunarferð um forna þorpið Taormina.
Akstur upp í fjallaskála á Mount Etnu í 1900 m hæð.

• Travel to the town of Taormina; continue to the comfortable mountain lodge on Etna’s southern slope.

"Leaving Stromboli we take a boat ride to Milazzo (approx 3hrs journey) and transfer to the elegant town of Taormina by private minibus (approx. 1hr). There may free time to visit the town's Greek Theatre – originally built during the 3rd century BC and still used for performances during Taormina's annual summer arts festival – or take advantage of the town's great shopping opportunities and perhaps sample some refreshing mulberry gelato. Time permitting, it may be possible to take an optional short walk which starts from the pretty mediaeval town of Castelmola (45 minutes walking, descent 320m, 3 km). We usually spend the night in a mountain lodge at 1900m above sea level, from where we can enjoy great views over the sea and the east coast of Sicily. The lodge is located very close to the most recent lava flow. When the lodge is not available (see accommodation section for more info) we will spend the night at hotel Le Pendici *** in Nicolosi town."

Nú var vaknað snemma... fyrir sólarupprás...

... sem var yndislegt... að upplifa eyjuna vakna smám saman...

Einn veitingahúsaeigandinn að sópa öskuna af gangstéttunum fyrir daginn...

Þetta þurfti að gera á hverjum degi...

Beðið eftir bátnum eftir árla morgunmat...

Við horfðum á sólina koma upp...

... og fyrstu sólargeislana hlýja eldfjallinu...

Tvíbytnan tók okkur á þremur klukkustundum til megineyjunnar... sjálfrar Sikileyjar...

Menn ýmist sváfu, fóru yfir ljósmyndir, lásu eða spjölluðu á leiðinni...

Frá Milazzo fórum við með rútu til Taormina... og Federica fræddi okkur vel á leiðinni...

Kort af Taormina þorpinu...

Rusl um allt... skammarlegt fyrir Ítali og fyrir Sikileyinga... eitthvað þarf að laga í menningu þeirra með þetta...

Þennan dag var spáð rigningu... og það stóðst...
það fór að rigna þegar við lentum í bænum og við gerðum ráð fyrir að spóka okkur í því veðri þennan dag...

Þjóðarrétturinn á Sikiley...

Vín með nafni Federicu :-)

Taormina er merkilegt þorp og á sér mikla sögu...

Hingað komu margar þekktar stjórstjörnun áður fyrr...

... og þorpið er vinsæll ferðamannastaður...

Nú fundum við fyrir því að við værum á ferðamannaslóðum...

Þjálfarar fengu sér að smakka þjóðarréttinn.. og hann var mjög góður satt best að segja...
hrísgrjónaréttur inni í þessum djúpsteikta hjúp...

Það var ekki laust við heimþrá hjá sumum... kominn tími á að fara heim eftir sögulega ferð...
en þó var ein ganga eftir... sjálf Etna á morgun...

Ansi þröngar sumar göturnar í þorpinu...

Gulur, rauður, grænn og blár...

Allir mættir hér í lok frjáls tíma í þorpinu Taormina og rúta á leið að sækja okkur til að keyra upp í fjallaskála Etnu...

Mjög þröng sætin í rútunni... ekki gert ráð fyrir svona risum frá norðurlöndunum :-)

Rigningin hélt áfram og versnaði á leið upp á Etnu...

Keyrslan upp á Etnu gaf lífið þar sem þoka var yfir öllur og rigning en þegar rofaði til var gaman að sjá...

Skálinn okkar í rúmlega 1.900 m hæð...

Rifugio G. Sapienza... mjög þekkt hús sem varð næstum eldinum að bráð fyrir ekki svo löngu síðan...

Umhverfið í kringum skálann... bækistöðvar leiðsögumanna og útivistarverslanir...

Skálinn minnti mikið á skálana á Monte Rosa í ítölsku ölpunum...
http://www.fjallgongur.is/tindur144_monte_rosa_240617.htm

Gestamóttakan... snilld þetta hús...

Federica raðaði okkur á herbergi sem voru í fínasta lagi...

Skilti og merkingar um allt sem sögðu mikla sögu...

Herbergi þjálfara...

Stigagangurinn...

Myndirnar á veggjunum... skálinn að vetri til... þetta er ekki tindurinn á Etnu... hann er mun ofar...

Fyrstu meðlimir Alpaklúbbsins...

 

Gígurinn að vetri til...

Etna átti svæðið...

Allt hér snýst um hana... eldvirkni hennar og jarðfræði...

Fjallahjólarar að fara til baka eftir túr ofar...

Veitingastaðurinn við hliðina á skálanum var mjög flottur...

... og búðin í honum líka... þarna keyptu þjálfarar sikileysku húfurnar sínar
og fleiri Toppfarar svo lagerinn á þessum húfum kláraðist :-)

Gossagan og hæðarhlutföllin... gígarnir á Etnu eru yfir nokkur hundruð talsins og þeir nýjustu frá þessu ári...

Bækistöðvar eldfjallaleiðsögumannanna sem áttu eftir að þjónusta okkur daginn eftir...

Verslanirnar... allar svipaðar og lítið að fá í þeim í raun...
en minnti pínu á Chamonix í frakklandi og svo Namche Bazaar í Nepal en samt ólíkt báðum stöðum...

Það var farið að rofa til...

Fjallið mikla...

Svipað kort og hitt...

Eldfjallaleiðsögumennirnir...

Kláfurinn og búðin við afgreiðsluna í hann...

Mikil saga hér...

Almennt er boðið upp á göngur upp á efsta tind Etnu... en ekki núna þar sem fjallið er gjósandi...

Skálinn okkar...

Fínasti matur... en misgóður samt...

Ekki margir í skálanum...

Við vorum tiltölulega ein þarna í raun... sem var frábært...

Myndir um alla veggi...

Það sem sjá mátti flóru og fánu... jarðfræðina og umhverfi Etnu á marga vegu...

Rigningarveðrið olli því að við vorum ekki viss hvort við ættum að láta slag standa og ganga á Etnu
og þjálfarar hölluðust að því að fara ekki þar sem veðurútlit var ekki spennandi...

Guðrún helga og Arnar voru þau einu sem gáfu þetta ekki eftir og vildu fara upp sama hvað...
við hin hættum við en fengum að hafa ákvörðunarsvigrúm til morguns...
Þetta spillti aðeins stemningunni fyrir kvöldmatinn en við unnum það upp sem betur fer...

Federica hér að skrifa niður öll íslensku orðin sem hún var búin að læra...

Ekkert smá sem hún lærði á stuttum tíma... við stóðum okkur nákvæmlega ekkert í samanburði við hana...
enginn nennti í raun að læra ítölsku sem var mjög miður...

Um kvöldið þegar maður fór út á verönd hótelsins blasti þetta við... borgin Catania þarna niðri í ljósadýrðinni...

Skálinn þegar litið var til baka...

Já... við vorum á sögulegum stað... hér rann glóandi hraunið árið 1983...
en tók ekki skálann sem var lagfærður eftir þetta áhlaup...

-----------------------------------------------------

Dagur 6
Laugardagurinn 21. september 2019
Gengið á mount Etnu eða með Federicu um hlíðar hennar.
Akstur til Catania og síðasta kvöldmáltíðin þar.

• Walk the southern area of the Mount Etna or take an optional trek to the summit crater (3350m);
   transfer and overnight in Catania.

"Today, you can decide between two walks: a hike in the southern area of the Mount Etna volcano (scheduled in the programme and accompanied by your tour leader) or an optional summit trek accompanied by a volcanologist to the top craters of Mt Etna (payable locally and volcanic conditions dependent). If you choose the first walk you will hike up past several lava flows to be rewarded with a dramatic panoramic view of the four craters that make up the top of this famous volcano, plus extensive views of the entire coast of Sicily (4 hours walking, ascent 400m descent 400m, 9km). Alternatively, if you opt for the summit trek, you will start with a ride by cable car and sometimes 4x4 jeeps up until 2900m and then further on foot to 3350m to walk along the rim of the Bove valley, an extensive depression that opened up thousands of years ago as a result of a massive landslide (6 hours walking, + 450 – 450 mt, 9km; depending on recent volcanic activity, the length, duration and altitude of this walk might vary). In the afternoon we will be transferred to Catania by a private minibus; overnight in Catania."

Morguninn eftir skein sólin í heiði... þjálfarar fóru strax á flug og vildu fara upp á Etnu...
Biggi og Herdís voru sama sinnis og því enduðum við á að vera sex manns sem fórum í Etnugönguna...

Húfan sem þjálfarar keyptu í búðinni við hliðina á skálanum... mjög gaman að eiga hana og fínasta flík...

Við græjuðum okkur fyrir alvöru göngu í kulda og vindi og gerðum ráð fyrir rigningu og snjókomu og allan pakkann...

Gengum svo til bækistöðva eldfjallaleiðsögumannanna...

Þar beið Francesco eftir okkur...
mjög spenntur að leiðsegja Íslendingum þar sem hann hafði komið tvisvar til Íslands og elskaði landið...

Borðin í sal þeirra leiðsögumannanna voru öll skreytt kortum af Etnu og Ítalíul...

Skikley og eyjar hennar í norðri... sjá Vulcano, Lipari og Milazzo... Etnu og Catania...

... og Stromboli enn norðar...

Franzesko fór yfir allt með okkur...

Upplýsingar sem við urðum að fylla út fyrir gönguna...

Fornt kort af Ítalíu...

Eldvirkikort af Etnu...

Loftmynd af Sikiley...

Catania í herkví Etnu...

Gossagan...

... draup af hverri mynd...

Altari til að biðja fyrir og eftir göngu... og ef slys verða í ferðunum...

Við byrjuðum á að fara upp í kláfnum...

Það minnti líka á Monte Rosa...

Ekki margir á svæðinu...

Hundurinn Petro er þekktur á þessu svæði og vaktar staðinn vel...

Þegar við fórum í kláfinn var gott veður...

... en svo fórum við inn í skýin og sáum hvernig skýin lögðust yfir skálann og allt nágrennið...
og óttinn okkar var staðfestur... við vorum að fara að ganga í þoku og rigningu í dag og sjá ekkert...

En svo fórum við upp úr skýjunum og sólin tók að skína á ný...

Þetta var ótrúlegt...
sjá skýjabreiðuna sem lögst var yfir svæðið og olli því að hinir 10 Toppfararnir gengu í þoku allan daginn...

Við vorum því hæstánægð þegar við sáum fram á að fá sól og skyggni þennan dag...

Hrjóstugt og kalt hér uppi...

... enda komin í 2.500 m hæð...

Franzesco spenntur og glaður með leiðangursmenn dagsins og við fundum gleðina hans...

Manngert hjarta í byrjun göngunnar...

Við byrjuðum á að fara upp nokkra gíga...

Litið til baka yfir endastöð kláfsins... þetta rétt slapp með skýjabreiðuna...

Sjá ofar yfir svæðið frá gígnum...

Nú sást til tindsins á fjallinu... og hvernig gýs úr einum gígnum...

Francesco var mjög fróður og sagði mjög vel frá eldvirkni og eðlisfræði eldfjallanna almennt...

Það var mjög gaman að hlusta á hann...

Þetta er til eftirbreytni... hingað mega ekki almennir leiðsögumenn þjónusta...
eingöngu sérstakir eldfjallaleiðsögumenn sem hlotið hafa til þess gerða þjálfun...
enda fjallið næst virkasta eldfjall í heimi á eftir Kilauea á Hawaii...

https://www.volcanodiscovery.com/faq/most-active-volcanoes-in-the-world.html

Við gengum áfram upp eftir og áttum talsverða göngu framundan...

Sigkatlar... kvika...

Hinn Exodushópurinn á undan okkur...

Hér var hiti í jarðveginum eins og á Heklu...

Einn gíganna sem við fórum upp á og fengum fræðslu um...

Litið til baka að kláfnum...

Sjá stóru gígana efst uppi... við áttum eftir að ganga á þessum nær okkur...

Vegirnir þarna upp eru í stöðugri endurnýjun því hraunið í nýjustu gosunum rennur yfir þá jafnóðum
 og því er ekkert varanlegt hér í raun...

Við fórum út af leið þar sem við vorum spræk til göngu...

... og upp með hrauninu...

... inn eina hraunrásina þar sem Francesco var með góða fræðslu um hvernig hraunið rennur og kólnar og skilur eftir sig heilu hraunrásirnar...

Mjög gaman að spá í þetta allt...

Merkið hans á jakkanum...

... og upprunalega merkið... einn af stofnendum...

Fransesco var með myndbönd af síðustu gosum í símanum sínum máli sínu til stuðnings...

Þar sem hann gat sýnt hvað hann var að tala um...

Hér fórum við í gegnum gjá sem minnti á Lambafellsgjá...

Landslagið minnti oft á Ísland... Heklu... Reykjanesið... og fleiri staði...

Eldfjallaheimurinn er heill heimur út af fyrir sig...

Fransesco var ástríðufullur og skýr í máli sínu...

... það var sérlega gaman að hlusta á hann...

Upp úr gjánni...

Áfram héldum við upp fjallið... meðfram þessu hrauni hér fyrir aftan...

Enn önnur merking sem við fundum á jakkanum hans...

Meðfram hrauninu...

Skemmtileg leið... hér var enginn nema við ennþá...

Snjór hér... það var þetta kalt en samt hlýtt í sólinni...

Nú nálguðumst við gíginn þar sem ferðamennirnir ganga á frá fjallarútunum sem flytja menn frá kláfnum og upp...

Hér er lokaður vegurinn og enginn má fara nema í fylgd sérstaks eldfjallaleiðsögumanns...

Skiltið... en menn hlýða þessu ekki svo glatt og við sáum fólk sem fór hér yfir og var komið lengra upp á eigin vegum...

Vegurinn skemmtur og margsinnis undir hrauni...

Litið til baka á ferðamannagíginn...

Fólk sem stalst hingað og fékk að heyra það vinsamlegast frá Francesco að það væri í óleyfi þarna...

Óhugnalegt að sjá veginn sundurskorinn af nýju hrauni...

... en gaman að ganga á þetta nýja hraun...

... minnti margsinnis á Heklu...

Nálægðin við hæstu gígana varð áþreifanlegri hér...

Og krafturinn í fjallinu var yfirþyrmandi...

Lengra vildi maður varla fara í raun...
en samt þegar við sáum slóð upp á gíginn vinstra megin og mann ganga þar þá langaði okkur lengra...

Nýja hraunið enn og aftur yfir veginum...

Kyngimagnað að upplifa þetta...

Sjá gígana og rifurnar um allt... fjallið getur opnast hvar sem er...

Eldvirknin á Etnu útskýrt hér...

... og með myndum úr símanum...

Bein eftir geitur sem hafa dáið vegna eldinga eða logandi grjóts...

Við urðum að vera með hjálma hér... því ef gosið eykst þá eru fljúgandi hraun eitt af því varasamasta...
sbr. myndbandið af Stromboli...

Nú gengum við í hálfhring eftir fjallinu...

... til að sjá hæsta tindinn sem er ekki í augsýn frá hinni hliðinni þar sem við komum upp...

Nestispása hér... ein í heiminum...

Vatn, safi, appelsína, samloka, súkkulaði :-)
Nesti sem við keyptum í skálanum og var pantað deginum áður...

Samlokan var mjög góð og innihaldsrík...

 

Skýjabreiðan sem gerði hinum Toppförunum því miður lífið leitt þennan dag...
vildi óska að þau hefðu öll tekið kláfinn og fjallarúturnar upp á gíginn stóra...

Hópmynd hér með hæsta tind Etnu í baksýn... komin í 3.052 m hæð... lengra fengum við ekki að fara...

Í bakaleiðinni var mjög gaman að spjalla við Fransesco...

Vikurinn og hrafntinnan... sama efnið bara misþétt í sér...

Fransesco sagði okkur frá lífi sínu...
hvernig hann elskar að búa í Catania og geta skotist hingað upp í hverju gosi og upplifað jarðfræðina beint í æð...

Hann sagði okkur frá Íslandsferðinni sinni...

... þar sem hann hjólaði kringum landið og einn daginn frá Vík í Mýrdal a Klaustri
og alla leið inn í Lakagíga og gisti í tjaldi um nóttina... 132 kílómetra leið... við vorum agndofa...

Hópmynd með virku gígana í baksýn...

Þjálfarar með Fransesco :-)

Biggi með Fransesco :-)

Guðrún Helga og Arnar með Fransesco :-)

Og Herdís með Fransesco :-)

Við vorum rösk til baka niður...
sjá ferðamannagíginn sem við enduðum á að ganga á og var stórkostleg upplifun líka...

Þetta var svakalegt landslag...

Komin upp á gíginn sjálfan...

Sjá leiðina sem við fórum upp hlíðarnar að hæsta tindinum...

Mjög gaman að ganga þennan gíg...

Sjá fjallarútubílastæðið þar sem menn geta keypt sér far frá kláfnum og gengið svo hér upp...

Gígaröðin frá efstu og niður... þarna gaus í sumar...

Þetta var risavaxið landslag...

Besta hópmyndin í Etnugöngunni í raun...

Biggi, Guðrún Helga, Arnar, Örn, Fransesco og Herdís.

Útsýnið niður af gígnum... vegirnir bráðabirgða og eingöngu fyrir fjallarútur...

Þetta var svo stórt allt saman...

Við vorum algerlega heilluð...

Hér fórum við niður...

Synd að allir Toppfararnir færu ekki hingað upp...

Ekta Ísland...

Hér ætlaði Fransesco að stinga okkur af með því að hlaupa niður og taka mynd af okkur að koma niður...

... en það tókst ekki... við hlupum bara með honum niður :-)

... og hann var steinhissa á frammistöðunni okkar... :-)

Sjá myndband af allri ferðinni þar sem þetta sést vel:
https://www.youtube.com/watch?v=oCiNk3gWWyk&t=4s

Við vorum í sæluvímu !

... og svifum niður...

Mergjaður dagur að baki...

Takk fyrir okkur Etna !

Herdís ákvað að taka kláfinn niður en við hin vildum ganga til að æfa okkur...

Það þýddi að fyrst vorum við látin fara upp á tvo gíga...

... af því Franbsesco sá að hann gat látið okkur fara niður uppáhaldsleiðina sína...

... hlaupandi alla leiðina niður á veg...

Og við létum okkur hafa þetta orðalaust :-)

Kyngimögnuð sýn á Etnu og gígana hennar alla leið niður... og við standandi á einum þeirra...

Sjá hópinn hér að koma upp...

Sólarsellur á þessum gíg...

Hér handan við var leynileiðin hans Fransescos...
sem margir leiðsögumenn fara þegar allir ferðamennirnir þeirra taka kláfinn niður...

Hann lýsti þessu fyrir okkur... bara láta sig gossa niður hlaupandi...

... og við vorumm alveg til í þetta ! :-)

Útsýnið niður að kláfnum og svo alla leið niður í skálann...

Og svo var hlaupið af stað...

Þetta var geggjað gaman !

Sandur í skónum og allt en við létum okkur bara gossa og nutum þess...

Tókum hlé og þéttum hópinn öðru hvoru...

... tæmdum skóna af sandi...

... og héldum áfram... nú komin í þokuna...

... sem hélst alveg niður að veg...

... sem þýddi að við hinir höfðu greinilega verið í þessari þoku í dag því miður...

Þetta var mjög sérstök upplifun og við vorum hífuð eftir hana...

Hér lentum við... á malbiksveginum að skálanum....

Úr 2.547 m niður í 1.807 skv sniðinu eftir á... eða alls 740 m lækkun á 2,2 km kafla á 11 mínútum...

Alls 14,8 km á 5:44 klst. upp í 3.052 m með 844 m hækkun úr 2.504 m.

Á Endomondo.

Herdís var löngu komin niður og komin í einn kaldan eftir gönguna...

Mynd: Heiðrún.

Sex af þeim sem slepptu Etnu gripu tækifærið eftir gönguna niðri að fara upp með kláfnum
og ná í skottið á Etnu og sáu ekki eftir því...
Ingi, Heiðrún, Njóla, Doddo, Katrín Kj. og Guðmundur Jón.

Við buðum Fransesco og Federicu upp á bjór eftir mergjaðan dag og viðruðum daginn saman...

Skál ! Fyrir Etnu og töfrum hennar !

Eina hópmyndin í ferðinni af okkum öllum og báðum leiðsögumönnunum okkar :-)

Óborganleg mynd frá Herdísi :-)

Fransesco að lýsa íslenska bóndanum sem hann mun aldrei gleyma sem var rólegur, sagði lítið og hreyfði sig hægt... en var ekki lengi að gera við bílinn sem bilaði einhvers staðar í óbyggðunum... eða hvernig sem sagan nákvæmlega var... en hann elskaði Íslandi og hafði ekkert nema gott að segja um landið í ferð sinni þar... og hefði án efa viljað ganga meira með okkur og spjalla um landið og lífið...

Því miður náðum við ekki að eyða miklum tíma í bjór og spjall...
við áttum stefnumót við veitingastað í borginni Catania við rætur Etnu en þangað niður var talsverður akstur og rútan var komin...

Á leiðinni blöstu skelfilegar afleiðingar hinna ýmsu eldgosa í fjallinu...
niðurgrafin hús og skemmdir akrar og skógar...

Hótelið okkar í Catania var ekki upp á marga fiska... engin gestamóttaka... sjúskað umhverfið í kring... vond lykt...
... snyrtilegt jú, en ekki mikið meira en það...

Og Catania skoraði ekki mjög hátt hjá okkur þegar við gengum hana þvert og endilanga ...

...villu vegar á leið á veitingastaðinn þar sem ein röng hægri beygja í tómu tópas-pela-kæruleysi olli því
að við vorum allt of sein loksins þegar við skiluðum okkur á réttan stað :-)

En við skiluðum okkur á torgið og hittum loksins á Federicu :-)

Veitingastaðurinn okkar var úti við í líflegri götu þar sem fjöldi annarra borðaði úti...

Veitingastaður með sögu...

Ræðuhöld og þjórfé afhent til Federicu...

þar sem þjálfari las meðal annars upp orðin sem menn lögðu í púkkið til að lýsa þeirra upplifun af Federicu...
sem var óborganlegt :-)...

Auðvitað fékk maður sér Etnju-pizzu... hvað annað !

Hún var svona... en smakkaðist ekki sérlega vel... og maturinn kom seint og illa...

En við skemmtum okkur konunglega og Federica gaf okkur öllum svona kort... hvílíkur snillingur :-)

Sjá svarta pastað sem Federica elskar :-)

Hér hefðum við átt að sitja lengur og fá okkur drykki með kaffinu og eftirrétti
og spjalla fram á rauða nótt því þetta var síðasta kvöldið...
í staðinn fórum við á röltið og ætluðum að finna stað til að sitja á og spjalla sem þýðir alltaf að kvöldið er búið...
og það endaði því þarna sem var miður því við hefðum vel getað átt langa kvöldstund í lok ferðarinnar...

-----------------------

Dagur 6
Sunnudagurinn 22. september 2019
Flogið frá Catania til London og áfram til Ílands.
Eða gist eina nótt á flugvallarhóteli og flogið svo heim á mánudagsmorgninum.

Ágætur morgunmaturinn á þessu fábrotna hóteli...

Smellti af einni mynd af fyrir framan hótelið af ruslamenningunni á Ítalíu...
gamalt rusl og nýtt... hér er greinilega aldrei sópað... ruslið færist bara til með ringingu og vindi og er aldrei týnt upp... sorglegt...

Federica hélt utan um okkur alla leið upp í flugvélina... en hún koma á skellinöðrunni sinni á hótelið :-)

Komin með íslenska fánann á lyklakippuna sína.. brosið hennar er engu líkt !

Etna gnæfandi yfir borginni en samt svo langt í burtu í mistrinu...

Mikil streita var á flugvellinum því í ljós kom að yfirbókað var í vélinni og Heiðrún var látin standa út af...
þetta var skelfileg afgreiðsla og olli mikill óþarfa vanlíðan því svo var pláss með vélinni
og synd að svona skyldi fara... en sem betur fer náðum við öll að komast heim með réttu flugi og allt saman á endanum...

Takk fyrir okkur sikileysku eldfjallaeyjurnar fjórar... alger lúxusferð... með miklum ævintýrabrag...
og yndislegum ferðafélögum... þar sem allir nutu sín til hins ítrasta... engin veikindi... engin vandræði...
bara ljúft líf í viku og við áttum það svo sannarlega inni :-)

Samantekt allra gangnanna:
 

Sjá samantektarmyndband úr ferðinni hér þar sem mjög margt komst ekki að sökum stærðar á forritinu í símanum:

https://www.youtube.com/watch?v=oCiNk3gWWyk&t=665s

Næsta utanlandsferð Toppfara þegar í vinnslu... spurning að fara bara gagngert á eitthvurt fjall og fá heimamenn til að leiðsegja
og vera í 4 - 5 daga og ekkert að flækja þetta... það er samt meira gefandi að láta reyna svolítið á sig og takast á við krefjandi göngu... við sáum það vel í þessari ferð að þó lúxusinn gæfi mikið... þá var sterkasta upplifunin að gera það sem krafðist mest af manni...

Vínarmaraþonið... sem verður farið í árið 2020...

Af nógu er að taka... við ætlum jú að ná öllum Evrópulöndunum
og því eru nokkur mjög spennandi og framandi lönd eftir eins og Monaco, Andorra, Albanía, Bosnía...
listinn er langur og ævintýralega spennandi...
ef hlýnun jarðar og stjórnmálalegt ástand heimsins leyfir okkur yfirleitt svona léttbæg plön um framtíðina  :-)

http://www.fjallgongur.is/evropulandasofnun.htm